Unfaithful 7

ROMMEL POINT OF VIEW

Palabas na kami ng parking lot nung biglang may humarang sa harapan ng kotse ko. Mabilis akong kumilos para tapakan ang break at kaagad namang umangil ang sasakyan ko ng dahil doon.

"ROMMEL!" Dinig kong puno ng takot na sigaw ni Rozelle. Napatingin ako dito at kaagad akong naawa dahil sobrang putla nito at mahigpit na nakakapit sa handle ng pintuan.

"Calm down." Pagpapakalma ko dito. Sinigurado ko na kalmado na ito bago ako lumabas para komprontahin ang humarang sa amin.

Pero pagkalabas ko ng sasakyan para harapin ang lalaki ay halos hilahin ko rin pabalik ang katawan ko nung makilala ko ang kaharap ko.

"Where is she Dad!?" Sigaw ni Gabriel. Nakita ko sa mga mata nito ang matinding galit.

Nakaramdam ako ng pagkabahala dahil madadagdagan na naman ang mga bagay na ikagagalit sa akin nito.

"What are you talking about?" Nagmamaang-maangan na tanong ko. Sa gilid ng mga mata ko ay nakita ko ang pagyuko ni Rozelle, bagay na ipinagpasalamat ko dahil malaking problema kapag nakita ito ng anak ko.

Natatawang umiling ito.

"Stop playing with me Dad. I saw her! WITH MY OWN EYES!" Sigaw nito.

Gusto kong patulan ito dahil sa ginagawa nitong pagsigaw-sigaw sa akin. Pero lasing ito at ayoko na mas maghinala ito.

Nagpakawala ako ng malalim na hininga at nilapitan ko ito at inalalayan palayo sa sasakyan ko, pero tinabig lang nito ang kamay ko at dinuro ako.

"Don't make me go away. Dahil hindi ako aalis hanggang hindi ka umaamin na nangbababae ka!"

Kusang kumuyom ang mga kamay ko dahil sa inis na nararamdaman ko. Pero kinontrol ko pa rin ang sarili ko dahil anak ko ito at hindi ko pwedeng saktan.

"You are drunk and probably tired. Go home Son." Utos ko dito at tinalikuran ko na ito para bumalik sa kotse at umalis. Pero pagtalikod ko ay kinabig ako nito at tahasang sinuntok.

Bumagsak ako sa sahig dahil sa malakas nitong suntok.

"Siguraduhin mo na hindi mo niloloko si Mommy. Dahil kapag nalaman ko na niloloko mo ang Mommy ko. Ako mismo ang papatay sa 'yo."

Pagkatapos ako nitong pagbantaan ay tuluyan itong umalis sa parking lot, maging sa bar.

Pinanood ko lang ang pag-alis nito, pero maya-maya lang ay may kamay na umalalay sa akin patayo.

"Okay ka lang ba?"

Napabuntong hininga ako bago ko hinarap si Rozelle.

"Yeah, let's go home." Seryosong sagot ko.

Nakita ko ang pagdadalawang-isip sa mukha ni Rozelle na naghatid ng ibayong galit sa akin.

Dinakma ko ang magkabilang braso nito at madiin ko iyong piniga.

Ngumiwi si Rozelle ng dahil sa sakit.

"R-Rommel, n-nasasaktan ako." Sambit nito at nagsimulang alisin ang mga kamay ko sa braso nito.

Umigting ang panga ko.

"Mas lalo kang masasaktan kapag tumutol ka." Banta ko dito.

Tumalim ang mga mata nito at bago pa ako makapag-react ay pabigla na winasiwas nito ang mga kamay.

Natanggal ang pagkakahawak ko dito. Pero dahil sa ginawa nito ay bumaon ang mga kuko ko sa makinis nitong braso na naglikha ng sugat.

"Pvcha!" Mura nito at kaagad na hinipan ang sugat.

"Kasalanan mo 'yan." Paninisi ko dito.

Hindi makapaniwala ang tingin na pinukol nito sa akin.

"Seryoso ka ba Rommel? Sinisisi mo ako!?"

Nagulat ako dahil for the first time ang timid at naive na si Rozelle ay sininghalan ako.

"Sinisigawan mo ba ako!?" Ganting sigaw ko dito.

"Kasi hindi ka nakikinig!" Frustrated na sagot nito. Sumalampak ito sa semento at napahilamos ng mukha.

I don't get myself but I find her frustration amusing.

"Alright! Alright! I'm listening." Natatawang pagsuko ko.

"FINALLY!" Bulalas nito. Yung saya na naramdaman ko kanina ay napalitan na naman ngc inis.

Tinignan ko ito ng masama. Natatawang nagtaas naman ito ng dalawang kamay bilang pagsuko.

"Sorry, ito na sasabihin ko na." Ani nito.

Nagtaas ako ng isang kilay dito.

Umingos naman ito at nagsimulang bumulong-bulong. Hindi ko naintindihan ang sinasabi nito kaya hinawakan ko ang mukha nito at pinaharap sa akin. Sinigurado ko na nakatitig ito sa mga mata ko.

"Talk, because if you don't. I'll make sure that you won't be able to talk for the rest of the evening."

Namula ito at magkakasunod na umiling.

"Umuwi ka muna sa inyo." Sambit nito.

Kumunot ang noo ko.

"Say that again!?" Matalim na tanong ko dito.

"Ang sabi ko ay umuwi ka muna sa inyo dahil mas maghihinala ang anak mo kung hindi ka uuwi." Paliwanag nito.

Naintindihan ko ang gusto nitong mangyari pero ayaw itong tanggapin ng sistema ko.

"Kahit hindi ako umuwi sa bahay ay magdududa pa rin ang anak ko." Sagot ko dahil ito ang totoo. Matagal na silang may hindi pagkakaunawaan ng anak niya at mas lalo itong lumalala sa bawat lumilipas na araw.

"Yun ang ipinupunto ko. Huwag muna natin bigyan ng dahilan ang anak mo para mas lalo itong magduda."

Humingi ako ng malalim at umiling. Pero ang pag-iling ko ay nahinto nung biglang tumunog ang cellphone ko.

Hindi ko sinagot iyon pero tinapik ako ni Rozelle sa braso.

"Sagutin mo yung tawag." Utos nito.

For the nth time ay nagpakawala ako ng malalim na paghinga at padabog na kinuha ko ang cellphone ko sa bulsa ng suot kong pantaloon.

Tinignan ko kung sino ang tumatawag at mabilis ko itong sinagot nung makita ko ang pangalan na nakarehistro.

"Yes Kevin?" Tamad na pambungad ko sa bunso kong anak.

Walang nagsalita sa kabilang linya.

Napakunot ang noo ko nung nakarinig ako ng pagkabasag.

"What's happening?" Tanong ko sa sarili ko.

"Kevin?" Tawag kong muli sa anak ko. Pero kagaya nung una ay hindi ito nagsalita.

Hanggang sa isang sigaw ang narinig ko at kasunod ang mga pagkabasag.

"DAD! Come home NOW!" Sigaw ng anak ko sa kabilang linya.

Puno ng takot ang boses nito.

"I'm coming home Son!"

Nagmamadali akong tumayo at sumakay sa kotse ko. Paalis na ako nun nung naalala ko si Rozelle. Ibinaba ko ang salamin ng bintana ng kotse ko at pinakatitigan ko ito.

"Go!" Utos naman nito bago pa ako makapag-usal ng salita.

Tumango ako at pinaandar ko ang kotse ko.

"Go with Juarez." Bilin ko bago ko pinasibat ang kotse ko paalis.

Habang nasa byahe ako ay masyado ang kabog ng puso ko.

"Ano na ang nangyayari sa bahay?" Nangangatal na tanong ko sa sarili ko.

Mabilis ang patakbo ko nung tumunog ang cellphone ko. Nagmamadali ko itong sinagot at ini-loudspeaker ko para maibaba ko ito.

"What is happening?" Tanong ko kaagad ng hindi tinitignan kung sino ang tumawag.

Ine-expect ko na walang sasagot sa tanong ko dahil kanina ay walang sumagot pero natulala ako nung nakarinig ako ng malalalim na paghinga. Para bang nagpapakalma ito.

"This is all your fault!" Sigaw ng nasa kabilang linya bago pinatay ang tawag.

"Damnit Gabriel!" Mura ko.

Galit na tinapakan ko ang gas pedal.

At dahil sa matulin ang patakbo ko ay sandali lang nakarating din ako sa bahay.

Hindi ko na pinark ng maayos ang kotse ko. Nagmamadali na akong tumakbo papasok ng bahay.

Pero ang mabilis kong pagtakbo ay unti-unting bumagal nung nakita ko kung gaano kagulo ang bahay.

"W-Wh...at t-the h-h...ell?" Halos hindi ko matapos ang sinasabi ko habang tinitignan ko ang mga basag na bote sa sahig.

"I will show you what the hell is!" Sigaw ni Gabriel mula sa kung saan at bago pa ako humarap dito ay isang lumilipad na bote ang papunta sa direksyon ko.