ROZELLE POINT OF VIEWMahabang katahimikan ang namutawi sa pagitan namin ni Rommel pagkaalis ni Gabriel."R-" I tried to call his name pero hindi ko naituloy ang pagtawag ko dito. Itinikom ko ang bibig ko at ilang beses na lumunok."So my Son, huh?" Panimula nito sa nanunuyang boses habang dismayadong nakatingin sa akin.Umiling ako at pinakiramdaman ang sarili kung maayos na ako. Nung nasigurado ko na kaya ko ng tumayo ay tumayo ako at humakbang palapit dito."H-Hindi ito kagaya ng iniisip mo." Sagot ko. Humakbang ito paatras na naging dahilan para tumigil ako sa paghakbang palapit dito."It is not what I think it is? Yeah, because it is what I saw." Madiing sagot nito, bago galit na inilang hakbang ang pagitan namin. Rommel stood one hundred eighty two centimeters and he has long stride kaya naman hindi na ako nakapag-react nung nakalapit ito sa akin.Hinawakan nito ang braso ko. Hawak na walang pag-iingat at may intensyon na makapanakit.Ibayong sakit ang naramdaman ko at pakiram
"Intensyon ko na sirain ka kagaya ng pagsira mo sa mga magulang ko at magsisimula lang iyon paglabas natin ng hospital na ito." Who would have thought na makakaya akong saktan ng mga salita lang. At sino rin ba ang makakapagsabi na ito na ang huling pagkakataon na mararanasan ko ang maging masaya. Dahil pagkalabas namin ng hospital ay padarag akong itinulak ni Gabriel sa backseat ng kotse nito na nakaparada sa harapan ng hospital. Hindi ako sigurado kung coincident lang ba na nakaparada ang sasakyan nito sa harap ng hospital or sinadya na ilagay ito dito. Either way ay hindi ako pwedeng magtagal dito dahil may usapan kami ni Rommel. Ayokong mag-isip ito ng hindi maganda at maging dahilan iyon para hindi nito suportahan ang nanay ko. "Saan mo ako dadalhin? Hindi ako maaaring magtagal dahil may kailangan pa akong gawin." Tanong ko habang pinapanood ko itong sumasakay ng sasakyan. Naupo ito sa tabi ko at kaagad na dinakma at piniga ang pisngi ko. "Hindi ikaw ang makakapagsabi ku
ROZELLE POINT OF VIEW "Stay there and don't think about escaping. Because-!" "Because what!?" I snapped. Not letting him to even finish his sentence. Umigting ang panga nito at inilang hakbang lang ang pagitan natin. Dinakma nito ang mukha ko at pwersahan na inilapit sa mukha nito. "Because I don't mind raping you." Pagbabanta nito. I was silent because of fear na baka totohanin nito ang banta na re-rape-in ako. Ngumiti ito at binitawan ang mukha ko. Mabilis na dumapo don ang kamay ko at nagsimula akong masahiin iyon dahil sa pamamanhid. "Marunong ka pa rin naman palang matakot. Mainam iyan para na rin sa ikabubuti mo." Tinapik nito ng ilang beses ang pisngi ko bago umalis. Hinintay ko na makaalis ito at nung wala na ito ay tumayo ako at mabilis na nagtungo sa pintuan. Pinihit ko ang seradura pero hindi ito umikot. Isa lang ang ibig sabihin nito. The door is lock from outside. Kumuyom ang mga kamay ko at nakaramdam ako ng urge na manuntok. I look around the room but ev
GABRIEL POINT OF VIEWPatuloy kami sa mapusok na paghahalikan ni Andrea nung may malakas na kumalampag sa kwarto.Tumigil ako sa paghalik dito at napatingin sa gawin ng pinanggalingan ng malakas na kalampag.Pagtingin ko sa sala ay nakita ko si Rozelle na nakatayo sa gitna at pagala-gala ang tingin sa kabuuan ng lugar ko."WHAT THE HELL IS SHE DOING HERE!?"Nawala ang tingin ko kay Rozelle para balingan si Andrea na nakamamatay na tingin ang pinupukol sa bisita ko."She's my visitor." I answered matter of factly at saka ako lumayo sa girlfriend ko para lapitan si Rozelle.Mabilis na umatras si Rozelle at nakita ko sa reaction nito na handa na itong tumakbo."Pagsisisihan mo kapag umalis ka sa kinatatayuan mo." Pagbabanta ko.Napalunok ito at bumadha ang takot sa mukha. I thought na okay na but what she did shocked me. Mabilis itong tumakbo ito palabas ng bahay."ROZELLE!" Mabilis kong kinuha ang cellphone ko para tawagan ang mga guard sa loob at labas ng subdivision, but when I get a
ROZELLE POINT OF VIEW"I am Morticia Ruth, Gabriel's mother and the wife of the man you are screwing with. Nice to meet the woman who makes my husband moan and groan." This is Gabriel's mother? Ngayong kaharap ko na ito ay nakita ko na kung sino ang kamukha ni Gabriel.Napapalunok na nag-iwas ako ng tingin dito dahil napagtanto ko ang mga huling salitang binitawan nito."Oh dear, don't take your eyes off me. Because I wanted you to see our differences. Your are nothing compared to me."May karapatan ito na sabihin ang bagay na iyon kahit masakit ay wala akong karapatan magalit. Hindi ako tumingin dito kagaya ng gusto nitong mangyari. Nanatili ang tingin ko sa malayo."Tell me dear, how much is my husband paying you?" Kung hindi ko alam ang sitwasyon nito at ni Rommel ay hindi ko maiisip na galit ito dahil para itong anghel maging ang boses nito ay napakalambing.Umiling ako. "Hindi ko alam ang sinasabi mo." Sagot ko.Pagak itong tumawa."Dear, you maybe poor but not dumb. Gabriel
GABRIEL POINT OF VIEW"I'm going back ko Florida, Mom.""Say that again!?" Gulat na tanong nito."I'm going to Florida, tomorrow." Sagot ko.Bumakas ang pagtataka sa mukha ni Mommy."Florida? Why are you going in Florida. Our business is here?" Nakakunot ang noo na tanong ni Mommy.I look at my Mom intently as if telling her the reason and expecting her to notice. And she did.Namutla si Mommy at para itong papanawan ng ulirat.Magkakasunod itong umiling. "You are not going to Florida and you are not gonna race again. THAT'S FINAL!" Pagkatapos ako nitong sigawan ay tumalikod ito at naglakad palayo."Mom! Come on, that is not fair!" Giit ko. Sinundan ko ito hanggang sa makarating kami sa labas ng silid nito.Patuloy ito sa paglalakad at kahit anong gawin kong pagtawag sa atensyon nito ay para itong bingi na walang naririnig.Mabilis itong sumakay sa mini elevator. Tinangka ko itong habulin but I was too late nakasarado na ang pinto nung nakalapit ako. "MOM!"Nagtatakbo ako pababa ng
GABRIEL POINT OF VIEWI always talk about assurance but those are just words. Especially when someone you loved or probably still love came back."Jolina?" Jolina broke into laughter when our eyes met. She run towards me and put me into a very tight hug."Can't breathe." I teased her.She slaps my arms and let go of our hugs but she didn't really let me go because she held me at arm's reach and start checking me out."How are you? You look good." Tanong nito na puno ng kasiyahan ang mga mata."Well I do feel good and I'm always awesome." Pagbibiro ko.Sumimangot ito."Always forget how to be humble, are we Mr. Gabriel Tan?" Parang lumutang ang puso ko sa alapaap nung banggitin nito ang buo kong pangalan. Peke akong umubo para pakalmahin ang puso ko na kanina pa gustong kumawala."Well humble is my last name and I am not using it." Sagot ko.Hindi ko naisip na maselan na topic ang binuksan ko. Nalaman ko nalang iyon nung nalungkot si Jolina. Hindi nito naitago ang awa. At kahit hind
GABRIEL POINT OF VIEWMabilis na itinulak ko si Jolina palayo sa akin."Why did you do that?" Hindi ko napigilan ang magtaas ng boses. Mabilis na namula ang mukha nito sa pagkapahiya bago magkakasunod na napailing."I'm sorry Gabriel. I didn't know what's got into me." She said apologetically while reaching out to me. Iniwas ko ang kamay ko bago ako umiling dito. "It's fine. Just don't do that again." Sagot ko at umayos na ako ng upo.Namutawi ang katahimikan sa pagitan naming dalawa. Pero ramdam ko na may gusto itong sabihin sa akin dahil sa mga pag-buntong hininga nito. "Gab-!" Hindi nito natapos ang sasabihin dahil sa bigla kong pagharap. "I have a girlfriend!" I announced cutting her off.I didn't mean to cut her off. Pero kung hindi ko gagawin iyon ay aasa lang ito na may chance pa na magkabalikan kami. I maybe sound conceited but I felt it. She still has feelings for me.Bumuka ang bibig nito pero sumara rin kaagad. Pakiramdam ko ay may gusto itong sabihin pero hindi nito a
GABRIEL POINT OF VIEW "I'M NOT FOOL!" Galit na sigaw Brenan habang hinahawakan ang nagwawalang si Mr. Reid. Hindi ko alam kung bakit tawang-tawa ako kay Brenan, para kasi itong bata na galit na galit. "Stop laughing! I am not happy either that you call me stupid!" Kai snapped make me burst out in laughter. "I didn't call stupid!" Natatawang sagot ko. "You basically did!" Sabay na sigaw ni Brenan at Kai. "Alright, alr-!" "GABRIEL, WHAT ARE YOU DOING!?" Tumigil ang paligid dahil sa galit na boses nung nagsalita. Napatingin ako sa pinanggalingan ng boses at hindi ko maiwasan ang pandidilim ng paningin ko dahil sa nakikita kong mabilis na naglalakad palapit sa amin. "Who are they?" Tanong ni Brenan. Hindi ko sinagot ang tanong ni Brenan. Binitawan ko lang si Mr. Reid at saka ako naglakad palayo. "Don't walk away Gabriel." Sigaw nitong muli. Kumuyom ang kamay ko at galit na hinarap ko ito. "I don't have something to tell you, so back off!" I spat. Tinitigan k
GABRIEL POINT OF VIEW "Let's go Gabriel, don't mind him bro!" Ani ni Brenan at mabilis akong niyakag palayo kay Reid bago pa kami magpang-abot. Noong pa man ay hindi na maganda ang pakitungo sa akin ng matanda na iyon. Bagay na hindi ko maintindihan gayong wala naman akong matandaan na ginawa kong masama rito. "What is your beef with that old man?" Tanong ni Brenan pagkatapos namin makalayo kay Reid. Naiwan na doon si Kai para ito na ang magpakalma sa halos mag-amok ng judge. Tumingin ako kay Brenan bago ako umiling dahil wala akong ideya. Tinapik ni Brenan ang balikat ko. "You got a tough contender man, if that man is the judge. You want me to talk to the higher ups?" Naintindihan ang gustong iparating ni Brenan. Alam ko na delikado ako sa racing kapag kabilang si Mr. Reid sa mga judge, pero hindi ko hahayaan na madamay ang mga kaibigan ko kung anuman ang problema sa akin nito. Umiling ako dito bilang pagtanggi. "It's okay man, sanay na ako sa matanda na iyan." Sagot
GABRIEL POINT OF VIEW "Bro!" Nagmamadali akong lumapit kila Brenan na nakatayo na sa tapat ng kotse nito. "Where have you been!?" Sigaw nito dahil hindi na magkamayaw ang tao sa sigawan. Mas lalo pang lumakas ang sigaw ng mga tao nung lumabas yung mc na siya rin nag MC sa unfinished race namin ni Brenan nung nakaraan. Automatiko akong napatakip sa tainga kasabay ng pagpikit ng isang mata dahil pakiramdam ko ay nabasag ang eardrums ko sa hiyawan ng mga tao. "What? And why is there a lot of people in here?" I ask Brenan while leaning slightly and scanning the area who has tons of people. But I didn't let my hands on my ears go, pero inalis ni Brenan iyon. Pinukol ko ito ng masamang tingin bago sinubukan na ibalik ang kamay ko sa pagkakatakip sa tainga ko pero hindi na hinayaan pa ni Brenan na mangyari iyon. Kaagad na ako nitong hinila papunta sa harapan. "Stop Brenan!" Saway ko dito na may kalakasan para marinig nito ang sinasabi ko. "We're already behind in registrati
I promise to myself not to beg, at least not him because of what he did in the past. I guest I ate what I said. ROZELLE POINT OF VIEW Nakayuko lang ako at mahigpit ang hawak sa card nito habang naririnig ko ang mga hakbang nito papalayo. I didn't dare stop him. I just stand there with my eyes beaming with tears. Hanggang sa isa-isa itong pumatak kasabay ng pagsarado ng pinto ng condo nito. While weeping silently, I couldn't help but ask myself, what did I do to suffer like this? And then it hits me. I am a sinner and the one I sinned cost him to loathe me. Nanatili ako sa ganoong posisyon ng medyo matagal hanggang ang mga binti ko na ang kusang sumuko. Napasalampak ako at napasandal sa pader kaharap ng pinto ng unit nito. Dahan-dahan akong pumikit dahil sa pagod na nararamdaman ko. I did not know that crying can drain me. GABRIEL POINT OF VIEW Fvck this idiot! Hindi ko naiwasan ang mapamura habang pinapanood ko si Rozelle na payapang natutulog habang nakasalampak sa
ROZELLE POINT OF VIEW "Saan ka pupunta?" Tumigil ako sa paghakbang para harapin si Doctor Juarez at sagutin ang tanong nito. Dahan-dahan akong bumaling dito. "Kay Gabriel." Tipid na sagot ko. Pinukol ako ng mapanuring tingin ni Doctor Juarez, dahilan para nag-iwas ako dahil pakiramdam ko ay binabasa nito ang buong kwento ko. "Pwede ko bang malaman kung ano ang gagawin mo kila Gabriel?" Napaiwas ako ng tingin dahil hindi ko alam kung ano ang isasagot ko. Hindi ko pwedeng sabihin na pinapapunta ako ni Gabriel doon gayong ito mismo ang nagpalayas sa akin. Narinig ko na nagbuntong hininga so Doctor Juarez. Nagtataka ko itong tinignan, I was about to say something nung nauna itong nagsalita. "If this is what you want, I am not gonna stop you. It's just that, let me take you there." Nagdalawang isip ako kung papayagan ko ba ito na ihatid ako. Ilang minuto din akong nanahimik, pero sa huli ay pumayag din ako sa gusto nito. Hinatid ako nito sa condo unit ni Gabriel,
GABRIEL POINT OF VIEW "Brenan, can we go home now?" Napapagod na tanong ko sa kaibigan ko. Bagot na pinapanood ko itong inilalagay ang turnilyo ng manibela ng kotse ni Anya. "It's 4 AM and we still haven't done with that!" Dugtong ko nung hindi sumagot ang kaibigan ko. Tumingin ito ng masama sa akin. "Kung tinutulungan mo ako ay baka natapos na tayong dalawa dito!" Asik nito. Napahalakhak ako ng malakas dahil sa matigas nitong pananagalog. "Since when did you learn Tagalog?" Natatawang tanong ko. I know Brenan is half Filipino and half American but I didn't know na marunong itong managalog. As far as I know Kasi ay lumaki ito sa US at hindi pa nakakapunta ng pilipinas ever. Umikot ang mga mata nito. "My Mom is a Filipina, it's a requirement in our household to learn our culture. And you know Filipina Mom's, they're pretty persuasive." Sagot nito. And I couldn't agree more. Because it's the same thing in our family. We are forced to learn Chinese culture. My Mom and Romme
GABRIEL POINT OF VIEW "How did you figure it out?" I ask him. The target wasn't me but Anya but because I used her car ay ako ang napag-abutan. "Your know Anya, she's not the type of person who wears mask. If she doesn't like you, she will say it." Tumango ako. I remember her attitude and how the way she told some random girl that she hates her. "Everyone hates her guts." I commented. "At first I hate her attitude too. You know? But for all the times that we spent together here, I notice that she is actually sweet." Mabilis na bumaling ang tingin ko kay Brenan. "Some love never fades, huh?" Brenan stiff and slowly look at me. Para itong nakakita ng multo sa sobrang putla ng mukha. Natawa ako at napailing bago ilang beses kong tinapik ang balikat nito. Brenan is in love with Anya. I am a witness of his wooing stage but after I got back to the Philippines nawalan na ako ng balita sa kanila. And base on his reaction parang may pagtingin pa rin ito pero hindi nagin
GABRIEL POINT OF VIEW "This is just a friendly game but that doesn't mean we are not judging your performance. There is still money involve and as per every race rules. You need to still do your best to win!" Nakatayo na kami parehas ni Brenan sa tapat ng nakabukas na pinto ng kaniya-kqniya naming gamit na sasakyan. Kapwa kami nakaharap sa lalaki na nagsasalita sa harapan namin. Pinagmasdan ko ang mukha nito dahil hindi ito pamilyar sa akin. Siguro ay bago ito dito or baka matagal na rin dahil hindi na ako napunta dito after ng incident na kinasangkutan ko. "I will be the judge alongside with the other members of the council. And as one of the judges I don't want a messy race. I want a clean one." Seryosong sambit nito at isa-isa kaming tinignan. Nakatingin ako kay Brenan na tumango lang sa bago ako tinignan at minotion na gayahin ko lang siya. Kaya naman ginaya ko nalang ang ginawa nito kagaya na rin ng gusto nito. Tinignan ko ang isa sa mga judge at saka ko ito tinanguan.
GABRIEL POINT OF VIEW After that talk ay tuluyan akong lumabas ng hospital at hindi na bumalik. Naglakad ako hanggang makarating ako sa isang malapit na taxi na nakaparada. Huminto ako sa tapat ng taxi at marahan kong kinatok ang bintana ng driver seat. Yumuko ako ng bahagya nung dahan-dahan na bumaba ang bintana ng taxi. "Can you take me to the forth?" Tanong ko sa driver. Nakota ko ang pagdadalawang isip ng driver. The forth is not far from here but the distance itself and the location of that place is not welcoming. "Uhm," may pagdadalawang isip na ani ng driver ng taxi. "I'll pay you a thousand bucks." Sambit ko na kaagad para hindi na ito makatanggi pa. Siguro ay nangangailangan din ang taxi driver dahil kahit puno ng takot ang mukha nito ay tumango ito at umayos ng upo. Kaagad kong binuksan ang pinto ng back seat at mabilis akong pumwedto don. Pagkasakay mo naman ay kaagad ng ponatakbo ng driver ang taxi. Tahimik ang buong byahe namin papunta ng the fourth. Per