Nanigas si Rowena. Bigla niyang hinawakan ang ulo niya at tumawa. “Nandito ka para maghiganti, tama, Maisie? Nandito ka para patayin ako, tama? Anong makukuha mo sa pagpatay sa akin?"Matalim niyang tiningnan si Maisie at sinabing, "Kapag pinatay mo ako, mabubuhay ba ulit ang mga taong yun? Hahaha, gawin mo! Hindi ako malulungkot kapag nakasama ko sila sa impyerno!"Habang nakayukom ang mga kamao, lumingon si Maisie sa kaniya. "Sino ang nagsabi sa iyo na may karapatan kang bumaba sa impyerno at makasama sila?""Sa madaling salita, hindi mo ako kayang patayin." Sabi ni Rowena sabay kibit-balikat. Mayroong nababaliw na ngiti sa mukha niya bago siya ulit nagpatuloy sa pagyayabang. "Ang tanging magagawa mo lang ay makipaglaro. Kahit na sagad sa buto ang galit mo sa akin, hindi mo ako kayang patayin."Ngumiti si Maisie at sinabing, "Bakit ko dudumihan ang kamay ko dahil lang galit ako sa iyo?"Habang naglalakad siya palapit kay Rowena, sinabi niya, "Nakuha ni Daniel ang karapat-d
Ngumiti si Nolan at hinawakan ang kamay ni Maisie. “Hindi na ako inuubo.”Nang magsasalita na si Maisie, isang tao ang dumating sa pinto.Ang bagong dating ay walang iba kung hindi si Erwin. Nakasuot ito ng isang coffee-colored trench coat dahilan para mas maging gwapo at regal ito.“Sana hindi ko kayo naiistorbong dalawa,” Sabi ni Erwin.Mabilis na tumayo si Maisie at nagtanong, “Tito Erwin, kumusta si Mr. Kestner?”Nilapitan ni Erwin si Maisie, sumagot siya, “Ayos lang si Adrian. Medyo napagod siya, pero ayos na siya.”Nagging istrikto si Strix nang kunin si Adrian mula kay Roger. Sa kabilang banda, nag-aalala naman si Roger na palakihin ito ni Strix, kaya wala siyang ibang magawa kung hindi ang pakawalan si Adrian.“Gatasan niya si Robert habang executioner naman niya si Daniel, at humina na si Roger nang mawala ang dalawa,” Sabi ni nolan sabay hawak sa kaniyang kumot. “Kahit na nasa tabi niya pa rin sina Shawn at Gregory, hindi banta ang isa man sa kanila.”Tumango
Maputla ang mukha ni Maisie. Yumuko siya at dinukot ang gintong singsing mula sa kaniyang bulsa. “Ito ang iniwan sa akin ng lolo ko. Ang sabi ng lalaking yun ay buhay pa ang lolo ko!”Hinawakan niya ang braso ni Nolan. “Nolan Goldmann, nagsinungaling ka sa akin, tama ba? Pwedeng buhay pa ang lolo ko, hindi pa siya patay!”‘Iisa na lang ang kamag-anak ko. Kung kaya niyang makagawa ng plano para lituhin kami, pwedeng buhay pa siya.’Muli siyang niyakap nang mahigpit ni Nolan. “Zee, alam kong masama ang loob mo, pero malinaw na malinaw na kung bakit binigay sa iyo ng lolo mo ang singsing ng mga de Arma.”Natulala si Maisie, at hindi niya mapigilang mapayukom ang mga kamay niyang nasa mainit na dibdib ni Nolan.‘Tama, bakit ipapasa sa akin ni lolo ang singsing na kumakatawan sa status ng patriarch o matriarch ng ng mga de Arma? Dahil gusto niyang manahin ko ang identity niya!’Hindi alam ni Maisie kung bakit siya nalulungkot. Kahit na wala siya masiyadong kontak sa lolo niya sa nagda
Nagsalin ng tsaa ang lalaki sa tasa. “Gusto kang makita ni lola.”Sandaling natahimik si Nolan. “Nasa Stoslo siya?”“Oo.” Uminom ng tsaa ang lalaki. “Pero hindi lang convenient sa kaniya na puntahan ka.”Habang nakatayo sa taas, bahagyang nagulat si Maisie nang marinig ang usapan nila.‘Nasa Stoslo ang lola ni Nolan?’Kaya niya ng mahulaan ang identity ng lalaki. Siguradong si Yorrick ito, ang kasalukuyang patriarch ng mga Hathaway.“Pwede mo siyang isama. Gusto rin makita ni lola ang granddaughter-in-law niya.” Nilapit ni Yorrick ang teacup sa kaniyang mga labi at ngumiti.Hindi nagtagal ang usapan nila, tumayo na si Yorrick at umals sa villa.Nakaupo si Maisie sa chaise lounge sa kwarto at nagbabasa ng libro. Inangat lang niya ang kaniyang tingin nang pumasok sa pinto si Nolan. “Tapos na kayong mag-usap?”“Hmm.” Nagawang sumagot ni Nolan, lumapit kay Maisie, naupo at nilapit ang katawan. “Anong binabasa mo?”“Tinitingnan ko lang ang content.” Sinara ni Maisie ang libro at n
Sumakay sila sa elevator papunta sa executive steak house na nasa 12th floor. Mukhang naka-reserve ang buong restaurant. May mga bodyguards na nakabantay sa labas, at iilan lang ang waitressess na naiwan para mag-serve sa kanila.Naghihintay si Yorrick sa corridor. Tiningnan niya ang kaniyang relo nang dumating ang dalawa. “Maaga ka.”Walang emosyong nagtanong si Nolan, “Nasaan si lola?”“Nasa loob siya,” Sabi ni Yorrick, tumalikod at nagpatiuna.Hinawakan ni Nolan ang kamay ni Maisie habang naglalakad sila papunta sa dining room. Hindi nagtagal, nakita nila ang isang matandang babae na kulay puti ang buhok at nakatalikod sa kanila, nilalaro nito ang isang green rose sa isang vase.Lumapit si Yorrick sa tabi ni Madam Hathaway at yumuko. “Lola.”Dinala ni Nolan si Maisie sa harap ng mahabang white table papunta sa tapat ni Madam Hathaway.Pinasok naman ni Madam Hathaway ang bulaklak sa vase, tinabi ito at dahan-dahang tumingala. “Ilang taon na simula noong huli kitang nakita. Kum
Nasa kalagitnaan ng pag-inom ng tubig si Maisie halos mabulunan siya nang marinig yun.Isang ngiti ang unti-unting lumitaw sa masungit at seryosong mukha ni Madam Hathaway. “Wala akong anumang pagtutol basta masaya si Nolan sa pagsasama nila. Ang problema ko ay nasa iyo.”Nang magbago ang pokus ng usapan, tinitigan niya si Yorrick. “Pinakilala ka ng tatay mo sa lahat ng babae at celebrities sa buong mundo, wala kang nagustuhan ni isa, pero malakas ang loob mong mang-asar ng iba?”Tumawa si Yorrick. “Sadyang hindi ko pa nakikita ang tamang babae. At saka, lola, bakit hindi ako pwedeng maging single habang buhay kung hindi rin kayo nagpakasal buong buhay niyo?”Nang mabanggit ito, sandaling nanlamig ang paligid ng dining room.Sinulyapan ni Maisie si Madam Hathaway. Kahit na hindi niya makita kung naiinis o natutuwa si Madam Hathaway, nahuli niya ang dilim na dumaan sa mga mata nito na agad namang naglaho.“Gaano kayo katagal dito sa Stoslo, lola?” Binago ni Nolan ang usapan.Inan
Hindi yun itinanggi ni Nolan.Hawak-hawak ni Strix ang isang chess piece, nakita niyang hindi gumalaw si Nolan. “Hindi maganda ang sitwasyon niya nitong nagdaang tatlong taon. Namatay sa aksidente ang tunay niyang ama, habang nawalan naman siya ng anak. Walang magagawang mabuhay pagkatapos ng lahat ng yun.”Binaba ni Nolan ang chess piece niya, bahagyang nagbago ang walang emosyon niyang ekspresyon. Simula nang malaman niyang buntis noon si Maisie at nawala ang bata dahil sa aksidente, alam niyang habangbuhay ang utang niya sa kaniya.Kung hindi siya tinulak palayo mula sa kaniya, baka hindi nangyari ang insidenteng yun.Tinitigan siya ni Strix. “Bakit? Hindi ka pa ba niya napapatawad?”Binawi ni Nolan ang tingin niya mula sa chessboard pero hindi sumagot nang tumingin siya sa ibang direksyon.Pinagmasdan ni Strix ang chessboard. “Kung hindi ka pa niya napapatawad, hindi siya magsusumikap na mailigtas ka. Nakikita ko na hindi siya kailanman sumuko sa iyo.”Nakipagpalitan ng ting
Ang pawis na tumutulo mula sa mga kilay ni Nolan ay pumapaso sa balikat ni Maisie. Nabalot ng mainit na hininga ang leeg niya nang magtanong si Nolan, “Paalisin mo ba ako?”Tinitigan ni Maisie ang malalim at kaakit-akit na mga mata nito.Binuhat siya ni Nolan papunta sa banyo. Napaka-selan at inosente ni Maisie sa mga mata niya.Pagkatapos siyang ibaba, tinulak ni Maisie ang braso niya at sumigaw, “Labas, kaya ko na ‘to.”Naningkit ang mga mata ni Nolan. “May lakas ka pa?”Bumuga ng hangin sa ilong si Maisie, hindi siya sumagot.Hinalikan ni Nolan ang tuktok ng ulo niya at kaniyang noo. “Hihintayin kita sa labas.”Lumabas si Maisie pagkatapos mag-shower. Nakatalikod sa kaniya si Nolan, parang may kausap ito sa telepono.Nakasuot lang ito ng shirt, at basa ang likuran nito dahil sa pawis kaya naman nakikita ang katawan nito.“Sige.” Binaba ni Nolan ang tawag.“Busy ka pa rin?” Lumakad si Maisie papunta sa hairdryer habang pinapatuyo ang buhok gamit ang tuwalya.Kumunot ang no