Humigpit ang hawak ni Nolan sa kamay ni Maisie, dahilan para mapasinghap ito sa sakit. "Masakit. Ano ba? Bawal ba magtanong?"Tumawa si Nolan. "Wala lang. Hindi ko lang talaga siya gusto."Binawi ni Maisie ang kamay niya at humalukipkip. "Eh sa ibang babae? Hindi ka ba nagkagusto sa iba?"Lumingon si Nolan at sinabing, "Hindi."Matapos non, nagtanong siya, "Ikaw ba? Nagkagusto ka ba sa ibang lalaki bago ako?"Nag-isip si Maisie at nakangiting sumagot. "Oo, mayroong isa. Nagka-crush ako sa senior ko nung college pa ako."Nang mapansin niyang nagdilim ang mukha ni Nolan, tumawa siya at dinagdag, "Maraming may gusto sa kaniya. Gwapo siya at matataas ang grado. Hindi lang naman ako. At saka, hindi niya ako kilala.""Gusto mo bang kilala ka niya?" sabi ni Nolan, punong puno ng selos ang boses niya.Tumawa si Maisie at sumagot, "Hindi. Mayroon na akong ikaw, ang pinakagwapo at successful na lalaki sa tabi ko, kaya bakit pa ako mag-iisip ng ibang lalaki?"Nang matapos magsal
Sinasadya niya bang magtagal ako dun para makasalubong siya ni Titus at si Hernandez?Tila iniisip ni Nolan ang mga sinabi ni Maisie, nakapalumbaba siya. "Kung tauhan niya talaga yun, edi sana ay inutusan niya yun na patayin ako. Posible kayang pinapabantayan niya lang ako?”Tumayo si Nolan at lumingon sa paligid. "Mukhang sinasamantala niya na ang mga tao sa paligid niya.""Mga tao sa paligid niya? Pero wala namang ibang nakakaalam na pumunta ako sa SS Restaurant bukod sa iyo at kay…"May naisip siyang tao, at napasinghap siya.Ngumisi si Nolan. "Mukhang oras na para turuan siya na hindi lahat ng tao sa mundo ay mabuti.”Kinabukasan…Pinatawag ni Nolan si Cherie sa administrative office. Kamot ulo itong pumasok sa opisina ni Nolan. Matapos tumingin kay Quincy, nagtanong siya, "Hinahanap niyo daw ako, Mr. Goldmann?""Noong araw na sinabi ko sa iyong sunduin si Zee sa SS Restaurant, may iba ka pa bang sinabihan tungkol doon?" Tanong ni Nolan habang tinitingnan ang mga d
Naglakad si Rowena papunta sa mesa dala ang isang tasa ng kape at saka ito nilapag sa mesa. Nang mapansing malamig sa kaniya nitong mga nakaraan si Titus, alam niyang masama ang loob nito sa kaniya dahil sa muntik ng maaksidente si Nolan.Kinagat niya ang labi niya at nagpapaawang sinabi, "Lolo, alam ko na kung sinong may gustong manakit kay Nolan. Si Stone."Nagulat si Titus. Ibinaba niya ang dyaryo at inangat ang ulo para tingnan si Rowena, madilim ang mukha niya. "Stone? Yung lalaking pinadala ko sa iyo?"Pamilyar si Titus kay Stone. Si Stone ang nagbibigay ng assessment sa mga gustong sumama sa Night Banquet. Kasama niya magtrabaho sa Night Banquet si Hans. Sinabihan lang siya ni Titus na tulungan si Rowena.Umupo si Rowena sa tabi niya at nagpaliwanag, "Oo, siya yun. Lolo, hindi ko talaga alam na gagawa ng ganun si Stone.""Hindi mo alam?" Ibinaba ni Titus ang dyaryo sa mesa. "Tumatanggap lang siya ng utos mula sa iyo. Kung hindi mo siya inutusan, paano siya magkakaroon
Wala ng pakialam si Cherie sa nararamdaman ni Rowena.Nagbago ang ekspresyon ni Rowena, at agad niyang sinabi, "Cherie, anong sinasabi mo? May nagsabi ba sa iyo? Wala akong alam—""Nagpapanggap ka pa rin? Umamin na ang taong yun na ikaw ang may kagagawan ng lahat bago siya mamatay. Pinatay mo rin si Wynona at ang magulang niya!"Cherie’s words made Titus’ expression turn gloomy as he glared at Rowena.Nagdilim ang ekspresyon ni Titus sa mga sinabi ni Cherie at tumingin kay Rowena.Nanlamig ang mukha ni Rowena at naging seryoso. "Cherie, alam mo bang sinisiraan mo ako sa mga sinasabi mo? Walang kinalaman sakin si Wynona at ang mga magulang niya!""Kung paninira yun para sayo, kung ganoon, hindi paninira ang katotohanang muntik ng maasidente si Mr. Goldmann nang gabing yun, tama ba ako?”Nanlilisik ang tingin ni Cherie sa kaniya at tinanong, "Inutusan mo si Stone na gawin yun, hindi ba? Tauhan mo si Stone!"Mariin na napakuyom ng kamay si Rowena. "Oo, kagagawan yun ni Stone
Kinuha ni Nicholas ang teacup, uminom doon, at tumawa. "Hindi mo alam?"Ibinaba niya ang teacup at mahinahong sinabi, "Dahil sa pareho ng patay sina Stone at yung isang lalaki, wala na sila rito para patunayan na kagagawan mo talaga yan lahat, hindi ba?"Nanginig si Rowena."Papasukin mo na 'yung lalaki." sabi ni Nicholas kay Hans. 'Yung lalaki? Sino yun?'Saglit na napatigil sa paghinga si Rowena at namutla ang pisngi niya.Ilang sandali, dinala ni Hans si Instructor Leach na mahina pa rin dahil sa injury.Nang makita si Instructor Leach, nag panic si Rowena.'Buhay pa siya! Hindi siya napatay ni Stone!"Tumingin si Nicholas kay Instructor Leach. "Sabihin mo sa amin lahat."Hindi sana talikuran si Rowena nung una, pero wala na siyang pakialam nang malaman niyang patay na ang kapatid niya, "Mr. Goldmann Sr., Elder Master Goldmann, si Miss Summers po talaga ang mastermind ng lahat. Nang namatay si Wynona, ginamit ni Ms. Summers ang buhay ng kapatid ko para pilitin ak
"Lolo, alam mo na mahal ko si Nolan. Lahat ng ginagawa ko, ginagawa ko para kay Nolan!"Inalis ni Titus ang kamay ni Rowena sa trousers niya. "Ginawa mo lahat para kay Nolan? Hindi mo inisip yung buhay ni Nolan, at may lakas ng loob ka pang sabihin na para sa kaniya iyon lahat?"Nanliit ang mata ni Rowena. "Hindi, hindi ko yun ginawa! Inaamin ko na, ako ang nasa likod ng pagkamatay ni Wynona, pero yung nangyari kay Nolan dahil yun kay Stone. Wala talaga akong alam!"Hindi tiningnan ni Titus ang umiiyak na si Rowena. "Gusto kita paniwalaan, at sinabihan kita na po-protektahan kita, pero sobra na ang ginawa mo. Apo ko pa rin si Nolan."Malamig na tumingin sa kaniya si Titus kaya napaluhod siya lalo. "Kinaya mo ngang pumatay, ano pa ang kaya mong gawin? Paano mo ako mapapaniwala na inosente ka?"'Kahit na wala siyang kinalaman sa nangyari noong nakaraang gabi, hindi pa rin maliit na pagkakamali ang nagawa niya. Hindi na yun makatao.'Kaya paano ako mapapanatag na hayaan ang tul
Tila kausap ni Mr. Winters ang sarili niya.Bumaba ang tingin ni Maisie at napakagat siya ng labi. "Ayos na ba ang pakiramdam niyo?""Anong silbi pa nang paggaling?" kinutya ni Mr. Winters ang sarili niya. "Wala na ang anak at asawa ko, kaya bakit pa ako nabuhay?"Hindi matanggap ni Mr. Winters ang katotohanan.Sa katunayan, walang sinuman ang makakatanggap nito.Bumaba ulit ang tingin ni Maisie. "Dapat ay alam mo kung bakit at paano nangyari ang lahat ng to."Nagulat si Mr. Winters. Nahihiya siyang napayuko. "Oo, inaamin ko, hindi dapat kami naging sakim."May naisip siya at nagpatuloy. "Sa totoo lang, hindi namin alam ng asawa ko ang gagawin ng matanggap namin ang balitang patay na ang anak namin. Nang pumunta kami sa training camp para magtanong at nalaman naming nagpakamatay ito, hindi namin kinayang kumalma. Binayaran nga kami ng training camp, sabi pa nila manatili kami sa Grand Hotel sa Bassburgh para hintayin ang autopsy result ni Wynnie."Pero, may pumunta sa a
"Madam Nera, nandito ka pala." Ngumiti si Maisie at lumapit para i-welcome ito.Ngumiti si Madam Nera. "Narinig kong opisyal ng bukas ang kumpanya mo, kaya kailangan ko talaga pumunta para suportahan ka."Lumapit si Maisie at bahagyang nag-squat para hindi na magtaas pa ng tingin ang matanda sa kaniya bilang respeto. "Paniguradong magtatagumpay ang kumpanya ko dahil sa suporta niyo. Baka naman magselos ang ibang jewelry company owner sa buong Bassburgh sa akin niyan, ano sa tingin niyo?"Malaki ang ngiti ni Madam Nera. "Ikaw, alam mo talaga kung paano purihin ang matandang katulad ko."Itinulak ni Maisie ang wheelchair niya sa VIP room at nagbigay ng tsaa. "Madam, kumusta po ang kalusugan ninyo?""Huwag ka mag-alala, maayos na maayos." Kinuha ni Madam Nera ang teacup at hinipan ito. "Matagal na rin nung huli tayong nagkita, akala ko ay nakalimutan mo na ako."Ngumisi si Maisie. "Posible ba yun? Makakalimutan ko muna lahat bago ko kayo makalimutan."Humigop si Madam ng Ner
Bumaba ang tingin ni Nick. “Napakabuti ng pagtrato at mataas ang tingin niyo sa akin. Gagawin ko ang lahat ng makakaya ko para tapatan ang inaasahan niyo. Kung hindi, ako si Nick Wickam ay magkakaroon ng mapait na pagkamatay.”Umatras siya at lumuhod sa sahig. Nang pababa na siya sa sahig, huminto si Sunny at inalalayan siya. “Tumayo ka. Hindi mo kailangan na lumuhod.”Tiningnan siya ni Nick. “Master.”Tinulungan siya ni Sunny na tumayo. “Tawagin mo na ako na ninong ngayon.”Ngumiti si Nick. “Ninong.”“Mabuti.”to.” Tumango si Sunny sa saya at tiningnan si Nick. “Babalik kami ni Mahina bukas sa Southeast Eurasia kasama ka.”“Hindi niyo kailangan na gawin ‘yon. Babalik ako nang mag-isa.”“Hindi. Kapag hindi ako pumunta doon kasama ka, baka kalabanin ka ng mga matatanda sa Wickam gamit ang kanilang edad. Inaanak na kita kaya dapat nandoon ako para suportahan ka.”Malakas na tumawa si Dylan at ang iba pa, masaya sila para sa kanilang boss.Pagkalipas ng ilang araw, sa residence ng
Tumawa si Nick. “Hindi sapat na salita ang galit para gamitin.”“Kung gusto mong sumama sa amin o hindi, hindi ikaw ang magde-desisyon, Nick. Basta isa ka sa mga tagapagmana ng mga Wickam, kailangan mo bumalik sa akin!”Inilinaw ni Arthur ang sarili niya. Kahit na kailangan niyang itali ang anak niya at hilain pauwi, hindi siya tatanggap nang pagtanggi sa ganitong panahon.Kinabahan si Dylan at nagsimulang kabahan, natatakot siya na baka pilit na kunin si Nick ng mga lalaki na ‘yon.Sa oras na ‘yon, pumasok si Sunny sa training center gamit ang tungkod niya at sa suporta mi Mahina habang nakalagay ang kamay sa likod. “Yo, nag-iisip ako kung bakit maingay ang training center nang ganito kaaga. Nandito ka pala, Mr. Wickam.”Mukhang naiinis si Arthur. “Mr. Southern, bakit nasa Bassburgh ka rin?”“Nandito si Cam sa Bassburgh kaya natural lang para sa akin na pumunta dito. Ngayon, nag desisyon ako na pumunta at bisitahin ang estudyante ko. Hindi ko inaasahan na makikita kita.”Habang
Natigilan si Zephir at tinaas niya ang kaniyang tingin. “Bakit mo ako tinatanong ng ganito?” Kinamot ni Ursule ang pisngi niya. “Matagal ka ng nandito sa homestay, at naging pamilyar ka na sa mga taong nagtatrabaho dito. Kung aalis ka lang agad, sa tingin ko lahat naman sila ay malulungkot sa pag-alis mo.”Biglang ngumiti si Zephir. “Babalik pa rin ako dito paminsan-minsan para bisitahin kayo.” “Ah… talaga ba?” Nahihiyang tumawa si Ursule.Tumitig si Zephir sa pusa. “Sa akin muna si Kisses ngayong gabi.”Tumango si Ursule. “Okay, sa tingin ko iiwan muna kita mag-isa para makapagpahinga ka na.” Tumalikod si Ursule, umalis siya, at mabilis na naglakad pababa sa hagdan. Pero bigla niyang nakasalubong si Yale at nagulat siya. “Mr. Quigg?” Nang makita na hindi kasama ni Ursule si Kisses, alam na agad ni Yale ano ang ginawa niya at hindi niya napigilan na tumawa. “Bakit ka kinakabahan? Siguro ayaw mo lang siyang umalis, tama ba?” “Hindi ah!” “Okay, little girl, sa tingin mo
Mas maraming tao na ang pumunta sa bakod. Ilan sa kanila ang tumawag ng mga pulisMabilis na lumapit si Ursule kay Zephir. Nag-CPR si Zephir sa lalaki, at dahan-dahan siyang bumalik sa kaniyang kamalayan matapos ibuga ang tubig na nainom niya.Napa-buntong hininga si Ursule.Samantala, dumating na rin ang pulis xa senaryo. Matapos nilang tanungin ang mga tao sa paligid anong nangyari, lumapit sila kay Zephir at sinabi, “Hi, sir, pwede ba kayo sumama sa amin sa police station? Kailangan lang namin makuha ang statement niyo.” Tumango si Zephir. Sa police station…Hinihintay ni Ursule si Zephir sa corridor. Nang lumabas na si Zephir matapos sabihin ang statement niya, lumapit si Ursule sa kaniya. “Ayos ka lang ba? Tara na at para makapagpalit ka ng damit mo.” “Okay,” sagot ni Zephir. Nang bumalik na sila sa homestay, sinabi ni Ursule kay Yale na may lalaking sinubukang magpakamatay sa pamamagitan ng pagtalon sa ilog at sinagip iyon ni Zephir. Matapos makinig sa istorya, nagt
Hindi naman sa ayaw niyang hawakan ang anak niya. Sadyang hindi pumapayag ang dad niya pati si Waylon na kargahin ang mga baby niya. Natatakot ang dad niya na baka aksidente niyang masaktan ang mga baby.Tumawa si Freyja. “Well, naiintindihan ko naman ang dad mo. Pero kahit na ganon, hindi mo dapat masyadong kinakarga ang mga baby mo sa first three months nila. Maliban sa pagbibigay sa kanila ng milk o kung gusto nila ng yakap, hayaan mo lang silang matulog sa mga crib nila.” Kumurap si Cameron. “Parang ang dami mo pa lang alam. Tulad ng inaasahan sa isang babaeng mom na.” Nag-stay muna sila Colton at Freyja nang ilang sandali sa Emperon bago sila umalis. Umupo si Cameron sa tabi ng crib at tinitingnan ang dalawang baby. Mahinahon niyang tinusok ang kanilang pisngi gamit ang daliri niya. ‘Oh my gosh, sobrang lambot nila at sobrang cute. Parang mga doll lang sila,’ naisip ni Cameron. “Bakit hindi ka nagsuot ng sapatos mo?” narinig niya ang boses ni Waylon mula sa kaniyang likod
Nagsalita si Mahina at sinabi, “Totoo ‘yon, miss. Hinihintay ka naming lahat sa labas.” Tiningnan ni Cameron si Waylon. Hinawi ni Waylon ang buhok ni Cameron sa likod ng kaniyang tainga at sinabi, “Magaling ang ginawa mo, Cam.” …Nang marinig nila Daisie at Nollace na nanganak ng twins si Cameron, agad silang tumawag kay Waylon para batiin sila. Nang ibaba nila ang tawag, dinala ni Waylon si Cameron sa kanilang mga anak na nasa nursery room.Sumandal si Cameron sa bintana at tumingin sa dalawang baby. Hindi niya kayang pigilan ang tawa niya. “Sobrang liit nila. Sigurado akong kamukha mo sila pag lumaki na sila.Kung magiging kamukha nila si Waylon, sobrang magiging gwapo sila. Tumawa si Waylon at binalot niya ang kaniyang kamay sa balikat ni Cameron. “Gusto mo bang bumalik para magpahinga ka muna?” “Hindi. Gusto ko tumingin sa kanila.” “Oh sige.”Matapos nilang tingnan nang matagal ang mga baby, bumalik na silang dalawa sa ward. At nakita nila sila Colton at Freyja na n
“James?” tinawag ni Giselle si James. Nang hindi siya sumagot, tinulak niya ito para magising pero wala siyang nagawa. Natutulog siya na parang bato. ‘Ang galing. Ngayon hindi na ako makakatulog.’Ayun ang unang bagay na pumasok sa isip niya. Dahil hindi niya kayang magising si James, wala na siyang ibang pagpipilian kundi manatiling gising hanggang umaga. Nang umaga na, nawala ang dilim sa kwarto dahil sa liwanag. Binukas ni James ang mga mata niya at nagulat siya nang makita ang mukha na nasa harap niya. Naningkit ang mata niya, napatigil sa pagtibok ang kaniyang puso. Dahan-dahan niyang inalis ang kamay niya nang hindi nagigising si Giselle. “Alam mo ba na ang pangit ng sleeping position mo?” Kagigising lang ni Giselle at nakatitig siya kay James. Tumayo si James. Umupo siya sa gilid ng kama at nilagay niya ang kamay niya sa kaniyang noo. “Hindi mo ako masisisi. Sanay… sanay akong matulog mag-isa.”Tumayo na rin si Giselle. Dahil isang pwesto lang siya buong gabi,
Binuksan ni James ang pinto. Nang makita niya si Giselle na hawak ang photo album, mabilis siyang lumapit at pinigilan siya. “Huwag! Bawal kang tumingin dyan!”Naningkit ang mata ni Giselle nang makita niya na kinabahan si James. “Bakit naman? May mga picture ba dito na hindi magandang tingnan?” “Huwag mo ‘yan pakialaman. Sinabi sayo ng Dad ko na matulog ka sa kwarto ko pero hindi ibig sabihin nun ay pwede mo na pakialaman ang mga bagay na nandito!” “Talaga? Anong gagawin mo kung nagpumilit ako na tumingin?” Hinawakan ni James ang kamay ni Giselle nang sinusubukan niyang kunin ang photo album sa kaniyang kamay. “Bakit kailangan mo tingnan ang photo album ko? Crush mo ba ako?” Hindi nakapagsalita si Giselle. Matapos ang ilang sandali, binitawan ni James ang kamay ni Giselle at umatras siya. Mahigpit niyang hinawakan ang photo album at sinabi, “Pwede mong galawin ang lahat ng gusto mo dito sa kwarto pero hindi ko hahayaan na hawakan mo itong photo album.” Nang tumalikod siya
Tanong ni Giselle, “Pwede ko ba siyang i-pet?”Tumango si Jefferson. “Syempre naman. Edamame, come here.”Nang marinig ang boses niya, tumalon si Edamame sa couch at naglakad palapit kay Jefferson. Hinaplos niya ang ulo nito. Inunat ni Giselle ang kamay niya, at sinimulan iyon amuyin ni Edamame at hinayaan niya na haplusin siya. Nang hinawakan siya, nilabas ni Edamame ang dila niya at pumikit dahil sa saya. Sabi ni Jefferson, “‘Di ba mabait na baby siya?”Ngumiti si Giselle. “Yes.”Tumikhim si James at tinawag si Edamame para bumalik sa kaniya, pero tumalikod lang ito at hindi gumalaw. Kumunot ang noo ni James. “Bad dog ka na ba ngayon? Come.”Yumuko si Edamame at naging malungkot.Masamang tiningnan ni Jefferson si James, at tinanong, “Giselle, kung hindi ka pa kumakain, sumabay ka na sa amin.”Napahinto si Giselle, binawi niya ang kaniyang kamay, at tumayo. “I—”“Daughter-in-law mo siya kaya natural lang na sumabay siya sa dinner, ‘di ba?” Tumingin si James kay Gisell