Binati ni Waylon ang lalaki at nakipag-handshake siya. “Mr. Warren, sorry at pinaghintay kita.”Kinaway ni Herald ang kamay niya. “Nah, kakaumpisa lang namin. Tara, ipapakilala kita sa ilang business partners ko.”Sinamahan ni Herald si Waylon papunta sa ilang matatandang lalaki at masaya siyang pinakilala, “Lahat sila ay may mga level of cooperation sa Dominic Constructions. Ito si Mr. Nixon Weeber, Mr. Torres Xanthos, at si Mr. Mallon Holland.”Nagtanguan sila Waylon sa isa't isa.Tumawa si Nixon. “Matagal ko ng gustong makita ang pangalawang tagapagmana ng mga Goldmann. Ngayon na nakita na kita ng personal, nakakamangha ka nga talaga tulad ng sinasabi nila. Tulad ng inaasahan ko sa anak ng legendary na si Nolan Goldmann.”Magalang na sumagot si Waylon, “Pinapasaya mo naman ako, Mr. Weeber.”Suminghal si Nixon. “Kung pwede ka pa at wala ka pang kinakasama, siguradong ipapakilala ko sayo ang anak ko.”Sabi ni Torres, “‘Di ba meron pang isang tagapagmana? Ang mas nakakatandang k
Ngumiti si Waylon. “Basta ayos lang sa'yo.”Natigil si Minzy at ngumiti. “Syempre ayos lang.”Tiningnan ni Waylon ang relo niya at sinabing, “Gumagabi na. Uuwi na ako.”Tumango si Minzy.Pagkatapos niyang umalis, lumiwanag ang mata ni Minzy.Nang bumalik si Waylon sa Emperon, 10:30 p.m na. Pinatay niya ang ilaw sa living room, umakyat, at napansin ang ilaw na nagmumula sa ilalim ng pinto, na nagbibigay ng liwanag sa madilim na corridor.‘Gising pa ba siya?’Kumatok si Waylon, pero walang sumagot. Binuksan niya ang pinto at nagulat sa nakita niya.Natutulog si Cameron habang nakaipit ang kumot sa mahaba niyang hita. Kalahati ng kumot ang nasa sahig habang suot niya ang silky nightgown na makikita ang katawan niya kapag gumalaw siya.Nag-igting ang panga niya. Sinusubukan ba nito ang pagpipigil niya? Hindi maganda ‘yon.Huminto si Waylon sa kama, lumapit, at pinatong ang kamay niya sa parehong gilid at walang pagda-dalawang isip na dinampian ng halik si Cameron.Gumalaw siya h
Umalis sa kwarto si Waylon.Kumunot si Cameron at napaisip nang malalim.Samantala, tanghali na sa Yaramoor.Nakauwi na si Freyja mula sa mga lecture niya. Hindi siya komportable na iwan si Colton at dad niya dahil alam niya na hindi gusto ni Colton ang dad niya. Mahina ang loob ng dad niya kaya malaking gulo kapag pinaiyak siya ni Colton.Kinuha niya ang kaniyang susi, binuksan ang pinto at agad naamoy ang alak.Kumuha ang dalawang lalaki ng snack at nagsimulang uminom. Nakaubos na sila ng dalawang dosenang beer.Kumuba pa si Brandon ng dalawang bote ng wine na tinatago nila. Halos ubos na ang isa non at nasa kalahati naman ang isa. Siguro ay lasing na siya habang umiiyak na parang bata habang hawak si Colton at isang bote na walang laman.Sinabi niya na humihingi siya ng tawad tungkol sa mga nangyari pati na rin sa pagiging walang kwenta niya.Marami rin ang nainom ni Colton at nakapatong ang ulo sa kamay niya, hindi siya nakikinig sa mga sinasabi ni Brandon. Sinalinan siya n
Kinabukasan…Nang magising si Freyja, nanunuyo ang lalamunan niya at wala siyang lakas na umalis sa kama.Dala ni Colton ang almusal sa tray at nakita niya ang mga marka sa leeg ni Freyja. Masaya siya sa kaniyang ‘trabaho’. “Ang aga mong nagising.”Inilagay niya ang pagkain sa mesa. Bukod sa simpleng almusal, may mangkok din ng sabaw. “Nag-aalala ako na baka sobrang pagod ka kaya ginawan kita ng sabaw.”Nagtaka si Freyja. “Kumakain ba ng sabaw ang mga tao sa umaga?”Umupo siya sa kama, kumuha ng sabaw at inihipan. “Gagaan ang pakiramdam mo diyan.”Inilapit niya ang sabaw sa bibig ni Freyja kaya hinigop niya yon at tinuro ang tray. “Gusto ko ng itlog. Balatan mo para sa akin.”Binaba ni Colton ang mangkok at ginawa ang sinabi ni Freyja.Pinakain niya na si Freyja noon pero sumasagot siya noon at sinasabing inuutusan siya nito. Pero ngayon, naiilang siya sa pagiging ‘masunurin’ nito.Nang mapagtanto na nakatitig si Freyja sa kaniya, tumingin si Colton. “Anong problema?”Sumanda
Tumingin sa paligid si Minzy.Kahit na walang nararamdaman sa kaniya si Waylon, hindi niya maiwasan na kunin ang atensyon niya. Hindi niya pa inaamin ang relasyon niya kay Cameron, at hindi pa sila kasal, kaya inakala niya na may pagkakataon pa siya.“Mr. Goldmann, gusto mo bang manood ng movie sa weekend? Wala akong makitang makakasama at ikaw lang ang kakilala ko sa Bassburgh.”Nahihiya siyang inimbita ni Minzy.Inangat ni Waylon ang kilay niya at pinag-isipan yon.Tumingin ang driver sa rearview mirror. “Sir, may sasakyan na sumusunod sa atin.”Kalmado si Waylon at mukhang alam kung sino ang nasa sasakyan, kaya kumurba ang labi niya.Tumalikod si Minzy at mukhang kinakabahan. “Sumusunod sa atin? Kakilala ba natin yan?”Walang pakialam si Waylon. “Sinong nakakaalam? Baka.”Nang makita ni Minzy na hindi kinakabahan si Waylon sa pagsunod sa kanila, sinasabing baka kakilala nila, at mukhang kalmado at maayos, inisip niya an baka kakilala ito ni Waylon.Gusto niyang malaman kun
Si Waylon ang unang lalaki na tumanggi sa kaniya.Siya rin ang una na hindi napakita ng paghanga o pagtingin tungkol sa kaniya.Kaya hindi niya makalimutan si Waylon kahit bumalik na siya sa Kong Port. Pakiramdam niya ay wala man lang sa kalahati ang ibang lalaki kumpara kay Waylon.Malungkot na bumalik si Minzy sa kaniyang hotel at biglang nakakita ng flash. Natigil siya at napagtanto na may kumukuha ng larawan niya.Patitigilin niya sana yon nang may bigla siyang naalala at tumigil sa kaniyang paglalakad.…Binalik si Waylon sa Emperon at nakita na wala doon ang sapatos ni Cameron.Tinawagan niya ito pero hindi sumagot.Inisip niya kung saan pumunta si Cameron kaya nag text siya kay Daisie.Samantala, sa martial arts center…Pagkatapos mabasa ang text mula kay Waylon, tumingin si Daisie kay Cameron na sumusuntok ng punching bag. Nang pumunta si Cameron para makita siya, nahulaan agad ni Daisie na dahil yon sa galit ito kay Waylon.Siguro ay seryoso ang bagay na ‘yon para i
“Mukhang kailangan ko ipakita sa'yo ang kaya kong gawin!”Sa halip na pakalmahin sila, nagtipon ang mga nanonood at pinalalabang sitwasyon.Wala sa mood si Cameron. Ngayon may nag alok ng kaniyang sarili para mailabas niya ang galit niya, agad na lumiwanag ang mata niya sa saya. “Sa totoo lang, wala lang ang black belt sa Taekwondo. Walang dapat ipagmalaki.”Suminghal si Conroy. Hindi pa siya nakakita ng mayabang na babae noon. “Babae, hindi ba't parang sumusobra ka na?”Humalukipkip siya, sinabi ni Cameron, “Hah, para lang sa mga talunan ang pagyayabang. Ang totoong master ay hindi bibigyan ng pagkakataon ang kalaban na makaganti.”Nagalit na si Conroy pagkatapos mainsulto nang paulit-ulit ni Cameron. Inangat niya ang kaniyang sleeves at sinabi, “Binigyan na kita ng pagkakataon pero hindi mo iningatan. Mukhang kailangan kita turuan ng leksyon ngayong araw.”Inangat ni Cameron ang kamay niya at sinabing, “Sandali.”Akala ni Conroy na natatakot si Cameron at mayabang siyang tumaw
“Ano?” Nang marinig ni Daisie ang sinabi ni Cameron, tiningnan niya si Conroy at tinanong, “Sinubukan mo siyang pag samantalahan? Ang lakas ng loob mo!”Pagkatapos niyang magsalita, sinipa niya ang lalaki, bumagsak ito sa sahig.Pinatigil ni Cameron si Daisie nang sisipain niya ito ulit. “Sige na, sige na. Tama na ‘yan. Binugbog ko na siya. Bullying na ‘yan kapag pinagpatuloy natin na bugbugin siya.”Samantala, may pumasok sa building.Nang makita niya ang eksena sa building, naningkit ang mata niya. “Anong nangyari dito?”Nang makita ni Cameron si Waylon, nagalit siya ulit at sinipa si Conroy.Gusto siyang pigilan ni Daisie pero masyado siyang mabagal.Nagulat si Conroy. Pagkatapos bumalik sa kaniyang huwisyo, sumigaw siya, “Bakit sinipa mo ako ulit?”‘Bakit niya ako ginaganito!?’Mabilis na lumapit si Waylon at hinawakan si Cameron. “Sige na, tumigil ka na.”Inilayo ni Cameron ang kamay nito at sinabing, “Labas ka na dito.”Naningkit ang mata ni Waylon at sinabing, “Labas