Lumingon si Waylon kay Cameron. “Naaamoy ko hanggang dito yung pagseselos mo.”Ayaw umamin ni Cameron at sinabing, “Sinong nagsabi sa'yo na nagseselos ako?”“Kung hindi ka nagseselos, bakit ka galit na galit at bakit mo sinundan ang sasakyan ko kanina?”Nagulat si Cameron. Lumingon siya kay Waylon. “Alam mong sinusundan kita kanina?”Tumawa siya. “Oo. Kung tutuusin, walang gagawa nang ganoon bukod sa'yo.”Kinagat ni Cameron ang labi niya at walang sinabi. Hindi niya rin alam kung bakit gusto niyang sundan sila. Baka galit siya o baka dahil ayaw niyang malapit si Minzy kay Waylon?Pagkatapos ng ilang sandaling katahimikan, bigla niyang tinanong, “Type mo ba si Ms. Holland?”Kumunot si Waylon. “Sinabi ko ba na type ko siya?”“Walang lalaki ang hihindi sa mahinhin at mabait na babaeng tulad niya, hindi ba? Ayos lang. Pwede mong sabihin sa akin kung gusto mo siya. Maiintindihan ko.”Biglang tinapakan ni Waylon ang accelerator, dahilan para humigpit ang hawak ni Cameron sa handle
Bago pa matapos ni Cameron ang sinasabi niya, hinalikan siya ulit ni Waylon.…Nang malaman ng magulang ni Conroy na isinugod si Conroy sa hospital pagkatapos mabugbog, agad silang pumunta sa hospital para bisitahin ang anak nila. Nang makita nila ang namamagang mukha ng kanilang anak, para bang may sumaksak sa puso nila.“Oh my gosh! Anak, sinong gumawa sa'yo nito?”Naka cast ang braso ni Conroy, nakasabit sa sling ang hita niya at puno ng pasa at namamaga ang mukha niya.Nang makita niya ang kaniyang magulang, umiyak siya na parang bata. “Mom, Dad, kailangan niyo akong tulungan! May nang bully sa akin.”Tinanong ni Emma, “Hindi ba't nag atal ka mag Taekwondo? Bakit mo hinayaan na ma-bully ka?”Hindi sinabi ni Conroy sa mga magulang niya na siya ang may kasalanan, kaya gumawa siya ng kwento at ibinaling lahat ng sisi kay Cameron.Nang marinig ng magulang niya na na-bully ang anak nila dahil maraming tao ang nasa paligid nila, nagdilim ang kanilang mukha. Kung tutuusin, iniinga
Tumutulo ang malamig na pawis sa likod ni Thedius habang nanlalamig ang buo niyang katawan.Si Sunny Southern… Lahat ng nasa henerasyon niya ay narinig na ang pangalan nito. Kung tutuusin, alam nila ang lahat ng nangyari kay Titis Goldmann. Kahit na na mas bata si Sunny kay Titus, maikukumpara ang reputasyon ni Snny sa Southeast Eurasia sa lolo ni Nolan sa mga araw na ito.Nilagay ni Waylon ang kamay niya sa balikat nito at lumapit. “At saka, fiancee ko si Cameron. Ngayon, anak mo ang may lakas ng loob na hawakan siya. Kahit na patawarin kayo ni Mr. Southern, hindi lang uupo ang Goldmann at manonood.”Pagkatapos niyang magsalita, umalis si Waylon sa living room kasama ang mga tauhan niya nang hindi lumilingon.Hindi pa rin natatauhan si Thedius kahit matagal na oras na ang lumipas. Gulong gulo ang isip niya ngayon. Nang una, inakala niya na wala lang si Cameron at matutulungan niya ang kaniyang anak na makipag ayos.Pero, ang totoo ay maling tao ang ginulo ng anak niya ngayon.Sa
“Sinong tinutukoy mong walang hiya? Bakit ako ang sinisisi mo?” “Sige, isisi mo na ‘yan sa akin.” Hinaplos ni Waylon ang sulok ng mata ni Cameron. Bumaba ang daliri niya sa baba nito, kinurot iyon, at inangat ang mukha niya. “Dapat hindi kita iniwan, mag-isa ka lang sa bahay at wala kang alam pagdating sa kusina. Para sa kaligtasan, dapat akong mag-hire ng housekeeper na pupunta dito sa tuwing wala ako. Para alagaan ka, para hindi mo mapatay ang sarili mo sa susunod.”Sa sandaling iyon, kumulo ang tiyan ni Cameron sa sinabi ni Waylon. Tumawa si Waylon. “Gutom ka?” Hum na lang ang naging sagot ni Cameron. Ayaw ni Waylon na magutom si Cameron habang hinihintay siyang linisin ang kalat. “Hindi muna magagamit itong kusina sa ngayon kaya mag-order na lang tayo.”Matapos nilang mag-order ng takeout, umupo si Cameron sa mesa at kumain. Kahit na hindi kasing sarap ng luto ni Waylon ang takeout, hindi naman pangit ang lasa nito. Halos isang oras at kalahati ang nagamit ni Waylon sa
Nakatitig lang si Waylon sa mukha ni Cameron na parang pusa na naglaro sa coal mine at hindi alam na nagkaroon na ng dumi ang kaniyang mukha. Namula ang pisngi ni Cameron nang mapansin na nakatingin sa kaniya si Waylon. Bakit ka nakatingin sa akin?” Hindi napigilan ni Waylon na tumawa nang malakas. “Ikaw ang tagapagmana ng mga Southern kaya bakit para kang pusa na marumi?” Agad na nawala ang original na intimate na atmosphere sa sinabi ni Waylon, agad siyang tinulak ni Cameron. “Sinong pusa ang tinutukoy mo!?”Hinawakan ni Waylon si Cameron. “Hindi ka naniniwala sa akin?” Kinagat ni Cameron ang balikat ni Waylon pero hindi niya masyadong nilakasan. Kaya naman kinurot ni Waylon ang pisngi niya at hinalikan siya sa labi. Nagulat si Cameron dahil sa ambush at kinarga siya ni Waylon bago pa siya makapag-react. Sinubukan ni Cameron na tumakas, “Wayne, ibaba mo ako!”Dinala siya ni Waylon sa banyo, at agad na nakita ni Cameron ang mukha niya sa salamin at tinakpan niya ito ng k
Umupo si Cameron at binuksan ang phone niya nang magsara ang pinto. Nang may kausap si Waylon kanina sa phone, nilabas ni Cameron ang phone niya at nakita ang balita habang nagtatago sa ilalim ng kumot.‘Si Minzy Holland ang future eldest daughter-in-law ng mga Goldamann?’Bumulong si Cameron. ‘Pasensya ka na pero naka-reserve na sa akin ang title na ‘yan.’Nang 7:00 p.m. sa Glitz Club…Nakaupo si Waylon sa private room. Wala ng ibang tao sa private room maliban sa mga bodyguard niya. Matapos ang ilang sandali, dumating si Mallon at naglakad palapit kay Waylon habang nakangiti. “Mr. Goldmann, hinahanap mo raw ako?” Niyaya ni Waylon si Mallon na umupo at inutusan ang isa sa mga bodyguard na bigyan si Mallon ng wine. Sa ilalim ng dim light sa kwarto mula sa lamp, walang makakahula ng ekspresyon sa mukha ni Waylon, hindi alam kung masaya ba siya o galit. Pinag-krus niya ang kaniyang hita at sumandal sa upuan. “Mr. Holland, isa ka sa mga business partners ng Dominic Group.
“Hmm… Tama na…” Tinulak siya palayo ni Cameron. Sobrang tulog siya at hindi maidilat ang kaniyang mata, lahat ng nangyayari sa paligid niya ay malabo sa kanyang paningin.Gumalaw ang Adam’s apple ni Waylon, niluwagan niya ang kaniyang collar. “Tingnan mo sarili mo, parang baby matulog.” Humiga si Waylon sa kama, niyakap niya si Cameron at hinaplos ang pisngi nito gamit ang kaniyang palad. “Kailan mo sasabihin sa publiko ang tungkol sa kasal natin?” Sa kabilang parte ng city, sa hotel…Nakaupo si Minzy sa couch, binabasa niya ang mga news article. Matagal na niyang alam na ilalabas ng media ang balita. Nang mabasa paano binuhay ng mga reporter at editor ang relasyon nila ni Waylon, mahigpit niyang tinikom ang labi niya.Natatakot siyang maglabas ng statement si Waylon para ipaliwanag ang relasyon nila, pero inaasahan din niya na sana hindi gawin ni Waylon.‘Sa balitang ito, pwede ko na bang sabihin na may koneksyon na ako kay Waylon ngayon?’Biglang nag-ring ang doorbell.Tuma
Umalis ng kwarto si Mallon matapos sabihin ang kailangan niyang sabihin kay Minzy. Kinabukasan, noong umaga…Suminag ang liwanag sa kurtina ng bintana at umabot ang ilaw sa taas ng kama. Umikot si Cameron, niyakap niya ang kaniyang katabi, at biglang binuksan ang kaniyang mata. Humiga si Waylon sa tabi ni Cameron, nakapatong ang kamay niya sa kaniyang noo na parang kanina pa siya gising. Nilaro ni Waylon ang dulo ng buhok ni Cameron at hinalikan ito. “Gising ka na?” Pinikit ni Cameron ang mata niya. “Hindi pa.” Ngumisi si Waylon, umikot siya at agad na tinakpan ng katawan niya si Cameron. Mabilis na binuksan ni Cameron ang mata niya at nilagay ang kaniyang kamay sa dibdib ni Waylon. “Wayne Goldmann!” Huminto ang halik ni Waylon sa sulok ng labi ni Cameron. “Bakit?” “Gusto kong kumain sa The Attic’s short ribs.” Noong nag-order sila ng takeout sa lugar na iyon, tinikman niya ang short ribs at sobrang nagustuhan iyon ni Cameron. Tumawa si Waylon, alam niyang iniiba l
Bumaba ang tingin ni Nick. “Napakabuti ng pagtrato at mataas ang tingin niyo sa akin. Gagawin ko ang lahat ng makakaya ko para tapatan ang inaasahan niyo. Kung hindi, ako si Nick Wickam ay magkakaroon ng mapait na pagkamatay.”Umatras siya at lumuhod sa sahig. Nang pababa na siya sa sahig, huminto si Sunny at inalalayan siya. “Tumayo ka. Hindi mo kailangan na lumuhod.”Tiningnan siya ni Nick. “Master.”Tinulungan siya ni Sunny na tumayo. “Tawagin mo na ako na ninong ngayon.”Ngumiti si Nick. “Ninong.”“Mabuti.”to.” Tumango si Sunny sa saya at tiningnan si Nick. “Babalik kami ni Mahina bukas sa Southeast Eurasia kasama ka.”“Hindi niyo kailangan na gawin ‘yon. Babalik ako nang mag-isa.”“Hindi. Kapag hindi ako pumunta doon kasama ka, baka kalabanin ka ng mga matatanda sa Wickam gamit ang kanilang edad. Inaanak na kita kaya dapat nandoon ako para suportahan ka.”Malakas na tumawa si Dylan at ang iba pa, masaya sila para sa kanilang boss.Pagkalipas ng ilang araw, sa residence ng
Tumawa si Nick. “Hindi sapat na salita ang galit para gamitin.”“Kung gusto mong sumama sa amin o hindi, hindi ikaw ang magde-desisyon, Nick. Basta isa ka sa mga tagapagmana ng mga Wickam, kailangan mo bumalik sa akin!”Inilinaw ni Arthur ang sarili niya. Kahit na kailangan niyang itali ang anak niya at hilain pauwi, hindi siya tatanggap nang pagtanggi sa ganitong panahon.Kinabahan si Dylan at nagsimulang kabahan, natatakot siya na baka pilit na kunin si Nick ng mga lalaki na ‘yon.Sa oras na ‘yon, pumasok si Sunny sa training center gamit ang tungkod niya at sa suporta mi Mahina habang nakalagay ang kamay sa likod. “Yo, nag-iisip ako kung bakit maingay ang training center nang ganito kaaga. Nandito ka pala, Mr. Wickam.”Mukhang naiinis si Arthur. “Mr. Southern, bakit nasa Bassburgh ka rin?”“Nandito si Cam sa Bassburgh kaya natural lang para sa akin na pumunta dito. Ngayon, nag desisyon ako na pumunta at bisitahin ang estudyante ko. Hindi ko inaasahan na makikita kita.”Habang
Natigilan si Zephir at tinaas niya ang kaniyang tingin. “Bakit mo ako tinatanong ng ganito?” Kinamot ni Ursule ang pisngi niya. “Matagal ka ng nandito sa homestay, at naging pamilyar ka na sa mga taong nagtatrabaho dito. Kung aalis ka lang agad, sa tingin ko lahat naman sila ay malulungkot sa pag-alis mo.”Biglang ngumiti si Zephir. “Babalik pa rin ako dito paminsan-minsan para bisitahin kayo.” “Ah… talaga ba?” Nahihiyang tumawa si Ursule.Tumitig si Zephir sa pusa. “Sa akin muna si Kisses ngayong gabi.”Tumango si Ursule. “Okay, sa tingin ko iiwan muna kita mag-isa para makapagpahinga ka na.” Tumalikod si Ursule, umalis siya, at mabilis na naglakad pababa sa hagdan. Pero bigla niyang nakasalubong si Yale at nagulat siya. “Mr. Quigg?” Nang makita na hindi kasama ni Ursule si Kisses, alam na agad ni Yale ano ang ginawa niya at hindi niya napigilan na tumawa. “Bakit ka kinakabahan? Siguro ayaw mo lang siyang umalis, tama ba?” “Hindi ah!” “Okay, little girl, sa tingin mo
Mas maraming tao na ang pumunta sa bakod. Ilan sa kanila ang tumawag ng mga pulisMabilis na lumapit si Ursule kay Zephir. Nag-CPR si Zephir sa lalaki, at dahan-dahan siyang bumalik sa kaniyang kamalayan matapos ibuga ang tubig na nainom niya.Napa-buntong hininga si Ursule.Samantala, dumating na rin ang pulis xa senaryo. Matapos nilang tanungin ang mga tao sa paligid anong nangyari, lumapit sila kay Zephir at sinabi, “Hi, sir, pwede ba kayo sumama sa amin sa police station? Kailangan lang namin makuha ang statement niyo.” Tumango si Zephir. Sa police station…Hinihintay ni Ursule si Zephir sa corridor. Nang lumabas na si Zephir matapos sabihin ang statement niya, lumapit si Ursule sa kaniya. “Ayos ka lang ba? Tara na at para makapagpalit ka ng damit mo.” “Okay,” sagot ni Zephir. Nang bumalik na sila sa homestay, sinabi ni Ursule kay Yale na may lalaking sinubukang magpakamatay sa pamamagitan ng pagtalon sa ilog at sinagip iyon ni Zephir. Matapos makinig sa istorya, nagt
Hindi naman sa ayaw niyang hawakan ang anak niya. Sadyang hindi pumapayag ang dad niya pati si Waylon na kargahin ang mga baby niya. Natatakot ang dad niya na baka aksidente niyang masaktan ang mga baby.Tumawa si Freyja. “Well, naiintindihan ko naman ang dad mo. Pero kahit na ganon, hindi mo dapat masyadong kinakarga ang mga baby mo sa first three months nila. Maliban sa pagbibigay sa kanila ng milk o kung gusto nila ng yakap, hayaan mo lang silang matulog sa mga crib nila.” Kumurap si Cameron. “Parang ang dami mo pa lang alam. Tulad ng inaasahan sa isang babaeng mom na.” Nag-stay muna sila Colton at Freyja nang ilang sandali sa Emperon bago sila umalis. Umupo si Cameron sa tabi ng crib at tinitingnan ang dalawang baby. Mahinahon niyang tinusok ang kanilang pisngi gamit ang daliri niya. ‘Oh my gosh, sobrang lambot nila at sobrang cute. Parang mga doll lang sila,’ naisip ni Cameron. “Bakit hindi ka nagsuot ng sapatos mo?” narinig niya ang boses ni Waylon mula sa kaniyang likod
Nagsalita si Mahina at sinabi, “Totoo ‘yon, miss. Hinihintay ka naming lahat sa labas.” Tiningnan ni Cameron si Waylon. Hinawi ni Waylon ang buhok ni Cameron sa likod ng kaniyang tainga at sinabi, “Magaling ang ginawa mo, Cam.” …Nang marinig nila Daisie at Nollace na nanganak ng twins si Cameron, agad silang tumawag kay Waylon para batiin sila. Nang ibaba nila ang tawag, dinala ni Waylon si Cameron sa kanilang mga anak na nasa nursery room.Sumandal si Cameron sa bintana at tumingin sa dalawang baby. Hindi niya kayang pigilan ang tawa niya. “Sobrang liit nila. Sigurado akong kamukha mo sila pag lumaki na sila.Kung magiging kamukha nila si Waylon, sobrang magiging gwapo sila. Tumawa si Waylon at binalot niya ang kaniyang kamay sa balikat ni Cameron. “Gusto mo bang bumalik para magpahinga ka muna?” “Hindi. Gusto ko tumingin sa kanila.” “Oh sige.”Matapos nilang tingnan nang matagal ang mga baby, bumalik na silang dalawa sa ward. At nakita nila sila Colton at Freyja na n
“James?” tinawag ni Giselle si James. Nang hindi siya sumagot, tinulak niya ito para magising pero wala siyang nagawa. Natutulog siya na parang bato. ‘Ang galing. Ngayon hindi na ako makakatulog.’Ayun ang unang bagay na pumasok sa isip niya. Dahil hindi niya kayang magising si James, wala na siyang ibang pagpipilian kundi manatiling gising hanggang umaga. Nang umaga na, nawala ang dilim sa kwarto dahil sa liwanag. Binukas ni James ang mga mata niya at nagulat siya nang makita ang mukha na nasa harap niya. Naningkit ang mata niya, napatigil sa pagtibok ang kaniyang puso. Dahan-dahan niyang inalis ang kamay niya nang hindi nagigising si Giselle. “Alam mo ba na ang pangit ng sleeping position mo?” Kagigising lang ni Giselle at nakatitig siya kay James. Tumayo si James. Umupo siya sa gilid ng kama at nilagay niya ang kamay niya sa kaniyang noo. “Hindi mo ako masisisi. Sanay… sanay akong matulog mag-isa.”Tumayo na rin si Giselle. Dahil isang pwesto lang siya buong gabi,
Binuksan ni James ang pinto. Nang makita niya si Giselle na hawak ang photo album, mabilis siyang lumapit at pinigilan siya. “Huwag! Bawal kang tumingin dyan!”Naningkit ang mata ni Giselle nang makita niya na kinabahan si James. “Bakit naman? May mga picture ba dito na hindi magandang tingnan?” “Huwag mo ‘yan pakialaman. Sinabi sayo ng Dad ko na matulog ka sa kwarto ko pero hindi ibig sabihin nun ay pwede mo na pakialaman ang mga bagay na nandito!” “Talaga? Anong gagawin mo kung nagpumilit ako na tumingin?” Hinawakan ni James ang kamay ni Giselle nang sinusubukan niyang kunin ang photo album sa kaniyang kamay. “Bakit kailangan mo tingnan ang photo album ko? Crush mo ba ako?” Hindi nakapagsalita si Giselle. Matapos ang ilang sandali, binitawan ni James ang kamay ni Giselle at umatras siya. Mahigpit niyang hinawakan ang photo album at sinabi, “Pwede mong galawin ang lahat ng gusto mo dito sa kwarto pero hindi ko hahayaan na hawakan mo itong photo album.” Nang tumalikod siya
Tanong ni Giselle, “Pwede ko ba siyang i-pet?”Tumango si Jefferson. “Syempre naman. Edamame, come here.”Nang marinig ang boses niya, tumalon si Edamame sa couch at naglakad palapit kay Jefferson. Hinaplos niya ang ulo nito. Inunat ni Giselle ang kamay niya, at sinimulan iyon amuyin ni Edamame at hinayaan niya na haplusin siya. Nang hinawakan siya, nilabas ni Edamame ang dila niya at pumikit dahil sa saya. Sabi ni Jefferson, “‘Di ba mabait na baby siya?”Ngumiti si Giselle. “Yes.”Tumikhim si James at tinawag si Edamame para bumalik sa kaniya, pero tumalikod lang ito at hindi gumalaw. Kumunot ang noo ni James. “Bad dog ka na ba ngayon? Come.”Yumuko si Edamame at naging malungkot.Masamang tiningnan ni Jefferson si James, at tinanong, “Giselle, kung hindi ka pa kumakain, sumabay ka na sa amin.”Napahinto si Giselle, binawi niya ang kaniyang kamay, at tumayo. “I—”“Daughter-in-law mo siya kaya natural lang na sumabay siya sa dinner, ‘di ba?” Tumingin si James kay Gisell