Hinawakan ni Colton ang kamay ni Freyja. “Freyja, ikaw…” “Kaya, nakapag-isip-isip na ako.” Tinanggal ni Freyja ang tie ni Waylon at hinawakan ang collar nito. Habang lumalapit siya ay kaniyang sinasabi, “Hangga't maaari ay tatayo ako sa tabi mo. Hindi na importante kung maabot ko ang height mo. Kailangan ko lang ipakita sa lahat na hindi ako useless pag wala ka.”Noong una, akala ni Colton ay magsasabi si Freyja na gusto niyang umalis ulit. Hindi niya inaasahan na sasabihin ni Freyja iyon, nagulat ng ilang sandali si Colton.Matapos ang ilang sandali, hinawakan siya ni Colton. Nakatutok sa kanilang dalawa ang ilaw na tumagos sa bintana. “Kailan ka aalis?”Inikot ni Freyja ang kamay niya sa leeg ni Colton at sinabi, “Bukas ng tanghali, kaya…”Diniin ni Colton si Freyja sa bintana at hinalikan siya. Hinubad ni Freyja ang jacket ni Colton at hinulog iyon sa sahig. Tumulo sa bintana ang patak ng hamog, kaya lumalabo ang ilaw na mula sa mga streetlumps. Sa makulimlim na ilaw, sa ilali
Tiningnan ni Colton ang kamay niya hanggang sa mawala na sa tingin niya si Freyja. Ilang minuto pa lang na umalis si Freyja pero na-miss na siya agad ni Colton.Hindi alam ni Colton paano siya mabubuhay ng wala si Freyja. Sa oras na iyon, tumunog ang phone ni Colton. Si Leonardo iyon. Sinagot si Colton ang tawag, sinabi ni Leonardo, “Sir, Gusto ka makita ni Mr. Weatherby.”Kumunot ang noo ni Colton.Hinihintay ni Royce sa lobby ng Blackgold Group si Colton. Sinabi niya sa mga empleyado na hindi siya aalis hangga't hindi niya nakikita si Colton. Nang dumating na si Colton sa lobby, lumuhod si Royce sa harap niya at nanghingi ng tawad, “Mr. Goldmann, pasensya ka na talaga sa ginawa ko. Parang awa mo na patawarin mo ako. Gagawin ko lahat ng sasabihin mo. Huwag mo lang i-cancel ang cooperation sa pagitan ng kompanya natin.”Blackgold Group ang nagmo-monopolize ng halos lahat ng technology at construction sa Bassburgh. Kung ayaw ng kumpanya na mag-supply sa kaniya, magsasara ang n
Kumunot ang noo ni Colton. ‘Bakit hindi niya ako pinapadalhan ng kahit anong text o tawag?” Dumating si Leonardo sa pinto. “Mr. Goldmann.”Wala sa sarili na sumagot si Colton, “Yeah?” “Nandito ang kapatid mo,” sagot ni Leonardo.Matapos iyon, tumagilid si Leonardo para papasukin si Waylon.Gumawa ng tsaa si Leonardo para kala Colton at Waylon, nilagay niya iyon sa teapot table at umalis ng opisina. Kinuha ni Waylon ang teapot at naglagay ng tea sa cup. “Narinig ko na bumalik na raw si Freyja sa Yaramoor?”“Yeah,” sagot ni Colton.“Sabihin mo na gusto mong sabihin. Dalawa lang tayo dito.” Tumawa si Waylon. Alam niyang may gumugulo sa isip ni Colton. Sumandal si Colton sa upuan at sinabi, “Ilang na simula ng umalis siya papunta sa Yaramoor pero wala pa rin siyang tawag sa akin. Nag-aalala ako sa kaniya.”Tumawa si Waylon. “Apat na araw pa lang. Hindi mo kailangan mag-alala.”Humalukipkip si Colton at sumagot, “Sana tinawagan man lang niya ako.”Tinapat ni Waylon ang teacu
Binuksan ni Brandon ang refrigerator, wala itong laman kaya nahiya siya. “Matagal na kasi akong hindi nagluluto ng kakainin. Umupo ka muna. Lalabas muna ako para bumili ng lulutuin. Anong gusto mong kainin ngayong gabi?”Umupo si Freyja sa couch. “Kahit ano, ayos lang sa akin ang kahit ano.” Naglakad si Brandon papuntang pinto, kinuha niya ang coat, at sinuot ito. “Okay, alis muna ako.”Tinawag siya ni Freyja. “Dad.”Tumalikod si Brandon at nagulat nang ilang sandali.Sabi ni Freyja, “Sasama ako sayo.”Pumunta ang mag-ama sa supermarket para bumili ng mga ingredients at pagkain. Matagal ng hindi lumabas si Freyja kasama ang kaniyang Dad. Naaalala pa niya na ilang taon pa lang siya ng nilabas siya ng Dad niya para maglaro. Twenty years ang lumipas sa isang kurap.Sa pamilya niya dati, laging aggressive ang kaniyang nanay, at ang kaniyang tatay ay sumusunod lang lagi sa kaniyang asawa, at ayon ang naging dahilan para maging mas malayo ang relasyon nilang mag-ama.Parang hindi
Naging tahimik nang ilang sandali sa sala. Matagal na hindi nagsalita si Brandon, yumuko siya. “Fey… Ayoko lang na bigyan ka ng problema.” Dahan-dahan siyang nagsalita, “Hindi naman kailangan gumastos ng sobra para sa pagkain. Hangga’t makakain, ayos lang ‘yon sa akin. Ayos pa rin naman ako ngayon, ‘di ba?” Galit na suminghal si Freyja. “Sabihin mo na lang sa akin agad. Wala na bang pera ang mga Pruitt?” Hindi na nagsalita si Brandon. “Alam ko na agad kahit noong unang pasok ko pa lang sa bahay. Wala na ang sasakyan na nakaparada sa labas. Siguro binenta mo na. Hindi rin masyadong nagbago ang mga gamit sa bahay, pero lahat ng mga antiques ni mom dati ay wala na ngayon.” Tinuro ni Freyja ang cabinet na walang laman. ‘Sanay si mom sa magarbong buhay, at mga alaga niya ang mga antique niya kaya hindi niya kayang ibenta na lang ang mga iyon.‘Isa na lang ang naiisip kong posibilidad. Binenta ni Dad lahat ng antique at tinanggal niya ang mga katulong nang makulong si mom. ‘Ma
Alam ni Freyja na marami ang niluto ng Dad niya kagabi para malagay niya ito sa refrigerator pag hindi nila naubos. Nang makita ni Brandon na umuwi na si Freyja, nagulat siya. Agad niyang sinara ang pinto ng refrigerator at nagpaliwanag, “Kagabi lang naman ito. Sayang naman kung itatapon na lang agad…” Wala ng sinabi si Freyja at nilagay na lang niya ang almusal sa mesa. “Bumili ka na lang ng makakain mo agad sa susunod. Huwag ka na masyadong magtago ng pagkain sa refrigerator.”Agad na sumagot si Brandon, “Okay, susubukan kong gawin” Pero agad siyang binuking ni Freyja, “Kung wala ako dito, hindi mo naman na ‘yon gagawin ‘di ba?” Naglakad si Brandon papunta sa mesa, hinila niya ang upuan at umupo. “Plano mo bang bumalik sa college para sa postgraduate program entrance examination?” Tinanggal ni Freyja ang balot ng cheese sauce, kumuha siya ng tinapay, at sinawsaw sa cheese. “Oo, babalik ako ngayong araw sa college. “ May sasabihin sana si Brandon nang biglang nag-ring an
Hindi na makatanggi si Brandon kaya isasama na lang niya ang bisita nila. Bahagyang naningkit ang mata ni Colton. “Bisita?” ‘Bisita lang ba ako?’Lumapit si Freyja at tumingin kay Colton. “Kung hindi, anong gusto mo? Nandito ka sa bahay ko ngayon kaya kanino ka dapat makikinig?”Nag-igting ang ngipin ni Colton at mahina ang boses na sumagot, “Okay, makikinig ako sayo.”“Tama ‘yan, good boy.” Naglabas ng cash si Freyja at nilagay sa palad ni Colton. “Para sa grocery shopping ‘to. Huwag kayo magsayang ng pera.”Hindi nakapagsalita si Colton.Nang bumalik si Freyja sa college, pumunta si Colton sa supermarket kasama si Brandon para bumili ng ingredients pero hindi sila masyadong nag-uusap kaya medyo awkward ang paligid. Saka hindi rin naman nila masyadong kilala ang isa't isa.Hindi masyadong gusto ni Colton ang pamilya ni Freyja dahil kay Sandy at Ken. Pero tatay ni Freyja si Brandon kaya kailangan pa rin niyang magpakita ng respeto. “Ahem, anong itatawag ko sayo?” Si Brandon
Binati ni Waylon ang lalaki at nakipag-handshake siya. “Mr. Warren, sorry at pinaghintay kita.”Kinaway ni Herald ang kamay niya. “Nah, kakaumpisa lang namin. Tara, ipapakilala kita sa ilang business partners ko.”Sinamahan ni Herald si Waylon papunta sa ilang matatandang lalaki at masaya siyang pinakilala, “Lahat sila ay may mga level of cooperation sa Dominic Constructions. Ito si Mr. Nixon Weeber, Mr. Torres Xanthos, at si Mr. Mallon Holland.”Nagtanguan sila Waylon sa isa't isa.Tumawa si Nixon. “Matagal ko ng gustong makita ang pangalawang tagapagmana ng mga Goldmann. Ngayon na nakita na kita ng personal, nakakamangha ka nga talaga tulad ng sinasabi nila. Tulad ng inaasahan ko sa anak ng legendary na si Nolan Goldmann.”Magalang na sumagot si Waylon, “Pinapasaya mo naman ako, Mr. Weeber.”Suminghal si Nixon. “Kung pwede ka pa at wala ka pang kinakasama, siguradong ipapakilala ko sayo ang anak ko.”Sabi ni Torres, “‘Di ba meron pang isang tagapagmana? Ang mas nakakatandang k
Bumaba ang tingin ni Nick. “Napakabuti ng pagtrato at mataas ang tingin niyo sa akin. Gagawin ko ang lahat ng makakaya ko para tapatan ang inaasahan niyo. Kung hindi, ako si Nick Wickam ay magkakaroon ng mapait na pagkamatay.”Umatras siya at lumuhod sa sahig. Nang pababa na siya sa sahig, huminto si Sunny at inalalayan siya. “Tumayo ka. Hindi mo kailangan na lumuhod.”Tiningnan siya ni Nick. “Master.”Tinulungan siya ni Sunny na tumayo. “Tawagin mo na ako na ninong ngayon.”Ngumiti si Nick. “Ninong.”“Mabuti.”to.” Tumango si Sunny sa saya at tiningnan si Nick. “Babalik kami ni Mahina bukas sa Southeast Eurasia kasama ka.”“Hindi niyo kailangan na gawin ‘yon. Babalik ako nang mag-isa.”“Hindi. Kapag hindi ako pumunta doon kasama ka, baka kalabanin ka ng mga matatanda sa Wickam gamit ang kanilang edad. Inaanak na kita kaya dapat nandoon ako para suportahan ka.”Malakas na tumawa si Dylan at ang iba pa, masaya sila para sa kanilang boss.Pagkalipas ng ilang araw, sa residence ng
Tumawa si Nick. “Hindi sapat na salita ang galit para gamitin.”“Kung gusto mong sumama sa amin o hindi, hindi ikaw ang magde-desisyon, Nick. Basta isa ka sa mga tagapagmana ng mga Wickam, kailangan mo bumalik sa akin!”Inilinaw ni Arthur ang sarili niya. Kahit na kailangan niyang itali ang anak niya at hilain pauwi, hindi siya tatanggap nang pagtanggi sa ganitong panahon.Kinabahan si Dylan at nagsimulang kabahan, natatakot siya na baka pilit na kunin si Nick ng mga lalaki na ‘yon.Sa oras na ‘yon, pumasok si Sunny sa training center gamit ang tungkod niya at sa suporta mi Mahina habang nakalagay ang kamay sa likod. “Yo, nag-iisip ako kung bakit maingay ang training center nang ganito kaaga. Nandito ka pala, Mr. Wickam.”Mukhang naiinis si Arthur. “Mr. Southern, bakit nasa Bassburgh ka rin?”“Nandito si Cam sa Bassburgh kaya natural lang para sa akin na pumunta dito. Ngayon, nag desisyon ako na pumunta at bisitahin ang estudyante ko. Hindi ko inaasahan na makikita kita.”Habang
Natigilan si Zephir at tinaas niya ang kaniyang tingin. “Bakit mo ako tinatanong ng ganito?” Kinamot ni Ursule ang pisngi niya. “Matagal ka ng nandito sa homestay, at naging pamilyar ka na sa mga taong nagtatrabaho dito. Kung aalis ka lang agad, sa tingin ko lahat naman sila ay malulungkot sa pag-alis mo.”Biglang ngumiti si Zephir. “Babalik pa rin ako dito paminsan-minsan para bisitahin kayo.” “Ah… talaga ba?” Nahihiyang tumawa si Ursule.Tumitig si Zephir sa pusa. “Sa akin muna si Kisses ngayong gabi.”Tumango si Ursule. “Okay, sa tingin ko iiwan muna kita mag-isa para makapagpahinga ka na.” Tumalikod si Ursule, umalis siya, at mabilis na naglakad pababa sa hagdan. Pero bigla niyang nakasalubong si Yale at nagulat siya. “Mr. Quigg?” Nang makita na hindi kasama ni Ursule si Kisses, alam na agad ni Yale ano ang ginawa niya at hindi niya napigilan na tumawa. “Bakit ka kinakabahan? Siguro ayaw mo lang siyang umalis, tama ba?” “Hindi ah!” “Okay, little girl, sa tingin mo
Mas maraming tao na ang pumunta sa bakod. Ilan sa kanila ang tumawag ng mga pulisMabilis na lumapit si Ursule kay Zephir. Nag-CPR si Zephir sa lalaki, at dahan-dahan siyang bumalik sa kaniyang kamalayan matapos ibuga ang tubig na nainom niya.Napa-buntong hininga si Ursule.Samantala, dumating na rin ang pulis xa senaryo. Matapos nilang tanungin ang mga tao sa paligid anong nangyari, lumapit sila kay Zephir at sinabi, “Hi, sir, pwede ba kayo sumama sa amin sa police station? Kailangan lang namin makuha ang statement niyo.” Tumango si Zephir. Sa police station…Hinihintay ni Ursule si Zephir sa corridor. Nang lumabas na si Zephir matapos sabihin ang statement niya, lumapit si Ursule sa kaniya. “Ayos ka lang ba? Tara na at para makapagpalit ka ng damit mo.” “Okay,” sagot ni Zephir. Nang bumalik na sila sa homestay, sinabi ni Ursule kay Yale na may lalaking sinubukang magpakamatay sa pamamagitan ng pagtalon sa ilog at sinagip iyon ni Zephir. Matapos makinig sa istorya, nagt
Hindi naman sa ayaw niyang hawakan ang anak niya. Sadyang hindi pumapayag ang dad niya pati si Waylon na kargahin ang mga baby niya. Natatakot ang dad niya na baka aksidente niyang masaktan ang mga baby.Tumawa si Freyja. “Well, naiintindihan ko naman ang dad mo. Pero kahit na ganon, hindi mo dapat masyadong kinakarga ang mga baby mo sa first three months nila. Maliban sa pagbibigay sa kanila ng milk o kung gusto nila ng yakap, hayaan mo lang silang matulog sa mga crib nila.” Kumurap si Cameron. “Parang ang dami mo pa lang alam. Tulad ng inaasahan sa isang babaeng mom na.” Nag-stay muna sila Colton at Freyja nang ilang sandali sa Emperon bago sila umalis. Umupo si Cameron sa tabi ng crib at tinitingnan ang dalawang baby. Mahinahon niyang tinusok ang kanilang pisngi gamit ang daliri niya. ‘Oh my gosh, sobrang lambot nila at sobrang cute. Parang mga doll lang sila,’ naisip ni Cameron. “Bakit hindi ka nagsuot ng sapatos mo?” narinig niya ang boses ni Waylon mula sa kaniyang likod
Nagsalita si Mahina at sinabi, “Totoo ‘yon, miss. Hinihintay ka naming lahat sa labas.” Tiningnan ni Cameron si Waylon. Hinawi ni Waylon ang buhok ni Cameron sa likod ng kaniyang tainga at sinabi, “Magaling ang ginawa mo, Cam.” …Nang marinig nila Daisie at Nollace na nanganak ng twins si Cameron, agad silang tumawag kay Waylon para batiin sila. Nang ibaba nila ang tawag, dinala ni Waylon si Cameron sa kanilang mga anak na nasa nursery room.Sumandal si Cameron sa bintana at tumingin sa dalawang baby. Hindi niya kayang pigilan ang tawa niya. “Sobrang liit nila. Sigurado akong kamukha mo sila pag lumaki na sila.Kung magiging kamukha nila si Waylon, sobrang magiging gwapo sila. Tumawa si Waylon at binalot niya ang kaniyang kamay sa balikat ni Cameron. “Gusto mo bang bumalik para magpahinga ka muna?” “Hindi. Gusto ko tumingin sa kanila.” “Oh sige.”Matapos nilang tingnan nang matagal ang mga baby, bumalik na silang dalawa sa ward. At nakita nila sila Colton at Freyja na n
“James?” tinawag ni Giselle si James. Nang hindi siya sumagot, tinulak niya ito para magising pero wala siyang nagawa. Natutulog siya na parang bato. ‘Ang galing. Ngayon hindi na ako makakatulog.’Ayun ang unang bagay na pumasok sa isip niya. Dahil hindi niya kayang magising si James, wala na siyang ibang pagpipilian kundi manatiling gising hanggang umaga. Nang umaga na, nawala ang dilim sa kwarto dahil sa liwanag. Binukas ni James ang mga mata niya at nagulat siya nang makita ang mukha na nasa harap niya. Naningkit ang mata niya, napatigil sa pagtibok ang kaniyang puso. Dahan-dahan niyang inalis ang kamay niya nang hindi nagigising si Giselle. “Alam mo ba na ang pangit ng sleeping position mo?” Kagigising lang ni Giselle at nakatitig siya kay James. Tumayo si James. Umupo siya sa gilid ng kama at nilagay niya ang kamay niya sa kaniyang noo. “Hindi mo ako masisisi. Sanay… sanay akong matulog mag-isa.”Tumayo na rin si Giselle. Dahil isang pwesto lang siya buong gabi,
Binuksan ni James ang pinto. Nang makita niya si Giselle na hawak ang photo album, mabilis siyang lumapit at pinigilan siya. “Huwag! Bawal kang tumingin dyan!”Naningkit ang mata ni Giselle nang makita niya na kinabahan si James. “Bakit naman? May mga picture ba dito na hindi magandang tingnan?” “Huwag mo ‘yan pakialaman. Sinabi sayo ng Dad ko na matulog ka sa kwarto ko pero hindi ibig sabihin nun ay pwede mo na pakialaman ang mga bagay na nandito!” “Talaga? Anong gagawin mo kung nagpumilit ako na tumingin?” Hinawakan ni James ang kamay ni Giselle nang sinusubukan niyang kunin ang photo album sa kaniyang kamay. “Bakit kailangan mo tingnan ang photo album ko? Crush mo ba ako?” Hindi nakapagsalita si Giselle. Matapos ang ilang sandali, binitawan ni James ang kamay ni Giselle at umatras siya. Mahigpit niyang hinawakan ang photo album at sinabi, “Pwede mong galawin ang lahat ng gusto mo dito sa kwarto pero hindi ko hahayaan na hawakan mo itong photo album.” Nang tumalikod siya
Tanong ni Giselle, “Pwede ko ba siyang i-pet?”Tumango si Jefferson. “Syempre naman. Edamame, come here.”Nang marinig ang boses niya, tumalon si Edamame sa couch at naglakad palapit kay Jefferson. Hinaplos niya ang ulo nito. Inunat ni Giselle ang kamay niya, at sinimulan iyon amuyin ni Edamame at hinayaan niya na haplusin siya. Nang hinawakan siya, nilabas ni Edamame ang dila niya at pumikit dahil sa saya. Sabi ni Jefferson, “‘Di ba mabait na baby siya?”Ngumiti si Giselle. “Yes.”Tumikhim si James at tinawag si Edamame para bumalik sa kaniya, pero tumalikod lang ito at hindi gumalaw. Kumunot ang noo ni James. “Bad dog ka na ba ngayon? Come.”Yumuko si Edamame at naging malungkot.Masamang tiningnan ni Jefferson si James, at tinanong, “Giselle, kung hindi ka pa kumakain, sumabay ka na sa amin.”Napahinto si Giselle, binawi niya ang kaniyang kamay, at tumayo. “I—”“Daughter-in-law mo siya kaya natural lang na sumabay siya sa dinner, ‘di ba?” Tumingin si James kay Gisell