Chapter 1

Masaya akong umuwi sa bahay namin matapos kong mapanalunan ang championship sa larong archery. I'm the winner and I'm competing outside the country next month. 

Palundag-lundag pa akong nag lakad dala ang aking tropeyo. While I'm hoping that I'll make them happy. Their child is now a champion. 

"Mom Dad! Mom! Rose where are you? Dad" sigaw ko mula sa sala. 

Nasaan sila. Why this house is empty. Nasaan sila mama?

Marahan  kong nilapag ang aking hawak na trophy sa babasaging mesa at nag lakad patungo ng kusina. And there they are Cooking. 

Napangiti naman ako. Siguro nalaman na nilang panalo ako sa competition kaya nag luto sila. These is the first time they cook for me. Well that's what I thought not until my twin sister enter the kitchen.

"Oh honey. Congratulations. I know you can do it." sabi ni Mama bago niyakap ang kapatid ko.

Doon ko lang nahalata na may hawak din pala itong trophy. She's a champion like me.

"I've won in paintings mom. And guess what. Next month I will going to compete again." she said proudly.

"I'm so proud of you anak. Ang galing mo talaga." puri ni mama dito. 

Napaayos naman ako ng tayo ng makita kong napatingin si mama sa direksyon ko. Isang ngiti ang ibinigay ko sakanya.

"Congrats sis. You made it. Keep it up." I said to my twin and walk towards them and hug her.

"She's always a winner no need to keep everything up." sabi ni Mama isang banda sakin ay naintindihan ang rason na iyon pero ang kabilang banda ay nasaktan dahil sa salitang iyon. 

I'm too. But why didn't she saw everything I've done to make her proud.

"I also win the championship trophy Mom. In archery I'm competing international next month mom I hope you'll come with me." masaya kong saad.

"Congrats to you too" she said coldly.

She response with no emotion. Just like that. Sana hindi nalang siya sumagot. Mas masakit yung walang pakialam eh. I hold back my tears not to burst out.

"I'll go ahead mom."

Halos hindi na tuwid ang pag lakad ko dahil sa dami ng naimum ko. Fuck it. Why is my heart always receiving pain. Wala ba akong karapatang sumaya man lang? I'm that bad to suffer it all. 

Wala ba akong karapatang maging maligaya. Hindi na ba ako pwedeng ngumiti. Bawal na ba akong unahin. 

Sa sobrang kalasingan ay hindi ko namalayang nag lalakad na pala ako sa kalsada. Then it comes. A rushing vehicle heading towards my place. I just stand there waiting for it to hit me.

"Fuck it Lilly. Are you planing to kill your self. Fuck it" bulyaw sakin ng isang lalaki matapos hatakin ako mula sa kalsada. 

"Fuck it. Stand straight will you." sigaw niya ulit. 

Inaninag ko naman ang kanyang mukha. Inaalala lung saan ko ba siya nakita. Pero pamilyar ang boses niya. Yes. Oo. Si Dale. My Dale.

Pero imposible namang si dale iyon. Anong gagawin niya dito?

"Fuck Lilly stop staring at me!"

"Are you Dale?" I ask him for confirmation

"Fuck yes. So please umayos ka. Pagagalitan ka na naman ng nanay mo niyan." pangaral niya.

I just pout my lips and look at him. I smile before I kiss him on his lips in rush. Bago ako humagikhik.

Napaawang naman ang labi nito at seryosong nakatingin sakin. What? May mali ba?

"Why did you kiss me?" he asked

"Because I love you." sabi ko at tumawa ulit. Right there I become unconscious.

Nagising na lamang akong masakit ang ulo. What happened last night? Parang ilang beses pinalo ang ulo ko dahil sa sakit na nararamdaman. 

Oh fuck. I got drunk last night.

I roam my eyes around and I saw a familiar surrounding. Sino ang nag uwi sakin sa bahay?

"Ugh... !!!! I said before heading the bathroom to take cold bath. 

Saka ko pa lang naalala na may nag uwi saking lalaki kagabi. Ipinilig ko ang ulo ko upang alalahanin ang lalaki but its nothing. Wala akong maalala.

"Fuck. Who's that man" sigaw ko sa loob ng banyo. 

May pagka mesteryoso ang lalaki.

Pag katapos kong maligo ay pumanhik na ako sa baba para sa aking almusal. Nakaupo pa sina mama at ang kakambal ko sa hapag. I walk silently towards the dining at sit next to my sister.

"Kamusta naman yung pag iinarte mo hah?  Inuwi ka pa talaga dito ng boyfriend ng kapatid. Hindi ka na nahiya. " saad ni Mama

I keep my head down so that they won't see the tears that my eyes made. 

"Sorry po mom I won't do it again." hinging paumanhin ko. Kahit na nasasaktan ako ay kinabig ko lahat ng sakit upang hindi ako muling mapagalitan. 

"Aba dapat lang. Mahiya ka naman." sigaw nito

"Excuse me papasok na po ako sa school mom, dad, mauuna na ako sayo Rose." I said before I walk out of the dining area

Dahil sa sobrang sama ng loob ko nag lakad ako papuntang unibersidad na pinapasukan ko. I'm taking fine arts because that's what my mom's wanted. Kung ako ang masusunod ay kukuha ako ng medicine. Gusto kong maging doctor.

Pag dating ko sa paaralan ay sinalubong agad ako ng mga chismosa. Kesyo kamusta na daw ang kasalang magaganap next week. Kesyo magarbo ba.

Paanong hindi gagarbo iyon. Si Rose ang paboritong anak ni mom and dad. They won't stick for low class.

For 22 years of my existing. Hindi pa ako nahahandaan sa mga accomplishments ko ng bongga.

Bwesit. Bakit ba kasi nasabay pa ang pag papakasal niya sa graduation namin. Isang araw lang ang pagitan. 

Gagraduate ako ng magna habang ang kapatid ko naman ay summa cum laude, but I know parang wala parin naman iyon sa kanila. Kahit na siguro ako iyong exceeding performance ay balewala rin. Who am I. I am just no one to the family.

TAPOS NA akong maayusan ng pumasok ako sa silid ng aking kakambal. Nakita ko siya nakasalampak sa lapag habang hindi maampat ang kanyang iyak. Hindi pa siya nakabihis ng damit pang kasal niya at wala rin siyang make up.

"Hey stand up. Its your wedding day. You should be happy"

Kahit na labag sa loob ko dahil mahal ko ang taong pakakasalan niya ay ayos lang. Mas mahal ko naman ang kakambal ko. Kaya kahit anong makakapag papasaya sakanya ay susuportahan ko. 

Kaya kahit masakit. Go lang. Lilipas din to.

"Bunso gusto kong umurong. Hindi siya ang mahal ko." saad ni Rose habang humahagulhol sa iyak.

"Shhhhhhh. Mahal mo siya. Kasi kung hindi bakit mo siya sinagot. Bakit ka um-oo sa kanya ng nag propose siya sayo." sabi ko habang marahang hinahaplos ang likod niya

"Kasi ayaw ko siyang mapahiya kapag humindi ako. Ayaw kong maging tampunan siya ng tukso sa pag reject ko. What should I do? Hindi ko na alam!" she said out of frustration. Umiiyak pa rin siya habang mahigpit ang kapit sa kaniyang damit. 

"Maupo ka muna. Saka tumahan ka nga. Nakakapanget yan."

Right there I saw her smile. A true smile indeed. 

"I want to run please help me bunso." she pleaded. Nangunot ang noo ko habang nakatingin sa kaniya pero nawala naman iyon noong makita kong halos mamaga na ang mata niya sa kakaiyak. 

"I'll do what you ask. What is it?"

"I'll run now. Just don't say to anyone. And please be my substitute. Do this favor for me." she said. As if she thinks about it for million times.

"That's ridiculous Rose. Magagalit sina mommy. Palalayasin ako nila Daddy." giit ko habang hawak ang kamay niya.  Umiling siya ng paulit-ulit sa akin. 

"No. I'll explain later. Sasaluhin ko yun. I just don't want to marry Dale. Please Lilly." she said while holding my cheeks.

"Paano kung mahuli tayo?" I ask her

"They won't, maybe after but not now. They are all excited." sagot naman niya

"Bakit mo ba siya lilisanin?" I asked again out of curiosity.

"Kasi nakatali na ang puso ko sa ibang lalaki. And he will stay here in my heart forever. Ayaw kong bigyan ng kakarampot na pag mamahal si Dale, Lilly kasi karapatan niyang makakuha ng buong pagmamahal"

Kahit na ayokong gawin ay tumango nalang ako. Tinulungan niya akong mag h***d ng aking damit at isinuot niya and damit na para sakin. Habang ako naman ay naka puting trahe na dapat ay kanya. Hinalikan muna niya ako bago siya umalis.

I am nervously standing at the close door of the church. Waiting for a miracle to strike for me but I know there's nothing.

When the two wooden door open I saw the lovely place. The happy people. And the loving parents. Ito ang nais ko. Ang buhay na mayroon ang kakambal ko. Pero wala. Marami ang nag mamahal sakanya habang sakin ay wala. Habang ako ay nag iisa lahat sila nakapalibot at dinadamayan si Rose. How lucky my twin is. She has everything. While I have nothing

When I walk down the aisle ay agad na bumuhos ang luha ko. Papalapit na ako sa taong mahal ko. Kunting hakbang na lang nandito na ako. Hindi ito para sa akin pero kukunin ko. If this is my chance to be with him I'll get it. I love him but I love my sister. Pabor ito sa akin kasi ikakasal ako sa taong mahal ko. But what if they caught us after this. What will happened to me?

When the priest asked for our vows ay agad akong humarap sa kaniya. I smile at him. My life. My love. 

"I love you ever since the day you came into my life. You completed me Dale. You made me the happiest woman in the world. I promise that I will make you happy til death. Every second of our life I'll treasure it. I'll make what ever you want. From this day onwards and the rest of my life. I'll surrender my self to you. Your the one I wish to have. I love you" I said my vow to him. 

Habang tumutulo ang mga luha ko. I already open my dead end.

"I am Dale Marquez. Promising that I'll do my best to be worth for your love. I do everything you wish me to do so and make everything turns to possible one. I'll do anything what makes you smile. And promising that this love of mine is endlessly. I love you so much Rose Charmaine Dela Paz my Mrs. Dale Marquez til death do us part."

And there my tears fall down. I'm not Rose. I'm Lilly. Hindi ako ang dapat pakasalan niya ngunit heto ako nakatayo sa gitna ng altar kaharap siya.

"I pronounce you as husband and wife. You may kiss the bride."

Everyone clap and applause. They are so happy. They are very pleased. When we arrive at the reception ay nag kagulo na. When we arrive there ay naroon ang kakambal ko. Naka bihis ng casual. She shouldn't show herself. Oras na mag kasama kami ay makikilala nila kung sino si Rose at sino si Lilly. 

Pareho kaming nag katinginan habang pinagpawisan. Nakagat ko ang labi ko habang nabitin naman sa ere ang pag subo ng kakambal ko. My heart beats fast. Tatalikod na sana siya noong tawaging siya ni Dale.

"Rose!" she called. Right after hearing those words ay agad na tumakbo ang kapatid ko habang umiiyak. While my mom looks at me angrily. Agad niyang kinabig ang kamay ko habang si Dale naman ay hinabol ang kakambal ko. Kinakabahan ako. 

Parang hindi ko gusto ang susunod na mangyayari. Noong makarating kami sa bahay ay agad akong tinulak ni Mama sa sahig. Nakasuot na ako na casual kung kaya nagalusan ako. Agad niyang dinuro ang noo ko habang niyuyogyog ang balikat ko. I am crying while taking all those.

Kahit masakit ay kakayanin ko. Dapat kong panindigan 'to. I made a choice so better finish it. I may be look like evil her, but, I made a choice that will benefits my twin. 

And if it will happened again. I'll do the same thing repeatedly.

Hindi dahil mahal ko siya.

Kung Hindi dahil ay mas mahal ko ang kakambal ko.

I'll do everything to make her happy. And if that worth of my own happiness then be it. I don't care.

Kasi kahit na alin sa dalawa ang piliin ko. Maging kapalit niya man ako o hindi talo parin ako sa laro na ito. Kasi ang puso ng minamahal ko ay pag aari na ng kakambal ko.

And I'm doomed