NANATILING WALANG KIBO si Bethany. Hindi niya rin kasi alam kung paano ico-comfort ang musician na noon lang naman niya nakita at nakilala. Baka mamaya ay masabihan pa siya nitong feeling close kung magsasalita pa siya ng mga comforting words. Tama na iyong tagapakinig na lang muna habang panaka-naka ang pagmamasid sa paligid. “Iyong anak niya ang ibig niyang sabihin.” bulong ni Gavin na mas nagpagulo sa isipan ni Bethany nang maging klaro sa isipan ang ibinulong ng abogado. Hindi naman iyon nakalagpas sa paningin ng binata. “I'll tell you everything, later.” dagdag ni Gavin na marahang ikinatango lang ng dalaga dahil ayaw naman niyang magbigay dito ng komento.Ilang sandali pang tinitigan ni Alejandrino si Bethany. Kamukha talaga siya ng mga kilay at mata ng dati niyang nobya, eksakto itong kapareho ng taong nasa alaala niya. Umiling siya at inisip na baka na-miss niya ng sobra si Beverly para mag-ilusyon at makita ito sa mukha ng ibang tao. Isa siyang public figure kung kaya hind
BAHAGYANG NAGSALUBONG NA ang mga kilay ni Gavin dahil narinig na naman niya ang pangalan ng taong matagal na niyang kinalimutan. Hindi man niya tahasang sabihin iyon ay agad iyong napansin ng musician. Batid niyang hindi niya dapat pa iyong binanggit, ngunit wala na siyang magagawa. Nasabi na niya dito ang lahat. Nang makita ni Drino ang pagbabago ng kanyang ekspresyon, hindi na siya nagsalita pa tungkol sa anak-anakan niya nasa ibang bansa. Itinikom niya na ang bibig at nang muling magsalita ay iba na ang naging topic nila. Bumalik iyon sa anak niya.“Oras na matagpuan mo siya, ipagbigay alam mo agad sa akin. Ora-orada ay pupuntahan kita kahit nasaang lupalop pa man ako ng mundo. Nakahanda akong puntahan siya kahit na nasa kalagitnaan ako ng concert ko.” dagdag pa nito.“Makakaasa ka, Tito Drino.” NAGHINTAY si Bethany ng halos kalahating oras pero hindi pa rin siya binalikan ni Gavin kung saan siya nito iniwan. Medyo naiinip na samahan pa ng matinding hiya na dumalo siya sa ganoong
UMIGTING NA ANG magkabilang panga ni Albert sa lantarang sinabing iyon ni Bethany sa kanya. Nasupalpal na naman siya dito ng dalaga. Ewan din ba niya sa kanyang sarili na kahit ang dami na nitong masasakit na mga salita ang binibitawan sa kanya, balewala na lang iyon sa lalaki. Nasasaktan siya oo, pero sanay na sanay na siya. Sinubukan naman niyang lumayo sa dalaga, kumbaga ay siya na ang kusang dumistansya mula ng huling usap nila pero parang may magnet ang katawan ni Bethany na paulit-ulit na humihila sa kanya palapit sa babae at hinihigop ang lakas niya. Iyong tipong kahit pa alam niyang naibigay na nito ang katawan sa ibang lalaki na hindi niya nagawang makuha noong sila pa ay wala siyang anumang pakialam doon. Hindi na iyon big deal sa kanya dahil ang tanging gusto niya ay ang muli itong makuha, mapuntang muli ang atensyon nito sa kanya at maging pag-aaring muli niya ang dalaga gaya dati.“Bethany, hindi naman iyon—”“Tama na! Bingi ka ba? Hindi mo pa rin ba maintindihan kung ano
PAGAK NA TUMAWA lang si Gavin. Hindi na niya pinili pang magbigay ng anumang komento. Kilala na siya ng kapatid at isa pa, ayaw na rin niyang pag-usapan nila ang kanyang nakaraan. Matagal na niyang ibinaon iyon sa limot.“Syempre naman, bagay kami. Sure ka ba talagang gusto mo siya para sa akin dahil nakikita mong gusto ko siya o pinipilit mo lang?” banat ni Gavin na muli pang hinarap ang kapatid, mapang-asar na ang ngiting nakapaskil sa kanyang labi. “Ah, baka nagseselos ka sa kanya dahil kausap ngayon ng fiance mo—”“Hindi ako nagseselos, Kuya Gav! Ano ka ba?” mataray nitong irap sa kanya, hindi na gusto ang sinasabi ng kapatid. “Alam ko namang maganda ako sa paningin ni Albert kaya bakit pagdududahan ko siya? Dahil lang sa nakita ko? Hindi ako ganun kababaw Kuya Gav.” anitong muling pahapyaw na sinulyapan na ang dalawang nasa terasa pa rin at magkaharap, “Alam mo Kuya Gav, boto nga ako sa kanya para sa iyo di ba? Baka ikaw ang nagseselos sa fiance ko?”“Weh? Hindi nga?” parang bata
MARAHANG HINARAP NI Bethany si Briel ng marinig niya ang huling litanya nito. Nakita niya ang malapad na mga ngiti ng dalaga na puno ng pag-asang pagbibigyan sa kanyang kahilingan. Alam ni Bethany sa kanyang sarili na hindi niya ito pwedeng tahasang tanggihan sa gusto nitong mangyari lalo pa at kapatid ito ni Gavin. Batid niya sa kanyang sarili na dahil gusto niya ang kapatid nitong si Gavin kung kaya naman magiging mapagparaya siya sa anumang hihilingin ng dalaga hindi upang mapalapit dito kundi bilang respeto na rin. Ganunpaman, sa huli si Gavin pa rin naman ang masusunod sa kanilang dalawa. Ang ideyang iyon ay mas nagpahiya pa sa pakiramdam ni Bethany dahil wala siyang palag o kung papalagan niya ito na kagaya ng dati, noong na-kidnap sila malamang maba-badshot siya sa kanya. Wala siyang ibang choice kundi ang lingunin na doon si Gavin upang humingi na dito ng magiging opinyon nito. Saglit na nag-usap ang kanilang mga mata sa tahimik na paraan. Ang akala ni Bethany ay ayos na iyon,
BLANGKO ANG MGA matang sinundan nina Gavin at Bethany ang likod ng musician. Maya-maya pa ay muli silang nagkatinginan. Naisip ng dalaga na wala naman siyang kasalanan, ganunpaman ay pipiliin pa rin niyang humingi ng pasensya kay Gavin. Baka kasi sumobra siya. Ayaw din naman niyang lumawig pa ang kanilang away. Maliit siyang ngumiti ng lumapit na si Gavin sa kanya at bahagya siyang niyakap nito. “I am sorry, Thanie. Na-misunderstood ko lang ang mga nangyari kanina.” bulong na nito sa puno ng tainga niya.Nanlalambot na doon si Bethany, bago pa man siya makahingi ng sorry dito ay nauna na ang binatang gawin iyon.“Sorry din Gavin, kung napagtaasan kita ng boses.” Doon natapos ang kanilang gusot na hindi naman talaga gusot. Naunahan lang ng matinding selos si Gavin. Nagpatuloy ang event at sinigurado ni Gavin na hindi mahihiwalay sa kanyang tabi ang dalaga. Kung saan siya pumunta ay dinadala niya ito. Ayaw niyang ma-out of place ito sa lugar. Hindi naman nagreklamo doon si Bethany na
TINANGGAL NI GAVIN ang suot niyang coat at walang imik na inihagis iyon sa sofa. Saglit na tiningnan niya lang ang kapatid at future bayaw na nasa likuran nila, kapagdaka ay nilingon na niya si Bethany.“Magpapalit lang ako ng damit.”Kumibot-kibot ang bibig ni Gavin, akmang may nais na sabihin sa dalaga ngunit hindi na lang niya iyon itinuloy. Pailalim niya lang tiningnan si Bethany. Kapagdaka ay ibinaling na niya ang kanyang tingin sa dalawa nilang hindi inaasahang bisita. “Maupo kayo,” anyaya niya sa dalawa na itinuro pa ang bakanteng mga upuang sofa. Sa halip na sundin iyon ay hinila ni Briel si Albert upang libutin ang buong living room. “Kuya Gav, nagpalit ka ng mga kurtina? Natatandaan ko ang dilim dito noong huling punta ko. Ang laki ng ipinagbago ng penthouse mo ha? Parang nagkaroon ng buhay.” Ngumisi lang si Gavin na itinaas na itinupi na ang manggas ng long sleeve na suot.“Ang girlfriend ko ang may gustong palitan namin ang mga iyan.” “Wow! Kailan ka pa natutong magin
IYON ANG UNANG beses na nakita ni Albert ang dating nobya sa ganitong scene. Harap-harapan silang nagyayakapan. Naglalambingan ni Gavin, kung kaya naman walang katumbas iyong sakit. Halos magyelo ang kanyang dugo. Napatda ang kanyang mga mata sa babaeng pag-aari niya sana kung hindi niya lang ito nagawan ng masama. Walang pakundangang nakikipaghalikan sa kusina, naisip niya na marahil kung wala silang bisita ng mga sandaling iyon ay paniguradong gumawa na sila ng kababalaghan sa lugar na iyon. Parang niyakap ng lamig ang puso ni Albert. Aaminin niya, sobrang selos na selos siya. Subalit, wala naman siyang karapatan upang ipakita iyon sa kanilang dalawa.“Hmm, p-pasensya na kung naistorbo ko kayo sa inyong ginagawa. Hihingi lang sana ako ng malamig na tubig,” hindi makatingin nang diretsong wika ni Albert sa dalawang bulto na kaharap niya. “N-Nauuhaw na kasi si Briel…”Mabilis na lumapit si Bethany sa fridge, binuksan iyon at kumuha ng dalawang bottled water. Walang imik na ini-abot ni
ANG BUONG AKALA ni Briel ay liliko na ito pero nakasunod pa rin talaga ang kotse sa taxi na kanyang sinasakyan. Pikon na napahilamos na siya ng mukha. Sa loob niya mabuti pang sumabay na lang siya sa kanya keysa naman nagmumukha itong stalker niya sa mga sandaling iyon. Pati ang driver ng taxi ay makahulugan na siyang tiningnan at nagtatanong.“Hay naku, ang kulit. Hindi niya naman ako kailangang ihatid. Sabing huwag na eh! Tigas talaga ng bungo niya!” “Stalker mo, Miss?” Hindi pinansin ni Briel ang taxi driver na patuloy siyang inuusisa kung sino ang nakasunod sa kanila hanggang sa mansion. Nagkunwari na lang siyang hindi niya iyon narinig. Hindi naman sila close para magkuwento siya ng mga nangyari. Ipinakita ni Briel ang busangot ng mukha niya pagbaba niya ng taxi pagdating ng kanilang mansion at malingunan na malakas pa talaga ang loob na bumaba ng kotse niya si Giovanni. Nag-iwas naman ito ng tingin nang humakbang na siya patungo ng gate nila matapos na paulanan siya ng nanlili
HUSTONG PAGPASOK NI Briel sa immigration ay siya namang tayo ni Giovanni upang pumasok na sa eroplano. Muntik ng ma-late si Briel sa flight nang dahil sa kaibigan niyang napakaraming tanong na kinailangan niya pang sagutin kahit na pasakay na siya sa loob ng sasakyang gagamitin niya papuntang airport. Deretso na sa pila agad ang babae papasok ng eroplano. Sa lalim ng kanyang iniisip ay hindi na niya namalayan pa na ilang pasahero lang ang pagitan nilang dalawa ni Giovanni na hindi sinasadyang nagkasabay ang pag-uwi nila ng bansa. Paupo na sana si Briel nang mapansin niya sa gilid na bahagi ng kanyang mga mata ang bulto na ang pares ng mga mata ay matamang nakatingin sa kanya. Damang-dama niya ang init noon. Nang lingunin niya naman ito ay saktong dumaan ang ibang pasahero kaya natakpan nila ang bulto ni Giovanni na tulala na naman at hindi makapaniwalang nakikita niya si Briel sa harap. Ganunpaman pa man ay ipinagkibit na lang iyon ni Giovanni ng balikat at naupo na sa designated niya
TUMAGAL PA ANG tingin ni Giovanni sa mukha ni Briel na para bang hinahanap niya kung totoo ba ang sinasabi nito. Ganundin ang babae na ilang sandali lang na ginawa iyon at nag-iwas na ng kanyang tingin. Sinundan ni Giovanni ng tingin ang galaw nito na kumuha na ng tisyu upang ilagay lang iyon sa kanyang isang kamay. Umawang ang bibig ni Giovanni upang magbigay ng kanyang reaction, ngunit hindi niya nagawang pakawalan kung ano iyon. Nagawa na lang makatayo ni Briel mula sa kanyang inuupuan at walang lingon sa likod na siyang iniwan ay nanatili pa rin si Giovanni na tahimik na nakatitig sa mukha ng babae na animo ay tulala. Sinundan nito ang likod noon na tuloy-tuloy ang hakbang papalayo sa kanyang table. Dumating ang order ni Briel na salad para sa kanya na hindi ni Giovanni pinag-ukulan ng pansin. Hanggang sa makalabas ay pinanood niya lang itong sumakay ng taxi at hindi niya man lang hinabol gaya ng unang pumasok sa kanyang isipan. Ewan ba niya kung bakit hindi niya magawang pakilosi
NAMUMUO NA ANG mga luhang napaangat na ang paningin ni Giovanni kay Briel na hindi na inaalis ang paningin sa kanya na gaya ng ginagawa nito kaninang panay ang iwas ng kanyang mga mata. Pigil na ng lalaki ang hinga dahil pakiramdam niya ay hindi na niya makakayanan na hindi pumatak ang mga luha sa harap ng babaeng mahal niya. Sa kabila ng pasakit na nagawa niya na alam niyang nasaktan niya ng labis si Briel, heto at pilit pa rin siya nitong iniintindi kahit na alam niyang sa part nito ay ang sakit na ng mga nagawa niya. Lumambot na ang mukha nito kumpara kanina na nagmamatigas na ayaw makipag-usap sa kanya at hindi niya alam kung anong gayuma ang nagawa na naman niya o marahil ay sobrang mahal pa rin siya ng isang Gabriella Dankworth kung kaya puno na naman ito ng pag-intindi..“Walang may kontrol, Giovanni, naiintindihan mo?” mas malumanay din ang boses ng mga sandaling iyon ni Briel na sa pakiramdam ni Giovanni ay mas lalo siyang nilalamon ng konsensya dahil puro pasakit ang naging
TUTAL AY NAROON na rin naman na si Briel sa sitwasyong iyon ay pinagbigyan na lang niya ang lalaking gawin ang gusto nitong pakikipag-usap umano kahit pa malaki ang duda niya sa kanya. Papakinggan na lang niya ang kung anong gusto nitong sabihin saka siya magre-react. Memoryado na niya ang kanyang isasagot kay Giovanni. Kahit anong gawin nitong luhod, hindi na siya muli pang magpapaalipin sa pag-ibig niya dito. Ilang beses na siya nitong binigo. Muli ba niyang hahay saktan at gamitin lang siya nito? Syempre hindi.“Fine, pero ayoko sa loob ng isang silid na tayong dalawa lang ang naroroon. Ayokong ihahain mo sa akin ang katawan mo na alam mong hindi ko magagawang tanggihan dahil marupok ako pagdating sa'yo. Hindi mo iyon pwedeng gawin sa akin, naiintindihan mo? Doon tayo sa isa sa public places or cafe.” Nahagip ng gilid ng mga mata ni Briel ang ginawang pag-angat ng gilid na labi ni Giovanni na halatang nahulaan niya agad ang pina-plano. Ibahin na siya ng lalaki ngayon. Hindi na siy
HINDI RIN NAGING lihim sa kaalaman ng mga tauhan ni Giovanni ang mga pangyayari sa pagitan nila ni Briel na tila bukas na libro iyon sa kanilang harapan, kung kaya naman hindi na niya sinaway pa ang tauhan sa ginagawa nitong pangingialam sa desisyon niya kahit na medyo napipikon siya. Kung tutuusin ay mayroon naman talaga itong malaking punto. Papayag ba siyang ganun na lang ang mangyari sa kanila ng babae? Matagal-tagal ng panahon na hindi sila nagkikita ni Briel. Ibig niyang sabihin ay siya lang ang nakatanaw sa malayo. Iba pa rin iyong nakakapag-usap sila. Anim na buwan na sa kanyang pakiramdam ay taon na ang lumipas at matuling dumaan. Laking pasalamat niya nga na nagawa niyang makaya iyon. Alam man niya kung nasaan ito, ganunpaman ay hindi naman nila nakuhang mag-usap sa nagdaang kalahating taong iyon kahit na madalas niyang pagmasdan ito sa malayuan. Lalo pa ngayon na binigyan siya ng mas malaking dahilan upang maghabol at tuluyang makipag-ayos dito. Kailangan niyang muling maku
MULI PANG UMATRAS ng ilang hakbang si Briel. Ngayon pa lang ay sobrang nasasaktan na siya. Sa halip na matuwa at magdiwang ang loob niya sa kanyang nalaman ay hindi niya mapigilan na makaramdam ng pagdaramdam. Dapat masaya siya dahil nalaman niyang ito pala ang naka-una sa kanya at hindi iba gaya ng iniisip niya, ngunit naging iba ang takbo ng isip niya sa mga nangyari nitong nakaraang buwan. Bagama’t nagawa ni Giovanni na maamin na siya ang babae sa buhay nito na alam na ng maraming tao. Hindi pa rin si Briel natutuwa. Nakukulangan siya sa effort at nananatiling masama pa rin ang loob niya kay Giovanni Bianchi. Hindi nabawasan iyon ng katotohanang nalaman niya.“Ito rin ba ang dahilan kung bakit hindi mo ako magawang pakasalan? Dahil sa babaeng virgin na naka-one night stand mo habang nag-attend ka ng masked party na ito?” puno ng hinanakit ang boses ni Briel na pilit na pinipigil na pumiyok ang boses at pumatak ang mga luha, alam niyang siya naman din iyon pero hindi niya mapigilan
GULONG-GULO ANG ISIPAN ni Briel nang sabihin iyon ni Giovanni na mahigpit na mahigpit na nakayakap pa rin sa kanya. Hindi niya maintindihan kung ano ang ibig sabihin ng litanyang binitawan nito. Siya? Hinanap nito? Bakit? Ibig ba nitong sabihin ay noong nawala siya sa bansa? Hinanap niya silang dalawa ni Brian? Imposible naman na hindi nito sila makita ni Brian sa loob ng anim na buwan. Hindi niya talaga maintindihan kung ano ang ibig nitong ipahiwatig. Saka, alam naman ng kanyang hipag na si Bethany kung nasaan silang mag-ina. Ginawan ba ng kanyang pamilya na huwag siyang mahanap ng dating Gobernador? Ang dami niyang mga katanungan ngunit ni isa ay hindi niya ito mabigkas upang mabigyan ni Giovanni ng tamang kasagutan. Parang naumid na ang kanyang dila sa loob ng kanyang bibig ng oras na ito.“Ikaw pala iyon, ikaw pala…” patuloy ni Giovanni na hindi na napigigilan na bumagsak na ang mga luha sa labis na saya. Gustong mag-umalpas ni Briel. Nais niyang itulak papalayo ang katawan nito
KULANG NA LANG ay sagasaan at banggain ni Giovanni ang mga naroon upang makarating lang sa banda na sinabi ng mga tauhan niyang kausap. Hindi na siya makakapayag pa na muling mawala sa paningin niya ang babae at malaman kung sino ang babaeng nasa likod ng maskarang iyon. Samantala, kabado na pinili ni Briel na lumabas na lang ng area dahil kanina pa niya napapansin ang bulto ng isang lalaking titig na titig sa kanya na para bang may plano itong makipagkilala. Napansin niya ang mabagal nitong paglapit kanina sa kanya at maging ang matagal nitong pagtitig. Mabuti na lang at nakakuha siya ng pagkakataong makatakas dito nang yumuko ito saglit. Maiintindihan niya pa ito kung pamilyar ang suot na maskara, pero hindi naman. Hindi siya nagtungo sa party upang maghanap ng ibang lalaki na aangkin sa kanya, nagtungo siya doon upang mag-enjoy sa alak. Inalis na niya sa kanyang isipan ang makakilala ng lalaki ng maisip ang anak niyang si Brian. Marapat lang na magbagong buhay na siya. Saka, may Gi