MALUTONG NA HALAKHAK ang tanging isinagot ni Albert kay Bethany sa litanya niyang iyon. Para sa lalaki ay imposible na bawiin iyon ng dating nobya kung nakapangako na ito sa kanya. Hindi iyon ugali nito. Sobrang halaga ng mga magulang nito kung kaya naman hindi ito basta tatanggi o magba-back out sa alok niya kung ikakabuti naman iyon ng madrasta at ama. Hindi niya sila hahayaang mapahamak kung kaya naman hindi siya naniniwala sa sinasabi ng dalaga. Baka nagbibiro lang ito o kung hindi naman ay paniguradong may nangyari kung kaya bigla itong kinapitan ng tapang na ‘di niya alam kung saan nanggaling.“Talaga, Bethany? Wala kang anumang pakialam kay Tita Victoria at Tito Benjo? Gusto mo talaga silang makitang nahihirapan? Hindi ka ba nakokonsensya ha? Akala ko ba nakahanda kang gawin ang lahat para sa kanila? Ni ang paghalik nga sa talampakan ko ay kaya mong gawin para sa kanilang dalawa di ba?Anong nangyari? Bakit binabawi mo na? Hindi ka ba natatakot sa maaari kong gawin sa kanila?”
MAKALIPAS ANG TWENTY minutes ay huminto na ang dalang sasakyan ni Albert sa harapan ng detention center. Maingat na pabalagbag niyang ipinarada iyon at taas ang noong bumaba ng sasakyan. Agad na tumambad sa kanyang mga mata ang isang pigura na napapaligiran ng mga tao sa loob ng building. Para itong celebrity. Isinuot niya ang shades na itim habang pasandal na naupo sa unahan ng kanyang sasakyan. Mataman siyang nagmasid sa paligid. Maaaring ito ang mapangahas na abogadong kumuha ng kaso ng ama ni Bethany, gustong makilala at makita ito ni Albert kung karapat-dapat ba iyon ng galit niya. Baka isang pipitsuging abogado lang gaya ni Attorney Hidalgo iyon. Nagtataka rin ang lalaki kung bakit pinalitan pa ‘yun ni Bethany. At least iyon alam niya na kung anong laban ang gagawin nito. Ilang hakbang ang kanyang ginawa upang makita niya lang at masilip ang mukha ng pinagkakaguluhan nila. Nangatog na sa takot ang kanyang dalawang tuhod nang makita kung sino ang abogadong iyon. Napatayo na siya
GALIT NA INIHAMPAS ni Albert ang isa niyang palad sa katawan ng kotse matapos niyang ibaba ang tawag sa dalaga. Ang buong akala niya ay magtatagumpay na siyang makuha ito ngunit hindi pala. May pumigil na makuha niya ang gusto niya sa babae at hindi niya matanggap na ang future bayaw niya lang ang gagawa noon sa kanya. Halos dumugo na ang kanyang labi sa mariing pagkakakagat niya bunga ng kanyang galit at hinanakit na nararamdaman. Dito niya ibinaling ang lahat ng nararamdaman niya at hindi niya napansin na lumikha na iyon agad ng sugat. Ang sakit-sakit ng puso niya. Mas masakit pa ‘yun sa sugat na gawa ng kutsilyo sa kanyanng tagiliran. Parang wala iyong katapusan eh. “Bethany Guzman!” sambit ni Albert habang nandidilim na ang mga mata habang naiisip ang mukha ng babaeng paniguradong sa mga sandaling iyon ay pinagtatawanan na siya. “Inuubos mo ang pasensya ko. Sinasagad at sinusubukan mo ako kung hanggang saan aabot ang pagtitimpi ko ng mas tumitindi pang galit ko sa’yo! Hintayin mo
HUDYAT IYON UPANG magmadaling umalis na ang Manager sa lugar at iwan si Albert at ang babaeng ibinigay niya sa loob ng silid. Hustler na ginawa ng babae ang trabaho nito sa bar. Ilang buwan na siya sa trabaho kung kaya naman natural na alam niya kung paano paligayahin ang isang lalaki. Nagkusa na siyang yakapin ang leeg ng Albert at halikan iyon upang buhayin ang pagkalalaki ng kanilang customer na sa mga sandaling iyon ay nakabukol na. Nang maging masarap ang mga halik na iyon sa pakiramdam ni Albert ay inihiga na niya ang babae sa sofa. Walang ingat na idinagan niya ang kanyang katawan na hindi niya alam kung paano nagawang hubaran ng babaeng iyon na ang unang tingin niya ay inosente at walang alam sa ganung mga bagay. Nagkamali siya. Kamukha man ito ni Bethany, pagdating sa bagay na iyon ay wala itong nginig at pag-aalinlangan sa kanyang katawan. Maya-maya pa ay napuno na ng ilang mga halinghing at nasasarapang mga malalakas na ungol ang loob ng silid na iyon na pinabantayan pa ng
HILAW NA NGUMITI si Albert na hindi man lang umabot sa kanyang mga mata. Mababakas ang rumehistrong takot sa kanyang mukha hindi niya man iyon tahasang sabihin sa nobya. Mabilis na umahon sa kanyang inuupuan ang lalaki na hindi na doon mapakali. Iyon lang ang naging choice niya upang pahapyaw silang iligaw. Ilang beses pa siyang napakurap ng kanyang mga mata upang kalamayin ang sarili at makaisip ng magandang palusot. Malamang pabango ng babae doon sa club ang pabangong naamoy ngayon ni Briel na dumikit sa kanyang katawan. Hinagod niya ang isang kamay sa ulo upang mag-isip ng idadahilan na bibilhin ng nobya niya.“Ah, Babe, pumunta kasi ako ng hospital kanina bago ako magtungo dito. Hindi ko pala nasabi sa’yo ‘no?” sambit niyang nilakipan pa iyon ng paawa niyang emosyon, marahang tumango si Briel. “Pinapalitan ko nga pala ng gasa iyong sugat ko sa tagiliran at pinalinisan ko na rin. S-Siguro sa nurse ang pabangong naamoy mo kasi siya lang naman ang lumapit sa akin kanina. Wala naman a
NGUMITI LANG SI Albert sa kanya at marahang tumango. Ngunit deep inside ay iniisip niyang sana ay huwag na silang mag-abot ng future bayaw niya doon dahil paniguradong masisira na naman ang kanyang araw. Maiisip na naman niya na mas pinapaboran nito ang dati niyang nobya kumpara sa kanya. Ni hindi nito naisip ang kanyang kapakanan, talagang nasa isip na nito na tulungan si Bethany dahil paniguradong may interes ang magiging bayaw sa kanya. Ang isiping iyon ay lalo pang nagpasidhi ng kanyang namumuong galit para sa abogadong ito.“Ayos lang Briel, marami pa namang pagkakataon kung hindi iyon ngayon.”Pagkatapos ng early dinner nila at late afternoon snack na dapat ay lunch nila ay isinama ni Briel sa second floor ng kanilang bahay si Albert. Sinulyapan lang sila ng mag-asawang Dankworth na hindi sumagi na may gagawing kababalaghan ang magkasintahan. Dinala niya ang nobyo doon sa kanyang silid hindi para doon kundi dahil gusto niyang ipakita dito ang silid niya. Hindi naman tumutol si
PAGKATAPOS NA PALIHIM na tumaas ang isang kilay ni Gavin kay Albert ay umayos na ng upo ang binata. Ilang sandapa noon ay pa-de kwatro niyang hinarap ang kapatid na babae na mukhang interesado sa bakanteng trabaho na under ng isa sa kanyang negosyo. Nahuhulaan na ng binatang may gustong hilingin si Briel na hindi niya naman tahasang personal na masabi sa kanyang harapan at sa harapan ng nobyo nito.“May kailangan ka ba sa akin, Briel?”Si Gavin na ang kusang nagbukas noon sabay sulyap ng pahapyaw kay Albert. “Kung mayroon nga Kuya Gav, pwede bang mangako kang hindi mo ako bibiguin?” tanong ni Briel sa kapatid na mas pinausli pa ang kanyang nguso habang matamang nakatingin.“Depende sa kung ano ang kailangan at hihilingin mo sa akin.” “Saan depende, Kuya Gav? Sinasabi mo ba ngayong makakaya mo akong biguin ha?”Hindi sumagot si Gavin na mahinang nagkibit lang ng kanyang balikat.“Kuya Gav?!” parang spoiled na bata na naman na bulalas ni Briel habang nakanguso pa rin ito. “Kilala kit
MABILIS NA DINALUHAN ng Ginang si Briel na parang torong nagwawala ng mga sandaling iyon. Ilang beses na tinanong niya ang anak kung ano ang masakit sa kanya ngunit sa halip na sumagot ito ay nagdadabog itong tumakbo paakyat ng kanyang silid habang pumapalahaw na naman ng malakas na iyak. Makahulugang nagkatinginan ang mag-asawa. Doon pa lang ay alam nilang may sumpong na naman ang kanilang unica hija. Matapos na kalmahin ang sarili ay sinundan na siya ng Ginang sa loob ng kanyang silid. Kinabahan na ang babae ng maalala ang minsan nitong pagtatangka sa sariling buhay. Natigilan na siya sa may pintuan pa lang ng silid.“Briel? Anak ano bang—”“You don’t have to leave na parang tinatakasan mo ako, Albert!” sigaw nitong nagwawala na sa loob ng kanyang silid habang may kausap sa kanyang cellphone, “Sana sinabi mo ng maayos sa akin!”“I am sorry Babe, babawi ako sa’yo. Hindi ko na kasi matagalan ang sakit ng tagiliran ko.”“Niloloko mo ba ako? Kung masakit iyan hindi mo kakayaning mag-dri
NAPAHAWAK NA SA kanyang dibdib si Bethany bilang pangunahing reaction sa sinabing iyon ng kanyang asawa. Bahagya na siyang namutla, tila ba nagbalik sa kanyang isipan ang bangungot ng panahon na nalaman niyang buntis siya noon. Hindi iyong dahil buntis siya, kung iyong panahon na bago siya manganak. Natatakot siya na paano kung may panibagong pagsubok na naman sa kanila? Ngunit ang lahat ng iyon ay napawi nang maramdaman niya ang mahigpit na yakap ni Gavin. Napalitan ng hagikhik ang malakas na dagundong at pintig ng kanyang puso na animo ay lalabas sa loob ng kanyang dibdib. Ano ba ang dapat niyang ikabahala? Nasa tabi niya naman ang asawa. Siguradong natuto na rin ito.“What’s wrong, Thanie? Bakit ganyan ang reaction mo? Hindi ka ba masaya na madadagdagan na tayo?” Ganun na lang ang naging iling niya habang nakahinang pa rin ang mga mata kay Gavin. Titig na titig siya sa asawa. Pilit na inaarok ang laman ng kanyang isipan ng mga sandaling iyon. Binabasa niya rin iyon.“I promise, h
KUNG ANONG BUHOS ng mga luha ng Gobernador na nagawa ng sapuhin ng dalawang palad ang mukha, ganundin ang lakas ng hagulhol ni Briel sa likod ng taxi dahil sobrang nasasaktan siya. Nag-expect pa naman siya na mabubuo na nila ang pamilya. Mabibigyan na niya ng kumpletong pamilya ang anak na si Brian na gaya ng kanyang pamangking si Gabe. Nabigo siya. Nagkamali siya. Iba ang gusto ni Giovanni. Ang gusto nito ay ang hintayin niya ulit ng two years? Isang kabaliwan iyon. Hindi pa rin siya nahihibang.“Miss ayos ka lang ba?” nag-aalangang tanong ng taxi driver, dahilan para mas lumakas ang iyak ni Briel. Tumango si Briel habang patuloy pa rin ang kanyang pag-atungal, tinanggap na ang balot ng tisyu na iniabot sa kanya ng driver. Kumuha siya ng fly at nagawa pang suminga. Nang bahagyang kumalma ay pinili niyang tawagan si Bethany na nang marinig itong umiiyak ay ganun na lang ang pag-aalala sa kanyang hipag. Nag-drama pa si Briel, alam niyang dadamayan siya nito at pakikinggan ang sasabihi
MUNTIK NG MABILAUKAN sa kanyang sariling laway si Briel sa naging katanungang iyon ng Gobernador. Cool na cool pa ang paraan ng tingin nito sa kanya na para bang normal na katanungan ang binitawan. Ano? Dalawang taon? Seryoso ba ang Giovanni na ‘to na dalawang taon siyang paghihintay? Tapos ano? Wala rin naman! Nangatal na ang labi ni Briel sa sobrang pagkairita kay Giovanni na parang naglalaro ng damdamin niya. Ano siya hibang? Bakit naman siya papayag na ganun katagal? Lingid sa kanyang kaalaman na dalawang taon pa ang natitirang termino ni Giovanni bilang Gobernador. Ayaw naman ng lalaking basta na lang magbitaw at abandonahin ang pwesto at hayaan niyang maiwan din ang mga proyekto na kanyang sinimulan. Gusto niyang tapusin ang laban. Hindi na lang siya uli hahangad. Walang humor na natawa na si Briel na para bang ang sinabi nito ay isang joke, kailangan niyang magbigay ng reaksyon. Sinamaan niya na ng tingin si Giovanni na hindi man lang din nagbago ang facial expression.“Ba
SOMEHOW AY NA-MISS rin naman ni Briel na asikasuhin siya at alagaan ng ganun ng Gobernador. Iba ang pag-aalalang ibinibigay nito sa kanya na batid niyang puno ng pagmamahal. Damang-dama niya. Marahil ay kaya sobrang minahal niya pa ito kumpara ng pagmamahal niya noon sa dati niyang fiance. Magiging ipokrita siya kung hindi niya aaminin ito ngayon sa kanyang sarili. Pahapyaw siyang tiningnan ni Briel nang marinig ang huling litanya na kanyang sinabi. Parang pinapalabas ni Giovanni na patay na patay siya dito.“Tigilan mo nga ako!” angil niya na muli pang ikinatawa nang mahina ng Gobernador.“Kumain ka habang nagbabasa.” Naupo na si Giovanni sa kanyang harapan at hindi pinansin ang pagtataray niya. Hindi rin ito naupo sa kanyang tabi na unang inaasahan ni Briel na medyo nagbigay sa kanya ng karampot na kahihiyan. Ibinalik ni Briel ang paningin sa papel na hawak kahit na wala pa rin siya doong maintindihan. Kumagat na siya sa apple na nakatusok sa tinidor. Lumambot ang puso doon ni Giov
NAG-INIT PA ANG mukha ni Briel na kulang na lang ay hilingin na sana ay bumuka na lang ang lupa na tinatapakan nila at biglang lamunin siya upang makaiwas sa sobrang kahihiyang nararamdaman. Kanina ay umuusok ang bunbunan niya at galit na galit siya sa Gobernador, ngayon naman ay bigla na lang naglaho iyon nang dahil lang sa isang dampi ng halik? Hindi siya makapaniwala! Ganun na ba siya kabilis mauto? Bakit ba lagi siyang ipinagkakanulo ng kanyang katawan? Palaging may sariling desisyon kahit ayaw niya.“Halika na sa loob, may mga documents akong kailangang ipakita at ipabasa sa’yo. Gusto kong hingin ang opinyon mo at kung ano ang masasabi mo.” malambing na hila at saad ng Gobernador na kinagat ang labi.Nagpahila naman si Briel na hindi na inintindi kung ano ang ibig sabihin doon ng Gobernador. Tututol pa ba siya eh nagawa na naman nitong tunawin ang galit niya? Naiwan ang kanyang isipan sa saglit na halik na kanilang pinagsaluhan na para bang iyon ang pinakamagandang bagay na nangy
NAGING BINGING-AHAS SI Giovanni sa kanyang mga katanungan na para bang wala itong narinig. Hindi na rin naman niya ito kinulit pa dahil paniguradong maiinis lang siya. Hinayaan ni Briel na lamunin sila ng nakakabinging katahimikan. Hinga nilang dalawa at panaka-nakang mahinang ingay ng makina ng kotse ang kanyang naririnig. Pasimpleng nililingon niya ang Gobernador kapag hindi nakatingin sa kanya upang punahin ang mga pagbabago nito sa mga araw na hindi niya nakita. Bumagal na ang takbo ng sasakyan dahilan upang mapatingin sa labas ng bintana si Briel. Pamilyar sa kanya ang lugar. Sa lumang apartment na binili nito sa Bulacan sila pumunta. Anong gusto nitong mangyari? Magbalik-tanaw sila ng magkasama? Napairap na lang sa kawalan si Briel kahit na medyo may kaunting excitement at sakit din sa kanyang puso.“Bakit mo ako dito dinala? Anong plano mo? Akala mo makukuha mo ang atensyon ko kapag dinala mo ako dito? Anong tingin mo sa akin? Basta-basta mo na lang makukuha nang dahil sa pagan
GUSTONG LUMUNDAG NG puso ni Briel s agalak nang marinig niya ang pinagsamang selos at galit sa tinig ni Giovanni. Ganunpaman ay hindi siya kumibo. Napatanong na rin sa sarili. Bakit nga ba ginagawa niya ito? Bakit siya nakikipag-date sa hindi niya gusto gayong hindi naman niya kailangan ng lalaki sa buhay niya? Iisa lang ang sagot niya, nang dahil iyon sa Gobernador. Gusto niyang makita nito na kaya niyang magmahal ng ibang lalaki bukod dito. Sino bang niloloko niya? Sarili lang din naman niya. Sa tingin niya maatim niyang magpakasal sa lalaking iyon nang walang anumang pagmamahal? Hindi siya ganun ka-desperada at kababaw na aabot pa sa puntong iyon ng kanyang buhay. Tama, nahihibang siya. Bumabalik ang pagiging childish niya. Kaya niyang mabuhay ng walang lalaki. Saka kilala na rin ni Brian ang ama niya. Ano pa ang kailangan niyang patunayan? Wala. Bored lang siya. Nagre-rebelde sa ginagawa ni Giovanni.“Bakit hindi ka makasagot, Gabriella?” Walang anu-ano ay ibinigay ni Giovanni
PAHAPYAW NA TININGNAN ni Briel ang sasakyan ng Gobernador sa hindi kalayuan. Puno ng pag-asa na sinunanda ni Giovanni ang kanyang mga mata na bumaling doon. Kung tutuusin ay may choice naman si Briel na tumanggi, pero ewan niya ba kung bakit alipin na naman siya ng sarili na kahit ayaw ng utak niya ay padabog na ang mga paang nagsimula siyang maglakad patungo ng sasakyan. Sumunod naman agad si Giovanni sa kanya. Pagkasara ng pintuan ay agad na siyang hinarap ni Briel. Nakahalukipkip na ang mga braso nito at base sa ipinupukol na tingin ay gusto na niyang sabihin ni Giovanni kung ano ang pakay nito.“Hindi mo man lang ba ako tatanungin kung saan ako nanggaling ngayong gabi?” subok niya sa pasensya nito, gusto pa niyang makita kung paano ito magselos at mairita kada babanggitin niya ang ka-date niya.Lantad sa mga mata ni Briel ang dumaang selos at galit sa mukha ni Giovanni na kaagad din na nawala. Mabilis lang iyong naglaho na para bang wala naman itong pakialam kung makipag-date siya
NAMUMULA ANG MAGKABILANG pisngi nang lumabas si Briel at ang kanyang ka-date ng restaurant kung saan sila nagkasundo nitong kumain ng dinner. Alas-nuwebe na iyon ng gabi. Nagtatawanan pa ang dalawa habang lumululan ng sasakyan na parang siyang-siya sa kung ano ang pinag-uusapan. Humigpit ang hawak ni Giovanni sa cellphone na kanyang tangan. Kanina niya pa tinatawagan si Briel sa numero nito at social media account ngunit hindi nito sinasagot iyon. Deadma. Tipong parang hindi nito iyon nakikita. Kinailangan niya pang tawagan ang pamangkin niyang si Bethany para lang malaman kung nasaan ang babae ng sandaling iyon. Batid niyang nagtatampo ito pero hindi sapat na dahilan iyon para makipag-date ito at sumama sa ibang lalaki. Ano na lang pala iyong nangyari sa kanila sa mansion? Wala lang? Hindi kasama sa bilang? Tawag lang ng laman? Batid niyang mahal pa siya nito. Sa mga paghalik nito. Nag-explain naman na siyang busy siya kaya hindi niya nasagot ang message at tawag nito. Aminado rin si