NAPAPAHIYA NG INIIWAS ni Bethany ang kanyang mukha sa baso ng tubig na hawak ng binata subalit dahil may kakapalan talaga ng mukha si Gavin na parang balewala lang sa kanya ang panunukso ng bagong pasok na doctor ay pilit niyang pinaubos iyon sa dalaga na walang ibang choice kundi ang sundin ang gusto niya. Pinilit ni Bethany na kalmahin ang kanyang sarili.“Tito Lusio, nakalimutan ko pa lang sabihin sa’yo na nadamay lang itong si Bethany Guzman sa kidnapping na nangyari sa kapatid kong si Briel kanina. Kilala mo naman iyon. Huwag kang mag-alala Tito, safe na rin naman ang kapatid ko.” kalmado pa rin ang boses na turan ni Gavin, nilingon na si Bethany matapos nitong tumayo at hinarap ang doctor na parang walang nangyari. “Isa nga pala siyang music teacher. At dahil nakakatanda akong kapatid ni Briel na may sala sa mga nangyari, tungkulin ko na punan ang mga kailangang gampanan sa mga kasalanan niya. I am just taking responsibility.” mahabang paliwanag ni Gavin sa doctor.“Ah, mabuti n
PAGKALIPAS NG KALAHATING oras ay dumating ang assistant ni Gavin, dala ang iniutos ng abugadong pagkain ni Bethany. Naburo ang mga mata ng assistant kay Bethany pagpasok niya ng silid at makita itong nakahiga sa kama. Pamilyar sa kanya ang mukha ng babae. Sigurado siyang nakita na niya ang mukhang iyo. Maya-maya pa ay napapitik na ito ng daliri niya nang maalala kung saan niya unang nakita ang babaeng iyon.“Sabi na nga ba eh, nagkita na tayo dati.” friendly ang tono na wika ng assistant kay Bethany na malapad ngng ngumiti sa dalaga. “Sa harapan ng elevator doon sa Worthy Law Firm.”“Talaga?” ahon na ng ulo ni Bethany na akala mo ay kung sinong magkaibigan sila ng assistant ni Gavin doon. “Kailan naman iyon?” sabat na ni Gavin na hindi natutuwa sa giangawang pag-uusap ng dalawa sa kanyang harapan. “Mukhang hindi ko maalala na nagkita na kayo sa personal.”Sumilay na ang kakaibang ngiti sa labi ng assistant. Iba ang tono ng abugadong amo. Ang buong akala niya ay namamalikmata nga lang
GULANTANG NA NAGPALINGA-LINGA ng mga mata si Bethany habang hindi makagalaw sa kinatatayuan. Pamilyar sa kanya ang boses na iyon. Hindi siya maaaring magkamali. Kay Briel iyon, ang kapatid ni Gavin. Hindi nagtagal at natagpuan ng kanyang mga mata ang hinahanap na hindi kalayuang bench. Ilang hakbang ang layo sa tinatayuan niya. Nasa hospital din palang iyon ang babae na basta na lang siyang iniwan sa warehouse kanina. Ni hindi man lang siya nito tinulungan kahit pa galit ito sa kanya. Kahibangan man, pero hindi niya mapigilang sumama ang loob na sa babae. Mabuti na lang at tinulungan siya ng kapatid nito dahil kung hindi ay paniguradong sinugod na niya ito ngayon at walang humpay na inaway. Kasalanan ng babaeng ito ang nangyari. Napangiwi si Bethany nang makitang enjoy na enjoy silang dalawa ni Albert sa ilalim ng liwanag ng buwan na animo ay walang ibang tao sa kanilang paligid. Literal na wala naman talagang tao doon maliban sa kanila, ngunit pangit pa rin sa paningin ng iba iyon.
BIGLANG HINABLOT NI Albert gamit ang kanyang isang palad sa leeg si Briel na nagulat man ay hindi na nagawa pang makapag-react. Hinila niya na palapit ang nobya at walang pakundangang mariin niyang hinalikan ito sa leeg na parang nawawala siya sa sarili habang hinihila ang buhok nito upang doon ibaling ang nararamdaman niyang frustration. Umungol naman si Briel at hinayaan sa ginagawa niya si Albert. Noong una ay okay lang kay Briel iyon, ngunit nang mas lamang na ang sakit ng kanyang anit ay napilitan na siyang tapikin ang balikat ni Albert upang mapigilan na ito sa kanyang ginagawa.“A-Aray, babe? Nasasaktan na ako!”Natigilan si Albert na biglang nahimasmasan sa ginagawa niya. Ilang beses niyang tiningnan ang mukha ni Briel na halatang hindi na nito nagustuhan ang kanyang ginagawa.“What’s wrong with you? Gusto mong tanggalin ang hibla ng mga buhok ko sa anit ko? Hindi na ako nasisiyahan, babe!”Saglit napaiwas ang mga mata ni Albert kay Briel. Hindi malaman ng lalake kung saan gal
KINABUKASAN AY MAAGANG gumising si Bethany. Marahil ay dahil nasanay na ang kanyang katawan na gawin iyon araw-araw. Isang pahabang maliit na rectangle velvet box ang unang tumambad sa kanyang mga mata pagdilat nito na nakapatong sa unan malapit sa may mukha niya. Gulantang na napabangon si Bethany at kinuha na iyon upang tingnan kung ano ang laman. Nang buksan niya ito ay hindi na siya nagtaka na diamond necklace ang laman, obvious naman iyon hindi pa man niya binubuksan dahil sa sukat na pahaba. Alangan namang magkasya ang singsing sa size nito? Galing iyon sa brand na Tiffany & Co at halatang tunay, hindi peke na kung saan-saan lang binili. Nahulaan na agad ni Bethany kung kanino nanggaling iyon. Iisa lang ang pangalang sumagi sa isipan ng dalaga dahil accurate iyon sa nangyari at aksidenteng nakita niyang kababalaghan sa garden ng dumaang gabi. Hindi niyanaman din iyon ikakalat eh. Anong ikinakatakot ng lalakeng iyon kaya niya ginagawa ito sa kanya?“How ironic, akala niya ba ay m
MAINGAY NA BUMUKAS ang pintuan ng kwarto na naging dahilan upang maputol ang sasabihin pa sana ni Albert. Sabay na napalingon si Bethany at Albert doon. Hindi nila parehong inaasahan na ang bulto ni Gavin Dankworth ang iluluwa doon. Ilang segundo natigilan ang abugado nang makita silang dalawa na para bang nasa gitna ng masinsinang pag-uusap. Mabilis na nappaiwas ng tingin si Bethany sa kanya. Si Albert naman ay ngumiti na hindi sinuklian man lang ng kahit na tango ni Gavin. Basa pa ang puno ng hibla ng buhok ng abugadong napakagwapo sa kanyang suit. Iyong feeling ni Bethany na kapag kasama niya ang binata ay kayang-kaya siya nitong ipagtanggol kahit kanino. Ganun ang pakiramdam ni Bethany. Elegante itong tingnan at kagalang-galang. Plantsado at walang kahit na isang bahid ng gusot ang suot na damit. Ilang beses na napalunok ng laway si Bethany sa isipin na kung naasar siya dito kahapon at nabawasan ang paghanga niya, nabawi naman iyon ng postura nito ngayon. “Bayaw, ikaw pala iyan…”
DUMUKWANG ANG ULO ni Gavin papatungo upang abutin ang mukha ni Bethany na kausap niya ng mga sandaling iyon at bahagya noong nakayuko. Ni hindi sumagi sa kanyang isipan ang biglang pagtangkaang halikan ang labi ng dalaga kahit pa nag-aanyaya iyon sa paningin ng binata. Taliwas naman iyon sa kung anong haka-haka ni Bethany na gagawin ng lalake sa kanya. Masuyong hinawakan ng abugado ang baba ng dalaga upang patingalain ito at magtama ang kanilang mga mata. Hindi naman siya binigo ni Bethany at hinayaang gawin ang bagay na 'yun. Tinitigan niya ang abogado sa kanyang mga mata. Matapos ng ilang segundo ay awtomatikong lumipat ang palad ni Gavin sa ulo ni Bethany at marahang humaplos-haplos ‘yun sa kanyang buhok na animo ay isa siya sa pinakamahalagang bagay sa kanyang buhay. Bagay na ni minsan ay hindi man lang naranasan ng dalaga sa dati niyang kasintahang si Albert kung kaya naman naging bayolente ang reaction ng dalaga sa hindi inaasahang gagawin ng abogado sa kanyang ulo. Sa halip na
SA HALIP NA pagbigyan ang hiling ni Bethany ay tuluyang itinigil ni Gavin ang kanyang ginagawa. Umayos siya ng tindig. Binitawan niya ang dalaga at inayos ang suot niyang damit. Masama niyang tiningnan ang bulto ni Bethany na confused na ang mukhang ipinapakita ngayon ng binata.“Bakit ka tumigil?”“Hindi ka pa magaling.”“Ha?” “Wala. Ang sabi ko, ayusin mo na ang sarili mo.”Litanyang lalo pang nagpahiya kay Bethany sa naging asal niya. Gusto niyang sampigahin ang sarili dahil sa katangahan niya. Masyado siyang naniwala sa kakayahan ng sarili niya. Ayaw namang mas ipahiya pa ni Gavin ang dalaga at para malipat ang atensyon nito, dumukot siya ng kaha ng sigarilyo sa bulsa at binuksan niya iyon upang kumuha sana ng stick sa loob noon. Subalit natigilan siya nang makitang titig na titig doon si Bethany. Muli niya iyong sinara at ibinalik niya ito sa bulsa.“Curious ka siguro kung bakit sa kabila ng alam ko ang ugali ni Albert ay hinayaan ko siyang ma-engaged sa aking kapatid. Kung ba
PAGKATAPOS NIYANG MALIGO ay nahiga na si Giovanni sa kama sa pag-asang makakatulog na siya agad. Ilang beses niyang tiningnan ang larawan ni Briel sa kanyang cellphone bago niya ipikit ang mga mata. Pakiramdam niya mula nang may nangyari sa kanila ay hindi niya na kayang gumalaw pa ng babae dahil sa isipan niya ay nagtataksil siya kay Gabrielle. Nagtataksil kahit na alam naman niya sa kanyang sarili na wala silang relasyon. Nasa tamang hulog pa ba ang isip niya? Ganun siya binaliw ng isang Gabriella Dankworth.“You need to stop this fantasy, Giovanni. Ano na lang ang sasabihin ng mga taong nakakakilala sa iyo? Ng kanyang pamilya? Ng pamilya mo? Siguradong may comment sila. Saka sigurado ka na gusto mo ang spoiled brat na iyon ng mga Dankworth? Liberated din iyon, kaya nga siya magaling sa kama. Alam na alam niya kung paano niya papaligayahin ang biktima niya. Hindi mo alam kung ila na rin ang nakatalik niya.”Sinubukan niyang lasunin ang isipan ng mga bagay na negatibo patungkol kay B
BINUHAY NA NI Giovanni ang makina ng kanyang sasakyan upang lisanin na ang lugar at bumalik na ng hotel suite. Kagaya ng kanyang inaasahan na magiging reaction ng mga tinakasan niya, naabutan niya ang mga bodyguard at ang kanyang secretary na hagas na hagas at sobrang nag-aalala sa pagkawala niya. Ang akala nila ay kung saan na siya pumunta. Ni hindi nila magawang tawagan ang phone niyang iniwan dito. Nakahinga lang sila nang maluwag ng makita nila ang pagbabalik ng Gobernador sa loob ng hotel suite. “Bakit mag-isa kang lumabas, Governor Bianchi? Paano kung may ibang nangyari sa’yo?” Tahimik na naupo sa sofa si Giovanni. Kung kanina ay mukhang pagod siya, ngayon ay pagod na pagod na ang hitsura niya. Marahil ay nang dahil iyon sa pag–iisip na ginawa niya habang papauwi tungkol kay Briel at doon sa babae na matagal na niyang hinahanap. Hindi niya makuha kung bakit pamilyar ang dalawa. “Wala namang masamang nangyari kung kaya kumalma ka na. Mabilis ka niyang tatanda.” mahinang sambit
NAKIPAGLABAN PA NG titigan si Briel kay Giovanni na hindi pa rin napapalis ang matingkad na ngiti sa kanyang labi. Hindi niya alam kung ano ang sumilid sa kanyang isipan ng sandaling iyon para mas titigan pa ang mukha ng Gobernador. Habang tumatagal mas lalo pang nagiging magandang lalaki ito sa kanya.‘Crush mo lang siya oo, pero ang mas lumalim doon hindi na pwede! Gumising ka nga, Gabriella!’Nailang na si Giovanni sa paninitig na ginagawa sa kanya ng kapatid ng asawa ng kanyang pamangkin. Siya na ang unang nagbawi doon at ibinaling na ang sa iba. Alam na alam niya ang mga titig na iyon ng isang babae. Maraming babae na ang ginawa iyon sa kanya kung kaya naman hindi na iyon bago pa sa kanya. Ang isipin na may pagnanasa sa kanya ang bunsong anak ng mga Dankworth, parang kinikilabutan siya.“It's getting late, Gabriella. I'll take you home. Baka rin hinahanap ka na ng mga magulang mo sa inyo.”Wala ng mukha si Briel para magsalita pa at mangatwiran upang manatili pa sa lugar dahil na
KIBIT-BALIKAT NA INIIWAS ni Briel ang kanyang mga mata kay Giovanni na hindi na niya matagalan. Para siyang napapaso ng mga titig nito kahit na malamang ay siya lang naman ang nag-iisip ng bagay na iyon. Hindi niya alam kung paano ipapaliwanag sa mga salita na sa panlasa niya ay masarap iyon. Masyadong malayo ang agwat ng edad nila kaya hindi na ito kataka-taka na hindi pasado sa panlasa ng Gobernador ang inuming iyon. Ayaw naman niyang maging bastos na para bang pinapamukha niya sa lalaki ang edad. Sa ibang pagkakataon, ni-realtalk na niya ito ngunit hindi niya kaya. Ayaw niyang mawalan siya ng respeto sa kanya at saulain ang sagot. Sumugat na sa kakaibang ngiti ang labi ni Briel nang harapin na ni Giovanni ang kanyang secretary na kinuha na ang atensyon niya habang may tinuturo ito sa hawak na cellphone.“May mga bisita po kayo, Governor Bianchi. Nag-send ng message. Papapasukin ko pa po ba o re-schedule?” alanganin nitong tanong na bahagyang sumulyap kay Briel gamit ang gilid ng mg
BAHAGYANG NATIGILAN SA tanong niya si Giovanni. Ang buong akala ng Gobernador ay nasagot na niya ang tanong ni Briel kanina kaya nagtataka siya na bumalik sila doon ngayon. Nilingon na niya ang kanyang secretary na natigilan na rin sa pagkain sa tahasan na sinabing iyon ni Briel sa kanya. Halata na ito ang nais sumagot ni Giovanni. Iyon ang bagay na nabasa ni Briel kaya nilingon na niya rin ang secretary ng lalaki. “Ahm, Miss Dankworth bukod kasi sa pagod na ngayong araw si Governor Bianchi sa mga meetings niya, isinasaalang-alang din niya ang estado niya sa lipunan. Hindi naman siguro lingid sa'yo iyon di ba? Hindi pwedeng palagi siyang kumain sa labas. Pwede naman kung sakali, pero kailangan na i-set muna natin. Siguraduhin na magiging safe ang paligid. High profile si Governor Bianchi at hindi pwede na kung saan-saan lang siya kakain o pupunta kung kailan niya gustuhin. Sana ay maintindihan mo ang bagay na iyon.”Tumango-tango si Briel at binitawan na ang hawak niyang kubyertos. H
SA MAY ELEVATOR na sila nag-abot ni Giovanni. Dahil sa kalutangan ni Briel, pagmamadali at excitement ay basta na lang din siya lumulan doon dahil nasa loob na sila at napapalibutan pa ng mga bodyguard niya ang Gobernador. Hindi malaman ni Briel kung ganun ba talaga ang hitsura ng mga bodyguard ng lalaki pero nailang na siya sa kanila nang minsan niyang tingnan sila. Nang sumara ang pintuan at muntik siyang mapasubsob sa pader, mabilis siyang hinila ni Giovanni sa braso upang huwag siyang mapahamak doon. Parang nagising ang diwa ni Briel na patulog-tulog nang dahil sa biglaang paghawak niya sa braso niya.“Careful…” mahina lang iyon pero halos mapunit na ang labi ni Briel sa kanyang sobrang saya at kilig. Tumikhim si Briel upang klaruhin ang kanyang boses. Gusto niya lang may linawin kay Giovanni. Ngayong nakalulan na sila ng elevator na paakyat at hindi naman pababa, gusto niyang may itanong sa Gobernador.“Bahagi ba ng hotel na ito ang restaurant na sinasabi mo? Bakit paakyat tayo
NANATILING NAKAUPO LANG si Giovanni at ayaw na tumayo kahit pa tinawag na siya ni Briel. Tandang-tanda niya ang panahong iyon na wala pa siyang nararamdaman para sa bunso ng mga Dankworth. Mahinang natawa pa ang Gobernador nang maalala iyon hanggang sa nanliit ang kanyang mga mata. Para kasing tutang inabandona ito ng may-ari at nanghihingi ng atensyon sa kanya. Napilitan tuloy siya noong tumayo para dito. Walang imik na lumapit na sa kanilang table at tiningan na ng masama doon si Albert. Si Albert na sinuyod ang kabuohan ni Giovanni na para bang sa ibang planeta siya nanggaling at sumulpot.“Hmm, hija narito ka pala...” approach ni Giovanni dahil wala pa rin talaga siyang masabi sa babae.Napaungot na si Briel nang marinig ang boses ni Giovanni. Biglang yumabang din ang kanyang mga mata. Para tuloy gusto na lang niyang yumakap sa bulto ng katawan ng Gobernador at isumbong ang mga maling ginawa ni Albert sa kanya. Hindi niya alam kung bakit ang komportable niya talaga sa kanya kahit
HINDI NAMAN NA iyon inulit ng secretary na matapos pagmasdan ang reaction ni Giovanni ay piniling manahimik na lang at huwag ng guluhin pa ang nananahimik na Gobernador na ang magkabilang tainga ay nasa table nina Briel. Nasa kalahati na ang kape ng Gobernador nang biglang may sumigaw at bumulabog sa mga customer na ini-enjoy ang hapong iyon. Nabaling na ang mga mata nila sa kanya.“Gabriella!” Napalingon na si Giovanni sa pinanggalingan ng tinig na bukana ng coffee shop hindi dahil sa lakas noon kundi dahil sa pangalan na kanyang sinabi. Isang matangkad na lalaki ang pumasok doon at direktang nakatingin na sa table nina Briel na halata ang galit na nakabakas sa kanyang mukha. Noong panahong iyon ay hindi niya pa kilala kung sino iyon, kung hindi pa dahil sa secretary niya ay hindi niya malalaman na ang dating nobyo pala iyon ng pamangkin niyang si Bethany na sa mga sandaling iyon naman ay fiance din ng bunsong anak ng mga Dankworth. Medyo napaangat ang kilay ni Giovanni doon. Masyad
ISANG YAKAP NA mahigpit ng ilang minuto ang nangyari bago maghiwalay sina Briel at Giovanni ng araw na iyon. Ganundin ang ginawa niya kay Brian na halos ayaw pang umalis sa bisig niya. Si Giovanni pa-akyat ng Baguio, at sina Briel naman ay pabalik na ng Maynila. Ilang araw pa ang lumipas at nakuha na rin agad ni Giovanni ang PSA ng anak na sa kanya na naka-apelyido. Ang sunod niyang ginawa doon ay ang kunan ito ng passport na agad din naman niyang nakuha dahil ginamitan na naman niya iyo ng kapangyarihan. Masiglang ibinalita niya iyon kay Briel nang makauwi ng mansion, na kahit pareho silang pagod sa trabaho ay nagawa pang halos isang oras na mag-usap sa video call upang pag-usapan ang excitement nila pareho.“Two weeks tayo doon, Briel. One week para sa trabaho ko at another week para sa pamamasyal natin.”Sa narinig ay mas na-excited pa si Briel na kulang na lang ay hilahin ang bawat oras upang mangyari na ang araw na pinakahihintay nila. Hindi na sila nagkita ni Giovanni ng Linggon