MAINGAY NA BUMUKAS ang pintuan ng kwarto na naging dahilan upang maputol ang sasabihin pa sana ni Albert. Sabay na napalingon si Bethany at Albert doon. Hindi nila parehong inaasahan na ang bulto ni Gavin Dankworth ang iluluwa doon. Ilang segundo natigilan ang abugado nang makita silang dalawa na para bang nasa gitna ng masinsinang pag-uusap. Mabilis na nappaiwas ng tingin si Bethany sa kanya. Si Albert naman ay ngumiti na hindi sinuklian man lang ng kahit na tango ni Gavin. Basa pa ang puno ng hibla ng buhok ng abugadong napakagwapo sa kanyang suit. Iyong feeling ni Bethany na kapag kasama niya ang binata ay kayang-kaya siya nitong ipagtanggol kahit kanino. Ganun ang pakiramdam ni Bethany. Elegante itong tingnan at kagalang-galang. Plantsado at walang kahit na isang bahid ng gusot ang suot na damit. Ilang beses na napalunok ng laway si Bethany sa isipin na kung naasar siya dito kahapon at nabawasan ang paghanga niya, nabawi naman iyon ng postura nito ngayon. “Bayaw, ikaw pala iyan…”
DUMUKWANG ANG ULO ni Gavin papatungo upang abutin ang mukha ni Bethany na kausap niya ng mga sandaling iyon at bahagya noong nakayuko. Ni hindi sumagi sa kanyang isipan ang biglang pagtangkaang halikan ang labi ng dalaga kahit pa nag-aanyaya iyon sa paningin ng binata. Taliwas naman iyon sa kung anong haka-haka ni Bethany na gagawin ng lalake sa kanya. Masuyong hinawakan ng abugado ang baba ng dalaga upang patingalain ito at magtama ang kanilang mga mata. Hindi naman siya binigo ni Bethany at hinayaang gawin ang bagay na 'yun. Tinitigan niya ang abogado sa kanyang mga mata. Matapos ng ilang segundo ay awtomatikong lumipat ang palad ni Gavin sa ulo ni Bethany at marahang humaplos-haplos ‘yun sa kanyang buhok na animo ay isa siya sa pinakamahalagang bagay sa kanyang buhay. Bagay na ni minsan ay hindi man lang naranasan ng dalaga sa dati niyang kasintahang si Albert kung kaya naman naging bayolente ang reaction ng dalaga sa hindi inaasahang gagawin ng abogado sa kanyang ulo. Sa halip na
SA HALIP NA pagbigyan ang hiling ni Bethany ay tuluyang itinigil ni Gavin ang kanyang ginagawa. Umayos siya ng tindig. Binitawan niya ang dalaga at inayos ang suot niyang damit. Masama niyang tiningnan ang bulto ni Bethany na confused na ang mukhang ipinapakita ngayon ng binata.“Bakit ka tumigil?”“Hindi ka pa magaling.”“Ha?” “Wala. Ang sabi ko, ayusin mo na ang sarili mo.”Litanyang lalo pang nagpahiya kay Bethany sa naging asal niya. Gusto niyang sampigahin ang sarili dahil sa katangahan niya. Masyado siyang naniwala sa kakayahan ng sarili niya. Ayaw namang mas ipahiya pa ni Gavin ang dalaga at para malipat ang atensyon nito, dumukot siya ng kaha ng sigarilyo sa bulsa at binuksan niya iyon upang kumuha sana ng stick sa loob noon. Subalit natigilan siya nang makitang titig na titig doon si Bethany. Muli niya iyong sinara at ibinalik niya ito sa bulsa.“Curious ka siguro kung bakit sa kabila ng alam ko ang ugali ni Albert ay hinayaan ko siyang ma-engaged sa aking kapatid. Kung ba
PAGKALABAS NG SILID ay hindi agad umalis si Albert sa tapat ng silid na inuukopa ni Bethany sa hospital. Kuryuso siya kung ano ang gagawin sa loob nilang dalawa ni Gavin. Ilang segundo niyang tinitigan ang pintuan ng kwartong iyon. Patuloy na tumatakbo sa isipan kung ano ang dapat niyang gawin. Hinawakan niya ang seradura nito at dahan-dahan niyang pinihit upang saglit sanang silipin lang ang dalawa sa loob ng silid. Naikuyom na ni Albert ang kamao nang mula sa maliit na siwang ng pinto ay malinaw na makita niya kung paano lapitan ni Gavin ang dating kasintahan at sunggaban ng halik. Binuhat niya ang mga paa at akmang susugod nang matigilan siya. Kailangan niyang pigilan ang kanyang sarili kahit pa nakita niya kung paano maging mapag-paubaya ni Bethany sa mga halik ni Gavin, taliwas iyon kung ikukumpara noon kapag kahalikan niya ang dalaga. Napuno pa ng poot ang mga mata niya na parang apoy na naglalagablab. “May relasyon ba silang dalawa?!” tanong niyang malalim ang hinga.Biglang
NOON AY HINDI pa nalalaman at napagninilayan ni Bethany ang tunay na kulay ng lalakeng kanyang labis na minamahal. Isa lang siyang inosente at hangal sa pag-ibig na babae ng mga panahong iyon. Babaeng baliw na baliw sa mga matatamis na pangakong binitawan sa kanya ni Albert, isa na doon ay ang pangako na papakasalan siya nito diumano sa takdang panahon kapag naging okay na sa kanila ang lahat. Kapag muli na silang nakabangon at wala ng kahit anong problemang kinakaharap ang pamilya nila. Bagay na agad na sinang-ayunan ni Bethany, paniwalang-paniwala sa mga binitawan nitong huwad na pangako. “Bubuo tayo ng sarili nating pamilya, ilang anak ba ang gusto mo Bethany?” “Tatlo, Albert.” sagot ni Bethany na kumikinang sa saya ang mga mata na dulot ng pag-uusap nilang iyon na tungkol sa magiging future. “Okay na ako sa tatlo. Hindi na tayo doon mahihirapan na palakihin sila.”Akala niya ay mahal din siya ng lalake kagaya ng nararamdaman niya, ngunit ginagamit lang pala siya nito mula sa sim
NANG TANGHALI DIN ng araw na iyon ay nagawa ng tuluyang mag-discharged ni Bethany ng katawan sa hospital. Mahigpit niyang hinawakan ang cellphone habang ilang minutong tinitigan ang screen. Puno ng pag-aalangan kung tatawagan niya ba si Gavin o magpapadala na lang ng mensahe sa social media account nito para magpasalamat. Nahihiya siya sa naging asal niya kanina na naging mapagpaubaya dito.“Mamaya ko na lang siya siguro kakausapin.” bulong ng dalaga na itinago na sa loob ng bag niya ang hawak nitong cellphone.Nagpunta na si Bethany sa nurse station upang gawin ang discharge procedure. Wala na siyang binayaran pa kasi na-clear na lahat ng iyon ni Gavin bago ito umalis ng hospital kanina. Ang plano niya ay pupunta siya ng music center para mag-file ng leave sa araw na ‘yun. Gusto rin niyang ipaalam kung ano ang nangyari sa kanya nang nagdaang araw. Siguro naman ay maiintindihan siya ng mga nakakataas sa pinagtra-trabahuhan. Pupuntahan niya rin ang restaurant upang ipaalam din sa kanil
MULI PANG MAPAKLANG napangiti si Bethany nang maalala iyon. Babatukan? Kakampi? Nasaan sila ngayon? Hayon, botong-boto at siyang-siya kay Briel dahil malamang ay mas mayaman nga pala iyon. Mas mayaman sa kanya kung kaya naman ibibigay nito ang lahat ng kanilang kapritso at hihilingin. Malamang doon na sila sa may pera.“Mabuti po kung ganun, masaya po ako para kay Albert dahil lalagay na siya sa tahimik. Advance best wishes sa kanya, Tita. Congratulations din po dahil nakita kong napakaganda ng manugang niyo.” hindi man iyon taos sa puso niya pero alangan namang masama ang sabihin niya?Ang makita ang Ginang na medyo nahihiya ay alam niya ngang may alam ito sa mga nangyari. Batid din ng Ginang na hindi talaga okay sa kaharap na dating nobya ng anak ang nalalapit na kasal ni Albert. Mahaba ang pinagsamahan nila eh at syempre umaasa ang dalaga na magiging parte ng kanilang pamilya. Subalit ayon nga, iba ang kapalaran nito at pinipili sa kanilang dalawa. Okay lang naman sana iyon kay Bet
MATAPOS MANGGALING NI Bethany sa music center at sa restaurant upang magpaalam na hindi makakapasok ng araw na iyon ay nagtungo siya sa detention center upang bisitahin naman dito ang ama. Umitim ito at pumayat pero batid ng dalaga na wala itong ibang nararamdamang sakit sa kanyang katawan. Bumagsak lang ang timbang nito sa kakulangan ng pagkain. Iyon lang ang kanyang napuna bukod doon ay wala na.“Kumusta na po kayo dito, Papa?” tanong niyang pilit na ngumiti upang ipakitang masaya.“Heto, gaya ng nakikita mo. Kailan ba ako makakalabas dito anak? Miss ko na ang labas.”Nag-iwas ng tingin si Bethany sa kanya. Hindi niya mapigilang mamuo ang mga luha sa mata.“H-Huwag po kayong mag-alala Papa, sa sunod na pagbisita ko dito ay kasama ko na si Tita.”“Kumusta na pala siya?”“Ayos lang po, nag-aalala rin sa’yo pero ginagawan ko po ng paraan para mailabas na kayo.”“Sabihin mo alagaan niya ang sarili niya hanggang makalabas ako. Huwag siyang magpapabaya at kapag pumangit siya kamo ay papa
MAHINANG NATAWA NA noon si Giovanni na masuyong hinaplos ang buhok ng dalagang nakaunan sa isa sa mga bisig niya. Sabi rin ng binata sa kanyang sarili noon na hindi na siya maghahanap ng iba magmula noong makilala niya ang isang dalaga sa Hongkong at nakuha niya ang pagka-birhen nito nang hindi niya nasisilayan ang mukha. Bagay na hanggang sa sandaling iyon ay pinapahanap niya pa.“Saka hindi lang kayo masarap magmahal, masarap talaga kayo—” Kinailangan ni Giovanni na halikan ang labi ni Briel dahil kapag ganun ang sinasabi nito, labis siyang natu-turn on na naman sa kanya kahit na kakatapos pa lang nila na para bang may magic sa mga salita nito na nagdidikta sa kanyang isipan at naka-direkta sa bahaging iyon ng kanyang katawan. Hindi niya alam kung guni-guni niya lang, pero may kutob siya na baka si Briel ang babaeng nakuha niya. Though, imposible ang bagay na iyon kahit parang ka-edad niya lang din ang malabong imahe babae sa isipan.“Have you been in Hongkong, Briel?”“Many times.
DAHAN-DAHANG NAUPO SI Briel habang mabilis na ang ragasa ng kanilang nakaraang dalawa sa kanyang isipan na para bang replay ng isang magandang pelikula na malinaw niyang natatandaan. Ang buong akala niya ay hindi na mauulit pa ang mainit na tagpong pinagsaluhan nila noon sa Baguio pagkatapos ng kasal ng kanyang kapatid kay Bethany. Iyon na ang una at huling tikim niya sa katawan ng Gobernador. Hindi niya makakalimutan ang bawat haplos nito sa kanyang katawan na puno ng nag-aalab na pagsamba. Alam niya sa kanyang sarili na purong pagnanasa lang naman iyon, kung kaya hindi niya maintindihan ang kanyang sarili kung bakit mas nahulog pa siyang lalo sa charm ng lalaki.“Why are you so good?” anas ni Giovanni habang nakasubsob ang mukha nito sa kanyang dibdib at salit-salitan iyong sinisipsip, nasa ibabaw siya ng Governor upang bigyan ito ng hindi makakalimutang pagniniig na ang goal ni Briel ay hanap-hanapin iyon ng binata. “You are making me lose my sanity.” “Because you are so good too.
NANG MABAKALIK NG mansion mula sa mall sina Briel ay hindi na rin doon nagtagal pa ang pamilya ni Gavin at nagpaalam na aalis na rin sila upang umuwi ng villa. Pinigilan sila ng kanilang mga magulang ngunit sinabi nilang papasyal na lang ulit sila doon kung kinakailangan. Isang mahigpit na yakap ang iniwan ni Bethany kay Briel nang ihatid nila ito sa may pintuan. Matapos na mawala sa kanilang paningin ay pumasok na sila sa loob ng mansion. Hinayaan ni Briel na asikasuhin ng mga magulang ang anak na si Brian na wiling-wili rin naman sa dalawang matanda na mas priority na ang anak niya. “Huwag mong alalahanin ang anak mo, kami na ang bahala sa kanya. Just do what you want. Huwag ka lang lalabas ng mansion upang mag-bar at iinom ng alak.” makahulugang biro na rin ng ama niya.Mahinang natawa si Briel. Wala na sa loob niya ang bagay na iyon. Kumbaga ay graduate na siya sa bagay na iyon. Si Brian na ang top priority niya. Kung sakaling iinom man siya, sa mansion na lang niya iyon gagawin.
BUMALIK NA SA sala ang mag-ama matapos ng ilang minutong lamunin sila ng katahimikan. Wala ng sinuman sa kanila ang nais na magdagdag pa ng topic ng kanilang usapan. Iba na ang expression ng mukha ni Mr. Dankworth kumpara kanina. Maaliwalas na iyon na tila ba natanggap na niya ang kapalaran ng bunsong anak. Naliwanagan na rin siya sa ibig iparating ng panganay niyang anak. Naisip niya na may punto nga ito. Kailangan nilang hanapan ng solusyon ang problema at iyon ay ang harapin ang panig ng pamilya Bianchi. Hindi ang lumikha ng panibagong suliranin at gulo na magpapalala ng kanilang sitwasyon. Sinubukan niyang lumapit kay Brian na ayaw namang lumapit dahil sa trauma nito kanina.“Ayan, Gorio. Ayaw ng sumama sa’yo, paano ba naman ang lakas ng boses mo kanina.” ang Ginang na mahinang natawa sa reaction ni Brian na ganun na lang ang tanggi sa Lolo nito.Ginugol ng pamilya ang kwentuhan ng mga nangyari sa buhay ni Briel. Walang gatol na inamin niya kung ano ang nangyari sa kanya. Kung paa
NATIGILAN NG ILANG sandali doon si Mr. Dankworth upang mag-isip. Muli pa siyang nagpatuloy sa paroo’t-parito na para bang kapag ginawa niya ang bagay na iyon ay maiibsan ang problemang kanyang iniisip sa bunsong anak.“Tayo ngang pamilya niya ay hindi siya nakita. Siya pa kaya? Mali nilang pareho at sa tingin ko kailangan nilang mag-usap tungkol sa bata. Kahit para na lang sa bata at hindi sa kanila. Pwede nilang gawin ang bagay na iyon, di ba? Magkasundo na lang sila kung ano ang mabuti nilang gawin sa binuo nilang responsibilidad na magkasama.”“Hindi. Hindi ako papayag na makikipag-usap pa si Briel sa kanya. Halata namang wala siyang interest sa kapatid mo! Bakit ipagtutulakan pa natin siya sa kanya? Kaya natin buhayin ang kapatid mo at ang anak niya. Ibig sabihin lang noon sa loob ng dalawang taong iyon, ni piso o kaunting suporta ay walang nakuha ang kapatid mo sa kanya.” matigas na katwiran ni Mr. Dankworth na nagpaiba ng hilatsa ng mukha ni Gavin, parang ang unfair naman ng ama
ILANG SANDALI PANG pinagmasdan ni Briel ang mukha ng kanyang ama na nakatingin sa kanya nang mataman. Tinatantiya kung ang ipinapakita ba nito sa kanya ay ang tunay nitong nararamdaman o nagbabalat-kayo lang. Habang magkahinang ang kanilang mga mata ay napakaraming gustong ipaliwanag ni Briel sa ama kaya lang ay hindi niya magawang isatinig iyon. Tila ba mayroong pwersang pumipigil sa kanya. Naisip na rin ni Briel na hindi iyon ang tamang panahon para doon. Kahit na gusto niyang magsalita, umuurong ang dila niya kapag gagawin na.“Maiwan ko muna kayo. Pupunta lang ako ng study room.” paalam ni Mr. Dankworth na bakas ang bigat na pakiramdam sa kanyang magkabilang balikat bagamat hindi na galit ang emosyong nakabalandra sa mukha niya.Sinundan lang ng pares ng kanilang mga mata ang likod ng padre de pamilya na lingid sa kaalaman ng lahat na sobrang bagsak at gulo ng kanyang isipan ng mga sandaling iyon nang dahil sa nangyari sa bunsong anak. Nang mawala na ito sa kanilang paningin ay mu
NAMAYANI ANG LABIS na katahimikan sa kanilang pagitan pagkatapos na seryosong sabihin ang litanyang iyon ni Mr. Dankworth. Natuod na si Briel sa kanyang kinauupuan. Habang lulan kanina ng sasakyan ay ilang beses na niyang prinaktis sa kanyang isipan ang isasagot sa mga posibleng katanungan ng kanyang mga magulang. Ngunit ngayong nasa pagkakataon na silang iyon, para bang naglaho ang kanyang mga hinabing salita ng explanation. Wala siyang nagawa kundi ang mapatungo at mahulog ang mga mata sa kanyang dalawang palad na para bang kapag ginawa niya iyon ay makikita niya ang kasagutan sa tanong ng kanyang ama. Hindi siya takot, pero nahihiya siya.“Sana man lang ay isinama mo siya dito, Gabriella.” dagdag pa ng amang inip na hinihintay ang sagot ng anak. Ilang beses niyang nilingon si Gavin, ang asawa at maging ang manugang niyang si Bethany na para bang alam nila ang sagot ng bunso niyang anak. Ngunit nanatiling tikom ang bibig nila na tila ba naghihintay din ng explanation. Nabaling na
BAGO PA MAN makapag-react ang Ginang ay tinalikuran na sila ng malamig pa rin ang tingin na si Mr. Dankworth. Bakas na bakas sa gawi nito ang pagiging dismayado sa naging kapalaran at desisyon ng kanilang anak na bunso. Nagpatiuna na itong pumasok sa loob ng mansion na walang lingon sa mga nakatungangang anak. Natataranta namang sinundan siya agad ng Ginang upang masinsinang kausapin matapos na lingunin na rin ang tahimik pa rin na mga anak na nakatayo sa parking lot na para bang nagpapakiramdaman kung ano ang susunod na gagawing hakbang. Kanina pa gustong i-comfort at yakapin ng Ginang nang mahigpit ang bunsong anak, ngunit hindi niya iyon magawa. Ang kailangan niya munang pag-ukulan ng pansin ay ang kanyang asawa na alam niyang labis na nasaktan sa nalaman niya.“Sumunod kayo sa amin ng Daddy niyo. Sa loob tayo mag-usap. Unawain niyo rin sana ang reaction niya. Maging responsable tayo sa mga desisyon natin at huwag maging balat-sibuyas. Ginusto natin ito, matuto tayong tanggapin ang
NAPALINGON NA SI Briel sa may pintuan ng silid nang maramdaman na may mga yabag na lumalapit doon. Ang nakangiting mukha ni Bethany ang tumambad sa kanya pagkaraan ng ilang segundo. Ginantihan niya ito ng magaang ngiti. Kapagdaka ay muling ibinaling na ang kanyang mga mata sa anak na nakahiga pa at kakatapos lang na bihisan.“Ready na kayo? Nasa ibaba na si Gavin. Huwag kang mag-alala, sasama naman ako papuntang mansion. Magiging back up mo ako doon just in case lang. Nasa likod mo lang ako.” anito na humakbang na papalapit sa kanila ni Brian. Kinarga na ni Bethany ang kanyang anak na hindi naman umiyak. Dinampot na ni Briel ang mga gamit nilang mag-ina. Sumunod na siya sa ginawang paglabas ni Bethany sa silid habang karga pa rin nito ang kanyang anak.“Tingin mo Bethany, saglit lang ang magiging galit nina Mommy at Daddy sa akin? Pwede naman kasing hindi na lang kami pumunta ni Brian at—”Natigil na si Briel sa sasabihin pa sana nang humarap na sa kanya si Bethany. Ilang segundo siy