DUMUKWANG ANG ULO ni Gavin papatungo upang abutin ang mukha ni Bethany na kausap niya ng mga sandaling iyon at bahagya noong nakayuko. Ni hindi sumagi sa kanyang isipan ang biglang pagtangkaang halikan ang labi ng dalaga kahit pa nag-aanyaya iyon sa paningin ng binata. Taliwas naman iyon sa kung anong haka-haka ni Bethany na gagawin ng lalake sa kanya. Masuyong hinawakan ng abugado ang baba ng dalaga upang patingalain ito at magtama ang kanilang mga mata. Hindi naman siya binigo ni Bethany at hinayaang gawin ang bagay na 'yun. Tinitigan niya ang abogado sa kanyang mga mata. Matapos ng ilang segundo ay awtomatikong lumipat ang palad ni Gavin sa ulo ni Bethany at marahang humaplos-haplos ‘yun sa kanyang buhok na animo ay isa siya sa pinakamahalagang bagay sa kanyang buhay. Bagay na ni minsan ay hindi man lang naranasan ng dalaga sa dati niyang kasintahang si Albert kung kaya naman naging bayolente ang reaction ng dalaga sa hindi inaasahang gagawin ng abogado sa kanyang ulo. Sa halip na
SA HALIP NA pagbigyan ang hiling ni Bethany ay tuluyang itinigil ni Gavin ang kanyang ginagawa. Umayos siya ng tindig. Binitawan niya ang dalaga at inayos ang suot niyang damit. Masama niyang tiningnan ang bulto ni Bethany na confused na ang mukhang ipinapakita ngayon ng binata.“Bakit ka tumigil?”“Hindi ka pa magaling.”“Ha?” “Wala. Ang sabi ko, ayusin mo na ang sarili mo.”Litanyang lalo pang nagpahiya kay Bethany sa naging asal niya. Gusto niyang sampigahin ang sarili dahil sa katangahan niya. Masyado siyang naniwala sa kakayahan ng sarili niya. Ayaw namang mas ipahiya pa ni Gavin ang dalaga at para malipat ang atensyon nito, dumukot siya ng kaha ng sigarilyo sa bulsa at binuksan niya iyon upang kumuha sana ng stick sa loob noon. Subalit natigilan siya nang makitang titig na titig doon si Bethany. Muli niya iyong sinara at ibinalik niya ito sa bulsa.“Curious ka siguro kung bakit sa kabila ng alam ko ang ugali ni Albert ay hinayaan ko siyang ma-engaged sa aking kapatid. Kung ba
PAGKALABAS NG SILID ay hindi agad umalis si Albert sa tapat ng silid na inuukopa ni Bethany sa hospital. Kuryuso siya kung ano ang gagawin sa loob nilang dalawa ni Gavin. Ilang segundo niyang tinitigan ang pintuan ng kwartong iyon. Patuloy na tumatakbo sa isipan kung ano ang dapat niyang gawin. Hinawakan niya ang seradura nito at dahan-dahan niyang pinihit upang saglit sanang silipin lang ang dalawa sa loob ng silid. Naikuyom na ni Albert ang kamao nang mula sa maliit na siwang ng pinto ay malinaw na makita niya kung paano lapitan ni Gavin ang dating kasintahan at sunggaban ng halik. Binuhat niya ang mga paa at akmang susugod nang matigilan siya. Kailangan niyang pigilan ang kanyang sarili kahit pa nakita niya kung paano maging mapag-paubaya ni Bethany sa mga halik ni Gavin, taliwas iyon kung ikukumpara noon kapag kahalikan niya ang dalaga. Napuno pa ng poot ang mga mata niya na parang apoy na naglalagablab. “May relasyon ba silang dalawa?!” tanong niyang malalim ang hinga.Biglang
NOON AY HINDI pa nalalaman at napagninilayan ni Bethany ang tunay na kulay ng lalakeng kanyang labis na minamahal. Isa lang siyang inosente at hangal sa pag-ibig na babae ng mga panahong iyon. Babaeng baliw na baliw sa mga matatamis na pangakong binitawan sa kanya ni Albert, isa na doon ay ang pangako na papakasalan siya nito diumano sa takdang panahon kapag naging okay na sa kanila ang lahat. Kapag muli na silang nakabangon at wala ng kahit anong problemang kinakaharap ang pamilya nila. Bagay na agad na sinang-ayunan ni Bethany, paniwalang-paniwala sa mga binitawan nitong huwad na pangako. “Bubuo tayo ng sarili nating pamilya, ilang anak ba ang gusto mo Bethany?” “Tatlo, Albert.” sagot ni Bethany na kumikinang sa saya ang mga mata na dulot ng pag-uusap nilang iyon na tungkol sa magiging future. “Okay na ako sa tatlo. Hindi na tayo doon mahihirapan na palakihin sila.”Akala niya ay mahal din siya ng lalake kagaya ng nararamdaman niya, ngunit ginagamit lang pala siya nito mula sa sim
NANG TANGHALI DIN ng araw na iyon ay nagawa ng tuluyang mag-discharged ni Bethany ng katawan sa hospital. Mahigpit niyang hinawakan ang cellphone habang ilang minutong tinitigan ang screen. Puno ng pag-aalangan kung tatawagan niya ba si Gavin o magpapadala na lang ng mensahe sa social media account nito para magpasalamat. Nahihiya siya sa naging asal niya kanina na naging mapagpaubaya dito.“Mamaya ko na lang siya siguro kakausapin.” bulong ng dalaga na itinago na sa loob ng bag niya ang hawak nitong cellphone.Nagpunta na si Bethany sa nurse station upang gawin ang discharge procedure. Wala na siyang binayaran pa kasi na-clear na lahat ng iyon ni Gavin bago ito umalis ng hospital kanina. Ang plano niya ay pupunta siya ng music center para mag-file ng leave sa araw na ‘yun. Gusto rin niyang ipaalam kung ano ang nangyari sa kanya nang nagdaang araw. Siguro naman ay maiintindihan siya ng mga nakakataas sa pinagtra-trabahuhan. Pupuntahan niya rin ang restaurant upang ipaalam din sa kanil
MULI PANG MAPAKLANG napangiti si Bethany nang maalala iyon. Babatukan? Kakampi? Nasaan sila ngayon? Hayon, botong-boto at siyang-siya kay Briel dahil malamang ay mas mayaman nga pala iyon. Mas mayaman sa kanya kung kaya naman ibibigay nito ang lahat ng kanilang kapritso at hihilingin. Malamang doon na sila sa may pera.“Mabuti po kung ganun, masaya po ako para kay Albert dahil lalagay na siya sa tahimik. Advance best wishes sa kanya, Tita. Congratulations din po dahil nakita kong napakaganda ng manugang niyo.” hindi man iyon taos sa puso niya pero alangan namang masama ang sabihin niya?Ang makita ang Ginang na medyo nahihiya ay alam niya ngang may alam ito sa mga nangyari. Batid din ng Ginang na hindi talaga okay sa kaharap na dating nobya ng anak ang nalalapit na kasal ni Albert. Mahaba ang pinagsamahan nila eh at syempre umaasa ang dalaga na magiging parte ng kanilang pamilya. Subalit ayon nga, iba ang kapalaran nito at pinipili sa kanilang dalawa. Okay lang naman sana iyon kay Bet
MATAPOS MANGGALING NI Bethany sa music center at sa restaurant upang magpaalam na hindi makakapasok ng araw na iyon ay nagtungo siya sa detention center upang bisitahin naman dito ang ama. Umitim ito at pumayat pero batid ng dalaga na wala itong ibang nararamdamang sakit sa kanyang katawan. Bumagsak lang ang timbang nito sa kakulangan ng pagkain. Iyon lang ang kanyang napuna bukod doon ay wala na.“Kumusta na po kayo dito, Papa?” tanong niyang pilit na ngumiti upang ipakitang masaya.“Heto, gaya ng nakikita mo. Kailan ba ako makakalabas dito anak? Miss ko na ang labas.”Nag-iwas ng tingin si Bethany sa kanya. Hindi niya mapigilang mamuo ang mga luha sa mata.“H-Huwag po kayong mag-alala Papa, sa sunod na pagbisita ko dito ay kasama ko na si Tita.”“Kumusta na pala siya?”“Ayos lang po, nag-aalala rin sa’yo pero ginagawan ko po ng paraan para mailabas na kayo.”“Sabihin mo alagaan niya ang sarili niya hanggang makalabas ako. Huwag siyang magpapabaya at kapag pumangit siya kamo ay papa
PAGKASARA NG RESTAURANT ay naghanda na si Bethany na umuwi. Nang bumaba siya ng stage kanina ay nakita niyang wala na si Gavin sa table nito kaya ang naisip niya ay umalis na ito ng hindi man lang siya kinakausap. Medyo nakaramdam siya doon ng pagtatampo kahit na alam niyang wala naman siyang karapatan. Isa pa pumunta ang lalake doon bilang customer. Hindi siya ang sadya nito kung kaya hindi dapat siya magalit o kahit ang matampo sa lalake.“Sana man lang nag-hello siya sa akin ‘di ba? Para naman siyang others.” puno na ng panghihinayang ang boses na turan niya halatang dismayado, “Ni hindi ko pa siya pormal na pinasasalamatan sa mga tulong niya sa sa akin noong nasa hospital ako. Ang daya naman!”Nang lumabas siya ng restaurant upang maghintay ng masasakyan ay nagulantang na lang siya nang biglang tumigil sa harapan niya ang isang golden continental na sasakyan. Nakababa ang bintana noon kung kaya naman kitang-kita ng dalaga kung sino ang nasa loob ng driver seat, si Gavin iyon. Bigl
NAPADILAT NA ANG mga mata ni Briel nang makitang wala namang nakahiga doon na inaasahan niyang bulto ng katawan ni Giovanni. Lasing man siya nang nagdaang gabi ay alam niya ang naganap sa kanilang pagitan ni Giovanni. Hindi niya lang basta guni-guni ang bagay na iyon. Sinuri niya ang kanyang katawan na natagpuan niyang may suot na saplot, iyon nga lang ay hindi na iyon ang damit na huli niyang natatandaang suot niya bago sila umakyat ng silid. Malamang ay binihisan siya ni Giovanni. Ganun kaya ang lalaki. Imposibleng basta na lang siyang iiwan nitong hubad. Sinuri niya rin ang sahig at wala doong kalat na alam niyang basta na lang nila inihagis ang kanilang mga hinubad dito.“Hindi iyon panaginip lang…sigurado ako…” turan niya pang hinawakan na ang parte sa pagitan ng kanyang mga hita at maramdaman ang pananakit noon na para bang binugbog siya, sumilay na ang kakaibang ngiti sa kanyang labi. “Sabi ko na eh, may nangyari sa aming dalawa. Imposible namang sumakit ito kung panaginip lang
HINDI PINUPUTOL ANG halik na binuhat na niya ang katawan ni Briel na wala namang naging anumang angal na nagawa pang buksan ang pintuan ng nasa likod niyang silid. Napalakas pa ang sarado doon nang sipain ni Giovanni na lumikha ng malakas na ingay na wala namang ibang naistorbo maliban sa ilang mga maid na naglilinis ng tirang kalat na kanilang iniwan sa sala ng villa. Napatingala lang sila saglit at kapagdaka ay kibit-balikat na binalewala na lang iyon at ipinagpatuloy ang ginagawa nila gaya nina Briel at Giovanni na halatang wala ng sinumang makakapigil pa sa kanila. Hindi lang si Giovanni ang nawala sa kanyang sarili, dahil maging si Briel ay lunoy na rin na nagawa ng ipagkanulo ng sarili. Bumagsak sa sahig ang mga butones ng suot na damit ng lalaki ng walang pakundangang hablutin iyon ni Briel. Saglit na tumigil sa ginagawang paghalik si Giovanni na nabaling na ang atensyon sa kulang ay masira niyang polo.“G-Gabriellla—” “Ano?! Hinalikan mo na ako huwag mong sabihin na naduduwag
MAKAILANG BESES NA ibinuka ni Giovanni ang kanyang bibig habang walang kurap na nakatitig sa mukha ni Briel ang mga mata na hindi na pakiramdam niya ay nanghahapdi na. Sa totoo lang ay ang dami niyang gustong sabihin sa babae. Sa sobrang dami nga noon ay hindi na niya alam kung alin ang kanyang uunahin. Napakurap na ang kanyang mga mata, dumalas pa ang kanyang hinga. Hindi pa rin inalis ni Giovanni ang mga mata kay Briel na nanatiling nakatingin sa kanya at halatang naghihintay ng mga magiging sagot niya. Matabang na itong ngumiti pagkaraan ng ilang sandali na hindi pa rin magsalita si Giovanni. Nasa dulo na ng kanyang dila ang mga sasabihin niya, ngunit hindi niya maintindihan ang kanyang sarili kung ano ang pumipigil sa kanya. Iyong tipong parang hirap na hirap siyang magsalita at magpakatotoo kay Giovanni. Ipinilig ni Briel ang ulo na para bang wala itong mapapala kahit na sigaw-sigawan niya pa ang lalaking kaharap. Napuno na naman ng pagkadismaya ang buong katawan niya. Umasa na n
BUMUNGISNGIS LANG DOON si Gavin na hinagod na ng isang palad ang kanyang buhok na bahagyang tumakip sa kanyang mukha. Hindi malaman ni Briel kung ano ang pumasok sa utak ng kapatid at nagpahaba ito ng kanyang buhok. Pasalamat din ito na siya ang nasusunod sa kanyang propesyon kung kaya hindi ito napupuna sa bagay na iyon. Kumislap pa ang kanyang mga mata na para bang may naiisip itong nakakakilig dahil halos mapunit ang labi sa ngiti.“Oo naman, Tito. Kayang-kaya ko pa…saka matagal na akong hulog na hulog sa pamangkin mo.” humagikhik pa ito at nagawa pang takpan ang bibig ng kanyang isang palad na para bang kinikilig sa kanyang sinabi, “Kapag narinig ito ng asawa ko baka masundan namin agad si Bryson.” dagdag pa ni Gavin na ikinahalakhak na rin ni Briel habang naiiling. Humahapay na umakyat na si Gavin ng hagdan na halatang mas lalo itong nalasing. Hindi na kailangang sabihan pa si Giovanni na halatang sakto lang ang inom na patakbong hinabol si Gavin upang alalayan itong maayos na m
PARANG SUMABOG NA bombang umalingawngaw sa pandinig ni Briel ang sinabi ni Bethany patungkol sa pagpunta ni Giovanni ng Canada na lingid sa kanyang kaalaman. Bakas na bakas iyon sa mukha niya; ang labis na pagkagulat dito. Ibig sabihin ay hindi aksidente ang pagkikita nilang dalawa. Sinadya iyon ng dating Gobernador kaya sila ay nagtagpo. “Ha? Pumunta siya ng Canada?” naguguluhan na naman niyang tanong na tumayo pa upang harapin ang hipag niya.Bakit hindi niya alam iyon? Bakit sa Hongkong na sila nagkita? Hindi kaya mula Canada pa lang ay sinundan na siya nito patungo sa Hongkong? Bakit hindi niya napansin? Bakit hindi nito sinabi sa kanya noong nasa Hongkong na sila? Napakarami ng kanyang katanungan na alam niyang si Giovanni lang ang makakapagbigay ng kasagutan sa kanya.“Oo, hindi mo ba alam?” naguguluhan na rin na tanong ni Bethany sa hipag na hindi na niya mapigilang pagtaasan ng isang kilay, hindi naman ito mapagpanggap kung kaya bakit siya magsisinungaling sa kanya? “Kung ga
MAKULAY, MAINGAY AT naging masaya ang unang Pasko na sama-sama silang nagdiwang nito. Ganun nila ipinagdiwang ang noche buena ng taong iyon. Walang sinuman ang nagbukas ng usapan tungkol sa tunay na relasyon nina Giovanni at Briel. Maliit pa man ang kanilang pamilya ay nagkaroon sila ng parlor games per family. Ang mag-asawang Dankworth ang magkakampi. Ang mag-anak nina Bethany at Gavin. Sina Giovanni at Briel kasama si Brian na tanging palakpak lang ang ginagawa upang ipakita na excited siya. At upang mas maging masaya ang kanilang pagdiriwang doon ay sinali nila ang mga tauhan ni Giovanni at ng kanilang mga maid. Halos lahat naman sa kanila ay nakakuha ng prizes at gifts. Sa kanilang lahat, ang sobrang nag-enjoy sa mga palaro nila ay sina Brian at Gabe.“Bilisan niyo na kasing sundan ni Tito si Brian nang may kakampi ka na at hindi ka nang-aagaw ng anak ng iba.” pahaging ni Bethany nang gustong hiramin na naman ni Briel si Bry, hindi niya kasi mauto ang anak na palaging naka-karga
NANATILING NAKATAYO LANG doon si Briel. Pinapanood si Giovanni na kausapin ang kanilang anak na pulang-pula ang mukha bunga ng kanyang pag-iyak. Particular na ang ilong nito. Lumambot pa ang tingin niya sa anak na halatang naghahanap na ng kalinga ng ama niya. Bilang ina, hindi na niya mapigilan na mahabag sa ginagawa ng kanilang anak.“Brian, tama ang Daddy. Magbibihis lang siya sa kabilang silid at babalik din agad dito.” eksena na ni Briel, nagbabakasakaling pakikinggan siya ng kanyang anak tutal siya naman ang palaging kasama at siya ang nagpalaki.Parang walang narinig si Brian na hindi man lang nilingon ang ina. Isinandal pa nito ang ulo sa dibdib ni Giovanni at patuloy na ipinakita ang kanyang mga hikbi. Puno ng pagdududa ang mga mata nitong patuloy na namula pa doon.“O siya sige, sumama ka na sa Daddy mo at iwan mo na ako dito. Hindi mo naman yata ako love eh. Sige na, Gabriano…” Hindi pa rin nag-react doon si Brian kahit na pinalungkot pa ni Briel ang kanyang boses. Nasakta
MATAPOS NA MARINIG iyon ay nilingon na ni Giovanni ang anak na pinaglalaruan na ang toy cars na kanyang pasalubong. Pinapagulong iyon sa sofa malapit sa kanyang kinauupuan habang panaka-naka ang tingin sa kanya. Tumingin siya ulit sa itaas na palapag ng mansion. Ano kaya at siya na ang umakyat at magsabi kay Briel ng pinapasabi ng ina? Ang lungkot naman kung doon lang din silang tatlo sa mansion kahit pa pagod sa biyahe. Kahit pagod at gusto na rin niyang matulog, syempre gusto rin niyang pumunta ng Batangas para makita ang pamangkin at mga apo dito.“Daddy?” kuha ng atensyon ni Brian kay Giovanni nang mapansin ng bata ang dahan-dahan nitong paghakbang papuntang hagdan upang takasan siya. Puno ng pagiging inosente ang mga matang nagtatanong na iyon. “Where?”Ngumiti lang si Giovanni at namulsa na ang mga kamay. Ang akala niya ay makakatakas na siya sa anak.“Aakyat lang ako. Pupuntahan ko lang ang Mommy.” Patakbong lumapit na sa kanya ang bata at itinaas na ang dalawang kamay na anim
ANG BUONG AKALA ni Briel ay liliko na ito pero nakasunod pa rin talaga ang kotse sa taxi na kanyang sinasakyan. Pikon na napahilamos na siya ng mukha. Sa loob niya mabuti pang sumabay na lang siya sa kanya keysa naman nagmumukha itong stalker niya sa mga sandaling iyon. Pati ang driver ng taxi ay makahulugan na siyang tiningnan at nagtatanong.“Hay naku, ang kulit. Hindi niya naman ako kailangang ihatid. Sabing huwag na eh! Tigas talaga ng bungo niya!” “Stalker mo, Miss?” Hindi pinansin ni Briel ang taxi driver na patuloy siyang inuusisa kung sino ang nakasunod sa kanila hanggang sa mansion. Nagkunwari na lang siyang hindi niya iyon narinig. Hindi naman sila close para magkuwento siya ng mga nangyari. Ipinakita ni Briel ang busangot ng mukha niya pagbaba niya ng taxi pagdating ng kanilang mansion at malingunan na malakas pa talaga ang loob na bumaba ng kotse niya si Giovanni. Nag-iwas naman ito ng tingin nang humakbang na siya patungo ng gate nila matapos na paulanan siya ng nanlili