KABANATA 71: Kawalang-Katiyakan

Sarah

“Miss, ayos ka lang ba?” tanong ni Amanda, napuna ang pananahimik ko habang naroon kami sa garden. Katatapos lang ng komosyon sa insidente ni Dr. Morgan.

Hindi ko masabi kung ayos lang ako. May katwiran si Grandpa Mitchell, ngunit ang gusto niya talagang mangyari ay makasal ako kay Bronn. Nilingon ko ang mga mapupulang bulaklak bago tinanaw ang papalubog nang araw.

“I miss my baby…” I murmured like a gasp. Sa palagay ko, ang anak ko ang nagpapatunay na hindi kami para sa isa’t isa ni Philip. “I don’t want people’s prying eyes. Napakarami ko nang maling desisyon na nagawa sa buhay ko. Kaya nga pinili ko ang trabaho kung saan kaya kong itago ang sarili ko. Pero tinatanong ko kung masaya ba talaga ako. Masaya ba talaga ako sa buhay na pinipili ko. Baka nga tama si Dr. Morgan, nababaliw na ako.”

“Oh, Miss! Normal lang ang nararamdaman mo bilang ina. Walang doktor ang makapagsasabi sa tunay na mararamdaman mo. Valid iyon, Miss.”

"Lagi akong nagpapasalamat na nasa tabi kita, Am