Emily
Kinailangan kong ibalik si Willow sa ospital at ipa-check siya ulit kay Dr. Vanderbilt matapos ang isang linggo na nagkaroon siya ng allergy to ensure her safety.
Sarah Nagrenta ako ng opisina malapit sa gusali ng Luminary Production. Kailangan ko kasi ng opisina lalo na at lumalaki ang team ko. Kasama si Emily, binigyan ako ni Amir ng dalawa pang assistant: si Sophia, isang matalas na babae sa edad na thirties na may background sa marketing, at si Mike, isang eksperto sa accounting na kaedad ko. Walang nakakaalam sa staff ko na buntis ako. Nagawa kong ilihim ito sa mga tauhan, kahit kay Emily. Matapos naming pag-usapan ang ilang detalye tungkol sa negosyo, naisip kong tanungin si Emily tungkol sa relasyon niya kay Bronn. "May meeting ako kay Bronn mamayang hapon para pag-usapan ang ilang detalye tungkol sa LoveLogic app," pagbibigay-alam ko kay Emily habang nagkakape siya at umiinom ako ng gatas. Napuna ko na nabalutan ng lungkot ang mga mata ni Emily. "Did something happen between the two of you?" kuryosidad kong tanong. "Nagkita kami ni Mr. Martin sa ospital noong dinala ko si Willow para ipa-check. Nakita niya ang anak ko." Napasi
Bronn Mataas ang tensiyon sa pagitan namin ni Emily habang naglalakbay ang sasakyan papunta sa kanilang tirahan. Inaalon ang dibdib ko sa antisipasyon at sama ng loob—ngunit tama si Sarah, sa puntong ito ay wala akong karapatan na kuwestiyunin ang naging desisyon ni Emily. I would be selfish and a jerk. Nang huminto ang sasakyan sa tapat ng isang apartment, nagbigay ako ng utos kay Robert. “Please leave me and Emily alone,” I declared. “Understood, boss!” Robert replied, at pagkatapos ay lumabas siya ng sasakyan. "What are your plans, Mr. Martin?" tanong kaagad ni Emily, dinig ang kaba sa kanyang tinig. I inhaled deeply, the scent of her familiar perfume—a delicate mix of jasmine and vanilla—momentarily distracting me. “Gusto ko lang maintindihan kung bakit ka nabuntis. Noong nagkita tayo sa ospital, bakit hindi mo itinama at hinayaan mong isipin ko na nagkaroon kayo ng relasyon ni Ethan,” I inquired. Bumilog ang kamao ni Emily na naroon sa kanyang kandungan. “Hindi k
Sarah Sa loob ng ilang buwan, naninirahan ako sa Serenity Pines Estate. Kasalukuyan akong nakatingin sa full-length mirror sa loob ng wardrobe at pinagmamasdan ang tiyan ko na nagkaroon na laman. I observe my growing belly. At 24 weeks pregnant, my belly is a prominent dome, growing more pronounced daily. Napuna ko si Philip na naroon sa pintuan at prenteng nakasandal habang nakangiti na pinagmamasdan ako. "So sexy!" Napanguso ako sa kanyang komento. "You don't find me ugly?" I curiously asked. "Of course not!" Nilapitan niya ako at saka hinalikan sa sentido. "You are more beautiful than ever," he muttered. Kiniliti ng kanyang salita ang dibdib ko. Nagpatuloy siya. "Kung sakali na napapangitan ako sa 'yo, what are you going to do?" "Nothing… Nakaranas na ako nang mas malupit pa roon. Sisiw na lang sa akin 'yong mapangitan ka." Though the thought pricked my heart a bit. Hinaplos ni Philip ang bilugan kong tiyan at saka naglandas ang kanyang labi sa aking leeg, nakatingi
Sarah "What happened?" I asked Alex. Dumadagundong nang sobra ang dibdib ko habang hindi ko mapigil ang pagluha ko. Naramdaman ko ang mapag-unawang kamay ni Alex sa balikat ko bago siya nagpatuloy, sending a shock through my very core, "Madam Cornell," simula niya, mababa at malungkot ang kanyang boses. "she... she took her own life in prison this afternoon." Napasinghap ako at natutop ko ang bibig ko. Huminto ang lahat ng kung anong nasa isip ko. "A-ano?" Nauutal kong sabi, napaawang ang bibig ko. "Kaya, Madam Sarah, please… ngayon ka kailangan ni boss higit kailanman." Marami akong gustong itanong kay Alex, sabihin, ngunit mas pinili ko na manahimik. Napapikit ako nang mariin at saka pumasok sa loob ng gusali. I saw Philip, holding a glass containing a red amber drink. Dama ko na naniningkit ang kanyang mata ngunit mas pinili niya na huwag tumingin sa akin. "Philip, nabigla din ako na nagawa ni Josh 'yon sa akin. Please trust me…" Natatakot ako na baka maulit ang nangyari
Philip Maraming naglalaro sa isip ko habang sakay ng sasakyan pabalik sa Serenity Pines. Kagagaling ko lang sa tanggapan ng pulisya. Doon kami nagkita ng tatay ko na madilim lang ang mukha sa kabuuan ng proseso. My mother died in prison. She self-exited and it hurt me! Kahit na sabihin pa na naging masama siyang tao, hindi maipagkakaila na ina ko si Madam Cornell. Nakalulungkot lang isipin na nagawa niyang saktan si Sarah. Si Dad ang nag-asikaso ng bangkay ni Mommy. Magulo ang isip ko nang bumalik ako sa Serenity Pines. Ala-una na ng madaling araw, at malamang nakabilog na si Sarah sa kama. Sinilip ko ang phone at may nakita akong mga mensahe mula sa kanya, na ilang oras na ang nakalipas. Sarah: Is everything alright, Philip? My throat tightened. No, nothing was alright. Nagpasya akong sabihin kay Sarah ang katotohanan nang personal, kaya hindi ko na sinagot ang kanyang mensahe. Bukod dito, malamang tulog na rin siya ngayon Bumaba ako ng sasakyan and then I saw Sarah outsid
Philip Nasa ilalim ng kontemplasyon si Ethan. Pagkaraan ng ilang sandali ng katahimikan, nagsalita siya, puno ng pagkalito ang kanyang boses. "But I always thought you'd already met Mariano." "Iyon din ang iniisip ko, Ethan. Pero ngayon, hindi na ako sigurado. I'm a Luminary Production's President, Ethan. It's an actor that the real Mariano probably hired. Iniisip ng lahat na nakita ko na ang tunay na Mariano, pero sa tingin ko, hindi rin tunay ang taong iyon." Pumasok sa isipan ko ang lalaking malakas bumuga ng tabako. I'm actually confused, or the original Mariano probably has been toying with my knowledge. "Ngayon na naiisip ko ang sinabi mo. nakilala mo si Mariano noong unang kasal mo kay Sarah. May posibilidad na baka binabantayan ka niya nang mabuti dahil kay Sarah," puna ni Ethan. I nodded slowly, pieces starting to fall into place. "And Madam Olsen, sa palagay ko ay may hinala siya kaya inipit niya si Sarah noong nasa coma ako. Let's recap; ninakaw ko ang file ni Sarah ka
Philip Magaganap sa gitna ng dagat ang laban namin ni Josh. Dalawang kilometro ang layo mula sa shore ng isla. It's called a Viper Turf War. Gawa ito sa makapal na hydro foam na kwadrado at aalon-alon sa gitna ng karagatan. It was controlled by a remote, ngunit ang matinding kalaban nito ay malakas na alon. Sa gilid ay may mga crate kung saan posibleng walang laman o kaya naman ay patalim. I know Mariano is sick! And the money he'd earn from this battle is no small amount. Maybe it's foolish, or perhaps I'm just determined, but I'll do this to escape this mess, just like Josh! Bonus na lang na gusto ko siyang saktan dahil sa nakaw na halik na binigay niya sa asawa ko. Ngayon tuloy ay mas tumaas ang hinala ko na ginagawa ito ni Mariano dahil kay Sarah. Gusto akong saktan ng taong iyon! The time is thirty minutes to seven in the evening. Bukod sa alon ay dagdag sa hirap ang madilim na paligid ng karagatan. A network of powerful spotlights mounted on hovering drones cast an eerie
Philip Nakakita ng open space ang binti ni Josh, he moved his legs upward, then crossed his legs over my neck, trying to break free from me. Suddenly, the ten-minute signal blared—it was time to find the hidden knife. Duguan na ang mga kamao ko, pero kailangan kong kumilos nang mabilis. Inirolyo ako ni Josh gamit ang kanyang binti. Bumaliktad kami sa foam surface, at umalon nang malaki ang battleground dahilan para parehas kaming itinumba ng alon. Pagkatapos ng sampung minutong walang humpay na pisikal na laban, nagsisigawan na sa sakit ang mga laman-loob ko. "Fuck you, Philip! Fuck you for hurting Sarah!" Josh shouted, pounding my body with brutal force. Masakit ang salita ni Josh, ngunit kailangan kong manatiling nakapokus. Alam ko ang aking mga pagkakamali, at napatawad na ako ng aking asawa. "Hindi na mahalaga ang mga salita mo! Isa ka lang kaawa-awang nilalang na sinusubukang kunin ang akin!" Nagtungo si Josh para buksan ang isang crate na naroon sa gilid, but in order to