Maaari nga na magmukha ngang matapang at walang bahid ng kahinaan si Sophia ngunit kagaya nga ng ibang tao ay may pagkakataon pa rin talaga na parang gusto niyang sumandal sa ibang tao.At kanina lang nga ay may hinahanap na nga na tao si Sophia at walang iba iyon kundi si Raymond. Sa puso kasi niya ay tila ba ito nga ang taong mapagkakatiwalaan niya na pakitaan ng kanyang kahinaan. Dahil si Raymond nga ang tanging tao na hindi nga siya huhusgahaan. At siya nga ang tanging tao na mahal niya. At bilang kapalit nga noon ay minahal nga rin siya nito pabalik ng walang pag aalinlangan.Bigla ngang namuo ang pait sa lalamunan ni Khate. Bigla ngang sumama ang kanyang pakiramdam at wala nga siyang masabi. Wala nga siyang magawa kundi ang panoorin na nga lang sila Raymond at Sophia at nanatilina lamang nga siya sa isang tabi.Samantala naman si Raymond ay tahimik na tinititigan ang babae na minamahal niya. Ang babae na laging may takot sa puso tuwing nasa harapan niya. Bigla ngang nagdilim an
CHAPTER 178“Sophia, nababaliw ka na ba talaga?” may halong galit ang boses ni Khate na tanong kay Sophia nang makabawi nga siya sa kanyang pagkagulat.“Kaya ko ang sarili ko,” baliwalang sagot ni Sophia at nanatili nga siyang kalmado. “Wala ka naman nang kinalaman pa rito,” dagdag pa niya at sakanga niya itinaasang kanyang kamay atsaka nya pinunasan ang dugo na dumaloy mula sa braso nya.Tahimik naman nga ang buong silid habang nakasarado nga ang pinto nito. At sa gitna nga ng katahimikan na iyon ay nanginginig nga na tumayo si Sophia at mahigpit nga siyang kumapit sa dingding upang hindi nga siya matumba. At kahit nga hirap pa talaga siyang tumayo ng matagal ay pinilit nga niya na itulak palayo ang kamay ni Khate at saka nya marahan na binuksan ang pinto ng kaunti. Gusto kasi niyang marinig ang pinag uusapan ng nasa labas.Kanina lang nga si Raymond ay umalis na nga patungong ibang bansa upang dumalo sa isang financial summit para sa isang mahalagang kasunduan. Ngunit sa hindi nga i
Ilang sandali pa nga na pinakatitigan ni Raymond si Sophia bago nga ito huminga ng malalim at saka nya ibinigay ang kanyang cellphone rito.Agad naman na tinawagan ni Sophia si Lawrence at ang kanya ngang assistant ang sumagot. At halata nga ni Sophia na hindi na nais pa ni Lawrence na makipagkita kay Raymond.Sa simula nga ay tila ba gusto na ng assistant ni Lawrence na tapusin na kaagad ang kanilang tawag ngunit nang marinig nga nito na si Sophia ang tumawag ay napamulagat nga ito.Agad naman nga nitong tinawagan si Lawrence at agad naman din nga ito na sumagot.“Sophia? Diyos ko ikaw nga ba ito? Bakit mo ginagamit ang cellphone ni Mr. Raymond?” kunot noo pa na tanong ni Lawrence kay Sophia pagkasahot nito sa tawag ng dalaga. “Sophia parang masama yata ang pakiramdam mo. May nangyari ba sa’yo? Gusto mo ba na ipadala ko ang personal doctor ko para sa’yo? Para kasing hindi ayos ang lagay mo,” pagpapatuloy pa nga ni Lawrence.Kung gaano nga kasarkastiko at kalamig si Lawrence kay Raym
CHAPTER 179Hindi kasi kayang makita ni Raymond na nasasaktan si Sophia. Hindi niya kaya na makita na pinapabayaan nito ang kanyang sarili. Dahil masyado nga niyang iniingatan si Sophia.“Hindi ko naman talaga nararamdaman ang sakit,” mahinang sabi ni Sophia habang may pilit na ngiti nga ang nakapaskil sa kanyang labi. Mas matindi kasi ang kirot sa may ibabang tiyan niya kaysa sa sa iba pang bahagi ng kanyang katawan kaya naman hindi na nga niya gaano napapansin ang iba pang massakit sa kanya.“Gusto ko lamang makatulong sa’yo,” dagdag pa ni Sophia.Alam naman ni Raymond na kahit ano pa nga ang sabihin niya kay Sophia sa mga oras na iyon ay hindi nga ito makikinig sa kanya. Pareho kasi silang dalawaa na may ganitong personalidad— matigas ang loob at hindi madaling nagpapakita ng kanilang kahinaan.“Kakausapin ko si Dr. Gerome para ipaghanda ka ng wheelchair. Mas makabubuti sa’yo na gumamit ka na muna no’n sa mga susunod pa na mga araw para hindi ka gaanong mahirapan,” sabi ni Raymond.
Halos matumba naman nga sa malamig na sahig si Francis dahil sa lakas ng pagkakasuntok sa kanya ni Raymond pero agad din naman nga siyang nakabawi.“Raymond may ebidensya ka ba sa sinasabi mo na iyan?” galit na tanong ni Francis rito.Matalim na puno ng galit at hinanakit pa nga na tinitigan ni Francis si Raymond. Ang matinding poot niya rito ang pumuno sa kanyang isipan at tinatabunan nga noon ang anumang iba niyang emosyon.“Ano pa bang ebidensya ang kailangan mo?” gigil na gigil pa na sigaw ni Raymond habang nakakuyom nga ang kanyang kamao dahil sa galit.“Ginamit niyo ang kontrata na iyon para pilitin ako na umalis ng bansa at pagkatapos ay pinagplanuhan nyo na saktan si Sophia. Hind ba’t ang lahat ng ito ay ginawa nyo para pigilan siya na dumalo sa financial summit?” galit pa na sigaw ni Raymond kay Francis.“Financial summit?” nakangisi pa na sabi ni Francis at may panunuya pa nga sa kanyang tinig. At ni wala nga kahit na katiting na pagsisisi ang makikita sa kanyang mga mata.A
Sa mga sandali nga na iyon ay hindi na naisip pa ni Raymond ang mga koneksyon, ang impluwensya at maging ang kanyang sariling kumpanya mismo. At ang tangi lamang na nasa isip niya ngayon ay walang iba kundi si Sophia lamang.Muli ngang bumalik sa kanyang isipan ang mukha ni Sophia na namumugto ang mga mata, luhaan, niyayakap siya ng mahigpit at nanginginig ang tinig habang sinasabi na wala na nga ang bata. Kaya naisip niya na kailangan na mayroon nga siyang gawin.Lalo naman nga na naging malamig ang mga mata ni Francis. Sinundan nga niya ng tingin ang papalayong si Raymond.“Raymond,” tawag ni Francis dito.Napatigil naman ss kanyang paglalakad si Raymond pero hindi na nga siya nag abala pa na lumingon kay Francis.“Wala akong kinalaman sa nangyari na iyon kay Sophia,” seryoso na sabi ni Francis.”Hinding hindi ko magagawa ang bagay na iyon sa kanya,” pagpapatuloy pa niya.Hindi naman na nga siya pinansin pa ni Raymond. Tahimik na lamang nga ito na nagpatuloy sa kanyang paglalakad a
CHAPTER 180Hindi nga lubos maisip ni Francis na magiging ganito si Sophia na kinamumuhian siya habang minamahal naman nito si Raymond ngayon.Ang babae na dapat sana ay sa kanya ay sa huli nga ay naging kasintahan at naging pagmamay ari na nga ng ibang lalaki. Siya rin naman kasi mismo ang dahilan ng paglayo nito sa kanya at siya rin talaga ang tunay na may kasalanan.Lalo ngang dumilim ang mga mata ni Francis. Dahan dahan na nga siyang tumayo at saka nga siya tumitig sa monitor kung saan makikita niya si Sophia na nagising na at tahimik na nagbabasa ng mga dokumento sa loob ng kanyang silid.Napakaganda pa rin nga talaga ng mukha ni Sophia— banayad nga ito, perpekto at puno ng dignidad. At kahit pa nga may sakit siya ay hindi pa rin nito natatakpan ang kanyang kakaibang alindog.Hindi na nga napigilan pa ni Francis na abutin ng kanyang kamay ang screen ng monitor na iyon upang haplusin ang pisngi ni Sophia ngunit malamig na screen lamang nga ang kanyang naramdaman. Walang init, wala
Narinig naman nga ni Dr. Gerome ang malakas na tunog ng pagkabasag mula sa silid ni Francis kaya naman agad nga siyang pumunta roon. At nang makita nga niya ang basag basag na screen na nakakalat doon ay bigla ngang bumigat ang ekspresyon ng kanyang mukha.“Sa tingin ko ay wala ka na talaga sa tamang katinuan,” iiling iling pa na sabi ni Dr. Gerome habang naglalakad nga ito papalapit kay Francis. Inilapag na nga muna niya sa mesa ang dala niyang kahon na may laman na mga gamot at saka nya tiningnan si Francis.“Francis ano ba talaga ang gusto mong mangyari? Kung tapos na kayo ni Sophia ay bakit hindi mo pa tigilan ang panggugulo sa kanila? Bakit hindi mo na lang ipagpatuloy ang buhay mo?” sunod sunod pa na tanong ni Dr. Gerome kay Francis. “Sa pagitan ninyong dalawa ni Sophia hindi ba at ikaw naman talaga ang may kasalanan ng lahat ng ito?” deretsahan pa na tanong ni Dr. Gerome at ang tinutukoy nya ay ang mga hindi pagkakaunawaan sa pagitan nila Francis at ni Sophia.Madalas nga ay n
Isang halik nga iyon na parang parusa. Isang halik na parang pag-angkin. At hindi na niya gustong marinig pa ang pangalan ni Raymond mula sa mga labi ni Sophia.Sa isip ni Francis si Sophia nga ay sa kanya. At hindi ito kailanman dapat na maging kay Raymond.Nanginginig naman nga sa galit si Sophia. Pilit nga niyang itinutula si Francis na pumupwersa sa kanya pero hindi nga niya ito kaya lalo na at mas malakas nga talaga ito sa kanya at isa pa ay hindi pa naman talaga siya ganoon kalakas muli.Kaya naman mariin nga niyang kinagat ang dulo ng dila ni Francis. At nalasahan pa nga niya ang dugo nito sa kanyang bibig.Ngunit hindi pa rin nga siya binitawan ni Francis. At sa halip nga ay gumanti nga ito at kinagat nga nito ang gilid ng kanyang labi. At habang tumatagal nga pareho na nga nilang nalalasahan ang dugo.Lalo ngang lumalim pa ang bigat ng halik na iyon hanggang sa parehas na nga silang halos kapusin na ng hininga. At sa wakas nga ay binitiwan na ni Francis ang labi ni Sophia.Ng
“Yun na siguro ang nag-iisa kong anak,” mahina ngunit buo nga ang tinig na sabi ni Sophia. Bahagya pa nga na nanginginig ang kanyang kamay.“Alam mo ba kung bakit ako nakasakay sa wheelchair na ito? Yun ay dahil may sakit ako,” mariin pa nga na sabi ni Sophia. “At hindi na ako magkakaanak pa… kailanman,” pagpapatuloy p anga ni Sophia at doon na nga niya tuluyang sinabi ang isang masakit na katotohanan.Noong una nga na nalaman ni Sophia na nagdadalang-tao siya sa anak nila ni Francis ay sumagi nga sa kanyang isipan na ipa-abort ang bata. Ngunit pinigilan nga siya ni Dr. Gerome.sinabi nga nito na kapag itinuloy niya ang balak niyang iyon ay lalo lamang itong makakasama sa kanyang mahinang katawan. Ngunit kahit ano ngang pag-iingat ang ginawa niya y hindi rin nga talaga nailigtas pa ang bata. At habang lumilipas nga ang panahon ay lalo pa ngang nanghina ang kanyang katawan. At lalo pa ngang lumala ang kanyang karamdaman.Ramdam ni Sophia ang pagkalito ng kanyang isipan at ang pagkaliga
CHAPTER 216Hindi naman na nga naglakas pa ng loob si Francis na direktang sumulat kay Sophia. Kaya naman sa harap nga mismo ni Sophia ay tinawagan at kinausap nga niya si Dr. Gerome.Maaari nga na hindi alam iba ang tungkol dito pero si Dr. Gerome— siya ang mas nakakaalam ng lahat.At nang makumpirma nga ni Francis dito ang totoo ay tila ba nawalan nga siya ng lakas. Dumulas pa nga sa kanyang kamay ang kanyang cellphone at malakas nga itong bumagsak sa sahig.Halos hindi na nga makatayo si Francis. Nanginginig nga ang buo niyang katawan. Hindi nga niya maikuyom ang kanyang kamao. At a mga mata nga niya ay bakas nga ag labis na pagkalito at pagdududa sa sarili.“A-akin? Akin daw? P-pero bakit? Bakit hindi kay Raymond? Bakit akin? Paanong ngaing akin iyon?” sunod-sunod pa nga na tanong ni Francis at tila ba hindi nga siya makapaniwala sa katotohanan na iyon. Dahil kung totoo nga na anak niya iyon ay ano nga ba itong nagawa niya.Tumingin naman nga si Sophia sa gawi ni Francis at saka n
“Francis, ikaw mismo ang pumatay sa anak mo. Ikaw mismo ang nagplano para patayin ang tagapagmana mo,” sabi ni Sophia at patuloy pa rin nga sa pag agos ang kanyang luha habang sinasabi nga niya iyon.At talagang napakasakit nga nitong isipin. Siya ang nasaktan pero tila si Francis ay wala ngang pakialam. Paanong nagawa niyang patayin ang sarili niyang anak na para bang wala lang?“Bakit Francis? Bakit mo nagawa ito? Ikaw ang salarin dito. At iaw ang ugat sa lahat ng kasamaan na ito. Kaya dapat lang na magdusa ka rin kasama ko,” sabi pa ni Sophia.Nanatili naman nga na nakatayo lang si Francis at nakaatulala. Paa bang pakiramdam nga niya ay bigla ngang nawalan ng saysay ang lahat. At para bang wala siyang ibang naririnig kundi ang isang pangungusap na paulit-ulit nga sa kanyang isip.“Francis, ikaw mismo ang pumatay sa anak mo.’Napakurap kurap pa nga si Francis habang nakatingin nga siya kay Sophia at tila ba naguguluhan nga siya. Hindi nya alam kung anong ibig sabihin no’n? Paanong s
CHAPTER 215Sa mga sandali nga na iyon ay para bang tuluyan nang nakalimutan ni Francis ang lahat ng hindi nila pagkakaunawaan ni Sophia.Para bang hindi kailanman nangyari ang diborsyo, ang aksidente o ang lahat ng sakit sa pagitan nila. At para bang mag-asawa pa rin nga sila. At talaga namang nakakatawa nga iyon. KKung noon siguro ito ay maaaring natuwa pa nga si Sophia pero ngayon nga ay tila ba isa na itong katawa-tawang biro na lamang.“Francis, mukhang nakalimutan mo na ang lahat ng pader sa pagitan nating dalawa. Kailangan pa ba kitang paalalahanan ngayon?” sabi ni Sophia at saka nga siya napatingin sa red wine na nasa harapa nga niya at sa loob-loob nga niya ang may bahid nga ng pangungutya.“At saka kelan lang ako nakunan. Masyado pang mahina ang katawan ko. Hindi pa ako pwedeng uminom ng ganyan,” dagdag pa nga ni Sophia.Sa pagbanggit nga ni Sophia ng salitang ‘nakunan’ ay bigla ngang nagdilim ang mata ni Francis.“Huwag mo nang banggitin ang bagay na iyan sa harapan ko,” m
Dahan-dahan naman nga na tumayo si Sophia at muli nga siyang tumingin sa buong paligid at talaga ngang walang nagbago roon.Nandoon pa rin nga ang mga stuffed toys sa sofa na siya nga mismo ang naglagay. Ang mga couple mugs na siya rin nga ang pumili ay nakapwesto rin nga sa mesa. Ang mga upuan ay ganoon pa rin nga ang disenyo. Ang rystal chandelier na siya rin nga mismo ang nagdisenyo ay nandoon pa rin. At ang mga mural sa pader na isa-isa nga niyang pinintahan ng buong pagmamahal noon para sana salubungin ang isang bagong buhay ay naroon pa rin. At halos sa lahat nga ng sulok ng bahay na iyon ay may bakas pa rin nga ng kanyang presensya.“Bakit hindi mo ito pinapalitan? Bakit nandito pa ang lahat ng ito? Iniisip mo ba na babalik pa ako?” mga tanong sa isipan ni Sophia habang inililibot nga niya ang kanyang tingin.Marahil nga sa sobrang liwanag ng ilaw ay itinaasnga ni Sophia ang kanyang mga kamay at saka nga niya tinakpan ang kanyang mga mata. At pakiramdam nga niya ay para bang ma
“Pwede kang bumalik sa bahay natin,” sabi ni Francis at may bahid nga ng hinanakit ang kanyang boses. Matagal na kasing hinihintay ni Francis ito ang pagbabalik ni Sophia sa kanilang tahanan— sa tahanang itinuring nila na tahanan nilang mag-asawa.Ibinaling nga ni Sophia ang kanyang tingin at saka nga siya mahinang sumagot dito. At sa totoo lang ay wala nga siyang pakialam kung saan sila magkikita ngayon.“Sige, pupunta ako,” sagot nga ni Sophia.Pagkababa nga ng tawag ay nanatili pa nga rin na nakaupo si Sophia sa kanyang hospital bed habang hawak nga niya ang kanyang cellphone. At tila ba hindi pa rin nga siya nakakabalik sa kanyang sarili.Maya maya nga ay dahan-dahan na nga siyang tumingin kay Harold.“Dalhin mo ako roon,” mahina ang boses na sabi ni Sophia kay Harold. Alam kasi niyang narinig ni Harold ang buong pag uusap nila ni Francis.Hindi naman din kasi kalayuan ang bahay nila dati ni Francis noon sa ospital kung nasaan siya ngayon. At mga sampung minuto lang naman ang bya
CHAPTER 214Pero ano nga ba ang papel ni Bianca sa lahat ng ito?Mahal na mahal nga ni Bianca si Francis at sa sobrang pagmamahal nga niya rito ay hindi nga niya matanggap na may ibang babae sa paligid ni Francis. Lalong lalo namang hindi niya matatanggap na si Sophia pa ang magdadala ng magiging anak ni Francis.Kaya naman hindi na nga kailangang kumilos ni Francis. Sapat na nga ang ibalita niya ang pagbubuntis ni Sophia at si Bianca na nga ang bahalang gumawa ng paraan para tapusin ito.Ang pagkalaglag nga ng bata na nasa sinapupunan ni Sophia ay dahil nga sa iniinom niyang gamot.Matapos nga na maisakatuparan ni Bianca ang una niyang plano ay mas lalo nga itong naging mapangahas. At unti-unti nga siyang tumapang. Lahat nga ng bagay tungkol kay Sophia ay kinamumuhian niya. At gusto nga niya na tuluyan na nga na mabaliw si Sophia hanggang sa manghina nga ito at sa huli ay mamamatay na lang na parang isang tuyong bulaklak.Sa puso nga ni Bianca ay pareho lang silang anak ni Nelson per
Nanatili naman nga na tahimik si Louie at pinagmamasdan nga niya ang lahat sa harap niya. Ni hindi nga ito ngumingiti at hindi rin nga niya pinipigil ang galit ni Harold. Pero sa totoo lang ay pareho nga sila ng iniisip.Maya maya nga ay lumapit na nga siya kay Dr. Gerome.“Dr. Gerome wala na dapat tayong inaaksaya pa na oras. Kailangan na nating madaliin ito,” mahina ngunit deretsahan na sabi ni Louie.Pero sino nga ba ang maaaring gumawa nito kay Sophia? Wala nga silang kaide-ideya kung sino. At sa totoo lang ay iniisip nila na baka nadiskubre na ang totoong pagkatao ni Sophia na siya pala ang tunay na utak sa likod ng Prudence.Iniisip nila na baka gusto ng mga ito na pigilan ang pagdalo ni Sophia sa paparating na financial summit kaya gumamit sila ng ganito karuming paraan.Kung iyon nga talaga ang dahilan ay napakarami nga ng posible nilang kalaban kagaya na lamang nga pamilya Villamayor, pamilya ng mga Marquez, mga dating kasosyo at pati na rin ang mga tao na galing pa sa malal