Chapter 71

Artemis’ POV

Para akong nakalutang sa alapaap habang naglalakad patungo sa gawi ni Zelo. Ang mga anak at pamangkin ay namamangha habang nakatingin sa akin.

Napangiti na lang ako nang nakatitig lang sila sa akin bago unti-unting kumurba ang mga ngiti sa labi. Maski ako’y ganoon din. Kaunti lang ang bisita subalit ito ang mga importanteng tao sa mga buhay namin.

Hindi ko gustong tumitig kay Zelo, natatakot na baka napipilitan lang siya para bigyan ng pamilya ang mga anak namin subalit nang magkasalubong ang aming mga mata’y tila ba unti-unti ako nitong hinihila palapit sa kaniya. His eyes felt like it was longing for me. As if it needed me. His dark eyes is telling me that he wants me. Or maybe that’s what I want to believe just to make this moment memorable.

“You look like you are going to cry…” my brother tease. Hindi ko siya masiko dahil totoo rin ‘yon. Pakiramdam ko’y iiyak ako anumang oras ngayon.

Kasabay nang tuluyan kong pagtungo sa harap ang pagbagsak ng luha mula sa aking m