Library
Maghanap
Home / Romance / The President's Twins / Chapter 75

Share

Chapter 75

Author: WrongKilo
last update Huling Na-update: 2024-10-29 19:42:56

Artemis’ POV

Sasagutin ko na sana subalit inaya si Zelo sa iba pang table kaya wala akong choice kung hindi ang sumunod sa kaniya. Of course, a lot of people are leeching over him, ang iba pa’y nakita ko sa bar na pinagkitaan kay Gorvernor nitong nakaraan.

Mayamaya lang ay nagsasalita na si Vice President. If I just didn’t know how fuck up he works too, baka maniwala ako sa mabubulaklak na salita niya.

“I would like to thank everyone for giving me a chance to help. Bata pa lang talaga’y gustong-gusto ko nang tumulong. Just like what I said, hindi naman ako lumaki sa pamilyang marangya and even the one peso is important… It was really my pleasure to help—” Ang dami niyang sinasabi subalit paulit-ulit lang na nagre-replay sa utak ko ang ilang litrato ng mga batang na-rescue nina Zelo na galing sa sindikatong pinamumunuhan nila. All of those politicians that involve are really disguting. Paano nila nagagawang humarap sa mga tao sa kabila ng mga pinaggagawa nila sa likod ng mga ito.

Th
Locked Chapter
Ituloy basahin ang aklat na ito sa APP
Nakaraang Kabanata Susunod na kabanata

Kaugnay na kabanata

  • The President's Twins   Chapter 76

    Artemis’ POV“Iligpit niyo. Wala kayong isang ititira,” malamig kong sambit bago ako sumakay sa motor na gamit kanina. Ang bilis ng pagpapatakbo ko habang nasa kalsada patungo sa address na ibinigay ni Ms. Yu sa akin. I texted the address to Zelo too. Pinipigilan niya ako sa pagsugod but fuck it. Sino bang matatahimik hanggang naroon ang mga bata? I know that he’s already thinking a plan subalit hindi na ako makakahintay pa. Bawat segundo’y mahalaga. I can’t bear thinking my kids being hurt right now. “Calm the fuck down, Artemis!” Zelo’s losing his cool. Dinig na dinig ko rin ang harurot ng sasakyan sa kaniya.“How can I, Zelo? The kids are in danger! Tangina! Kasalanan ko ‘to! I should have been there with them!” sigaw ko habang panay ang overtake sa mga sasakyan. Panay na ang mura ng ilang sa akin subalit wala na akong pakialam pa. “Just take the kids out. Ako naman talaga ang hanap ng mga ‘yon,” ani ko na sinusubukang pakalmahin ang tinig. Dapat noon pa’y ginawa ko na. Para wal

  • The President's Twins   Chapter 77

    Artemis’ POV“You are not in the place to fucking do whatever you want, Umbrielle! You are fucking here to do our bidding for you to get your kids, right? Why are you still acting like you have the upper hand?” nakangisi nitong saad bago siya lumapit sa akin bago magtitili dahil sa sunod-sunod kong pagbaril kay Welsey. Paano’y narito na rin ang kanilang mga tauhan. Looks like she already called a lot of back up. Mula sa labas ay punong-puno na rin ng ingay. Ang putok ng baril ang pinakaunang maririnig doon. “Why? Aren’t I? Even if you swarm over me, I’ll still be on top of you all,” ani ko. Wala pang ilang segundo’y nasa tapat niya na ako ngayon habang nakatutok pa rin ang baril sa kaniyang ulo. “You already did a lot of trouble. I would like to end you now,” ani ko na hindi nagdalawang isip na iputok ang baril ngunit may nauna sa akin. Nauna nilang binaril ang kamay ko kaya agad bago ko nabitawan ang baril ay natamaan ko siya sa braso. “Fuck,” malutong kong mura nang maramdaman a

  • The President's Twins   Chapter 78

    Artemis’ POVInalis ni Honey ang aking busal sa aking bibig bago siya natatawang napatitig sa akin. “If I iust knew that this how I’ll see you this way, sana noon pa’y ginawa ko na,” natatawang sambit niya habang nakatingin sa akin. “You fucking demon! Fucking let go of my kids. Ako naman ang dahilan kung bakit niyo ito ginagawa,” galit kong sambit kaya mas lalo itong napahalakhak. Habang ang kaniyang mga kasamahan ay natutuwa tila ba nanonood ang mga ito ng television. Galit na galit ang mga mata ko at hindi magawang tignan ang mga anak na patuloy sa pag-iyak lalo na nang sampalin akong muli ni Honey. “Bitch, you don’t want to piss me right now,” nakangisi niyang sambit na naglahad ng kamay ay naghintay na abutan siya ng latigo ng kaniyang kasamahan. Nanlaki ang mga mata ko at ramdam na ramdam ang takot nang wala siyang pag-aalinlangan na hampasin ang dalawang bata. Paimpit ang sigaw ng mga ito tila ba ayaw talagang ipakitang nasasaktan sila samantalang ako’y parang tinakasan na n

  • The President's Twins    Chapter 79

    Artemis’ POV“Or maybe it’s already a mess though? Baka umaalingasaw na talaga ang mga baho niya,” ani ko sa mapang-asar na tinig bago tumawang muli. While trying to fuck with their slow-witted mind, ang bubog na malapit sa akin ay sinimulan kong gamitin para alisin ang tali sa aking kamay. I acted like I was already out of breathe while still laughing. Pupuwede na siguro akong maging artista sa lagay na ‘to. Kasabay ng kalabog mula sa pinto ang siya ring tuluyan kong pag-alis sa tali sa aking kamay. Ramdam ko nga lang ang hapdi ng bawat parte ng katawan. Naririnig ko na ang mura ng magkapatid habang naghahanda sa kung sino man ang papasok. Sinamantala ko ‘yon para alisin ang tali sa aking paa. Wala akong pakialam kung mahapdi ang bawat sugat, kung kikirot ang malalalim na dapli ng bala, at kung saan ako dadalhin ng galit ko ngayon..54. They hit both of them 54 times. I’ll fucking kill 54 people right now. No, I’ll fucking kill every single one of them. Ang mga sugat pa ng mga bata

  • The President's Twins   Chapter 80

    Artemis’ POV“Kung sinuswerte ka nga naman.” Humagalpak ng tawa si Honey kahit na nahihirapan na. Zelo looks like he was really in pain nang hawakan siya ni Honey. Tila ba naestatwa lang ako sa aking kinatatayuan nang makita kong sabay na tinutok ni Honey at ng Bise Presidente ang kanilang mga baril sa dalawa. Hinihingal si Zelo nang maupo siya. Ang ngiwi sa mukha’y hindi rin nawala pa. Kitang-kita ko ang panunugo mula sa kaniyang katawan. Nang tignan ko naman ang anak na si Hades. Sinubukan niyang huwag umiyak. Kagat-kagat niya lang ang kaniyang labi habang ang luha’y patuloy sa pagbagsak. “What are you doing here, Little Boy? Say your speech to your Mom and Dad before I’ll kill you. It will probably nice to see their reaction when you die in front of them,” natatawang saad ng Bise Presidente.“Fuck you. Fucking let go of my child,” malutong kong mura habang nakatutok ang baril sa Bise Presidente subalit nanginginig na ang aking kamay. Hindi ko alam kung sino ang babalingan ng mga

  • The President's Twins   Chapter 81

    Artemis’ POVMayamaya lang ay napabagsak ko ang ilan, we continue running. Nanlaki nga lang ang mata ko nang may tumamang baril sa tagiliran ni Zelo. “Fuck. Are you okay, Zelo?” Ramdam ko ang kaba habang nakatingin sa kaniya. Agad akong lumapit sa pinagtataguan nila bago ko pinutol ang suot na pantalon bago ko tinali sa kaniya. “Ano? Kaya mo pa ba?” May pag-aalala sa aking mukha nang tanungin ko siya. Ngumiti siya sa akin doon. “I still can, don’t worry about me,” aniya na pumulot pa ng baril sa lapag subalit bakas na ang paghingal niya. Bakas din ang pag-aalala sa mukha ni Athena at Hades. Namuo pa ang luha ng mga ito subalit pinigilan lang nila ang sarili na umiyak. Damn. How can we let these kids experience something this cruel. Mariin ko lang na kinagat ang aking labi bago ko sila pinauna. Mas lalo pang dumami ang mga naroon, mukhang dumating na ang ilang back up nila dahil naririnig na ang mga yapak ng mga ito na tumatakbo. “The car is at the back. I’ll do something here,”

  • The President's Twins   Chapter 82

    Artemis’ POVNagising ako sa isang puting kwarto. Agad akong dinapuan ng kaba bago ako napatingin sa paligid. Napabangon ako kaya ang dalawang nakaupo habang pabulong na nag-uusap ay napabalikwas. Nanlaki ang kanilang mga mata nang mapatingin sa akin. “Mama!” malakas na sigaw ng mga ito bago ako dinaluhan at niyakap nang mahigpit. Ramdam ko ang hapdi ng mga sugat ngayon subalit wala akong pakialam doon. Ang mahalaga ay ang yakap ng aking mga anak. Hindi na nila napigilan pa ang mapahagulgol ng iyak kaya namuo rin ang luha mula sa aking mga mata. Hindi ko na rin napigilan pa ang mapahikbi. I can’t believe I put this youbg kids on something like that. “Sorry, Mga anak ko… Hindi kayo nagawang protektahan ni Mama… Patawarin niyo si Mama…” umiiyak kong saad habang patuloy naman sila sa pag-iling.“You did your best to protect us, Mama…” anila habang sinusubukan pang palisin ang luha mula sa aking mga mata. Mas lalo pa akong napaiyak nang makita ang mga pasa sa bawat parte sa kanilang mu

  • The President's Twins   Chapter 83

    Artemis’ POVAfter the funeral we went back immediately on the hospital. Wala ako sa sarili habang pabalik doon. The nurses already said that Zelo is already awake. “Daddy!” Tila hindi na rin talaga natutuyo ang luha mula sa mga mata ng dalawa dahil pagkakitang-pagkakita sa kanilang ama’y tila hindi na napigilan pang umiyak muli. Kami lang apat ang narito ngayon dahil inaasikaso pa ni Ares ang ilang nakilibing. Para akong namamanhid. I felt bad that we went out immediately but I mostly felt bad that Zelo wake up without anyone beside him. Para bang may mabigat na nakadagan sa aking dibdib. “Everyday I overthink a lot that you won’t comeback to us… Na baka mamaya’y you won’t wake up anymore… Ang tagal-tagal mo, Daddy…” umiiyak na sambit ni Athena sa kaniya habang si Zelo naman ay napangiti na lang bago niya pinapalis ang luha ni Athena. “Of course, I’ll comeback for the three of you. I still owe you three a lot…” ani Zelo na nilapit din sa kaniya si Hades na tahimik lang na umiiyak

Pinakabagong kabanata

  • The President's Twins   Final Epilogue

    Zelo’s POV“Fuck it!” malutong kong mura habang mahigpit na mahigpit ang hawak sa manibela. Hindi ko lubos na maintindihan kung bakit laging kontra sa akin ang pagkakataon. When I’m finally living my best life with my family, fate will make a move to do something harsh. I almost got into the twins room subalit agad nilang nailipat ang mga bata at naisama pa si Artemis. I don’t know what I’ll do if I lost any of them. I won’t be able to forgive myself. It's my fault fucking weak. Why can’t I fight those people easily? Dapat noon pa’y nadala ko na sa kulungan ang mga taong ‘yon. Sobrang bilis ng paharurot ko sa sasakyan. I can’t even calm myself anymore knowing that if ever come there late, there’s chance that I won’t be able to see any of them anymore. Parang winasak ang puso ko nang makita ang dalawang bata na sumisigaw na tulungan ang ina nila. Ramdam ko ang pamumuo ng luha nang makita ang sugat mula sa katawan ng mga ito. How can people be this monsterous. They don’t have any

  • The President's Twins   Epilogue 6

    Zelo’s POV“Fuck! I told you that I’ll fire everyone who’ll scratch her!” malakas kong sigaw sa hilera ng guards na kung walang sugat ay bali naman ang katawan. They are being treated by the residence nurses and doctor here in Palais. Agad silang napayuko roon at hindi rin alam ang sasabihin dahil hindi rin naman nila kilala kung sino si Artemis. “Mr. President, calm down,” bulong sa akin ni Junio. “If they don’t try to restrain her, she’ll ended up in run. Isa pa, look at these people. She almost kill everyone. You are forgetting that she’s a monster in a human form.” Tumalim lang ang mata ko sa kaniya. Propesiyonal niya namang pinagsabihan ang PSG na under his wing. Iritado na akong lumabas doon. I went where Artemis is. Hindi nagsasawang saktan ang kaniyang sarili just to get out of here. Kumuyom ang kamao ko nang makita ang bubog na bumaon sa kaniyang balat. Damn it. As if she’s already use in pain. Ni wala akong narinig na reklamo mula sa kaniya. “Where’s my son, Zelo?” galit

  • The President's Twins   Epilogue 5

    Zelo’s POVI’m not really sure when it all started. Hindi ko sigurado kung kailan ako nagkagusto kay Umbrielle. I just knew that she already become my safe place in just short period of time. “Artemis… That’s my real name,” she said one night when we are having a drink at her apartment. I don’t know how we ended up drinking. We just got brought things in the grocery and she took a lot of beer. Kaya ngayon, ito kaming dalawa trying to play games while drinking. “You have a pretty name…” mahinang sambit ko habang nakatitig sa namumungay niyang mga mata. “I know right.” She even laughed a little before rolling the bottle. Tumapat ulit sa kaniya kaya hindi ko mapigilan ang matawa nang mahina roon. Agad siyang napasimangot. “One truth again,” I said. Maybe I’m too thirsty on knowing her na tuwing tumatapat ang bote sa kaniya’y I’ll ask her to tell one truth about her. “Hmm, I’m not good as you think I am,” aniya na iniwas ang tingin sa akin at napatungga sa kaniyang baso. “People are

  • The President's Twins   Epilogue 4

    Zelo’s POV“What are you still doing here? I thought I asked you that you shouldn’t be here once I’m already awake?” tanong niya habang nakahilata pa rin sa lapag ng kaniyang sala. Ni walang magawa rito dahil wala man lang siyang television. “I’m hungry. I didn’t eat since lunch yesterday,” ani ko na nilingon siya. Napatingin siya sa akin doon bago unti-unting napaawang ang labi. “Ano? Are you stupid? Bakit hindi ka nagsasabi? Engot ka ba?” I was always genuis in the eyes of other people but this girl never forgets to tell me how stupid I am. Hindi ko na lang mapigilan bago niligpit ang aking pinaghigaan. “Wala akong pagkain dito. Mag-oorder pa. Instant noodles lang ang mayroon ako,” aniya na nag-dial ng pagkain. She looks like she wasn’t fully awake kaya lumapit ako sa kaniya sa kaniyang kusina. She was looking for a food to eat kaya lang ang puno nga ng instant food ang apartment niya. “I’ll cook,” ani ko kaya napataas lang ang kaniyang kilay at hinayaan na rin ako. Mayroon nama

  • The President's Twins   Epilogue 3

    Zelo’s POV“We meet again, Nerd!” nakangising saad sa akin ng isang lalaking nagyoyosi sa isang eskinita malapit sa library. I don’t have my car with me right now. Hindi na rin ako nagtawag ng magsusundo dahil may mga cab naman na dumadaan dito. Napatingin ako sa lalaki. Napakunot ang noo ko nang mapagtanto na sila ‘yong mga lalaki sa library who’s trying to hit on Umbrielle. “You think you are all that? Let see if uubra ‘yang tapang mo,” nakangisi nitong sambit. Kids these days are really funny. They intend to do things that they won’t have any improvement with. Hindi ko mapigilan ang mapailing at lalagpasan na lang sana ang mga ito subalit agad nila akong naharang. “I’m true to my words kaya sparring tayo! Huwag kang tatanga-tanga!” sambit niya pa na hinila ako patungo sa eskinita. This is just waste of time. I probably got a lot of things to learn right now. I was about to call my bodyguards when the guy talk again. “Isa pa, may atraso sa akin ang tatay mo! Pinakulong lang nam

  • The President's Twins   Epilogue 2

    Zelo’s POV“Wala bang mas madaling paraan para makuha ang loob niyan? Ang hirap naman nito! Ang hirap magpatay ng oras! Papasok pa lang ako sa library’y gusto ko na agad umuwi. Isa pa! Ang sama ng ugali ng lalaking ‘yon! Mana nga ata sa kaniyang ama,” pabulong niyang saad sa kaniyang kausap mula sa kabilang linya. Pabulong na dinig na dinig ko naman.Nagpatuloy ako sa paglalakad na wari ba’y hindi ko alam na ang CCTV dito’y na-hack na rin nila. Agad siyang tumayo nang maayos at mukhang nasabihan nang nasa likod niya lang ako. Agad huminahon ang kaniyang tinig. “Osiya, sige na. Ibaba ko na. I’ll give you money once for your studies. Mag-aral ka nang mabuti.” Gusto kong matawa sa pag-arte nito subalit pinigilan ko lang din ang sarili. I just walk staight subalit agad niya akong nasabayan. “Hi, I always see you around the library. Ikaw ‘yon, ‘di ba? Library ka ulit?” she said nang harangin ako bago niya inilagay sa likod ng kaniyang tainga ang takas na buhok. Malamig ko lang siyang ti

  • The President's Twins   Epilogue 1

    Zelo’s POV“I talk to Umbrielle now, Mr. Tigre. She already agree to the deal. She already created plan. She’ll use the son of the governor to do it,” ani Alfredo, isa sa mga tauhan ko mula sa Tigers. Hindi ko mapigilan ang pagkurba ng ngisi sa aking labi. So she’ll use me? “That’s all for the report, Mr. Tigre,” he said again when he didn’t hear anything from me. “Alright. That’s good to hear. I want this job to be done as soon as possible,” I said. I have a voice changer so Alfredo doesn’t really know my real voice is. He was the acting head of Tigers. Ibinaba ko ang aking telepono bago ako napatingin sa folder na nasa harapan ko. I look at the girl in the photo. This is her portfolio. She really stain her hands killing a lot of dirty politicians. She’s not even serious on her photo. May ngisi sa labi habang hawak-hawak ang kulay gray niyang buhok. Nangingibabaw rin ang ganda ng kaniyang kulay gray na mga mata. No wonder she have use her face a lot. Napakibit na lang ako ng bali

  • The President's Twins   Chapter 98

    Artemis’ POVWe ended up going out the house. Nasa garden na kami ngayon. Isinuot niya sa akin ang cardigan na kinuha sa loob at ibinigay ang gatas na aming tinimpla. “Thank you…” mahinang sambit ko bago napanguso. “You are welcome…” he said before sitting besides me. I just watch him to sip on his glass of milk before talking. “What’s the thing that was upsetting you?” tanong ko habang sinasalubong na ang kaniyang mga mata ngayon. Napanguso siya at napasimangot pa sa akin ngayon. “Ano ba tayo, Artemis? Aren’t we together yet? Am I assuming too much?” he asked. Napalabi pa siya habang nakatingin sa akin ngayon. Unti-unti ring napaawang ang aking labi roon bago ako napanguso. “Is it because of Juan Cloud’s question? I’m sorry. I wanted to talk to you about it first. I don’t want to assume things and decide on my own. To begin with we are the one who will be in relationship together…” “Alright. I had fault there too. I thought you knew when I said that I’m inlove with you.” Pinig

  • The President's Twins   Chapter 97

    Artemis’ POVZelo is really confusing me. He is always hot and cold. I don’t really know what’s with him dahil the rest of the trip, he was already not in the mood. I looked at him but he's not even trying to steal glamces at me. Napatikhim na lang ako habang naglalakad pabalik ng bangka. “You know what I really enjoy that time when we spend the night together for the campaign to love the Philippines,” ani Ms. Brown kaya bahagya akong nahinto sa paglalakad. Spend the night together… It doesn’t mean anything, Artemis. Tigilan mo ang pag-iisip ng kung ano. “I would love to do that again! I hope you have time again, Mr. President!” It was just a friendly exclaimed but why do I feel like something tugged in my heart. “Oh, you two spend the night together? Saan? Sa Bataan ba ‘yan? ‘Yan ba ‘yong article na lumabas na nag-date kayo?” I don’t know why Juan Cloud sound so annoying. Hindi ko mapigilan ang mapasimangot. Hindi ko na rin namamalayan na bumibilis na ang lakad ko at humihina na

Maaari mong magustuhan

DMCA.com Protection Status