KASALUKUYANG nanalumpati si Gabrielle sa isang liblib na lugar sa Mindanao nang mapukaw ang pansin niya nang isang matandang babae. Pamilyar para sa kanya ang mukha nito kung kaya’t nang matapos ang kanyang speech ay kaagad siyang bumaba ng entablado para lapitan ang babae.“Ma?” Parang sasabog ang dibdib niya nang matitigan ang babae na bagamat nangulubot na ang magandang mukha ay hinding-hindi pa rin niya makakalimutan ang itsura nito kahit twenty years na ang lumipas.Tila natakot ang babae nang makilala niya. Nagmamadali itong tumakbo palayo.“Ma?” hinabol niya ito ngunit kaagad na itong sumakay ng tricycle na para bang umiiwas man lang na magtama ang kanilang mga mata. Parang hinahalukay ang kanyang sikmura habang sinusundan ito ng tingin hanggang sa tuluyan nang maglaho ang tricycle na sinasakyan nito. Hindi niya maipaliwanag ang eksaktong nararamdaman niya ng mga sandaling iyon.Ang tanging alam lang niya, unti-unting nagbabalik ang lahat nuong mga panahong iniwan siya nito.
NANG makabalik ng Maynila mula sa Mindanao ay kaagad na humingi ng day off si Millet kay Gabrielle para madalaw niya ang pamilya sa Quezon Province. Hindi niya akalaing sasamahan pa siya ni Gabrielle patungo doon. Three hours lang naman ang biyahe patungo sa kanila kaya ng araw ring iyon ay nasa bahay na sila. Umiiyak ang nanay niya nang salubungin sila.“Ang kapal ng tatay mong ipaglantaran sa akin ang kabit nya. Kaya pala ni hindi niya kami nabibigyan ng perang ipinapadala mo, ibinibigay lang nya sa babae nya,” humahagolhol na sumbong ng nanay niya sa kanya.Hindi niya alam kung ano ang sasabihin sa ina. Si Gabrielle ay tahimik na tahimik lang habang nakaupo sa isang sulok.“Ang totoo, matagal ka na nyang niloloko,” sabi pa ng nanay niya sa kanya. Napakunot ang nuo niya.“Ano pong ibig nyong sabihin ‘nay?”“Wala naman syang totoong sakit. Iyong mga resetang ipinapakita nya saiyo, pinupulot lang nya iyon sa mga basurahan sa may ospital. Pinagsamantalahan nya ang kamang-mangan
“PATI pamilya nya, responsibilidad mo na rin?” May pagtutol sa anyong sabi ni Lianela kay Gabrielle nang ipaalam niya dito ang plano. “Naiintindihan mo ba ang ginagawa mo, ha, Gabrielle?”“Ikaw ang may plano ng palabas na ito, hindi ba?” sagot ni Gabrielle dito, “Pwes simula nang maging asawa ko si Millet, kargo ko na rin ang pamilya nya!”Naningkit ang mga mata ni Lianela, “Let me remind you, Mr. Gabrielle Dizon na palabas lang ang lahat ng ito kaya hindi mo dapat sineseryoso. Iyong problema ng babaeng yan sa pamilya nya, hindi mo na obligasyon iyon kaya hindi mo dapat inaako!” Galit na sabi ni Lianela sa kanya.Mula sa isang sulok ay naririnig ni Millet ang pinag-uusapan ng mga ito kung kaya’t siya ang napapahiya na kailangan pang pagtalunan ng mga ito ang tungkol sa kanyang pamilya. Tumayo siya at lumapit sa mga ito.“Hindi nyo na ho kailangang pag-awayan ang tungkol sa pamilya ko. O-okay naman na pong. . .”bago pa niya matapos ang kanyang sasabihin ay hinawakan ni Gabrielle ang
GAYA ng ipinangako sa kanya ni Gabrielle, kinabukasan rin ay nakalipat sa Maynila, sa isang simpleng bungalow type na apartment ang kanyang nanay at mga kapatid. Masayang-masaya siyang makitang komportable ang mga ito sa apartment na kinuha ni Gabrielle. “Para ka talagang tumama sa lotto, anak. Napakabait ni Gabrielle saiyo. Halatang mahal na mahal ka!” anang nanay niya sa kanya habang tinutulungan niya itong mag-ayos ng mga pinamili ni Gabrielle na gamit sa bahay. “First time kong makatapak sa marmol na sahig. At saka magkakaron na ako ng disenteng kuwarto na may malambot na kama.”Ngumiti siya. “Mabait po talaga si Gabrielle, nay. Hindi ko nararamdamang magkaiba kami ng antas ng buhay kapag kasama ko sya.”“Kaya pagbutihin mo ang pag-aasikaso dyan sa asawa mo at wag mo syang bigyan ng dahilan na maghanap pa ng ibang babae kagaya ng ginawa ng tatay mo sa akin. Palagi kang mag-aayos at magpapaganda. Syempre mayaman ang asawa mo kaya lapitin iyon ng mga babaeng magaganda. Wag n
NAKAYUKO lang si Aling Norma habang kwenikwesyon siya ni Atty. Lianela Mendez. Takot na takot siya dahil baka ipakulong siya nito sa ginawa niyang pagtratraydor.“Patawarin nyo po ako, nagawa ko lang ho iyon dahil kailangan ko ng pera,” umiiyak na sabi niya sa abogada.Huminga ng malalim si Atty. Lianela Mendez. Tinitigan niya ang matandang babae. Hindi niya ito ipakukulong dahil alam niyang magagamit niya ito pagdating ng araw. Ngunit sa ngayon, kailangan muna niya itong palayasin sa pamamahay ni Gabrielle.“Mag-imapake ka na. Walang puwang ang mga traydor sa pamilyang ito!” Utos ni Atty. Lianela Mendez sa matanda.“May sakit ho ang asawa ko at kailangan ko ng pera. . .” Nakikiusap na sabi ni Aling Norma sa abogada, “Please naman po, bigyan nyo pa ako ng isa pang pagkakataon. At saka hindi ba dapat magpasalamat kayo dahil mukhang napabuti naman ang nangyari kay Sir Gabrielle, hindi ba?”Napangisi si Atty. Lianela Mendez, hindi siya makapaniwala sa kakapalan ng mukhang ipinapaki
DALAWANG LINGGO bago sumapit ang araw ng election ay muling inikot nina Gabrielle ang Mindanao para manuyo sa mga tao duon. Kasalukuyan siyang nanalumpati nang makita na naman niya ang babae na sa palagay niya ay ang kanyang Mommy. Hindi na niya gaanong matandaan ang mukha nito lalo pa at ipinasunog na ng kanyang Daddy ang lahat ng larawan ng kanyang ina ngunit hinding-hindi niya makakalimutan ang mga mata nito at kung papaano siya nitong tingnan. May lahing Egyptian ang kanyang ina dahil ang lolo nito ay Egyptian kung kaya’t napakalalim ng mga mata nito at makapal ang mga kilay kaya very prominent ang feature na iyon sa kanyang ina. Kaya hindi siya maaring magkamali. Gusto sana niya itong lapitan ngunit baka tumakbo na naman itong palayo sa kanya kung kaya’t nagkunwa na lamang siyang hindi niya ito napansin.Pero habang nagsasalita siya ay parang hinahalukay ang dibdib niya sa samu’t saring tumatakbo sa utak niya. Nanduon ang matinding hinanakit niya sa ina. Paulit-ulit niyang
NANG MAKABALIK sa kanilang tinutuluyang hotel ay uminom ng uminom si Gabrielle upang pakawalan ang lahat ng galit at hinanakit na matagal rin niyang kinikimkim sa dibdib niya. Habang si Millet naman ay tahimik na nag-aaral ng lesson na ini-email dito ni Miss Charo. Siya pa ang nagturo dito kung paano gumamit ng laptop. Ginawan rin niya ito ng email account at sa tulong ni Miss Charo, unti-unti itong natutotong tumipa sa key board.Napansin ni Millet na napaparami na ang beer na iniinom ni Gabrielle. Bagamat bukas ay rest day ng buong grupo, ayaw naman niya itong malasing ng sobra kung kaya’t hindi na niya ito pina-order pang muli ng beer. Sinusubukan lang naman niya kaya ikinagulat niyang sumunod ito sa sinabi niya.“A. . .Alert?” sabi niya habang binibigkas ang mga salitang nasa email niya, “the state of being watchful. Synonyms, vigilant, wide awake. . .sa tagalog, listo o alerto, Ah. . .el. . .ar, t, Alert!” malakas ang tinig na sabi niya.Napangiti si Gabrielle habang pinapa
NAGKATINGINAN SILA ni Gabrielle at halos sabay nilang hinagilap ang mga labi ng isa’t-isa. Hindi marunong humalik si Millet ngunit mabilis niyang nasusundan ang bawat ginagawa sa kanya ni Gabrielle. Ramdam niya ang init ng mga halik nito na waring isang kuryenteng dumadaloy sa kanyang buong katawan.Nang mga sandaling iyon, wala siyang pag-aalilangang nararamdaman habang magkahinang ang kanilang mga labi at ang mga kamay nito ay gumagalaw na para buksan ang butones ng suot niyang blusa.Sa paglipas ng mga araw ay may pagtatangi na siyang nararamdaman para kay Gabrielle kung kaya’t ni hindi na siya nag-isip pa nang makipaghalikan dito. Ni hindi siya tumanggi nang buhatin siya nito pahiga sa kama. Kinakabahan siya pero ng mga sandaling iyon, wala siyang nasa isip kundi ang nakakaliyong idinudulot ng ginagawang ito sa kanya ng lalaki.Napakagat labi siya nang gumapang ang dila nito sa kanyang leeg at sa likod ng kanyang tenga. Nakiliti siya at parang naramdaman niya ang paglalaway