THE OTHER WOMAN OF THE CEO Chapter 3

Mula sa mga sandaling iyon, naging mahirap kay Alona na ipagpatuloy ang kanyang mga proyekto. Tuwing kasama niya si Neil, tila ang kanyang puso ay lumilipad sa bawat ngiti at salita nito. Hindi maikakaila na mayroong mas malalim na koneksyon sa pagitan nilang dalawa—isang koneksyon na lampas sa pagkakaibigan o pagtutulungan.

Ngunit nag-aalala si Alona. “Bakit ba ako nahuhulog para kay Neil? Alam kong may mga tao na nakatingin sa akin, na may mga opinyon tungkol sa aming ugnayan. Baka isipin nilang ito ay isang laro lamang,” naiisip niya sa kanyang sarili.

Habang ang mga proyekto ay patuloy na umuunlad, ang pagkakaalam ni Alona sa kanyang sariling damdamin ay naging labis na pasakit. Sa bawat pagtingin ni Neil sa kanya, sa bawat ngiti at tawanan, tumitindi ang kanyang pagnanasa at pangungulila. Pero hindi siya makahanap ng tamang pagkakataon upang ipahayag ang kanyang nararamdaman.

Isang gabi, nagpasya siyang lumabas mag-isa. Nais niyang magpahinga at makapag-isip. Sa isang cafe, habang umiinom ng kape, bigla siyang naisip si Neil. Hindi niya maiwasan ang pagnanasa na makasama ito—na makita ang ngiti nito, marinig ang boses nito, at malaman kung anong nararamdaman nito para sa kanya.

Makalipas ang ilang araw, nag-organisa si Neil ng isang maliit na event para sa kanilang brand. Nagkaisa silang dalawa sa pagbuo ng concept at pag-invite ng mga tao sa industriya. Ang event ay puno ng mga tao—mga kaibigan, kasamahan, at mga potential investors. Sa kalagitnaan ng saya, nahuli ni Alona si Neil na nakatingin sa kanya.

Naramdaman niya ang init ng kanyang katawan. “Bakit ba ganito ang nararamdaman ko?” tanong niya sa kanyang sarili. Tila may mga damdamin na bumabalot sa kanya, at hindi niya ito kayang itago. Isang pagkakataon ang lumapit sa kanya.

Dahil sa kagalakan ng event, nagdesisyon si Neil na kunin si Alona upang magsalita sa harap ng mga bisita. “Bilang isa sa mga inspirasyon sa aking buhay at ang mukha ng aming brand, nais kong ipakilala ang aking partner, si Alona. Siya ang nagbigay-daan sa mga ideya at kaisipan na nagtulak sa amin sa tagumpay.”

Habang nasa harap, ang mga mata ni Alona ay lumingon kay Neil. “Salamat, Neil. Ang lahat ng ito ay hindi magiging posible kung wala ang iyong suporta. Ang iyong pagtitiwala sa akin ang nagbigay sa akin ng lakas upang ipagpatuloy ang aking mga pangarap.”

Naging matagumpay ang event ng kanyang brand ng dahil sa tulong ni Neil.Matapos ang selebrasyon ng matagumpay na event nagpasiya na silang umuwi.Habang magkasama silang naglalakad papunta sa labas ng venue, ang hangin ay tila nagdadala ng bagong simoy sa kanilang ugnayan. Ang mga tao sa paligid ay tila nagiging blur, at ang mundo ay nagiging mas maliwanag habang naglalakad sila sa ilalim ng mga bituin.Ramdam nila ang malakas na atraksyon para sa isa't-isa. Kaya nagpasya na umuwi si Neil,dahil pag malapit sa kanya si Alona nakakaramdam siya ng init ng katawan baka di niya mapigilan ang sarili. Habang si Alona ay nakatingin sa papalayong pigura ni Neil, ang kanyang puso ay tila umuusok sa damdaming hindi na niya kayang itago. Ang mga alaala ng kanilang mga pinagsamahan ay naglalakbay sa kanyang isipan—mga ngiti, tawanan, at mga gabing puno ng init at saya. Sa kabila ng lahat ng ito, isa lang ang sigurado: mahal na mahal niya si Neil.

“Hindi ko na kayang magpanggap na walang nangyayari,” bulong niya sa sarili. “Kailangan kong ipagtapat ang tunay kong nararamdaman.”

Nagpasya si Alona na sa susunod na event na gaganapin sa Marriott Hotel, doon siya magtatapat kay Neil. Alam niyang dapat itong maging espesyal. Hindi lamang ito isang ordinaryong pagtitipon; ito ay isang pagkakataon para sa kanya na ipahayag ang kanyang damdamin sa taong nagbigay liwanag at inspirasyon sa kanyang buhay.Sa mga susunod na araw, naglaan si Alona ng oras upang paghandaan ang kanyang pagtapat. Nagplano siya ng isang espesyal na mensahe na makakabigay diin sa kanyang damdamin. “Dapat itong maging tapat at mula sa puso,” isip niya.

Habang abala siya sa kanyang mga modeling gigs at negosyo, hindi siya nakalimot na maghanap ng tamang damit na magsasalamin sa kanyang nararamdaman. Nagdesisyon siyang magsuot ng isang eleganteng gown na makulay, isa na magpapakita ng kanyang paboritong kulay—pula, na sumisimbolo sa kanyang pag-ibig at passion.

Pagdating ng araw ng event, nagmamadali siyang umalis sa kanyang apartment. Sa kanyang pagpasok sa Marriott Hotel, natagpuan niya ang sarili sa isang malaking hall na puno ng mga tao. Ang mga bisita ay nag-uusap, nagkakasiyahan, at ang ambiance ay puno ng saya.

Ngunit sa gitna ng lahat ng iyon, isang tao lang ang nasa isip ni Alona—si Neil.Maya-maya, nagumpisa na ang programa. Ang mga speaker ay nagbigay ng mga motivational speeches, at bawat oras ay nagdadala ng higit pang excitement sa buong crowd. Habang unti-unting lumalapit ang kanyang pagkakataon, nararamdaman ni Alona ang kaba sa kanyang dibdib.

Kumapit siya sa kanyang gown at nilagpasan ang mga ito. “Kaya mo ito, Alona,” paulit-ulit niyang sinasabi sa kanyang sarili. Nang tumayo siya sa harap ng maraming tao, nakita niya si Neil na nakatingin sa kanya mula sa likod ng madla, nakangiti. Ang ngiti nito ay tila nagbigay sa kanya ng lakas ng loob.

Habang ang mga tao sa Marriott Hotel ay patuloy na nagkakasiyahan, ang ingay ng mga tawanan at musika ay tila nagiging malabo para kay Alona. Sa kanyang isipan, nakatuon lamang siya kay Neil at sa kanilang nakatakdang usapan. Sa bawat patak ng kanyang puso, naramdaman niyang ang gabing ito ay maaaring maging simula ng isang bagong kabanata sa kanilang relasyon.

“Alona!” tawag ni Neil mula sa likod niya, ang kanyang boses ay may bahid ng aliw. Nang lumingon siya, nakita niyang may kasamang dalawang baso ng alak si Neil. “Kumusta ka? Mukhang abala ka sa iyong mga iniisip!”

“Neil, gusto ko sanang makipag-usap sa iyo,” sagot ni Alona, hindi mapigilang ngumiti sa kanyang presensya.

“Ah, ayos lang ba? Baka gusto mo ng maiinom?” tanong niya, sabay abot sa isa sa mga baso.

Habang tinanggap niya ang baso, ramdam ni Alona ang pagkabog ng kanyang puso. Sa dami ng tao at sa nakakaexcite na ambiance, nagdesisyon silang lumayo sa ingay at makipag-usap sa isang pribadong lugar.

“Bakit hindi tayo magtungo sa suite ko?” mungkahi ni Neil. “Doon, mas madali tayong makapag-usap.”

Sumang-ayon si Alona, kahit na may halong kaba. Pumayag siyang makasama si Neil, at habang naglalakad sila, hindi niya maiwasang mapansin ang paraan ng kanyang pag-ikot ng mundo—ang bawat hakbang ay tila patungo sa isang bagong simula.

Pagdating sa suite ni Neil, agad silang sinalubong ng malamig na hangin at maginhawang ambiance. Ang mga ilaw ay dim, at ang mga bintana ay may tanawin ng liwanag ng lungsod. Para bang nagbigay ito ng pahinga mula sa maingay na selebrasyon.

Umupo si Neil sa sofa, at si Alona ay umupo sa tabi niya. “Salamat sa pagpayag na makipag-usap,” simula ni Alona, habang iniiwas ang kanyang tingin kay Neil.

“Walang anuman, Alona. Laging handa akong makinig sa’yo,” sagot ni Neil, at ramdam niya ang tindi ng kanyang pagkabahala. “Ano ang nais mong pag-usapan?”

Muling nanumbalik ang kaba ni Alona, ngunit nagpasya siyang simulan na. “Neil, sa dami ng oras na magkasama tayo, hindi ko na kayang itago pa ang nararamdaman ko. Gusto kong ipagtapat sa’yo ang totoo.”

“Anong totoo?” tanong ni Neil, ang kanyang tono ay naging seryoso.

“Na mahal kita,” sagot niya ng tapat, na tila nagbigay-lakas sa kanya. “Mahal na mahal kita, at hindi ko na kayang itago pa ang nararamdaman kong ito. Sa lahat ng mga pagkakataon na magkasama tayo, sa lahat ng mga pangarap at mga plano, ikaw ang lagi kong iniisip.”

Ang kanyang mga salitang iyon ay nagdulot ng tahimik na sandali. Tumayo si Neil, lumapit sa bintana, at tumingin sa labas. “Alona, ang mga nararamdaman mo ay mahalaga, pero kailangan nating pag-usapan ang mga realidad ng ating sitwasyon,” sagot niya, ang kanyang tinig ay puno ng pag-aalala.

“Alam kong hindi madali ang sitwasyon natin. Pero sa tingin ko, may paraan para maging mas maayos ang lahat. Hindi ko nais na maging lihim ang pagmamahal ko para sayo,” sagot ni Alona, ang kanyang boses ay puno ng pag-asa.Naramdaman ni Neil ang bigat ng mga salita ni Alona. Alam niyang totoo ang kanyang nararamdaman, ngunit nag-aalangan siya. “Alona, mahalaga ka sa akin, ngunit may mga hadlang na hindi natin maiiwasan. Ang mga tao sa paligid natin, ang mga inaasahan, at ang ating mga buhay—hindi ito madali.”

“Alam ko,” sagot ni Alona, tila nagigipit na. “Ngunit kung hindi natin subukan, paano natin malalaman? Gusto kong ipaglaban ito, Neil. Gusto kong maging tayo, kahit na sa kabila ng lahat ng ito.”

Mabilis na pumasok sa isip ni Alona ang mga salitang iyon, tila isang himig na patuloy na umuulit sa kanyang isipan. "Gusto kita," ang mga salitang iyon ay tila nagsilbing alon na bumuhos sa kanyang puso, nagdadala ng kasiyahan at pangamba sa parehong pagkakataon.

"Neil, mahalaga ang mga salita mo," sagot ni Alona, sinubukang ilapat ang kanyang mga saloobin. "Ngunit ano ang ibig sabihin nito para sa atin? Ano ang mangyayari sa mga darating na araw?"

"Di ko masagot yan, Alona," tugon ni Neil, na tila nag-aalangan ngunit puno ng pag-asa. "Ngunit ang masasabi ko, gusto kita."

Lumapit siya kay Alona at niyakap ito ng mahigpit. Ang yakap na iyon ay puno ng init, at sa ilalim ng mga braso ni Neil, naramdaman ni Alona ang ginhawa at takot na sabay na dumadaloy. Naramdaman niyang parang isang tangkay na hawak ng hangin—nagmamadali, ngunit may bahid ng tiwala.