Chapter 4

Kita rin ni Azariah ang bubong ng kanilang bahay na halata ang kalumaan nito dahil sa kinakalawang na ito ay may iilan ilan naring butas na makikita sa yero nilang bubong.

Hindi niya maiwasang makaramdam nang pagka habag dahil sa nakikitang sitwasyon ng kanilang bahay. Wala man lamang siyang nagawa para maipaayos maski ang bubongan lamang nila.

Paniguradong nababasa ang ilan nilang kagamitan kapag sasapit ang tag ulan. Kaya nga siya lumuwas ng maynila noon para makapag hanap ng trabaho at nang maipa ayos niya ang kanilang bahay.

Pero sa kasamaang palad ay na bulag siya sa isang pag ibig nang dahil lamang sa mga mabulaklak na mga salitang lumabas sa inaakala niyang totoong pag mamahal ng isang lalaki.

Kita mo ngayon ang kalagayan niya.

Even how difficult her situation is, she choosed to hide it to her family. Dahil ayaw niya nang dumagdag pa sa isipin ng mga ito.

Umakyat siya sa itaas at tinungo ang dati niyang kwarto. Maayos parin naman ito halatang palaging nililinisan dahil walang kahit na anong alikabok ang makikita sa bawat sulok nang silid.

Ang ilan niyang mga gamit na naiwan ay maayos parin na naka lagay roon.

Itinabi niya sa gilid ang bitbit niyang maleta saka dahan-dahang na upo sa kahoy na higaan.

Subrang na miss niya din itong kwarto niya.

Napapangiti na lamang siya habang sinusuyod nang tingin ang maliit na sulok nang kaniyang silid.

Hindi nag tagal ay bumaba na rin siya at nag tungo sa maliit nilang kusina. Naisipan niyang mag saing na lamang habang maliwanag pa.

Wala kasi silang kuryente at tanging gasera lang ang kanilang ginagamit.

Habang abala siya sa kaniyang ginagawa sa kusina ay may iilang mga katok ang umalingawngaw sa kahoy nilang pintoan.

Nag tataka naman siyang lumapit roon para silipin kong sino ang naroon. Binuksan niya nang dahan dahan ang pinto.

"Laurence?" Takang tanong niya nang ma bungaran ang binata sa labas nang kanilang bahay.

Nilakihan niya ang pagkaka awang nang pinto at pinatuloy ito sa kanilang tahanan.

"Pasok ka, pasensya kana sa bahay namin, medyo may kalumaan na at hindi pa namin naipapa ayos. Ano palang ginagawa mo rito?"

Nahihiyang aniya rito. Kaagad naman niyang isinara ang pinto nang makapasok ang binata. Ipinatong nito sa mesa ang mga supot na dala na nag lalaman nang mga pagkaing binili pa nito.

"Galing kasi ako sa bahay nila mayor, para pag usapan ang tungkol don sa project na gagawin namin. Wala pa naman siya don kaya naisipan kong pumunta muna dito sa inyo. Naisipan ko na din palang bilhan ka nang pagkain" Mahabang litanya nito.

"Naku, nag abala ka pa. Pero salamat sa mga 'to mukhang subra na kitang na aabala"

"Ano ka ba, h'wag mo nang isipin iyon" Sambit nito kaya naman napa ngiti na lamang si Azariah dahil sa kabaitan nang binata.

Inalok niya pa muna itong mag kape na hindi naman tinanggihan ni Laurence.

"Pareng, Laurence! nariyan ka ba?" Isang boses ang sumisigaw papalapit sa bahay nila Azariah kaya naman kapwa silang napalingon.

Nag lakad naman si Azariah patungo sa pintoan at agad itong binuksan.

Bahagya pang nagulat ang lalaki nang makita nito si Azariah.

"Uy, Azariah! narito ka na pala? kailan ka pa naka uwi?" Pag tatanong pa nito. Ngumiti muna sandali si Azariah bago ito sagotin.

"Kanina lang nabalitaan ko kasi ang nangyare sa itay kaya napa uwi ako"

"Naku, e yang tiyahin mo kasi napaka swapang, biruin mo 'yun. Nagawa talaga nitong ibenta ang kalabaw ni Mang Joselito para lamang sa bisyo nito" palatak na sambit pa nito.

Isa ito sa mga ka barangay nila, likas na madaldal din ang isang ito at dati nang kaibigan ni Laurence noong dito pa sa bayan nang Santa Monica naka tira ang pamilya nang binata.

Maya maya ay sumilip sa likuran ni Azariah si Laurence kaya naman napabaling ang tingin nang lalaking nasa labas sa binata.

"Pareng Laurence, nariyan na pala si Mayor at gusto ka daw nitong maka usap" anito.

"Ganoon ba, Dindo. Sige at pupunta na rin ako doon" Saad niya sa lalaki. Kaagad silang nag paalam kay Azariah na tinanguan naman nito.

Nang maka alis na ang dalawa ay isinara na nito ang pintoan nang kanilang bahay.

Dahil medyo ma dilim na din ang paligid ay kaagad niya nang sinindihan ang kanilang gasera na nag bibigay tanglaw sa ma dilim nilang bahay.

Kinabukasan

Habang bumibili sa tindahan ni aleng Marites si Azariah ay kaagad namang nagsi tinginan sa kaniya ang dalawang ale na tumatambay roon.

"Azariah naka uwi kana pala? nabalitaan mo na siguro ang nangyare kay Joselito" ani nang isang ale na nag ngangalang Rita.

Kilala ito ni Azariah dahil parati itong naka tambay sa tindahan ni aleng Marites kasama ang iba pa nitong mga kaibigan na kapit bahay lang din naman nila.

"Oho, aleng Rita kahapon lang po ako naka uwi at dumiretso nga akong hospital para makita ang lagay ni itay"

"Kawawa nga ang itay mo kasi siya na ang nawalan nang kalabaw dahil kay Melba tapos siya pa itong na ospital ngayon matapos tagain nang asawa nang tiyahin mo" singit pa ni aleng Rosing na isa sa ka utotang dila ni aleng Rita.

Sila ang madalas na tumatambay sa tapat nang tindahan ni aleng Marites.

Ngumiti na lamang dito si Azariah at hindi na sumagot pa.

Akmang aalis na sana siya nang makita niya ang kaniyang tiya Melba na patungo sa tindahan ni aleng Marites.

Nilagpasan siya nito, mukhang hindi siya napansin nang kaniyang tiyahin dahil deri deritso itong nag lakad palapit sa tindahan.

"Marites, pa kuha nga muna nang yosi diyan tatlong piraso lang" halos pa sigaw pa na sambit nito sa tindera. Animo'y isa itong reyna kong makapag utos.

"Aba, Melba mahaba pa nga ang listahan nang utang mo sa akin, ni hindi kapa nga nakaka bayad tapos ngayon uutang ka na naman?" Reklamo ni aleng Marites.

"Marites naman parang hindi naman ako mag babayad. Sige na, tatlong yosi lang naman e" pag pupumilit pa nito sa tindera na pautangin siya nang sigarilyo.

Bigla namang nag bulong-bulongan sina aleng Rita at aleng Rosing.

"Naku, tara na Rosing nariyan na si Melba baka mamaya bigla na lamang iyang mag amok at ma damay pa tayo" Turan ni aleng Rita na hinila na si aleng Rosing papalayo sa tindahan.

Kaagad naman silang nag paalam kay Azariah na tanging tango lamang ang itinugon nito sa dalawa.

Muli niyang binalingan ang tiyahin na nag pupumilit paring mangutang. Pinukol niya nang masamang tingin ang kaniyang tiyahin na naka talikod naman sa gawi niya.

Hindi niya maipag kakaila sa sarili na kina popootan niya ang kaniyang tiyahin dahil sa ginawa nito sarili nitong kapatid na siyang ama niya.

"Hindi na kita mapapa utang Melba, kong ako sa'yo mag bayad ka muna nang utang mo sa'kin. Malulugi ang negosyo ko sa'yo eh"

Halos mag wala naman si Melba nang hindi talaga siya pinautang ni Marites.

"Tsk! ma lugi nga sana yang tindahan mo. Parang tatlong yosi lang ayaw pang pautangin" Inis na turan nito matapos sipain ang pader nang kinakatayoan nang tindahan ni aleng Marites.

Tumalikod ito at biglang nag tama ang mga mata nila ni Azariah.

Kumunot pa ang noo nito habang inaaninag kong sino nga ba ang babaeng nasa harapan. Nang makilala siya nito ay agad na rumihestro ang malapad na ngiti sa mga labi nito.

"Uy, naka uwi na pala ang pamangkin ko. Kamusta naman ang buhay sa maynila? Balita ko mayaman daw ang napangasawa mo roon, totoo ba? siguro naman may pera ka diyan baka pwedeng maki hiram muna.

Pam biling yosi lang ayaw kasi mag pautang ni Marites" Walang ka gatol gatol na sambit nito kay Azariah.

Parang wala itong ginawa sa pamilya niya kong kausapin siya nito ngayon.

Hindi niya sukat akalain na subrang kapal palang talaga nang mukha nang kaniyang tiyahin. Kong humarap ito sa kaniya ay para bang wala itong kasalanan sa kanila.

Nag pipigil lamang nang galit si Azariah sa harap nang kaniyang tiya Melba. Matapos ang ginawa nitong pag benta sa kalabaw nang ama, ngayon ay may gana pa itong umutang sa kaniya.

"Hoy! ano na mag papahiram ka ba nang pera?" Sikmat nito sa kaniya nang hindi siya umimik.

"Ibinenta niyo na nga po ang kalabaw na pag mamay-ari ni itay ngayon naman may gana pa kayong humiram nang pera sa'kin. Wala ho, akong maipapahiram sa inyong pera" inis niyang sambit dito.

Nag tagis naman ang bagang nang kaniyang tiyahin dahil sa sinabi niyang iyon.

"Bastos kang bata ka! ano naman ngayon kong ibinenta ko ang kalabaw nang ama mo? dapat lang iyon sa madamot na katulad niya. Tsk! naka tuntong ka lang nang maynila akala mo kung sino ka na, e hindi nga umunlad ang pamilya mo kahit pa nag punta ka nang maynila. Pa'no kasi inuna mo ang kalandian at nag pa buntis ka doon." Asik nito.

Napa kuyom ang kamao ni Azariah dahil sa pang iinsulto nito sa kaniya.

Pero gayunpaman ay pinili niyang huwag na lamang kumibo. Pilit niyang pinapakalma ang sarili na huwag itong patulan pa.

"Ayst, maka alis na nga lang, wala kang kwenta" Saad pa nang tiyahin niya na nilagpasan siya at nag lakad na papalayo.

"Ate, bakit ho kayo naka tulala riyan?" takang tanong ni Nica nang lapitan siya nito na naka upo sa waiting area sa labas nang room kong saan naka ratay ang kanilang ama.

Sa awa nang diyos ay nagka malay narin naman ito.

Pero hindi pa sila maaaring lumabas dahil kasalukuyan paring susuriin ang sugar na tinamo nang ama. Baka daw magkaroon ito nang impeksyon kaya kailangan pa nitong mamalagi roon nang ilang araw.

Ngumiti nang tipid si Azariah nang balingan niya ang isa sa kambal niyang kapatid. Hinaplos niya ang ulo nito na ngayon ay umupo na sa kaniyang tabi.

"Wala marami lang iniisip ang ate" she said while faking a smile.

"Katulad po nang ano ate?" Pag tatanong pa nang kapatid niya.

"Basta, hindi mo pa iyon maiintindihan sa ngayon kasi bata ka pa" aniya rito.

"Edi pilitin niyo pong ipa intindi sa'kin" na tawa na lamang si Azariah dahil sa kakulitan nang kaniyang kapatid.

Maya maya pa ay lumabas nang silid ang ina ni Azariah. Kahit na may ngiti sa labi nito ay halata parin ang lungkot na makikita sa mga mata nito.

Inutusan nito si Nica na bantayan muna ang ama sa silid nito na kaagad namang sinunod nang bata. Kapag kuwan ay naupo ito sa tabi ni Azariah.

"Anak, mga ilang araw pa siguro mag lalagi dito ang ama mo. Habang tumatagal ay palaki naman nang palaki ang hospital bills. Wala tayong ibang pag kukuhanan nang perang ibabayad" Nanlulumo na turan nito kay Azariah.

Marahan namang hinaplos ni Azariah ang likod nang kaniyang ina dahil nag sisimula nang pumatak ang mga luha nito dahil sa kakaisip sa kanilang sitwasyon.

"Tahan na ho, inay. Hayaan niyo at gagawa po ako nang paraan para sa hospital bill ni itay at sa ibang gamot na kakailanganin niya" Pag papalakas niya sa loob nang ina.

Pero lubos din siyang nababahala dahil hindi niya alam kong saan sila kukuha nang pambayad sa hospital bill nang ama oras na ma discharge na ito.

Wala naman siyang sapat na perang dala para maipam bayad.

Isang tao na lamang ang naiisip niya na makakatulong sa kaniya. Sana nga lang talaga ay matulongan siya nito.

Napapa buntong hininga siya habang tinitignan ang screen nang kaniyang cellphone. Naka ilang tawag na siya sa kaniyang asawa ay hindi parin nito iyon sinasagot.

May trabaho ba ito ngayon? o baka naman busy ito kasama ang haliparot nitong kabit.

Muli niyang tinawagan ang numero nito, matapos ang ilang ring niyon ay nabuhayan siya nang loob nang sa wakas ay sagotin na nito ang kaniyang tawag.

"H-hello" na uutal pa niyang sambit.

"What do you want? nasa opisina ako at marami ang ginagawa ko" nalungkot naman si Azariah dahil sa sinabi nito. Kasing lamig pa ito nang yelo kong pakitungohan siya.

Kaya naman bago pa ibaba nang asawa niya ang telepono ay sinabi niya na rito ang kaniyang pakay kong bakit siya napa tawag.

Gusto niyang humingi nang kaunting pera dito para sa hospital bills nang ama at sa mga gamot na kakailanganin nito para sa pag papagaling.

"Yan lang ba ang kailangan mo kaya ka tumawag? you want me to pay for your dad's hospital bills?" Hindi makapaniwalang saad nito sa kabilang linya.

"H-hindi ko na kasi alam kong kanino lalapit. Kaunting halaga lang naman ang hinihingi ko"

"Hindi ako mag bibigay" nakagat na lamang ni Azariah ang pang ibabang labi dahil sa sinabi nang asawa.

"Damon, please naman___" She tried to beg na baka sakaling lumambot ang puso nito at tulongan sila sa kanilang kinakaharap na problema.

Pero kaagad na pinigil nito ang iba pa niyang sasabihin.

"I won't waste my money para lang sa ama mo. Problema mo na 'yan. H'wag ka na ulit tatawag dahil busy ako sa trabaho" ma riing sambit nito sa kabilang linya bago ibinaba ang tawag.

Nang hihinang napa sandal na lamang sa pader sa Azariah dahil wala naman siyang napala sa naging pag-uusap nila nang kaniyang asawa. Ayaw nitong mag bigay nang pera para sa kaniyang ama.

Ngayon ay hindi niya na alam kong saan o kanino siya dapat na lumapit. Wala sa sariling tumayo siya at nag lakad papunta sa silid nang kaniyang ama.

Hindi muna siya pumasok at na roon lamang siya nakatayo sa bukana nang pintoan.

"Lydia iuwi niyo na ako sa bahay, ayukong mag tagal dito sa hospital mas lalong lalaki lamang ang gastosin natin" halos nanghihina pang pakiusap nang kaniyang ama sa ina nito na naka upo sa gilid nang kama habang hawak ang kamay nang asawa.

"Ano ka ba naman Joselito, kailangan mo pang mamalagi rito nang ilang araw para ma monitor iyang sugat mo at hindi magkaroon nang impeksyon. Kaya hindi kapa pwedeng iuwi"

"Sa bahay na lamang ako mag papagaling, basta iuwi niyo na ako ayaw ko na dito"

Napa buga na lamang nang hangin ang ina ni Azariah dahil mukhang desidido na ang ama niya na sa bahay na lamang ito mag papagaling.

Kaya naman kahit nang hihina ang mga tuhod ay pilit siyang nag lakad papasok sa loob at agad na lumapit sa ama na kaagad naman siyang sinulyapan.

"Itay h'wag na ho kayong makulit, hindi pa kayo gaanong magaling kaya kailangan niyo pang mamalagi rito ayun narin sa sabi nang doctor"

iningusan siya nang ama at ibinaling nito sa ibang deriksyon ang paningin.

"Mas lalaki lang lalo ang bill natin kong mag tatagal pa ako rito"

Nagka tinginan na lamang si Azariah at ang kaniyang ina.

Alam nilang pareho na nag aalala ito sa magiging bayarin nila sa hospital. Ayaw nitong maging pasanin sa kanilang dalawa.

Dahil ito ang haligi nang tahanan na dapat sana ay kumakayod ito ngayon para sa kaniyang pamilya.

Pero dahil sa hindi inaasahang pangyayare, heto ito ngayon sa hospital at nakaratay. Ngayon ay pinoproblema nang pamilya ang perang ipambabayad sa hospital bills nito.

Kung makaka labas din naman ito nang hospital ay hindi rin naman agad makakapag trabaho dahil kinakailangan munang gumaling ang sugat nito.

Isa pa ay wala na ang alaga nito na siyang malaking ambag sa kabuhayan nila. Paano na ngayon ang kanilang pamilya. Mahirap na nga sila, ngayon ay mas lalo pa silang nag hirap.

"Manong bayad ho" Saad ni Azariah sa tricycle driver nang maka baba sila.

Kasama niya ang dalawang kapatid na kambal na pinauwi muna nang ina dahil may pasok ang mga ito.

Ang ina niya muna ang nag babantay sa ama nila, mamaya ay babalik din naman kaagad nang hospital si Azariah at mag dadala na lamang siya nang ilang gamit at pagkain para sa kanilang ina.

"Ate mag iigib muna kami don sa poso kaunti na lamang kasi ang tubig" Pag papaalam naman ni Nico sa kapatid matapos nilang makarating sa kanilang tahanan at sipatin nito ang timba nilang pinag iimbakan nang tubig ay halos wala na iyon laman.

"Oh, siya sige mag iingat kayo ha" bilin niya naman sa mga ito.

Kaagad namang inilagay ni Azariah ang iilang maruruming damit nang ina sa balde para ma labhan niya mamaya.

Nag asikaso na din siya nang kakainin nila para sa tanghalian dahil kailangan pang pumasok nang kaniyang mga kapatid.

Ilang araw na ding naka liban anh mga ito sa skwela dahil sa salitang pag babantay sa kanilang ama.

Hindi rin naman nag tagal ay dumating na ang mga kapatid bitbit ang mga gallon na nag lalaman nang tubig. Sinabi niyang maligo na ang mga ito nang maka kain na at maka gayak papuntanh skwelahan.

Dahil may kalayuan pa umano ito mula sa kanilang bahay.

Sanay naman ang dalawa na mag lakad lamang patungong skwela. Mensan ay may mga tricycle driver na nag mamagandang loob at pinapasakay sila nang libre at inihahatid sa skwelahan nang mga ito.

Pagkatapos kumain nang dalawang kambal ay nag bihis na ang mga ito nang uniporme at handa nang umalis. Dahil may natitira pa namang pera si Azariah ay ibinigay niya na iyon sa dalawa para may pamasahe ang mga ito.

"Salamat, ate, alis na po kami"

"Sige, ingat kayo. Umowi ka agad pagkatapos nang klase ha"

"Opo" sabay na sambit nang dalawa habang nag lalakad na paalis.

Nang wala nang ibang gagawin si Azariah ay minabuti niyang labhan ang iilang maruruming damit nila.

Doon na siya nag laba sa posong pinag kukuhanan nila nang tubig.

Kasalukuyan na siyang nag babanlaw nang mga damit nang mamataan niya sa di kalayuan si Laurence kasama ang mayor nang kanilang bayan at ang isang magandang babae na kasa kasama nang mga ito.

Pagkaka alam niya ay iyon ang panganay na anak nang mayor.

Hindi niya na pinag aksayahan nang tingin ang mga ito at tinapos na lamang ang kaniyang ginagawa nang sa ganon ay maisampay niya na mga nilabhan at ma tuyo kaagad.

Lalo pat madami na rin ang mga nag sisidatingan para mag igib nang tubig sa poso.

A/N: Ito muna for this chapter my beloved readers. Don't forget to vote, comment and follow.