HUMINTO sila sa isang private cementery. Napakunot ang kaniyang noo. Ang aga naman pinakita sa kaniya ni Henrik ng kaniyang pupuntahan after 1 year. Alam niyang dito siya patutungo sa lugar na ito, no need na ipakita sa kaniya."Ah, you are showing me my rightful place." Sinabayan niya iyon ng tawa. Wala lang, natatawa lang siya sa katotohanan na mauuna siyang mamatay.Tumiim naman ang mata ni Henrik sa kaniya at matagal siya bago tinitigan bago ito nagsalita. "Don't talk like that, Trie." May pagbabanta sa boses nito.Nagkibit lang siya ng balikat habang ito ay lumabas at pinagbuksan siya ng pintuan. Kinuha rin nito ang basket of flowers sa backseat ng sasakyan."Anong gagawin natin dito? Kung may huli man akong dapat puntahan, iyon ay sementeryo but now, you brought me here first? What's the point? Are you showing me my grave? Well, I'm gladly wanna see it.""Will you shut the fuck up, Trinity!" Tumaas ang boses nito at galit na hinawakan siya sa braso pero may pag-iingat pa rin na
Tahimik lang si Trinity habang nakikinig ng musika mula sa car stereo ni Favio. Napapansin niya ang panay pagsulyap sa kaniya ng binata habang nagmamaneho pero hindi niya ito pinansin. Nakatutok lang ang kaniyang mata sa daan at wala siyang balak magsalita o makipagkwentuhan."Are you... Okay?""Yeah," kiming sagot lang din niya.Tumango lang din si Favio at hindi na muling nagsalita. Nag-focus na ito ulit sa kalsada habang siya, naalala niya ang mga salitang binitawan ni Henrik sa harap ng puntod ng Ina nito.Mapakla siyang natawa. Talaga nga naman nakakatawa ang sitwasyon niya ngayon. Hindi na nga siya mahal ng taong mahal niya, niyayaya pa siyang magpakasal dahil lang sa naramdaman awa.Lihim siyang napabuntong-hinga at binaling ang mata sa bintana ng sasakyan. Pinagmamasdan niya ang bawat establishemento na kanilang nadadaanan."Can we go to any museum?""Yeah, yeah sure.""Thanks Favio."At sandali niyang pinikit ang mata. Hindi na siya napilit ni Henrik na sumakay sa sasakyan ni
Padarag na binagsak ni Henrik ang iniinuman baso ng alak. Nasa counter siya ng pribadong bar at hinihintay niya lang dumating si Serenity. Tinawagan niya ang dalaga na magkita sila nito at ito ang nagsuhestyon ng lugar kung saan sila magkita.Mas nauna siya rito ng kalahating oras at ngayon ay hinihintay na lamang niyang dumating ito. Kilala niya si Serenity. Ito ang may-ari ng pinagtatrabahuan Country's Coffee Shop ni Lianne noon. Inimbita rin siya nito minsan sa birthday celebration nito noon at alam niyang may gusto sa kaniya si Serenity noon pa. Umamin ito sa kaniya nung gabi pagkatapos ng birthday celebration nito pero hindi niya ito tinugon. Lalo na at kay Lianne nakatuon ang kaniyang atensyon noon at nirespito ito noon ni Serenity."Hey!"Lumingon si Henrik sa dalaga na dumating lang ngayon. Humalik ito sa kaniyang pisngi at umupo sa katabi niyang stool. Nag-order ito ng sarili nitong drinks at siya ang nagbayad."So, we've here! What do you want to discuss? Is it the wedding?"
Magaan ang gising ni Trinity nang araw na iyon kahit buong magdamag siyang umiyak. Tiningnan niya muna ang kaniyang sarili sa salamin at nakita niyang namamaga ang kaniyang eyebag pero hindi ang pisngi niya.Mabilis siyang naligo sa umagang iyon at naghanda ng almusal. Hindi na siya nag-abala pang lagyan ng yelo ang namamagang eyebag. Magsusuot na lang siya ng sunglasses mamaya, kunwari cool pa rin siya kahit ang totoo ay malapit na siyang mamamatay.Pupuntahan niya ngayon si Henrik. Mag-uusap silang dalawa! Wala na siyang pakialam sa puso niya, ang malahaga ay si Serenity at ito dapat ang magkatuluyan.Mayamaya pa ay may narinig siyang tatlong mahinang katok. Meron naman siyang door bell pero tinungo niya pa rin ang pintuan. Kung sakaling si Henrik ito, mas mabuti para makapag-usap sila ng masinsinan.Eksaktong pagbukas niya ay hindi si Henrik ang nasa labas, kundi si Favio. May dala itong isang bote ng fresh milk at halatang napadaan lang dahil sa outfit nitong naka-jogging.Namumul
Masayang kausap ni Trinity ang kaniyang aguelo at aguela nang gabing iyon. Totoong masaya siya kapag kaharap ang dalawang matanda dahil alam niyang hindi niya na kailangan umarteng okay sa harap ng mga ito.Nakapagdesisyon din siyang huwag sabihin sa mga ito ang totoong kalagayan niya ngayon. Ayaw niyang mag-alala ang mga ito. Mas maganda 'yong mamatay siya na walang nakakaalam at isahan sakit lang ang ibibigay niya sa mga ito.Nakipagkwentuhan muna siya sa mga ito bago siya nagpasyang magpahinga sa kaniyang silid. Ang silid na kung saan andoon lahat ng kabaliwan niya noon ni Henrik. Ang silid niya na lahat ng poster, jersey, stolen pictures ni Henrik ay nakapaskil.Napapikit siya nang tumama ang kaniyang likod sa malambot na kama. Ah, feels heaven! Iba talaga ang kwarto na nakasanayan niya. Ito lang 'yong tanging silid na nagbibigay ng pampakalma sa kaniyang katawan.Inabot niya ang human size unan na si Henrik at niyakap iyon. Hindi na siya nag-abalang palitan o itago ang kabaliwan
Pero sa loob ng pitong araw na iyon, puro pagsusuka at walang gana siyang kumain. Ang tanging kaya lang ilagay sa kaniyang sikmura ay saging at itlog. Maliban doon, wala na. Pati kape ay ayaw dumaan sa lalamunan niya kaya tubig na lang muna din siya.Nag-alala na rin ang aguelo at aguela niya para sa kaniya pero sinabi lang niya sa mga ito na sinat lang hanggang isang araw ay kinausap siya ng kaniyang aguela. Nasa hardin siya noon at tinanong sa kaniya kung sino ang Ama ng kaniyang dinadala.Doon siya halos mawalan ng kulay. Hindi makasagot at gulat na gulat sa naging tanong nito. Kung babalansehin, kasiyahan at excitement ang nakikita niya sa mata ng aguela niya habang siya, mixed emotion.Kaya ngayon, para maputol ang maraming katanungan sa isip niya, nagsadya siyang bumili ng dalawang pregnancy test sa isang grocery store. Kaagad siyang pumasok sa isang banyo at kumuha ng test. Naghintay siya ng ilang segundo at nung lumabas ang resulta, bigla siyang namutla.Nanginig ang kaniyang
"I pronounce you husband and wife. You may now kiss the bride."Isang masuyong halik ang binigay ni Henrik kay Trinity at kasunod niyon ay palakpakan ng tatlong tao na naging testigo na kasal na sila.Isang civil wedding ang naganap at ang tanging bisita lang ay si Favio, aguela at aguelo niya. Maliban doon, wala ng iba. Siya ang may gusto noon at ayaw niyang maraming makakaalam. Sa isang judge sila kinasal.Nung una ayaw niyang tanggapin ang alok ni Henrik hanggang sa naalala niyang kailangan niya ng tulong. Para sa anak niya. Hindi niya kakayanin ang operasyon. Balak niyang lumuwas sa ibang bansa at magpaopera at kailangan niya ng malaking pera sakali.Kung nung una, okay lang sa kaniya na mamatay siya. Ngayon, huwag muna. Huwag muna!"Congratulations sweety!" Mabilis na lumapit ang aguela at aguelo niya sa kaniya at niyakap siya nang mahigpit.Yumakap din siya sa mga ito. Pinapangako niyang dadalawin niya pa rin ang mga ito kahit mag-asawa na sila ngayon ni Henrik."Congratulation
Napangiti si Trinity nang mabasa niya sa google ang meaning ng kärlek ay ‘love’ sa salitang swedish. Yes, naalala niyang swedish si Henrik at paminsan-minsan nagsasalita ito ng swedish noon pero mas nag-uusap sila sa salitang english at tagalog.Mabilis siyang naggayak sa araw na iyon. Gusto niya sanang magmukmok sa silid na iyon pero baka masanay siya kaya papasyal siya at lalanghap ng hangin.Maraming nagbago sa buhay niya sa isang iglap lang ng mata. Nakakalito nga isipin kung blessings ba talaga itong sakita niyang tumor o hindi. Nakakatawa lang talaga isipin dahil kasama niya sa iisang bubong si Henrik at ngayon ay asawa na siya nito. Hawak niya ang apelyido nito na pinag-aagawan ng ibang babae. Funny to say, pati pa nga ang kaniyang kapatid."Trie?" Tatlong katok sa pintuan ng silid niya ang nagpagising sa kaniyang diwa.Nakaharap pala siya sa salamin at pinagmamasdan ngayon sa life size mirror ang manipis na tiyan. "Wait, wait! I'll be there in a minute." Mabilis niyang kinuha
“Ano? Okay na ba kayong dalawa? Mabuti naman at makakatulog na ako ng mahimbing nito. Hindi na ako susundutin ng konsensya ko.” nakahingang saad ni Magnar. Nakaharap sa mga ito ang phone niya at naka-live pa rin ang mga ito gamit sa Facebook niyang kagagawa lang kanina. Gamit niya ang pangalang 'Magnesiumʼ. “Mga ka-viewers, 'yan pala ang dalawang lovebirds. Nagkasakitan muna bago nagbalikan. Kita niyo ang dalawang 'yan? Parang mga tanga lang. Ayawan bago balikan. Kaya ayuko magmahal kasi ganiyan mangyayari sa'kin—— awts! Tangina mo nambato pa!” inis na lumayo siya sa mga ito. Vlogger siya ngayon. “Kilala niyo ang lalaking 'yan? Kaibigan ko 'yan na pinagselusan ako. Hahah. Bobo amputa! Anyways, maganda kasi ang Mariebabes pancakes honey loves so sweet niya kaya ganiyan siya kabaliw.”“Umalis ka nga rito!” asik sa kaniya ni Gallagher.“Masaya ka lang, eh. Taena mo ito na, aalis na!” mabilis niyang saad nang akmang batuhin siya nito ng prutas.Lumayo siya sa mga ito at nagtungo sa sala.
Sabay silang nagtawanan dalawa ng babaeng mahal niya at para mas lalong mapapasana all ang kaibigan, walang sabing tinawid niya ang pagitan ng labi nila ni Marie. Kung alam lang pala niya na sa ganitong paraan siya papatawarin ng dalaga, nag-live na siya sa facebook at nagkunwaring tumalon mula sa roof top ng building noon."Don't be mad at me Gal, Marie. Ang totoo niyan, buong mundo ang nakapanood sa inyo ngayon.""The hell?!""Ano!""Isang buong gabi lang ito." Humalakhak ito. "I'll delete it by morning, swear." Nagtaas ito ng kamayna parang nangangako.Hindi na sila umimik dalawa. Muli niyang hinarap ang dalaga at tinawid ulit ang pagitan ng kanilang labi at mariin itong hinalikan. Parang may fireworks ang kaniyang puso nang tugunin nito ang halik na binigay niya at mas marubdob na paraan. Halik na kay tagal nilang tinitimpi ang isa't isa at wala silang pakialam kung nasa live video sila ni Magnar. Maiinggit ito.Natigil lang sila nang tumunog ang kaniyan tiyan. Natawa siya nang du
Isang malakas na suntok ang tumama sa mukha ni Gallagher nang maiahon siya ni Magnar sa ilalim ng tubig. Galit itong nagsisigaw sa mukha niya habang sinuntok ulit ang kaniyang mukha at niyugyog ang kaniyang balikat."Stupid! Are you trying to kill yourself?! Gago ka na ba talaga, ha, Gal? Tangina mo! Tangina mo talaga!"Nagmulat siya ng mata at nakita niya si Magnar na galit na galit. Nakaupo na ito sa kaniyang tabi at basang-basa. Dahan-dahan siyang bumangon at napahawak sa kaniyang panga. Ngayon siya ulit nakatikim ng suntok mula sa kaibigan."Masakit," usal niya.Napasinghot naman ito at binatukan siya. "Tangina mo Gallagher!""Nasaan ang pinapakuha ko sa'yong beer?""Wala ka ng stock ng beer sa ref mo. May magdadala rito maya-maya lang at darating."Nagkibit siya ng balikat at pinunasan ang gilid ng labi. Nalasahan niya ang kaniyang sariling dugo na nagmula roon. Sa suntok marahil na binigay sa kaniya ni Magnar."Ano ba ang nasa isip mo?""I just wanna rest. Kahit isang gabi lang.
Limang buwan nagdaan. Walang nagbago sa pakikitungo sa kaniya ni Marie. Mas lalo itong naging malamig sa kaniya nung lumipat na ang mga ito sa Manila at sunod pa rin siya nang sunod. Nagmukha siyang aso sa kakasunod sa dalaga. Pinayuhan na rin siya ni YX pero hindi siya nakinig.Binigyan siya nito ng bakasyon at pinakiusapan ayusin niya ang kaniyang sarili pero mahirap yata gawin ang sinabi nito. Mabilis lang sabihin pero sa bawat gabing nagdaan, dahan-dahan siyang tinutupok ng sarili niyang kalungkutan.Tulad ngayon, nasa sariling penthouse siya sa Manila at mag-isang umiinom habang nakatingin sa kalawakan sa gabing iyon. Pang-ilang bote niya na ito ng beer at malakas-lakas na ang tama niya.Natatawa siya habang paulit-ulit na lumilitaw sa isipan niya ang magandang mukha ni Marie. Natatawa siya pero ang sakit na kaniyang naramdaman ay hindi kayang pawiin sa ilang bote ng beer na kaniyang ininom."Marie!!!" malakas siyang napasigaw. Nasa terasa siya at walang makakarinig kahit magwala
Ang lawak ng ngiti ni Gallagher nang maihanda niya ang adobo at dalawa pang niluto. Mabango pero ingat si Magnar, dahil may nilagay siyang pagsisihan nito ng buong buhay. Nagpipigil siyang humalakhak. Umarte siyang kalmado nang umakyat siya sa hagdanan. Susunduin niya lang ang kaibigan at ihatid ito sa kamatayan.Sinadya niya munang daanan ang silid ni Marie at nakita niyang nando'n pa rin ang pagkain sa labas kung saan niya iniwan. Napabuntunghinga siya. inuna niyang kunin ito at bumaba papuntang kusina. Naawa siya sa lutong pagkain niyang hindi man lang nagawang tikman.Nilagay niya sa hugasan ang tray nang magsalita na sa likuran niya si Magnar. Kasunod nito si Marie at mukhang giinawa nitong proteksyon ang babae laban sa kaniya. Ngumisi siya sa isip. Gano'n nga, hangga't nasa paligid ang dalaga hindi niya ito dadapuan ng daliri."Luto na ba Gal?"Huminga muna siya ng sama ng loob bago tumango. "Yeah.""Good! Kasi gutom na ako.""Kumain ka na bago ko ihampas lahat 'yan sa'yo."Ning
Mabilis pa sa kidlat ang naging pagtakbo ni Gallagher sa bintana ng sala para totoong silipin kung nandito nga ba ang walang hiyang kaibigan niya. napamura siya ng malakas nang makita itong nakangiti, umakyat sa bakod at nagwagayway ng puting bandila. May suot itong puting damit na may nakatatak na pangalan niya at peace sign. Nagdilim ang kaniyang mukha. May gana pa talagang umarteng kaibigan sila ngayon. Kung alam lang ni Magnar na nung nakaraan araw pa siya gigil na gigil na pilipitin ang leeg nito hanggang sa mangisay ng tuluyan at layuan ang babaeng mahal niya!"Tanginang gagong 'to! Nagpakita pa talaga—" Hindi niya natuloy ang iba pa na sasabihin nang marinig niya ang mga yapak na nagmula sa hagdanan.Paglingon ni Gallagher, ang walang emosyong mukha ni Marie ang kaniyang nakita. Deri-deritso itong nagtungo sa pintuan na hindi siya nakikita o sadyang ayaw lang siyang tingnan.Gusto niyang harangan ang pintuan para huwag itong lumabas at baka makita nito si Magnar pero hindi niya
Blangko ang mukha ni Marie nang tingnan siya nito at tanggap ni Gheron iyon. Siya ang gumawa ng bagay na ikakamuhi sa kaniya ng dalaga kaya hindi siya pwedeng magreklamo kung pahihirapan siya nito. Babalik siya sa una kung saan at kung paano siya nito kinausap pero mahihirapan siya ngayon."Fidel...""Oh?" mabilis na lumapit si Fidel kay Marie nang tawagin ito ng dalaga. Kakapasok lang nito sa pintuan at may dalang mga prutas na pinamili."Paalisin mo ang taong 'yan." Tumingin ito sa kaniyang gawi at tinuro siya."Marie..." Napatingin sa kaniya si Fidel."Ang pagkakaalam ko, ikaw lang ang tunay kong kapatid. Kung gano'n, anong ginagawa ng taong 'yan dito? Paalisin mo," muling sambit ng dalaga at blangkong tumingin sa kesame."Gheron?"Ngumiti siya sa lalaki. "Yeah, I understand. Sige, alis muna ako." Sandali siyang sumulyap sa dalaga at lihim na nabuntunghinga kahit ang totoo ayaw na ayaw niyang umalis.Mabigat ang balikat nang lumabas siya at nagpasyang sa loob ng kotse na lamang siy
"Putangina ka! Paano ka nakarating d'yan sa probinsya ni Marie?"Tiningnan lang ng masama ni Gheron si Magnar. Akala nito hindi siya babawi sa ginawa nito? Maghintay lang ito."Kung hindi ka panay sulpot at pangingialam sa buhay pag-ibig ko, Magnar, hindi ako magkakaganito!" napakuyom ang kaniyang kamao. Nag-uusap sila sa pamamagitan ng hologram watch niya."Bakit ako?"Nag-dirty sign siya sa lalaki. Hindi sila kaibigan ngayon. Magkaaway sila ng lalaki at tama na ang tatlong araw na parusa nito sa kaniya. Pinagbibigyan lang niya ang ginawa nito para sa kasalanan ginawa niya kay Marie. Pero nangangako siyang babawi. Babawi siya para kay Marie."Huwag mong ipakita sa'kin ang mukha mo Magnar kapag nagmahal ka rin! Dahil gagawin ko rin miserable ang buhay mo. Hayop ka! Alam mong ikaw ang pinagseselusan ko, panay ka pa rin lapit sa babaeng gustong-gusto ko. Hindi ka talaga totoong kaibigan!"Isang malakas na tawa naman ang ginawa nito na parang hindi siya nito binugbog at kinulong ng tatlo
Mabilis pa sa kidlat ang paglapit sa kaniya ng lalaking tinakasan niya sa Japan. Ayaw niyang makita ang mukha nito kaya anong ginagawa nito sa harapan niya? mabilis niyang iniwas ang sarili sa lalaki. Wala siyang pakialam sa walang ampat na paglabasan ng mga dugo sa kaniyang noo."Tangina! Anong ginawa niyo kay Marie?" boses iyon ni Fidel pero nanlalabo ang kaniyang mata dahil na rin siguro sa luha kaya hindi niya makita ito.Pilit siyang tinulungan ni Gheron pero pinapaalis niya ang kamay nito. Kahit ang paghawak lang sa kaniya ay hindi niya ito pahihintulutan."Marie...""Umalis ka na Gheron! Bakit ka pa nandito?!" Tinulak niya ang lalaki pero hindi ito natinag. "Bumalik ka na sa kung saan impyerno ka galing!" Binangga niya ito para padaanin lang siya at hindi naman siya nabigo, binigyan siya nito ng daan.Ang puso niya, tuluyang nawala. Nagkawasak-wasak. Hindi lang ang lalaki ang nanakit sa kaniya, pati na rin ang inakala niyang pamilya. Pamilya pero wala siyang halaga.Mabilis siy