Pero imbes na sa bahay ni Henrik, sa kaniyang apartment siya nagpahatid. Hindi siya nito napilit na isama siya sa bahay nito. Dahil una-una, ano ang gagawin niya roon? Ang magpabigat sa lalaki?Kaya niyang umarteng normal ang kaniyang buhay. After this, balik ulit siya sa trabaho niya sa Trinia's Hideout. Balik ulit siya sa pagiging chef niya at pagiging may-ari.Sinabi niya rin kay Henrik na gusto niyang mapag-isa at huwag na siya nitong alalahanin pa.She's okay at kaya niyang patunayan ang salitang okay lang siya. Tumor lang 'yan. Maganda siya."I'll stay here tonight. I don't care kung ayaw mo."Hindi niya na kinontra ang sinabi ni Henrik. Kaya lang nito ginagawa ito dahil naawa ito. Sige, hayaan niyang maawa ito. Magsasawa rin ito.KINABUKASAN, gumising pa rin siya na naayon sa kaniyang schedule. Hindi na rin siya nagtaka nung magisnan niyang wala si Henrik sa sala. Malamang maaga itong nag-jogging sa labas o kaya nag-work out. Kahit anong gawin nito, wala siyang pakialam.Nag-ex
Isang oras siyang nagmukmok sa kaniyang silid. Nung handa na siya, saka siya lumabas na bihis na bihis na. Nagsuot siya ng isang sexy wine dress na halos labas ang kaniyang likod at dibdib. Naglagay din siya ng makapal na make up at mataas na stilettos. Kahit sa ganoon paraan, matakpan ang totoong nararamdaman niya ngayon.Kinulot niya ang kaniyang buhok at nagmistula siyang misteryuso sa kaniyang aura ngayon. Dinampot niya ang kaniyang bag kung saan andoon ang phone at gamot niya.1 year? 2 year? Nah, mahaba pa 'yan kaya gagawin niya ang mga bagay na gusto niyang gawin at kakalimutan niya si Henrik. Mahal niya? Oo, pero kakalimutan niya.Eksaktong paglabas niya ng apartment, nakita niya ng naghihintay si Henrik sa tabi ng elevator. Nakapamulsa. Suot nito ay fitted navy blue shirt at pants. Bagets na bagets ito tingnan habang may suot na cap sa ulo.Huminga siya ng malalim. Nag-unahan na naman sa pagtibok ang kaniyang puso kaya kailangan niyang pakalmahin ito at baka hindi niya mapigi
Hindi niya na hinintay na sumagot si Henrik. Tumayo na siya at lumabas, tinungo niya ang kusina. Bahala ito sa buhay nito. Pakialam niya ba?Kaniya-kaniyang bati sa kaniya ang mga staff niya at sinenyasan lang niya ang mga ito na magpatuloy sa ginagawa.Open na sila at may mga kukunting customer na rin. Nakahinga siya sa part na hindi sumunod sa kaniya si Henrik sa kusina. Bahala itong magkulong sa office niya."I wanna help."Muntikan siyang napatalon nang biglang magsalita sa kaniyang likuran si Henrik. Mabilis siyang napalingon dito at nakita niyang wala na itong suot na sumbrero.Sobrang gwapo nitong tingnan. Bakit ngayon niya lang napansin na ang hot at gwapo nito ngayon?Hindi niya rin alintana ang pagbulung-bulungan ng kaniyang mga staff, mapababae man o lalaki. Tuwang-tuwa na andoon ang presinsya ni Henrik sa kusina.Kung wala siguro siya roon, baka nagkukumahog na ang mga ito na magpa-authograph at magpa-picture sa binata. Baka nga naging riot agad sa kusina makamayan lang s
HUMINTO sila sa isang private cementery. Napakunot ang kaniyang noo. Ang aga naman pinakita sa kaniya ni Henrik ng kaniyang pupuntahan after 1 year. Alam niyang dito siya patutungo sa lugar na ito, no need na ipakita sa kaniya."Ah, you are showing me my rightful place." Sinabayan niya iyon ng tawa. Wala lang, natatawa lang siya sa katotohanan na mauuna siyang mamatay.Tumiim naman ang mata ni Henrik sa kaniya at matagal siya bago tinitigan bago ito nagsalita. "Don't talk like that, Trie." May pagbabanta sa boses nito.Nagkibit lang siya ng balikat habang ito ay lumabas at pinagbuksan siya ng pintuan. Kinuha rin nito ang basket of flowers sa backseat ng sasakyan."Anong gagawin natin dito? Kung may huli man akong dapat puntahan, iyon ay sementeryo but now, you brought me here first? What's the point? Are you showing me my grave? Well, I'm gladly wanna see it.""Will you shut the fuck up, Trinity!" Tumaas ang boses nito at galit na hinawakan siya sa braso pero may pag-iingat pa rin na
Tahimik lang si Trinity habang nakikinig ng musika mula sa car stereo ni Favio. Napapansin niya ang panay pagsulyap sa kaniya ng binata habang nagmamaneho pero hindi niya ito pinansin. Nakatutok lang ang kaniyang mata sa daan at wala siyang balak magsalita o makipagkwentuhan."Are you... Okay?""Yeah," kiming sagot lang din niya.Tumango lang din si Favio at hindi na muling nagsalita. Nag-focus na ito ulit sa kalsada habang siya, naalala niya ang mga salitang binitawan ni Henrik sa harap ng puntod ng Ina nito.Mapakla siyang natawa. Talaga nga naman nakakatawa ang sitwasyon niya ngayon. Hindi na nga siya mahal ng taong mahal niya, niyayaya pa siyang magpakasal dahil lang sa naramdaman awa.Lihim siyang napabuntong-hinga at binaling ang mata sa bintana ng sasakyan. Pinagmamasdan niya ang bawat establishemento na kanilang nadadaanan."Can we go to any museum?""Yeah, yeah sure.""Thanks Favio."At sandali niyang pinikit ang mata. Hindi na siya napilit ni Henrik na sumakay sa sasakyan ni
Padarag na binagsak ni Henrik ang iniinuman baso ng alak. Nasa counter siya ng pribadong bar at hinihintay niya lang dumating si Serenity. Tinawagan niya ang dalaga na magkita sila nito at ito ang nagsuhestyon ng lugar kung saan sila magkita.Mas nauna siya rito ng kalahating oras at ngayon ay hinihintay na lamang niyang dumating ito. Kilala niya si Serenity. Ito ang may-ari ng pinagtatrabahuan Country's Coffee Shop ni Lianne noon. Inimbita rin siya nito minsan sa birthday celebration nito noon at alam niyang may gusto sa kaniya si Serenity noon pa. Umamin ito sa kaniya nung gabi pagkatapos ng birthday celebration nito pero hindi niya ito tinugon. Lalo na at kay Lianne nakatuon ang kaniyang atensyon noon at nirespito ito noon ni Serenity."Hey!"Lumingon si Henrik sa dalaga na dumating lang ngayon. Humalik ito sa kaniyang pisngi at umupo sa katabi niyang stool. Nag-order ito ng sarili nitong drinks at siya ang nagbayad."So, we've here! What do you want to discuss? Is it the wedding?"
Magaan ang gising ni Trinity nang araw na iyon kahit buong magdamag siyang umiyak. Tiningnan niya muna ang kaniyang sarili sa salamin at nakita niyang namamaga ang kaniyang eyebag pero hindi ang pisngi niya.Mabilis siyang naligo sa umagang iyon at naghanda ng almusal. Hindi na siya nag-abala pang lagyan ng yelo ang namamagang eyebag. Magsusuot na lang siya ng sunglasses mamaya, kunwari cool pa rin siya kahit ang totoo ay malapit na siyang mamamatay.Pupuntahan niya ngayon si Henrik. Mag-uusap silang dalawa! Wala na siyang pakialam sa puso niya, ang malahaga ay si Serenity at ito dapat ang magkatuluyan.Mayamaya pa ay may narinig siyang tatlong mahinang katok. Meron naman siyang door bell pero tinungo niya pa rin ang pintuan. Kung sakaling si Henrik ito, mas mabuti para makapag-usap sila ng masinsinan.Eksaktong pagbukas niya ay hindi si Henrik ang nasa labas, kundi si Favio. May dala itong isang bote ng fresh milk at halatang napadaan lang dahil sa outfit nitong naka-jogging.Namumul
Masayang kausap ni Trinity ang kaniyang aguelo at aguela nang gabing iyon. Totoong masaya siya kapag kaharap ang dalawang matanda dahil alam niyang hindi niya na kailangan umarteng okay sa harap ng mga ito.Nakapagdesisyon din siyang huwag sabihin sa mga ito ang totoong kalagayan niya ngayon. Ayaw niyang mag-alala ang mga ito. Mas maganda 'yong mamatay siya na walang nakakaalam at isahan sakit lang ang ibibigay niya sa mga ito.Nakipagkwentuhan muna siya sa mga ito bago siya nagpasyang magpahinga sa kaniyang silid. Ang silid na kung saan andoon lahat ng kabaliwan niya noon ni Henrik. Ang silid niya na lahat ng poster, jersey, stolen pictures ni Henrik ay nakapaskil.Napapikit siya nang tumama ang kaniyang likod sa malambot na kama. Ah, feels heaven! Iba talaga ang kwarto na nakasanayan niya. Ito lang 'yong tanging silid na nagbibigay ng pampakalma sa kaniyang katawan.Inabot niya ang human size unan na si Henrik at niyakap iyon. Hindi na siya nag-abalang palitan o itago ang kabaliwan