Kaagad tumiim ang kaniyang tingin sa gwapong mukha ni Henrik. Hawak-hawak nito ang kaniyang isang kamay at kung tama ang kaniyang nababasa, nag-alala ang mukha nitong nakatunghay sa kaniya."W-what are you doing here?""Really? You are asking me that?" May bahid na galit ang boses nito pero saglit lang iyon. "How are you feeling right now, Trinity?"Umilap ang kaniyang mata. Gusto niyang bawiin ang kaniyang kamay na hawak nito pero wala siyang lakas para gawin iyon. Bakit hindi niya gusto ang pag-alala na nasa mukha nito?"I'm fine. What did my doctor say?""We'll talk about it later. Right now, all you need is rest."Hindi siya sumagot. Saka niya naalala si Favio kaya mabilis niyang nilibot ang tingin para hanapin ang binata at nakita niya itong nakaupo sa sofa, nakatingin sa kanila. Especially sa kaniya."Favio...""Yeah?" Bahagya itong ngumiti."Sorry I made you worry but thank you...""Don't mention it."Tumango siya at muling binalik ang tingin kay Henrik saka niya naalala si Ser
Pero imbes na sa bahay ni Henrik, sa kaniyang apartment siya nagpahatid. Hindi siya nito napilit na isama siya sa bahay nito. Dahil una-una, ano ang gagawin niya roon? Ang magpabigat sa lalaki?Kaya niyang umarteng normal ang kaniyang buhay. After this, balik ulit siya sa trabaho niya sa Trinia's Hideout. Balik ulit siya sa pagiging chef niya at pagiging may-ari.Sinabi niya rin kay Henrik na gusto niyang mapag-isa at huwag na siya nitong alalahanin pa.She's okay at kaya niyang patunayan ang salitang okay lang siya. Tumor lang 'yan. Maganda siya."I'll stay here tonight. I don't care kung ayaw mo."Hindi niya na kinontra ang sinabi ni Henrik. Kaya lang nito ginagawa ito dahil naawa ito. Sige, hayaan niyang maawa ito. Magsasawa rin ito.KINABUKASAN, gumising pa rin siya na naayon sa kaniyang schedule. Hindi na rin siya nagtaka nung magisnan niyang wala si Henrik sa sala. Malamang maaga itong nag-jogging sa labas o kaya nag-work out. Kahit anong gawin nito, wala siyang pakialam.Nag-ex
Isang oras siyang nagmukmok sa kaniyang silid. Nung handa na siya, saka siya lumabas na bihis na bihis na. Nagsuot siya ng isang sexy wine dress na halos labas ang kaniyang likod at dibdib. Naglagay din siya ng makapal na make up at mataas na stilettos. Kahit sa ganoon paraan, matakpan ang totoong nararamdaman niya ngayon.Kinulot niya ang kaniyang buhok at nagmistula siyang misteryuso sa kaniyang aura ngayon. Dinampot niya ang kaniyang bag kung saan andoon ang phone at gamot niya.1 year? 2 year? Nah, mahaba pa 'yan kaya gagawin niya ang mga bagay na gusto niyang gawin at kakalimutan niya si Henrik. Mahal niya? Oo, pero kakalimutan niya.Eksaktong paglabas niya ng apartment, nakita niya ng naghihintay si Henrik sa tabi ng elevator. Nakapamulsa. Suot nito ay fitted navy blue shirt at pants. Bagets na bagets ito tingnan habang may suot na cap sa ulo.Huminga siya ng malalim. Nag-unahan na naman sa pagtibok ang kaniyang puso kaya kailangan niyang pakalmahin ito at baka hindi niya mapigi
Hindi niya na hinintay na sumagot si Henrik. Tumayo na siya at lumabas, tinungo niya ang kusina. Bahala ito sa buhay nito. Pakialam niya ba?Kaniya-kaniyang bati sa kaniya ang mga staff niya at sinenyasan lang niya ang mga ito na magpatuloy sa ginagawa.Open na sila at may mga kukunting customer na rin. Nakahinga siya sa part na hindi sumunod sa kaniya si Henrik sa kusina. Bahala itong magkulong sa office niya."I wanna help."Muntikan siyang napatalon nang biglang magsalita sa kaniyang likuran si Henrik. Mabilis siyang napalingon dito at nakita niyang wala na itong suot na sumbrero.Sobrang gwapo nitong tingnan. Bakit ngayon niya lang napansin na ang hot at gwapo nito ngayon?Hindi niya rin alintana ang pagbulung-bulungan ng kaniyang mga staff, mapababae man o lalaki. Tuwang-tuwa na andoon ang presinsya ni Henrik sa kusina.Kung wala siguro siya roon, baka nagkukumahog na ang mga ito na magpa-authograph at magpa-picture sa binata. Baka nga naging riot agad sa kusina makamayan lang s
HUMINTO sila sa isang private cementery. Napakunot ang kaniyang noo. Ang aga naman pinakita sa kaniya ni Henrik ng kaniyang pupuntahan after 1 year. Alam niyang dito siya patutungo sa lugar na ito, no need na ipakita sa kaniya."Ah, you are showing me my rightful place." Sinabayan niya iyon ng tawa. Wala lang, natatawa lang siya sa katotohanan na mauuna siyang mamatay.Tumiim naman ang mata ni Henrik sa kaniya at matagal siya bago tinitigan bago ito nagsalita. "Don't talk like that, Trie." May pagbabanta sa boses nito.Nagkibit lang siya ng balikat habang ito ay lumabas at pinagbuksan siya ng pintuan. Kinuha rin nito ang basket of flowers sa backseat ng sasakyan."Anong gagawin natin dito? Kung may huli man akong dapat puntahan, iyon ay sementeryo but now, you brought me here first? What's the point? Are you showing me my grave? Well, I'm gladly wanna see it.""Will you shut the fuck up, Trinity!" Tumaas ang boses nito at galit na hinawakan siya sa braso pero may pag-iingat pa rin na
Tahimik lang si Trinity habang nakikinig ng musika mula sa car stereo ni Favio. Napapansin niya ang panay pagsulyap sa kaniya ng binata habang nagmamaneho pero hindi niya ito pinansin. Nakatutok lang ang kaniyang mata sa daan at wala siyang balak magsalita o makipagkwentuhan."Are you... Okay?""Yeah," kiming sagot lang din niya.Tumango lang din si Favio at hindi na muling nagsalita. Nag-focus na ito ulit sa kalsada habang siya, naalala niya ang mga salitang binitawan ni Henrik sa harap ng puntod ng Ina nito.Mapakla siyang natawa. Talaga nga naman nakakatawa ang sitwasyon niya ngayon. Hindi na nga siya mahal ng taong mahal niya, niyayaya pa siyang magpakasal dahil lang sa naramdaman awa.Lihim siyang napabuntong-hinga at binaling ang mata sa bintana ng sasakyan. Pinagmamasdan niya ang bawat establishemento na kanilang nadadaanan."Can we go to any museum?""Yeah, yeah sure.""Thanks Favio."At sandali niyang pinikit ang mata. Hindi na siya napilit ni Henrik na sumakay sa sasakyan ni
Padarag na binagsak ni Henrik ang iniinuman baso ng alak. Nasa counter siya ng pribadong bar at hinihintay niya lang dumating si Serenity. Tinawagan niya ang dalaga na magkita sila nito at ito ang nagsuhestyon ng lugar kung saan sila magkita.Mas nauna siya rito ng kalahating oras at ngayon ay hinihintay na lamang niyang dumating ito. Kilala niya si Serenity. Ito ang may-ari ng pinagtatrabahuan Country's Coffee Shop ni Lianne noon. Inimbita rin siya nito minsan sa birthday celebration nito noon at alam niyang may gusto sa kaniya si Serenity noon pa. Umamin ito sa kaniya nung gabi pagkatapos ng birthday celebration nito pero hindi niya ito tinugon. Lalo na at kay Lianne nakatuon ang kaniyang atensyon noon at nirespito ito noon ni Serenity."Hey!"Lumingon si Henrik sa dalaga na dumating lang ngayon. Humalik ito sa kaniyang pisngi at umupo sa katabi niyang stool. Nag-order ito ng sarili nitong drinks at siya ang nagbayad."So, we've here! What do you want to discuss? Is it the wedding?"
Magaan ang gising ni Trinity nang araw na iyon kahit buong magdamag siyang umiyak. Tiningnan niya muna ang kaniyang sarili sa salamin at nakita niyang namamaga ang kaniyang eyebag pero hindi ang pisngi niya.Mabilis siyang naligo sa umagang iyon at naghanda ng almusal. Hindi na siya nag-abala pang lagyan ng yelo ang namamagang eyebag. Magsusuot na lang siya ng sunglasses mamaya, kunwari cool pa rin siya kahit ang totoo ay malapit na siyang mamamatay.Pupuntahan niya ngayon si Henrik. Mag-uusap silang dalawa! Wala na siyang pakialam sa puso niya, ang malahaga ay si Serenity at ito dapat ang magkatuluyan.Mayamaya pa ay may narinig siyang tatlong mahinang katok. Meron naman siyang door bell pero tinungo niya pa rin ang pintuan. Kung sakaling si Henrik ito, mas mabuti para makapag-usap sila ng masinsinan.Eksaktong pagbukas niya ay hindi si Henrik ang nasa labas, kundi si Favio. May dala itong isang bote ng fresh milk at halatang napadaan lang dahil sa outfit nitong naka-jogging.Namumul
“Ano? Okay na ba kayong dalawa? Mabuti naman at makakatulog na ako ng mahimbing nito. Hindi na ako susundutin ng konsensya ko.” nakahingang saad ni Magnar. Nakaharap sa mga ito ang phone niya at naka-live pa rin ang mga ito gamit sa Facebook niyang kagagawa lang kanina. Gamit niya ang pangalang 'Magnesiumʼ. “Mga ka-viewers, 'yan pala ang dalawang lovebirds. Nagkasakitan muna bago nagbalikan. Kita niyo ang dalawang 'yan? Parang mga tanga lang. Ayawan bago balikan. Kaya ayuko magmahal kasi ganiyan mangyayari sa'kin—— awts! Tangina mo nambato pa!” inis na lumayo siya sa mga ito. Vlogger siya ngayon. “Kilala niyo ang lalaking 'yan? Kaibigan ko 'yan na pinagselusan ako. Hahah. Bobo amputa! Anyways, maganda kasi ang Mariebabes pancakes honey loves so sweet niya kaya ganiyan siya kabaliw.”“Umalis ka nga rito!” asik sa kaniya ni Gallagher.“Masaya ka lang, eh. Taena mo ito na, aalis na!” mabilis niyang saad nang akmang batuhin siya nito ng prutas.Lumayo siya sa mga ito at nagtungo sa sala.
Sabay silang nagtawanan dalawa ng babaeng mahal niya at para mas lalong mapapasana all ang kaibigan, walang sabing tinawid niya ang pagitan ng labi nila ni Marie. Kung alam lang pala niya na sa ganitong paraan siya papatawarin ng dalaga, nag-live na siya sa facebook at nagkunwaring tumalon mula sa roof top ng building noon."Don't be mad at me Gal, Marie. Ang totoo niyan, buong mundo ang nakapanood sa inyo ngayon.""The hell?!""Ano!""Isang buong gabi lang ito." Humalakhak ito. "I'll delete it by morning, swear." Nagtaas ito ng kamayna parang nangangako.Hindi na sila umimik dalawa. Muli niyang hinarap ang dalaga at tinawid ulit ang pagitan ng kanilang labi at mariin itong hinalikan. Parang may fireworks ang kaniyang puso nang tugunin nito ang halik na binigay niya at mas marubdob na paraan. Halik na kay tagal nilang tinitimpi ang isa't isa at wala silang pakialam kung nasa live video sila ni Magnar. Maiinggit ito.Natigil lang sila nang tumunog ang kaniyan tiyan. Natawa siya nang du
Isang malakas na suntok ang tumama sa mukha ni Gallagher nang maiahon siya ni Magnar sa ilalim ng tubig. Galit itong nagsisigaw sa mukha niya habang sinuntok ulit ang kaniyang mukha at niyugyog ang kaniyang balikat."Stupid! Are you trying to kill yourself?! Gago ka na ba talaga, ha, Gal? Tangina mo! Tangina mo talaga!"Nagmulat siya ng mata at nakita niya si Magnar na galit na galit. Nakaupo na ito sa kaniyang tabi at basang-basa. Dahan-dahan siyang bumangon at napahawak sa kaniyang panga. Ngayon siya ulit nakatikim ng suntok mula sa kaibigan."Masakit," usal niya.Napasinghot naman ito at binatukan siya. "Tangina mo Gallagher!""Nasaan ang pinapakuha ko sa'yong beer?""Wala ka ng stock ng beer sa ref mo. May magdadala rito maya-maya lang at darating."Nagkibit siya ng balikat at pinunasan ang gilid ng labi. Nalasahan niya ang kaniyang sariling dugo na nagmula roon. Sa suntok marahil na binigay sa kaniya ni Magnar."Ano ba ang nasa isip mo?""I just wanna rest. Kahit isang gabi lang.
Limang buwan nagdaan. Walang nagbago sa pakikitungo sa kaniya ni Marie. Mas lalo itong naging malamig sa kaniya nung lumipat na ang mga ito sa Manila at sunod pa rin siya nang sunod. Nagmukha siyang aso sa kakasunod sa dalaga. Pinayuhan na rin siya ni YX pero hindi siya nakinig.Binigyan siya nito ng bakasyon at pinakiusapan ayusin niya ang kaniyang sarili pero mahirap yata gawin ang sinabi nito. Mabilis lang sabihin pero sa bawat gabing nagdaan, dahan-dahan siyang tinutupok ng sarili niyang kalungkutan.Tulad ngayon, nasa sariling penthouse siya sa Manila at mag-isang umiinom habang nakatingin sa kalawakan sa gabing iyon. Pang-ilang bote niya na ito ng beer at malakas-lakas na ang tama niya.Natatawa siya habang paulit-ulit na lumilitaw sa isipan niya ang magandang mukha ni Marie. Natatawa siya pero ang sakit na kaniyang naramdaman ay hindi kayang pawiin sa ilang bote ng beer na kaniyang ininom."Marie!!!" malakas siyang napasigaw. Nasa terasa siya at walang makakarinig kahit magwala
Ang lawak ng ngiti ni Gallagher nang maihanda niya ang adobo at dalawa pang niluto. Mabango pero ingat si Magnar, dahil may nilagay siyang pagsisihan nito ng buong buhay. Nagpipigil siyang humalakhak. Umarte siyang kalmado nang umakyat siya sa hagdanan. Susunduin niya lang ang kaibigan at ihatid ito sa kamatayan.Sinadya niya munang daanan ang silid ni Marie at nakita niyang nando'n pa rin ang pagkain sa labas kung saan niya iniwan. Napabuntunghinga siya. inuna niyang kunin ito at bumaba papuntang kusina. Naawa siya sa lutong pagkain niyang hindi man lang nagawang tikman.Nilagay niya sa hugasan ang tray nang magsalita na sa likuran niya si Magnar. Kasunod nito si Marie at mukhang giinawa nitong proteksyon ang babae laban sa kaniya. Ngumisi siya sa isip. Gano'n nga, hangga't nasa paligid ang dalaga hindi niya ito dadapuan ng daliri."Luto na ba Gal?"Huminga muna siya ng sama ng loob bago tumango. "Yeah.""Good! Kasi gutom na ako.""Kumain ka na bago ko ihampas lahat 'yan sa'yo."Ning
Mabilis pa sa kidlat ang naging pagtakbo ni Gallagher sa bintana ng sala para totoong silipin kung nandito nga ba ang walang hiyang kaibigan niya. napamura siya ng malakas nang makita itong nakangiti, umakyat sa bakod at nagwagayway ng puting bandila. May suot itong puting damit na may nakatatak na pangalan niya at peace sign. Nagdilim ang kaniyang mukha. May gana pa talagang umarteng kaibigan sila ngayon. Kung alam lang ni Magnar na nung nakaraan araw pa siya gigil na gigil na pilipitin ang leeg nito hanggang sa mangisay ng tuluyan at layuan ang babaeng mahal niya!"Tanginang gagong 'to! Nagpakita pa talaga—" Hindi niya natuloy ang iba pa na sasabihin nang marinig niya ang mga yapak na nagmula sa hagdanan.Paglingon ni Gallagher, ang walang emosyong mukha ni Marie ang kaniyang nakita. Deri-deritso itong nagtungo sa pintuan na hindi siya nakikita o sadyang ayaw lang siyang tingnan.Gusto niyang harangan ang pintuan para huwag itong lumabas at baka makita nito si Magnar pero hindi niya
Blangko ang mukha ni Marie nang tingnan siya nito at tanggap ni Gheron iyon. Siya ang gumawa ng bagay na ikakamuhi sa kaniya ng dalaga kaya hindi siya pwedeng magreklamo kung pahihirapan siya nito. Babalik siya sa una kung saan at kung paano siya nito kinausap pero mahihirapan siya ngayon."Fidel...""Oh?" mabilis na lumapit si Fidel kay Marie nang tawagin ito ng dalaga. Kakapasok lang nito sa pintuan at may dalang mga prutas na pinamili."Paalisin mo ang taong 'yan." Tumingin ito sa kaniyang gawi at tinuro siya."Marie..." Napatingin sa kaniya si Fidel."Ang pagkakaalam ko, ikaw lang ang tunay kong kapatid. Kung gano'n, anong ginagawa ng taong 'yan dito? Paalisin mo," muling sambit ng dalaga at blangkong tumingin sa kesame."Gheron?"Ngumiti siya sa lalaki. "Yeah, I understand. Sige, alis muna ako." Sandali siyang sumulyap sa dalaga at lihim na nabuntunghinga kahit ang totoo ayaw na ayaw niyang umalis.Mabigat ang balikat nang lumabas siya at nagpasyang sa loob ng kotse na lamang siy
"Putangina ka! Paano ka nakarating d'yan sa probinsya ni Marie?"Tiningnan lang ng masama ni Gheron si Magnar. Akala nito hindi siya babawi sa ginawa nito? Maghintay lang ito."Kung hindi ka panay sulpot at pangingialam sa buhay pag-ibig ko, Magnar, hindi ako magkakaganito!" napakuyom ang kaniyang kamao. Nag-uusap sila sa pamamagitan ng hologram watch niya."Bakit ako?"Nag-dirty sign siya sa lalaki. Hindi sila kaibigan ngayon. Magkaaway sila ng lalaki at tama na ang tatlong araw na parusa nito sa kaniya. Pinagbibigyan lang niya ang ginawa nito para sa kasalanan ginawa niya kay Marie. Pero nangangako siyang babawi. Babawi siya para kay Marie."Huwag mong ipakita sa'kin ang mukha mo Magnar kapag nagmahal ka rin! Dahil gagawin ko rin miserable ang buhay mo. Hayop ka! Alam mong ikaw ang pinagseselusan ko, panay ka pa rin lapit sa babaeng gustong-gusto ko. Hindi ka talaga totoong kaibigan!"Isang malakas na tawa naman ang ginawa nito na parang hindi siya nito binugbog at kinulong ng tatlo
Mabilis pa sa kidlat ang paglapit sa kaniya ng lalaking tinakasan niya sa Japan. Ayaw niyang makita ang mukha nito kaya anong ginagawa nito sa harapan niya? mabilis niyang iniwas ang sarili sa lalaki. Wala siyang pakialam sa walang ampat na paglabasan ng mga dugo sa kaniyang noo."Tangina! Anong ginawa niyo kay Marie?" boses iyon ni Fidel pero nanlalabo ang kaniyang mata dahil na rin siguro sa luha kaya hindi niya makita ito.Pilit siyang tinulungan ni Gheron pero pinapaalis niya ang kamay nito. Kahit ang paghawak lang sa kaniya ay hindi niya ito pahihintulutan."Marie...""Umalis ka na Gheron! Bakit ka pa nandito?!" Tinulak niya ang lalaki pero hindi ito natinag. "Bumalik ka na sa kung saan impyerno ka galing!" Binangga niya ito para padaanin lang siya at hindi naman siya nabigo, binigyan siya nito ng daan.Ang puso niya, tuluyang nawala. Nagkawasak-wasak. Hindi lang ang lalaki ang nanakit sa kaniya, pati na rin ang inakala niyang pamilya. Pamilya pero wala siyang halaga.Mabilis siy