ALAS kwatro ng madaling araw ay ginising si Michaela nang pagkalam ng kanyang sikmura. Bumangon muna siya at pumasok sa banyo para na rin tingnan ang itsura niya sa salamin.Tiningnan niya ang kabuuan niya sa harap ng salamin. Nagulat siya sa nakitang hitsura niya. Namamaga at naniningkit ang kanyang dalawang mata dahil sa labis na pag-iyak kagabi, at puro pasa rin ang kanyang dalawang braso maging kanyang dalawang binti.May sugat din siya sa gilid ng labi, at namamaga ang pang-ibabang bahagi niyon. May kaunting pasa rin ang kanyang magkabilaang pisngi. Sa hitsura niya ‘y para siyang binugbog.Sobrang lakas talaga kagabi ng binata. Sa paraan pa lang nang paghawak nito sa kanya ay diin na diin at dinaganan pa siya nito kaya siya nagkanda pasa-pasa.Paano niya ngayon ito itatago? Ano na lang ang sasabihin ng mga taong makakakita sa kanya? Namomroblema tuloy siya ngayon.Hindi pa naman siya sanay sa make up o maging ang mag-lipstick man lang pero ngayon, mukhang kakailanganin niya ito p
NANG mapatingin siya rito ay may nakita siyang awa sa mga mata nito habang nakatingin sa kanya. Wala na ang matigas na anyo nito katulad kagabi. Bumalik na ulit ito sa dati.“Ela, we need to talk about what happened last night,” may pagsusumamo sa tinig nito. “Bakit pala hindi mo ‘ko hinintay kanina? Naglakad ka lang ba o sumakay ng tricycle? Pinag-alala mo’ ko, paano na lang kung may nangyaring masama sa ‘yo?”Awtomatikong napataas ang isa niyang kilay sa ipinapakita nitong concern sa kanya. At saka, bakit sa pangalan na naman niya siya nito tinatawag? Wala na ang dating masarap sa kanyang pandinig na pagtawag nito sa kanya ng ‘sweetheart’. At kagabi niya pa iyon napansin.“Then it’s none of your business! Eh di mamatay kung mamatay! Pakialam mob a?!” biglaang sagot niya rito.Parang bigla tuloy nagrebelde ang utak niya nang makita niya ito ngayong umaga, at ang masaklap pa, kinausap pa siya nito. Napapaikot tuloy ang mga mata niya ng wala sa oras.“Ela, please! Pagbigyan mo naman ak
TUMIKHIM muna si Michaela bago sumagot sa sinabi ni Ms. Glydel sa apat na kasama.“Ma’am, hindi naman po nila ako inaaway. Wala naman po silang ginagawang masama sa ‘kin,” paliwanag niya.“Eh, ano ‘yong narinig ko kanina na parang nasasaktan ka?” tanong nito at isa-isang tinapunan ng tingin ang apat na babae.Muli silang nagkatinginan. Nakikita niya sa mukha ng apat na parang gusto nang magsabi ng mga ito kay Ms. Glydel tungkol sa mga nakitang pasa at sugat niya pero pinanlakihan niya lang ng mata ang mga ito at sunud-sunod na inilingan, senyales na huwag ituloy ng mga ito ang binabalak na sabihin sa kanilang manager ang nakita.“Pasensiyahan tayo pero, kailangan ninyong---.”Hindi na natapos ni Ms. Glydel ang dapat sanang sasabihin nito dahil tumunog ang cellphone nito mula sa bulsa ng suot nitong slacks pants.Kinuha nito iyon at sinagot. Pagkatapos kausapin ang kung sinumang tumawag ay binalingan siya nito.“Michaela, pinapapunta ka ngayon din ni sir Jacob sa opisina niya.” “At kay
IPINATONG rin nito ang baba sa balikat niya.“Sorry na. Lahat naman ng tao ay nagagalit at nagkakamali. Nakakapagbitiw ng mga masasakit at hindi magagandang salita. Kaya ako humihingi ng sorry kasi nga, alam kong ako ‘yong may mali. Nagkasala ako sa ‘yo,” malambing na sambit nito.Sinubukan niyang tanggalin ang pagkakayakap nito sa kanya ngunit mas hinigpitan pa nito iyon. Wala pa siyang balak na patawarin ito sa ngayon kaya ayaw niya ng ganitong lambing mula rito.Kung mananatili kasi sila sa gano’ng posisyon, ay baka bumigay na naman siya at hindi niya mapanindigan na pahirapan itong manuyo sa kanya.“Jacob, umalis ka diyan sabi!” malakas niyang sambit habang patuloy pa rin na tinatanggal ang pagkakayakap ng mga braso nito sa baywang niya.“Patawarin mo muna ako.”“Patawarin?! Mapang-uyam siyang tumawa. “Luh, asa ka!”“Gagawin ko ang lahat, patawarin mo lang ako,” pakiusap pa nito.Bigla siyang natigil sa ginagawang pilit na pagtanggal sa braso nito nang marinig ang sinabi nito. May
“Paanong nangyaring magkakakilala silang tatlo nina Glydel?” tanong nito out of nowhere.Sa wakas ay nagsalita na rin ito.“Si ma’am Glydel lang ang may karapatang sagutin ka sa tanong mong ‘yan. Kung ako sa ‘yo, kausapin mo na si ma’am Glydel tungkol diyan habang hindi pa huli ang lahat sa ‘min. Dahil nanganganib ang buhay niya kay Geneva at kay Vanessa, pati na rin ako.”Muli na naman itong nagulat sa sumunod na ibinunyag niya.Hindi niya maiwasang madagdagan ang inis na nararamdaman dito dahil napapansin niyang sa dinami-rami ng mga binitiwan niyang salita, ay siya namang kabaliktaran nito.Hindi na nga masagot-sagot nito ang mga katanungan niya ay tanong rin ang isasagot nito. Nauubos na tuloy ang inipon niyang pasensya kanina.Parang ayaw na rin nitong magsalita kaya dederetsahin na niya ito.“Jacob, isang tanong, isang sagot. Ano ang koneksyon mo kay Vanessa? Sino siya sa buhay mo?”“I-I… I can’t answer you now,” kandautal na sagot nito habang nakayuko.Tumawa siya ng mapakla sa
ANG galing din namang umakto ni Vanessa kung sakali. May alam na pala ito sa takbo ng buhay niya at siguradong si Geneva ang ginagamit nitong mata, kaya ngayon ay malinaw na sa kanya ang biglaang pagsulpot nito sa restaurant at maging ang ginawang pang-iinsulto nito kay Michaela.Pero nang magkita sila ni Vanessa ay kunwari pa itong nagulat. Pero dati na rin palang may alam ito sa kasalukuyan niyang buhay.Kaya muli niya itong paiimbestigahan pero this time, ay tungkol na sa masama nitong binabalak at hindi na dahil sa kalagayan nito.Alas sais na pero wala pa rin siyang balak na umuwi. Nang mag-alas singko nga kanina ay inabangan niya talaga ang paglabas ni Michaela sa restaurant para pagmasdan ito.Balak niya rin namang sundin ang kagustuhan ng dalaga na huwag na niya muna itong kakausapin at ihatid sundo. Para na rin mabigyan ito ng space at katahimikan. Lalo na ‘t kasalukuyan itong nag-aaral. Ayaw niya namang siya ang maging dahilan para hindi ito makapag-focus sa pag-aaral.Pinas
MATAMAN lang din siyang nakikinig sa kwento nito.“Ipinasok nga niya ako sa kanilang kompanya pagka-graduate na pagka-graduate ko at binigyan niya ako ng posisyon bilang office staff, katulad ng ipinangako niya. madalas na bumisita roon si Vanessa. Kaya doon ko rin siya unang nakita at nakilala. Kahit na noong lumalaki na ang tiyan niya, ay madalas pa rin siya roon. Naririnig ko ang bawat pag-uusap nila dahil doon mismo ako nakapwesto sa opisina ni Geneva. Nang minsa ‘y may biglang nag-resign sa kompanya nina Vanessa, ay hiniram niya muna ako kay Geneva para pumalit pansamantala. Hanggang sa tuluyan ng doon ako nagtrabaho at hindi na nakabalik pa kay Geneva.”“And? What happened next?” hindi makapaghintay na tanong niya rito.“Ayon, akala ko, bukal sa loob nila na makatulong sa ‘kin kaya nila ako kinuha bilang empleyado. Iyon pala, isusumbat lang nila sa ‘kin iyon at ang masaklap pa, ginagamit nila ito para i-block mail ako. Ang dami nilang iniutos sa ‘kin dati na labag sa loob ko per
ISANG buwan ang lumipas na parang naging normal na lang kay Michaela ang lahat. Aalis siya ng maaga sa staff house at sasakay ng tricycle papuntang restaurant.Sa hapon naman, pagkatapos ng kanyang duty ay agad-agad na siyang umaalis para naman pumasok, at muli, sumasakay ulit siya ng tricycle.Sa loob ng isang buwan na iyon ay hindi man lang sila nagkausap ni Jacob. Kahit ang mag-text o magtawagan ay hindi na rin.Naisip niyang mas mabuti na rin iyon para mabigyan nila ng sapat na panahon ang kani-kanilang mga sarili para makapag-isip-isp.Pero nagulat siya nang isang araw, ay bigla siya nitong pinadalhan ng mensahe. Nakikiusap ito na kung pwede, ay samahan niya ito sa gaganaping business gathering sa maynila dahil muli raw na naka-leave ang secretary nito.Ayaw man niyang tanggapin ang alok nito ‘y wala siyang magagawa dahil naging parte na rin ng trabaho niya ang samahan ito kapag wala ang secretary nito.Ayaw din sana niyang magkaroon ng absent sa school lalo na ‘t nasa kalagitnaa
NAGULAT na lang si Claire nang biglang bumukas ang pintuan ng silid nila ni Michaela. Pumasok pala ito ngunit napansin agad niya na umiiyak ito. Agad itong dumapa sa kama at doon ay malakas na umiyak, ni hindi man lang napansin ang kanyang presenisya.Napailing-iling na lang siya. Nakakatakot pala magbuntis, kung totoo mang buntis nga ito, nakakabago ng ugali. Itinigil niya ang ginagawang pagbabasa ng libro at nilapitan ito, susubukan niya itong kausapin. Kanina ay okay pa naman ang kaibigan niya bago umalis papuntang ospital, masaya pa nga itong nagpaalam sa kanya at ipinaalalang muli na huwag ipagsasabi ang sikreto nila na alam na nito ang tungkol sa sariling pagbubuntis. Tapos ngayon naman ay umuwi naman itong umiiyak.Umupo siya sa gilid nito at nagsimulang magsalita. “Be, kumusta pala ang checkup mo? Ano ba ang resulta?” malumanay na tanong niya rito para hindi na madagdagan pa ang kung anomang ikinasasama ng loob nito.Ibinigay nito sa kanya ang isang maliit na envelop habang na
HABANG nagmamaneho si Jacob ng sasakyan ay hindi man lang siya iniimikan ng dalaga. Nakabusangot ito at nagkakandahaba na rin ang nguso. Hindi naman niya ito direktang tinitingnan kundi sa sulok lang ng kanyang mga mata dahil baka bigla na namang makatikim ng palad ang kanyang pisngi. Hindi tuloy niya malaman kung totoo ngang buntis ito dahil ayaw naman sa kanyang ibigay at ipakita ang resulta ng checkup.Gusto niyang matawa sa nakikitang reaksyon sa mukha nito pero natatakot siyang ngumiti dahil baka masamain na naman nito. Ngunit nagulat siya nang bigla itong magsalita.“Anong tinitingin-tingin mo riyan, ha?! Akala mo ba hindi ko alam na pasimple mo akong tinitingan? At saka, bakit hindi ka ngumiti, ‘yon bang mapupunit na ‘yang bibig mo para naman ma-satisfy ka sa saya?! Huwag mong pigilan, sige lang! gusto mo humalakhak ka na rin, punuin mo ng boses at hininga mo itong sasakyan, ano?!” nanlalaki ang mga matang wika nito sa kanya.Grabe na talaga. Pati iyon ay nakita pa nito? Mala-l
“CONGRATULATIONS, Ms. Gomez! Isang buwan ka nang buntis!” masayang sambit ng babaeng doctor na siyang tumingin sa kanya.Kahit naman na alam na niyang posible ngang buntis siya ay sobra pa rin siyang natuwa. Hanggang ngayon ay tanging sila lang ng kaibigan niyang si Claire ang nakakaalam na alam na niyang posibleng buntis nga siya.Kanina nang sabihin sa kanya ni Jacob na kailangan niyang magpatingin sa doctor, ay tinanong niya ito kung bakit, sinusubukan niya kung magsasabi ba ito. Pero ang isinagot lang nito sa kanya ay dahil sa pagbabago ng kanyang ugali, baka raw may sakit na siya na siyang nakakaapekto rito.Kung sa ibang pagkakataon lamang na hindi pa niya nahuhulaan ang sariling kalagayan, ay baka todo tanggi pa siya at baka nga mauwi pa sa pag-aaway. Iyon nga lang, pagdating sa private hospital kung saan siya nito dinala para mapatingnan sa doctor, ay gusto nitong sumama sa loob ng silid kung saan siya susuriin.Gusto siguro nito na makita siyang nasusurpresa. Pero dahil nakai
TUWANG-TUWA si Michaela at lihim na kinikilig dahil sa ginagawang pagsisilbi sa kanya ni Jacob. Siguro kaya naging mainitin ang ulo niya dahil sa tagal na hindi ito nakita. May ideya na siya kung bakit ganoon ang kanyang pakiramdam, at nakumpirma niya iyon nang aksidente niyang marinig ang usapan ng tatlo sa kusina.Balak kasi niyang hilahin si Jacob pabalik sa kwarto dahil gusto niya itong masolo kaya bumalik siya, pero iyon na ang eksenang narinig niya. Akala ng mga ito ay wala siyang ideya sa nangyayari sa kanya at nararamadaman niya.Kaya nga nakokonsensiya siya sa nagawang hindi pagimik minsan kay nanay Minerva at pagsusungit kay Claire. Inaasahan naman talaga niya na mabubuntis siya dahil hindi gumagamit ng proteksyon si Jacob kapag may nangyayari sa kanila.Inaakala pa ng mga ito na baka hindi niya matanggap kung sakali mang buntis siya dahil lang sa bata pa siya. Hindi lang alam ng mga ito kung gaano siya kasaya kung totoo mang buntis siya dahil handa siyang maging isang ina la
TAKANG-TAKA si Jacob kung bakit ganoon ang inaasal ni Michaela. Parang may nagbago rito dahil hindi naman iyon ganoon dati.“Claire, kailan pa siya naging ganiyan?” tanong niya sa kaibigan nito na hanggang ngayon ay naroroon pa rin sila sa kusina.“Siguro po, mga one-week na po, Sir. Kahit nga po ako ay nagtataka na rin sa mga ikinikilos niya. Hindi naman siya dating ganyan, eh. Halos araw-araw palagi nga siyang excited gumising para maglakad-lakad kami sa tabing-dagat. At saka dati, ayaw niya ng may natitirang pagkain kasi nasasayangan siya. Pero ngayon nag-iba na siya, eh. Kahit nga ang dating biruan namin kapag ginagawa ko sa kanya ngayon, galit na galit na siya at bigla na lang hindi iimik. Minsan naman, bigla na lang mag wa-walk out at saka iiyak sa kwarto ng mag-isa. Kaya hindi ko na rin po mahulaan, eh,” mahabang litanya nito.“Sige-sige, salamat. Kakausapin ko na lang siya mamaya,” sagot niya.“Hijo, palagay ko ‘y buntis si Michaela,” wika ni nanay Minerva na bigla na lang pum
NAGTATAKA na si Michaela kung bakit halos isang buwan na ang nakalilipas pero hindi pa rin bumabalik si Jacob sa isla. Miss na miss na niya ito at hindi niya maintindihan ang sarili kung bakit labis-labis ang pagnanais niya na makita ito.Naiinis siya at nagagalit sa tuwing naiisip niya na dapat ay nasa tabi niya ito ngayon. Lalo na ngayong hindi maganda ang kanyang pakiramdam. Madalas siyang mahilo at humihilab din ang kanyang sikmura.Kaninang umaga nga ay sumuka siya ng sumuka sa banyo pero parang wala namang lumalabas. Matamlay din siya at walang ganang kumain. Ang tanging gusto lang niya sa mga sandaling ito ay ang presensiya ni Jacob.“Hoy, Be. Pinapatawag ka ni nanay Minerva, kumain ka na raw kasi hindi ka raw kumain ng maayos kanina,” wika ng kaibigan niya.Kasalukuyan siyang nasa terrace habang nakapangalumbaba, na wari ‘y ang tanawin na lang doon ang nakapagbibigay sigla sa kanya.“Wala nga akong ganang kumain, eh. Ang gusto ko, si Jacob. Kailan ba ulit darating iyong tauhan
“HOY BABAE! Ipaliwanag mo nga sa ‘kin kung bakit ang sungit-sungit mo kagabi? At saka, ang sabi mo, baka matagalan ka lang doon, eh buong gabi kang naroon, eh! Tsk!” bungad agad sa kanya ng kaibigang si Claire pagkapasok niya ng silid.Maaga siyang nagising kaya nagpasya siyang bumalik na sa sariling silid para maligo. Pakiramdam kasi niya ‘y nanlalagkit ang buo niyang katawan dahil pinagpawisan sila kagabi ni Jacob dahil sa nakakapagod at nakakaantok na ginawa nila.“Ano ka ba, wala lang iyong pagtataray ko sa ‘yo kahabi, ‘no? Nainis lang talaga kasi ako kay Jacob dahil sa maling akala ko. Nadamay ka pa tuloy sa inis ko,” paliwanag niya.“Bakit hindi ka na nakabalik dito kagabi? May ginawa kayo, ‘no?” mapang-asar nitong tanong.“Eh ano naman sa ‘yo kung may ginawa kami? Bakit, inggit ka?” pang-aasar din niya rito.“Ako, maiinggit?” turo pa nito sa sarili. “Hindi kaya! Sapat na sa ‘kin sina nanay at tatay, pati na rin si kuya para maging masaya at kontento ako sa buhay.”Bigla siyang
NANG MAKABAWI si Jacob mula sa panghihina dulot ng ginawang pagpapaligaya sa kanya ni Michaela, ay ito naman ang pinahiga niya sa kama. Magmamatigas pa sana ito pero wala rin itong nagawa dahil mas malakas siya rito.“Ang sarap ng ginawa mo, ha? Saan mo ba iyon natutunan?” tanong niya rito habang kinakagat-kagat ang punung tainga nito.“Bakit, lahat naman ng bagay ay kayang matutunan kapag gusto, ‘di ba?” may himig pamimilosopo sa tinig nito.“Ang ibig kong sabihin, paano? Saan? Eh, ngayon mo lang naman ito ginawa sa ‘kin?”“Sa mga kaklase kong babae sa eskwelahan. Madalas silang manood ng p*rn kapag vacant period namin. At saka, nagkukwento rin sila ng mga karanasan nila sa sex dahil karamihan sa mga kaklase ko ay may mga asawa ‘t anak na,” paliwanag nito.“Akala ko, may ibang lalaki ka nang pinagpraktisan.”“Ang kapal mo, ha? Ikaw lang ang lalaking nakasiping ko, ‘no? Wala nang iba!” inis na sagot nito.“Bakit ka nagagalit? Akala ko lang naman ‘yon,” pagkatapos ay dumausdos ang halik
GULAT NA GULAT si Jacob nang pagbukas niya ng pintuan ng banyo dahil katatapos lang niyang maligo, ay nakatayong si Michaela ang nabungaran niya. Seryoso itong nakatingin sa kanya, at nararamdaman niyang may bahid iyon ng galit.“Ela, sweetheart. May…problema ba? Ginulat mo naman ako,” wika niya rito.“Sabihin mo nga sa ‘kin ang totoo, naaawa ka ba at nakokonsensiya kay Vanessa kung makukulong man siya?” seryosong tanong nito. Sinundan pa siya nito hanggang sa walk-in closet.Kahit na tinanggal na niya ang tuwalyang nakapulupot sa katawan niya, ay hindi man lang ito natinag. Patuloy pa rin ito sa pagsasalita.“Sagutin mo ang tanong ko, Jacob!” galit na sambit nito.Kunut-noo siyang napalingon dito dahil parang kakaibang Michaela ang kaharap niya ngayon. Iba yata ang galit na pinapakita nito.“Sweetheart, ano ba ang nangyayari sa ‘yo? ano ba ang ikinagagalit mo? Bakit ka nagkakaganyan?” malumanay na tanong niya at sinubukang yakapin ito ngunit mabilis itong lumayo sa kanya.“Jacob, aya