TUMIKHIM muna si Michaela bago sumagot sa sinabi ni Ms. Glydel sa apat na kasama.“Ma’am, hindi naman po nila ako inaaway. Wala naman po silang ginagawang masama sa ‘kin,” paliwanag niya.“Eh, ano ‘yong narinig ko kanina na parang nasasaktan ka?” tanong nito at isa-isang tinapunan ng tingin ang apat na babae.Muli silang nagkatinginan. Nakikita niya sa mukha ng apat na parang gusto nang magsabi ng mga ito kay Ms. Glydel tungkol sa mga nakitang pasa at sugat niya pero pinanlakihan niya lang ng mata ang mga ito at sunud-sunod na inilingan, senyales na huwag ituloy ng mga ito ang binabalak na sabihin sa kanilang manager ang nakita.“Pasensiyahan tayo pero, kailangan ninyong---.”Hindi na natapos ni Ms. Glydel ang dapat sanang sasabihin nito dahil tumunog ang cellphone nito mula sa bulsa ng suot nitong slacks pants.Kinuha nito iyon at sinagot. Pagkatapos kausapin ang kung sinumang tumawag ay binalingan siya nito.“Michaela, pinapapunta ka ngayon din ni sir Jacob sa opisina niya.” “At kay
IPINATONG rin nito ang baba sa balikat niya.“Sorry na. Lahat naman ng tao ay nagagalit at nagkakamali. Nakakapagbitiw ng mga masasakit at hindi magagandang salita. Kaya ako humihingi ng sorry kasi nga, alam kong ako ‘yong may mali. Nagkasala ako sa ‘yo,” malambing na sambit nito.Sinubukan niyang tanggalin ang pagkakayakap nito sa kanya ngunit mas hinigpitan pa nito iyon. Wala pa siyang balak na patawarin ito sa ngayon kaya ayaw niya ng ganitong lambing mula rito.Kung mananatili kasi sila sa gano’ng posisyon, ay baka bumigay na naman siya at hindi niya mapanindigan na pahirapan itong manuyo sa kanya.“Jacob, umalis ka diyan sabi!” malakas niyang sambit habang patuloy pa rin na tinatanggal ang pagkakayakap ng mga braso nito sa baywang niya.“Patawarin mo muna ako.”“Patawarin?! Mapang-uyam siyang tumawa. “Luh, asa ka!”“Gagawin ko ang lahat, patawarin mo lang ako,” pakiusap pa nito.Bigla siyang natigil sa ginagawang pilit na pagtanggal sa braso nito nang marinig ang sinabi nito. May
“Paanong nangyaring magkakakilala silang tatlo nina Glydel?” tanong nito out of nowhere.Sa wakas ay nagsalita na rin ito.“Si ma’am Glydel lang ang may karapatang sagutin ka sa tanong mong ‘yan. Kung ako sa ‘yo, kausapin mo na si ma’am Glydel tungkol diyan habang hindi pa huli ang lahat sa ‘min. Dahil nanganganib ang buhay niya kay Geneva at kay Vanessa, pati na rin ako.”Muli na naman itong nagulat sa sumunod na ibinunyag niya.Hindi niya maiwasang madagdagan ang inis na nararamdaman dito dahil napapansin niyang sa dinami-rami ng mga binitiwan niyang salita, ay siya namang kabaliktaran nito.Hindi na nga masagot-sagot nito ang mga katanungan niya ay tanong rin ang isasagot nito. Nauubos na tuloy ang inipon niyang pasensya kanina.Parang ayaw na rin nitong magsalita kaya dederetsahin na niya ito.“Jacob, isang tanong, isang sagot. Ano ang koneksyon mo kay Vanessa? Sino siya sa buhay mo?”“I-I… I can’t answer you now,” kandautal na sagot nito habang nakayuko.Tumawa siya ng mapakla sa
ANG galing din namang umakto ni Vanessa kung sakali. May alam na pala ito sa takbo ng buhay niya at siguradong si Geneva ang ginagamit nitong mata, kaya ngayon ay malinaw na sa kanya ang biglaang pagsulpot nito sa restaurant at maging ang ginawang pang-iinsulto nito kay Michaela.Pero nang magkita sila ni Vanessa ay kunwari pa itong nagulat. Pero dati na rin palang may alam ito sa kasalukuyan niyang buhay.Kaya muli niya itong paiimbestigahan pero this time, ay tungkol na sa masama nitong binabalak at hindi na dahil sa kalagayan nito.Alas sais na pero wala pa rin siyang balak na umuwi. Nang mag-alas singko nga kanina ay inabangan niya talaga ang paglabas ni Michaela sa restaurant para pagmasdan ito.Balak niya rin namang sundin ang kagustuhan ng dalaga na huwag na niya muna itong kakausapin at ihatid sundo. Para na rin mabigyan ito ng space at katahimikan. Lalo na ‘t kasalukuyan itong nag-aaral. Ayaw niya namang siya ang maging dahilan para hindi ito makapag-focus sa pag-aaral.Pinas
MATAMAN lang din siyang nakikinig sa kwento nito.“Ipinasok nga niya ako sa kanilang kompanya pagka-graduate na pagka-graduate ko at binigyan niya ako ng posisyon bilang office staff, katulad ng ipinangako niya. madalas na bumisita roon si Vanessa. Kaya doon ko rin siya unang nakita at nakilala. Kahit na noong lumalaki na ang tiyan niya, ay madalas pa rin siya roon. Naririnig ko ang bawat pag-uusap nila dahil doon mismo ako nakapwesto sa opisina ni Geneva. Nang minsa ‘y may biglang nag-resign sa kompanya nina Vanessa, ay hiniram niya muna ako kay Geneva para pumalit pansamantala. Hanggang sa tuluyan ng doon ako nagtrabaho at hindi na nakabalik pa kay Geneva.”“And? What happened next?” hindi makapaghintay na tanong niya rito.“Ayon, akala ko, bukal sa loob nila na makatulong sa ‘kin kaya nila ako kinuha bilang empleyado. Iyon pala, isusumbat lang nila sa ‘kin iyon at ang masaklap pa, ginagamit nila ito para i-block mail ako. Ang dami nilang iniutos sa ‘kin dati na labag sa loob ko per
ISANG buwan ang lumipas na parang naging normal na lang kay Michaela ang lahat. Aalis siya ng maaga sa staff house at sasakay ng tricycle papuntang restaurant.Sa hapon naman, pagkatapos ng kanyang duty ay agad-agad na siyang umaalis para naman pumasok, at muli, sumasakay ulit siya ng tricycle.Sa loob ng isang buwan na iyon ay hindi man lang sila nagkausap ni Jacob. Kahit ang mag-text o magtawagan ay hindi na rin.Naisip niyang mas mabuti na rin iyon para mabigyan nila ng sapat na panahon ang kani-kanilang mga sarili para makapag-isip-isp.Pero nagulat siya nang isang araw, ay bigla siya nitong pinadalhan ng mensahe. Nakikiusap ito na kung pwede, ay samahan niya ito sa gaganaping business gathering sa maynila dahil muli raw na naka-leave ang secretary nito.Ayaw man niyang tanggapin ang alok nito ‘y wala siyang magagawa dahil naging parte na rin ng trabaho niya ang samahan ito kapag wala ang secretary nito.Ayaw din sana niyang magkaroon ng absent sa school lalo na ‘t nasa kalagitnaa
NAMAMANGHANG pinagmamasdan ni Michaela ang sariling repleksyon sa harap ng salamin. Hindi niya mapigilang masiyahan sa nakikitang hitsura niya ngayon.Ngayon lang niya napansin sa sarili niya na may tinataglay din pala siyang angking kagandahan.Katatapos lang niyang ayusan kaya heto siya at pinagmamasdan ang sarili sa harap ng salamin.Nakasuot siya ng long black dress na expose ang isa niyang balikat at may slit sa bandang kaliwang binti niya. Bumakat ang natural niyang ka-sexy-han dahil fitted ito, mula sa kanyang may kaliitang baywang hanggang sa may katambukan niyang pang-upo.Pinarisan naman ito ng isang five inches high heeled sandals na kasing kulay din nang dress na suot niya na nagpadagdag sa kanyang katamtamang tangkad.Ang buhok niya ‘y nakaayos ng pa-high messy bun style na naglabas ng magandang hulma nang kanyang mukhang hugis puso. Pinagsuot din siya ng hikaw na halos sumayad na sa kanyang balikat.Light make up lang ang ini-apply sa mukha niya pero red-lipstick naman a
HINDI nagbibiro si Jacob sa mga binitiwan niyang salita kanina sa dalaga noong nasa loob sila nang elevator.He had felt so much desire earlier, especially when they were inside next to each other and it was just the two of them.Sobrang pagpipigil ang ginawa niya sa sarili huwag lang itong tuluyang maangkin kanina. Halos mawala rin sa isip niya ang business gathering na pupuntahan dahil ang tanging nais niya kanina ay maangkin ito.Kundi dahil sa pagtulak nito sa kanya ay baka tuluyan na siyang nakalimot. Kung hindi pa bumukas ang elevator ay hindi pa sila titigil sa pagsasagutan.Mabuti na lang at nagawa pa nitong umangkla sa braso niya nang alukin niya ito. Ngumingiti naman ito sa bawat nakakasalubong nila na parang walang bangayang nangyayari sa pagitan nila.Hanggang sa makarating na sila sa venue ng gaganaping business gathering party ng mismong hotel na kinaroroonan nila.Mayroon kasi itong in-house restaurant na pwedeng pagdausan ng party na kakasya ang isang libong katao. Nas
“ANG MGA walang hiyang ‘yon! Ang sasama talaga ng mga budhi nila! Ano pa bang ikina-iinggit nila sa kaibigan ko, eh wala namang kayamanan iyon! Hindi na sila nakuntento sa kung anong mayroon sila!” malakas na sambit nito na akala mo ‘y nasa harapan lang nito ang dalawang babaeng kinamumuhian.“Relax ka lang. Dahil nakuha na nila ang kabayaran sa mga ginawa nila,” pagpapakalma niya rito.“Bakit po, ano ang ibig ninyong sabihin?” kunot-noo nitong tanong. Pero mababakas pa rin ang galit sa mukha nito.“Sad to say, naaksidente si Geneva dahil sa pagtatangkang tumakas sa mga pulis na humahabol sa kanya. Kaya ayon, nahulog ang minamaneho niyang sasakyan sa bangin. Pinuntahan ko ang kinaroroonan niyang ospital, pero hindi ako nagpakita sa kanya. Putol ang dalawang paa nito, at bali ang isang braso. May na-dislocate rin na mga buto sa kanyang mukha. Kaya para na siyang mawawala sa katinuan niya dahil hindi niya matanggap ang nangyari sa kanya,” mahabang litanya niya.Napasinghap ito sa gulat
“HINDI ba dapat ako ang nagtatanong sa ‘yo ng ganyan?” tanong niya kay Claire sa mababang tono. Gusto niyang malaman ang dahilan nito kaya ayaw niyang masindak ito sa kanya.Nakita niya ang pagdaan ng takot sa buong sistema nito. Bahagya rin itong nanginig at hindi na mapakali sa pagkakaupo. Hindi siguro nito inaasahan ang itatanong niya, kaya hindi nito iyon napaghandaan. Hindi na muna niya sinegundahan ang tanong, bagkus ay hinintay niya muna itong sumagot.“Si-Sir…paano…pero…” kandautal na sambit nito na hindi matapos-tapos ang nais na isatinig.Tuluyan na niyang inalis ang atensyon sa pagpipirma ng mga papeles para harapin ito.“Bakit wala kang sinabi sa ‘kin? Alam mo kung gaano ako nag-alala sa kanya, nakita mo naman, ‘di ba? Halos hindi na ‘ko makatulog nang maayos at makakain nang maayos sa kaiisip sa kanya kung nasaan ba siya, kung kumakain pa ba siya, kung nasa mabuti ba siyang lugar at kalagayan. Saksi ka, alam ko iyon. Ngayon, gusto kong marinig ang paliwanag mo tungkol doo
GABI. Malungkot na nakatanaw si Michaela sa dagat habang nakatayo sa may terrace. Iniisip niya kung kailan ba babalik si Jacob. Miss na miss na niya ito. Hindi na siya makapaghintay na muli itong makita.Maya-maya ay naramdaman niya ang presensiya ni nanay Minerva. Tumabi ito sa kanya at tumanaw din sa payapang dagat.“Nami-miss mo siya, ‘no? Babalik din iyon, huwag kang mag-alala. Baka marami lang inaasikaso kaya hindi agad nakabalik,” panimula nito sa usapan.“Hindi ko naman po ide-deny na sobra ko na siyang na mi-miss. Tama po kayo. At saka, alam ko naman po na kapag nasa trabaho iyon, talagang doon naka-focus ang kanyang atensyon. Wala akong ibang gustong mangyari sa ngayon, kundi ang umuwi na siya at ng makita at mayakap ko na siya,” sambit niya sa malungkot na tinig.“Mangyayari rin iyan, maghintay ka lang. Malay mo bukas o makalawa ay nandito na siya. ibaling mo muna sa ibang bagay ang atensyon mo para hindi ka mainip sa paghihintay sa kanya.”“Eh paano naman po, saan?”“Naku,
ISANG LINGGO na ang nakalilipas mula nang umalis si Jacob sa isla. Gusto na niyang bumalik para masilayan man lang si Michaela, pero kapag naiisip niyang labis siya nitong kinamumuhian ay bigla siyang umaatras. Natigil siya sa pagmumuni-muni nang tumunog ang kanyang cellphone.Tiningnan niya kung sino ang tumatawag, ang private investigator na inatasan niyang mag-imbestiga sa masasama at tiwaling gawain ni congressman Lagdameo. Desidido na siyang banggain ito at ipakulong.Kinakailangan lang niya ng maraming ebidensiya para mangyari ang kanyang gusto. At ngayon na siguro ang pinakahihintay niyang araw. Pinindot niya ang answer button at sinagot ang nasa kabilang linya.“Hello? Any update?”“Yes, Sir! At siguradong hindi na siya makakalabas pa ng kulungan sa mga ebidensiyang nakalap ko. Kailan niyo ba balak kunin sa ‘kin ang mga ito?” tukoy nito sa mga ebidensiyang hawak.“Ngayon din. Hindi na ‘ko makapaghintay na masampahan siya ng kaso,” nakangising sagot niya sa kausap na para bang
MASAYANG-MASAYA si Vanessa sa balita na sinabi sa kanya ni Ethan. Kahit na alam niyang darating din ang araw na makukulong siya, ay sapat na ang pagpayag ni Jacob sa suhestiyon niya kay Ethan na bigyan siya ng isang buwan para makasama ang anak.Kahit malaki ang pagkakasala niya rito ay nagawa pa rin siyang pagbigyan. Kaya hindi niya sasayangin ang pagkakataon na pwede pa siyang magbago. Handa na siyang harapin ang bagong buhay na naghihintay sa kanya sa kulungan. At hindi niya alam kung makakalabas pa ba siya dahil alam niyang mabigat na kaparusahan ang katumbas nang ginawa niyang kasalanan sa batas.Habang iniisip niya ang mga bagay na iyon ay may ngiti siya sa labi habang nakatanaw sa hardin sa harap ng bahay ni Ethan. Maya-maya ay bigla na lang itong nagsalita sa likuran niya.“Kanina pa kita hinahanap, nandito ka lang pala! Mukhang malalim ang iniisip mo, ah!” nakangiting bati nito sa kanya sabay upo sa tabi niya.“Sino ba ang hindi lalalim ang isip sa sobrang daming ganap sa buh
HABANG binabaybay ni Jacob ang daan patungo sa kanyang restaurant ay isang hindi kilalang numero ang rumehistro sa kanyang tumutunog na cellphone. Agad niya itong dinampot at sinagot.“Hello? Sino ‘to?”“Hello, Mr. Perkins! Pwede ba tayong magkita ngayon? May importante lang akong sasabihin sa 'yo, at kailangan ay personal. Sana ‘y mapagbigyan mo ako,” boses ni Raymond sa kabilang linya.“Actually, I’m on my way sa restaurant, doon na lang tayo magkita,” sagot niya rito.“Sige Mr. Perkins, thank you!”Agad na niyang ibinaba ang cellphone pagkatapos na putulin nito ang tawag. Nagtataka siya kung ano pa ba ang kailangan nito sa kanya. Hindi na niya ito pinagtuunan pa masyado ng pansin. Malalaman din naman niya ito mamaya.Nagtaka pa siya nang maabutan niyang naroroon na si Raymond. Bumaba ito ng sasakyan nang makitang pumarada na ang kanyang sasakyan.“Naunahan mo pa ‘ko, ha? Sobrang importante ba ng sasabihin mo?”“Yes, Mr. Perkins!”Niyaya niya itong sa opisina na lang niya sila magus
NASA MANSYON ngayon si Jacob at kasalukuyang nasa kanyang silid. Nabalitaan niya ang nangyari kay Geneva. Paunti-unti na itong sinisingil ng karma. Pinuntahan niya ang kinaroroonan nitong ospital hindi para tingnan at kumustahin ang kalagayan nito, kundi para ipaalala rito na naaksidente man ito, ay hindi pa rin ito makakatakas sa batas. Hihintayin niya munang gumaling ito bago niya ipakulong.Ngunit nagulat siya sa nakitang hitsura nito. Nakasilip siya sa salamin ng pintuan sa kinaroroonan nitong silid sa ospital. Putol ang dalawa nitong mga paa habang nakasemento naman ang isang braso. Halos hindi niya ito makilala sa mga tinamong pasa at sugat sa mukha nito.Paano niya pa ito ipakukulong kung mas malala pa sa pagpapakulong ang tinamo nito? Kahit siguro sino ang makakita sa hitsura nito, ay tutubuan ng awa at konsensiya sa puso. Mas lalo pa siyang nagulat sa mga narinig mula rito. Kausap kasi nito ang ina at ama at nagwawala, pilit naman na inaawat ito ng mag-asawa.“Mommy, daddy, h
KINABUKASAN ay maagang nagising si Michaela. Hindi niya alam kung bakit nakakaramdam siya ng excitement sa kaisipang balak na niyang kausapin ng maayos si Jacob. At hihingi rin siya ng paumanhin sa mga hindi magandang salitang nabitiwan niya rito.Paglabas niya ng silid ay dumiretso agad siya patungo sa silid ng binata. Kumatok siya sa pintuan nito. Ngunit nagulat siya nang si nanay Minerva ang nagbukas ng pintuan.“Nanay Minerva, kailan po kayo dumating?” tanong niya sa matanda.“Kaninang madaling araw lang, hija. May kailangan ka ba kaya ka naparito sa kwarto ni Jacob?”“Ah, gusto ko po sanang kausapin si Jacob,” nahihiyang pag-amin niya rito.“Naku anak, kanina pa siya umalis pagdating ko rito! Bakit, hindi pa ba kayo nagkakausap simula nang umalis ako?”Yumuko lang siya sa halip na sagutin ang tanong nito.“Halika, pumasok ka muna,” paanyaya nito sa kanya.Pumasok naman siya. Iginala niya ang buong paningin sa kabuuan ng silid, malinis ito at kaunti lamang ang mga naroong gamit. M
SAMANTALANG nagngi- ngitngit naman si Michaela sa galit nang iwanan siyang mag-isa ni Jacob sa terrace. Babawian niya sana ito ngayon sa pamamagitan ng mga salita dahil mukhang may gana siyang kausapin ito nang pasumbat.Pero mukhang siya ang nabawian dahil mukhang hindi ito interesadong kausapin siya. Akala ba niya ay gusto nitong kausapin niya ito? Ano ang nangyari at iniwanan siya?“Bwisit!” sigaw na lang niya habang ipinapadyak ang mga paa sa sobrang inis sa binata.Sobra talagang nag-iinit ang ulo niya ngayon at parang hindi niya kayang lumipas ang gabi ng hindi niya naaaway ang binata. Kaya ang ginawa niya ‘y tinungo niya ang direksyon patungo sa kwarto nito at malalakas na katok ang pinakawalan niya sa pintuan. Hindi naman nagtagal at binuksan naman nito ang pintuan.“Ano? May kailangan ka ba?” malumanay na tanong nito at nakatingin sa kanya ang namumungay nitong mga mata. Siguro dahil nakainom ito.“Oo! Marami! Kailangan kong ilabas lahat ng sama ng loob ko sa ‘yo! Ang kapal m