Home / Romance / The Missing Piece / Chapter One hundred-two

Share

Chapter One hundred-two

Author: Serene Hope
last update Last Updated: 2025-01-30 05:33:05

NAGULAT siya sa ginawa ng binata. Halos hindi siya makakilos at hindi agad nakapagsalita dahil sa pagkabigla.

Nang tingnan niya ito ay ang naglalagablab na mga mata nito ang sumalubong sa kanya. Nahintakutan siya nag lumapit ito sa kanya at hinawakan siya ng mahigpit sa magkabilaang balikat.

“How dare you para sabihin sa anak ko iyan! Wala kang karapatan na sabihin ang mga ganoong bagay lalong-lalo na sa anak ko dahil walang importante ngayon sa ‘kin kundi siya! Walang iba kundi ang anak ko!” Sigaw nito sa kanya.

Halos mapangiwi siya dahil mas lalo pang humigpit ang pagkakahawak nito sa mga balikat niya. Hindi niya alam kung paano tatanggalin ang malabakal na mga kamay nito. Natataranta na rin siya dahil parang ibang Jacob ang nasa harapan niya ngayon.

“Ja-Jacob, nasasaktan ako!” Sigaw niya rito at pilit na kumakawala mula sa pagkakahawak nito.

“Talagang masasaktan ka kapag hindi ka tumigil sa kakasabi ng mga masasamang salita laban sa anak ko! matatanggap ko pa kung si Vanessa ang si
Locked Chapter
Continue Reading on GoodNovel
Scan code to download App

Related chapters

  • The Missing Piece   Chapter One hundred-three

    “Be, A-anong nangyari? Bakit ka umiiyak? May nangyari ba ‘ng masama sa ‘yo? Inaway ka na naman ban ang dalawang babaita?” Sunod-sunod na tanong ni Claire sa kanya.Hindi niya magawang sagutin ito dahil natatalo siya ng kanyang sunod-sunod na paghikbi.“Be, sagutin mo naman ako. Ano ba ‘ng nangyayari sa ‘yo?” Kahit hindi niya ito nakikita ay alam niyang umiiyak na rin ito.Sa wakas ay nagawa niyang kumalas sa pagkakayakap dito para sagutin ito. Parang ayaw pa kasi niyang umalis sa balikat nito dahil pakiramdam niya ‘y doon gagaan ang kanyang pakiramdam.“Be, pwe-pwede ba tayong mag-usap?” Tanong niya rito sa pagitan ng paghikbi.“Oo naman!” Mabilis na sagot nito.“Doon tayo mag-usap sa kwarto ko,” paanyaya niya rito.Sumunod ito sa kanya nang magpatiuna siyang maglakad papasok sa kanyang silid. Nagulat pa ito nang makita nitong naka-impake na ang lahat ng mga gamit niya.“Be, naguguluhan na talaga ako sa ‘yo. Ano ba talaga ang nangyayri? At saka, bakit naka-impake lahat ng mga gamit mo

    Last Updated : 2025-01-30
  • The Missing Piece   Chapter One hundred-four

    “Oh, eh bakit naman daw nag-send sa ‘yo ng picture nung dalawa si Geneva? At paano namana nakuha noon ang number mo?”“I guess para pagselosin ako. Ang alam ko maraming paraan si Geneva para makuha ang gusto.”“Picture saan ba ‘yon?”“Ewan ko.” kibit-balikat niyang tugon. “Basta kahapon lang iyon nangyari, at tingin ko, nasa hotel silang dalawa noon base sa nakita kong background nung silid na kinaroroonan nila.”“Hay naku talaga. So, nagkikita pa rin pala sila ng palihim. Wala rin pala itong si Sir Jacob. Salawahan din pala siya tapos kapag tinatanong mo tungkol doon ay siya pa ang galit, pambihira!”“Eh ano pa ng aba?”So, since wala ang cellphone mo, ikwento mo na lang sa ‘kin kung ano ang pinag-usapan ng dalawang babaita.”“Walang balak si Vanessa na ipaalam kay Jacob na hindi tunay na anak nito si Venisse. Ibang lalaki ang nakabuntis sa kanya. Takot siyang malaman ni Jacob ang katotohanan dahil obsessed siya kay Jacob. At sa tingin ko, hindi abot nang standard ni Vanessa ang trab

    Last Updated : 2025-01-30
  • The Missing Piece   Chapter One hundred-five

    “Okay na, ‘di ba? Wala nang makakakilala sa ‘yo niyan.”“Oo nga, Be. Maraming salamat, ah?”“Basta ikaw, walang problema,” nakangiting tugon nito sa kanya.“Siya nga pala,” kinuha niya ang maliit na kahon na pinaglagyan niya ng mga gamit na isasauli niya kay Jacob. “Pakibigay na lang ito kay Jacob, at pakisabi na rin na salamat sa lahat.”Kinuha nito mula sa kanyang kamay ang kahon at pagkatapos ay nagsalita.“Sige, sasabihin ko. And wait, iyang mga bag mo, huwag mo nang dalhin iyan. Baka iyan pa ang magbuking sa ‘yo. May bag ako roon na hindi pa nagagamit, iyon na lang ang gamitin mo. Iwanan mo na lang iyan sa ‘kin na bag mo at kung sakaling makauwi ako ngayong taon sa bahay ay dadalhin ko na lang.”“Sige,” pagsang-ayon niya rito.Lahat ng mga gamit niyang naisilid na niya sa kanyang bag ay inilipat niya sa bag na ibinigay nito sa kanya. Pagkatapos ay nagpaalam na siya rito.“Paano, Be. Aalis na ‘ko, ha? Umuwi ka ha? Para makapag-bonding tayo roon?”“Oo, Be. Sisikapin kong maka-uwi.

    Last Updated : 2025-01-31
  • The Missing Piece   Chapter One hundred-six

    NAKAPAGDESISYON na si Jacob at ang una niyang naisip ang kanyang ginawa. Walang tulog at walang ligo siyang pumunta sa hotel na tinutuluyan ni Vanessa para makibalita kung tumawag na ba ulit ang mga kidnappers.Wala na siyang pakialam sa hitsura niya. Mas mabuti na nga iyon para mandiri sa kanya si Vanessa nang sa ganon, ay ito na ang kusang lumayo sa kanya.Saka na lang niya aayusin ang problema nilang dalawa ni Michaela kapag naayos na ang lahat ng problema sa kanyang anak.Sunud-sunod na malalakas na katok ang ginawa sa pintuan ng unit na kinaroroonan ni Vanessa. Pagbukas nito ng pinto ay nagulat pa ito dahil sa hitsura niya.“Ja-Jacob?! What happen to you? Bakit ganyan ang hitsura mo?” Pinasadahan pa siya nito mula ulo hanggang paa.Tiningnan niya lang ito ng masama at nagsalita.“Papapasukin mo ba ako o hindi? Kasi kung magdadadaldal ka lang diyan at hahayaan mo lang ako ritong tumayo sa labas, mas mabuti pang sa iba na lang ako tumuloy.” Galit na sambit niya rito.“Sige, pasok k

    Last Updated : 2025-02-02
  • The Missing Piece   Chapter One hundred-seven

    NAGISING si Michaela dahil sa ginawang pagyugyog sa kanyang braso ng konduktor ng bus. Dinahan-dahan pa niya ang pagmulat ng mga mata dahil nasisilaw siya sa liwanag na nanggagaling sa ilaw ng bus.“Ineng, nandito na tayo sa pinakahuling terminal. Ginising na kita dahil mukhang malalim ang tulog mo. Maya-maya lang kasi ay lalarga na naman ulit kami.” Sambit sa kanya ng konduktor.“Ga-ganon po ba? Naku, pasensya na po kayo,” paghingi niya ng paumanhin dito sabay tayo at agad na isinukbit sa likod ang malaking back pack bag.“Kung hindi sana kami aalis kaagad ay di sana hindi muna kita ginising at hinayaan lang na matulog.”“Maraming salamat na lang po, manong.”“Walang anuman, ineng. Mag-iingat ka na lang kung saan man ang punta mo.”“Opo, manong. Salamat po ulit.”Tumayo na siya at tuluyang bumaba ng bus. Luminga-linga muna siya sa paligid na parang kinakabisa niya ang lugar. Madilim na at tanging mga ilaw sa daungan at mga bahay sa malapit ang nagbibigay liwanag. Tama nga ang kaibiga

    Last Updated : 2025-02-03
  • The Missing Piece   Chapter One hundred-eight

    HALOS tatlong oras din ang naging byahe nila sa ferry boat. Pagbaba nila ay sumakay pa sila ng tricycle na halos trenta minutos din ang itinagal.Sa wakas ay nakarating na rin sila sa bahay nito. Halos lantang gulay na siya at nagdidilim na rin ang kanyang paningin dahil sa nararamdamang gutom.Pagpasok nila sa gate na yari sa kawayan ay napalundag siya at napasigaw dahil sa biglaang pagkahol ng isang aso. Tumatakbo ito papunta sa kanilang direksyon kaya naalarma siya.Ang kaninang gutom at panghihinang nararamdaman niya ay parang bulang biglang nawala dahil sa takot na nararamdaman niya sa aso.“Patra! Na-miss mo agad ako? Tama na sa pagkahol, natatakot tuloy sa ‘yo itong magandang kasama ko.” Pagka-usap nito sa aso na parang tao lang. Hinawakan nito sa ulo ang aso at bahagyang hinimas ang ulo.Dahil sa ginawa nito ay lumambot ang awra ng aso at iginalaw-galaw pa nito ang buntot.“Pasensiya ka na kung natakot ka sa aso namin. Mabait naman itong si Patra. Sadyang tumatahol lang talaga

    Last Updated : 2025-02-04
  • The Missing Piece   Chapter One hundred-nine

    PAGPASOK nila sa kusina ay muling nagrigodon ang mga bulati niya sa tiyan. Gutom na gutom na talaga siya lalo na nang makita ang mga pagkaing nakahain sa lamesa."O siya, maiwan ko na muna kayo riyan, ha? Ikaw na ang bahala sa kaibigan ng kapatid mo, Carlo. At kami ng tatay mo ay matutulog na. Bukas na lang tayo mag usap-usap. At ikaw naman hija, huwag kang mahihiya sa ‘min, ha? Ituring mo nang ring bahay mo ito itong bahay namin,” sabi sa kanya ni nanay Myrna.“Opo, nanay Myrna.”Pagkatapos ay tumalikod na rin ito. Ipinaghila naman siya ng upuan ni Carlo, at pagka-upo niya ‘y umupo naman ito sa harap niya sa kabila.“Sige, kain ka lang. Ito, adobong native na manok ito. At ito naman, inihaw na tilapia. At ito naman, gulay na gabi na sinahugan ng tinapa na may halong sili kaya maanghang iyan,” pagpapakilala nito sa kanya nang mga ulam na nakahain.Tanging pagtango lang ang nagagawa niyang isagot dito dahil punung-puno ang bibig niya. Halos mabilaukan siya sa sunud-sunod na pagsubo ng

    Last Updated : 2025-02-04
  • The Missing Piece   Chapter One hundred-ten

    KINABUKASAN ay nagising si Michaela sa iba ‘t ibang klase ng tunog. Huni ng mga iba ‘t ibang klase ng ibon, pagputak ng mga manok, at kung anu-ano pa.Bumangon siya at inayos ang hinigaang kutson bago siya tuluyang lumabas ng silid. Nadatnan niya sa sala si nanay Myrna na nagwawalis sa sahig habang si tatay Diego naman ay nakupo at nagkakape.“Magandang umaga po, nanay Myrna at tatay Diego,” sambit niya sa dalawang matanda.Pareho namang tumingin ang mga ito sa direksiyon niya.“Magandang umaga rin sa ‘yo, ineng,” ganting bat isa kanya ni tatay Diego.“Gising ka na pala, hija. Bakit hindi ka ulit matulog? Maaga pa, ah? At saka, ganito talaga sa kami sa probinsiya, maagang gumigising,” sambit naman ni nanay Myrna.“Sanay din naman po akong gumising ng maaga dahil nagtatrabaho po ako,” sagot niya rito.“Ay, oo nga pala,” sambit nito at saka tumawa. “Maupo ka muna tiyan at ipagtitimpla kita ng…ano ba gusto mo, gatas o kape?”“Kahit ano na lang po sa dalawa. Pareho ko naman pong gusto iya

    Last Updated : 2025-02-04

Latest chapter

  • The Missing Piece   Chapter One hundred-ten

    KINABUKASAN ay nagising si Michaela sa iba ‘t ibang klase ng tunog. Huni ng mga iba ‘t ibang klase ng ibon, pagputak ng mga manok, at kung anu-ano pa.Bumangon siya at inayos ang hinigaang kutson bago siya tuluyang lumabas ng silid. Nadatnan niya sa sala si nanay Myrna na nagwawalis sa sahig habang si tatay Diego naman ay nakupo at nagkakape.“Magandang umaga po, nanay Myrna at tatay Diego,” sambit niya sa dalawang matanda.Pareho namang tumingin ang mga ito sa direksiyon niya.“Magandang umaga rin sa ‘yo, ineng,” ganting bat isa kanya ni tatay Diego.“Gising ka na pala, hija. Bakit hindi ka ulit matulog? Maaga pa, ah? At saka, ganito talaga sa kami sa probinsiya, maagang gumigising,” sambit naman ni nanay Myrna.“Sanay din naman po akong gumising ng maaga dahil nagtatrabaho po ako,” sagot niya rito.“Ay, oo nga pala,” sambit nito at saka tumawa. “Maupo ka muna tiyan at ipagtitimpla kita ng…ano ba gusto mo, gatas o kape?”“Kahit ano na lang po sa dalawa. Pareho ko naman pong gusto iya

  • The Missing Piece   Chapter One hundred-nine

    PAGPASOK nila sa kusina ay muling nagrigodon ang mga bulati niya sa tiyan. Gutom na gutom na talaga siya lalo na nang makita ang mga pagkaing nakahain sa lamesa."O siya, maiwan ko na muna kayo riyan, ha? Ikaw na ang bahala sa kaibigan ng kapatid mo, Carlo. At kami ng tatay mo ay matutulog na. Bukas na lang tayo mag usap-usap. At ikaw naman hija, huwag kang mahihiya sa ‘min, ha? Ituring mo nang ring bahay mo ito itong bahay namin,” sabi sa kanya ni nanay Myrna.“Opo, nanay Myrna.”Pagkatapos ay tumalikod na rin ito. Ipinaghila naman siya ng upuan ni Carlo, at pagka-upo niya ‘y umupo naman ito sa harap niya sa kabila.“Sige, kain ka lang. Ito, adobong native na manok ito. At ito naman, inihaw na tilapia. At ito naman, gulay na gabi na sinahugan ng tinapa na may halong sili kaya maanghang iyan,” pagpapakilala nito sa kanya nang mga ulam na nakahain.Tanging pagtango lang ang nagagawa niyang isagot dito dahil punung-puno ang bibig niya. Halos mabilaukan siya sa sunud-sunod na pagsubo ng

  • The Missing Piece   Chapter One hundred-eight

    HALOS tatlong oras din ang naging byahe nila sa ferry boat. Pagbaba nila ay sumakay pa sila ng tricycle na halos trenta minutos din ang itinagal.Sa wakas ay nakarating na rin sila sa bahay nito. Halos lantang gulay na siya at nagdidilim na rin ang kanyang paningin dahil sa nararamdamang gutom.Pagpasok nila sa gate na yari sa kawayan ay napalundag siya at napasigaw dahil sa biglaang pagkahol ng isang aso. Tumatakbo ito papunta sa kanilang direksyon kaya naalarma siya.Ang kaninang gutom at panghihinang nararamdaman niya ay parang bulang biglang nawala dahil sa takot na nararamdaman niya sa aso.“Patra! Na-miss mo agad ako? Tama na sa pagkahol, natatakot tuloy sa ‘yo itong magandang kasama ko.” Pagka-usap nito sa aso na parang tao lang. Hinawakan nito sa ulo ang aso at bahagyang hinimas ang ulo.Dahil sa ginawa nito ay lumambot ang awra ng aso at iginalaw-galaw pa nito ang buntot.“Pasensiya ka na kung natakot ka sa aso namin. Mabait naman itong si Patra. Sadyang tumatahol lang talaga

  • The Missing Piece   Chapter One hundred-seven

    NAGISING si Michaela dahil sa ginawang pagyugyog sa kanyang braso ng konduktor ng bus. Dinahan-dahan pa niya ang pagmulat ng mga mata dahil nasisilaw siya sa liwanag na nanggagaling sa ilaw ng bus.“Ineng, nandito na tayo sa pinakahuling terminal. Ginising na kita dahil mukhang malalim ang tulog mo. Maya-maya lang kasi ay lalarga na naman ulit kami.” Sambit sa kanya ng konduktor.“Ga-ganon po ba? Naku, pasensya na po kayo,” paghingi niya ng paumanhin dito sabay tayo at agad na isinukbit sa likod ang malaking back pack bag.“Kung hindi sana kami aalis kaagad ay di sana hindi muna kita ginising at hinayaan lang na matulog.”“Maraming salamat na lang po, manong.”“Walang anuman, ineng. Mag-iingat ka na lang kung saan man ang punta mo.”“Opo, manong. Salamat po ulit.”Tumayo na siya at tuluyang bumaba ng bus. Luminga-linga muna siya sa paligid na parang kinakabisa niya ang lugar. Madilim na at tanging mga ilaw sa daungan at mga bahay sa malapit ang nagbibigay liwanag. Tama nga ang kaibiga

  • The Missing Piece   Chapter One hundred-six

    NAKAPAGDESISYON na si Jacob at ang una niyang naisip ang kanyang ginawa. Walang tulog at walang ligo siyang pumunta sa hotel na tinutuluyan ni Vanessa para makibalita kung tumawag na ba ulit ang mga kidnappers.Wala na siyang pakialam sa hitsura niya. Mas mabuti na nga iyon para mandiri sa kanya si Vanessa nang sa ganon, ay ito na ang kusang lumayo sa kanya.Saka na lang niya aayusin ang problema nilang dalawa ni Michaela kapag naayos na ang lahat ng problema sa kanyang anak.Sunud-sunod na malalakas na katok ang ginawa sa pintuan ng unit na kinaroroonan ni Vanessa. Pagbukas nito ng pinto ay nagulat pa ito dahil sa hitsura niya.“Ja-Jacob?! What happen to you? Bakit ganyan ang hitsura mo?” Pinasadahan pa siya nito mula ulo hanggang paa.Tiningnan niya lang ito ng masama at nagsalita.“Papapasukin mo ba ako o hindi? Kasi kung magdadadaldal ka lang diyan at hahayaan mo lang ako ritong tumayo sa labas, mas mabuti pang sa iba na lang ako tumuloy.” Galit na sambit niya rito.“Sige, pasok k

  • The Missing Piece   Chapter One hundred-five

    “Okay na, ‘di ba? Wala nang makakakilala sa ‘yo niyan.”“Oo nga, Be. Maraming salamat, ah?”“Basta ikaw, walang problema,” nakangiting tugon nito sa kanya.“Siya nga pala,” kinuha niya ang maliit na kahon na pinaglagyan niya ng mga gamit na isasauli niya kay Jacob. “Pakibigay na lang ito kay Jacob, at pakisabi na rin na salamat sa lahat.”Kinuha nito mula sa kanyang kamay ang kahon at pagkatapos ay nagsalita.“Sige, sasabihin ko. And wait, iyang mga bag mo, huwag mo nang dalhin iyan. Baka iyan pa ang magbuking sa ‘yo. May bag ako roon na hindi pa nagagamit, iyon na lang ang gamitin mo. Iwanan mo na lang iyan sa ‘kin na bag mo at kung sakaling makauwi ako ngayong taon sa bahay ay dadalhin ko na lang.”“Sige,” pagsang-ayon niya rito.Lahat ng mga gamit niyang naisilid na niya sa kanyang bag ay inilipat niya sa bag na ibinigay nito sa kanya. Pagkatapos ay nagpaalam na siya rito.“Paano, Be. Aalis na ‘ko, ha? Umuwi ka ha? Para makapag-bonding tayo roon?”“Oo, Be. Sisikapin kong maka-uwi.

  • The Missing Piece   Chapter One hundred-four

    “Oh, eh bakit naman daw nag-send sa ‘yo ng picture nung dalawa si Geneva? At paano namana nakuha noon ang number mo?”“I guess para pagselosin ako. Ang alam ko maraming paraan si Geneva para makuha ang gusto.”“Picture saan ba ‘yon?”“Ewan ko.” kibit-balikat niyang tugon. “Basta kahapon lang iyon nangyari, at tingin ko, nasa hotel silang dalawa noon base sa nakita kong background nung silid na kinaroroonan nila.”“Hay naku talaga. So, nagkikita pa rin pala sila ng palihim. Wala rin pala itong si Sir Jacob. Salawahan din pala siya tapos kapag tinatanong mo tungkol doon ay siya pa ang galit, pambihira!”“Eh ano pa ng aba?”So, since wala ang cellphone mo, ikwento mo na lang sa ‘kin kung ano ang pinag-usapan ng dalawang babaita.”“Walang balak si Vanessa na ipaalam kay Jacob na hindi tunay na anak nito si Venisse. Ibang lalaki ang nakabuntis sa kanya. Takot siyang malaman ni Jacob ang katotohanan dahil obsessed siya kay Jacob. At sa tingin ko, hindi abot nang standard ni Vanessa ang trab

  • The Missing Piece   Chapter One hundred-three

    “Be, A-anong nangyari? Bakit ka umiiyak? May nangyari ba ‘ng masama sa ‘yo? Inaway ka na naman ban ang dalawang babaita?” Sunod-sunod na tanong ni Claire sa kanya.Hindi niya magawang sagutin ito dahil natatalo siya ng kanyang sunod-sunod na paghikbi.“Be, sagutin mo naman ako. Ano ba ‘ng nangyayari sa ‘yo?” Kahit hindi niya ito nakikita ay alam niyang umiiyak na rin ito.Sa wakas ay nagawa niyang kumalas sa pagkakayakap dito para sagutin ito. Parang ayaw pa kasi niyang umalis sa balikat nito dahil pakiramdam niya ‘y doon gagaan ang kanyang pakiramdam.“Be, pwe-pwede ba tayong mag-usap?” Tanong niya rito sa pagitan ng paghikbi.“Oo naman!” Mabilis na sagot nito.“Doon tayo mag-usap sa kwarto ko,” paanyaya niya rito.Sumunod ito sa kanya nang magpatiuna siyang maglakad papasok sa kanyang silid. Nagulat pa ito nang makita nitong naka-impake na ang lahat ng mga gamit niya.“Be, naguguluhan na talaga ako sa ‘yo. Ano ba talaga ang nangyayri? At saka, bakit naka-impake lahat ng mga gamit mo

  • The Missing Piece   Chapter One hundred-two

    NAGULAT siya sa ginawa ng binata. Halos hindi siya makakilos at hindi agad nakapagsalita dahil sa pagkabigla.Nang tingnan niya ito ay ang naglalagablab na mga mata nito ang sumalubong sa kanya. Nahintakutan siya nag lumapit ito sa kanya at hinawakan siya ng mahigpit sa magkabilaang balikat.“How dare you para sabihin sa anak ko iyan! Wala kang karapatan na sabihin ang mga ganoong bagay lalong-lalo na sa anak ko dahil walang importante ngayon sa ‘kin kundi siya! Walang iba kundi ang anak ko!” Sigaw nito sa kanya.Halos mapangiwi siya dahil mas lalo pang humigpit ang pagkakahawak nito sa mga balikat niya. Hindi niya alam kung paano tatanggalin ang malabakal na mga kamay nito. Natataranta na rin siya dahil parang ibang Jacob ang nasa harapan niya ngayon.“Ja-Jacob, nasasaktan ako!” Sigaw niya rito at pilit na kumakawala mula sa pagkakahawak nito.“Talagang masasaktan ka kapag hindi ka tumigil sa kakasabi ng mga masasamang salita laban sa anak ko! matatanggap ko pa kung si Vanessa ang si

Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status