MasukShare
Chapter 1: Out Of The Shadows
Terakhir Diperbarui:
2025-02-08 22:41:14*ERINA ISABEL TUAZON POV
Isang malakas na sampal ang natanggap ko kay dad nang makita nito ang report card na inabot ko sa kaniya. Hindi na ‘ko nagulat kasi inaasahan ko nang mangyari ‘to. No’ng nakita ko pa lang ang grades ko kahapon, alam ko ng mangyayari ‘to kaya hindi na ‘ko nagulat na gagawin sa’kin ‘to ng tatay ko. “Filipino na nga lang ibabagsak mo pa?! Anong klaseng estudyante ka? Hindi ka ba pumapasok sa subject na 'yan, ha? Pinaaral kita sa mamahaling eskwelahan para marami kang matutunan tapos ito lang ang grades na ipapakita mo sa'kin? Do you really think na matatanggap ko 'yan?" Galit na sambit nito bago tinapon sa akin ang report card ko. Napayuko na lang ako at napapunas ng pisngi dahil tuluyan ng pumatak ang mga luha ko. Pinangako ko pa naman sa sarili ko na hindi ako iiyak, pero heto ako ngayon gabalde na ang luha dahil sa panenermon sa akin ng tatay ko. "B-Babawi na lang po ako, Dad. Second quarter pa lang naman po—" "I don't care kung anong quarter pa 'yan! Bagsak ka pa rin at hindi mo na 'yan mababago!" Putol nito sa akin. "Tsaka huwag ka nang magdahilan kasi kahit ano pa ang sabihin mo hindi ko tatanggapin 'yan. Ewan ko ba kung kanino ka nagmana? Kung nandito lang ang mommy mo, for sure hindi niya rin 'yan matatanggap," dagdag pa niya. Hindi na 'ko sumagot kasi kahit ano pa ang idahilan ko, mali pa rin para sa kaniya. Hindi na magbabago ang tingin niya sa akin. Mananatili akong bobo at walang kwenta sa paningin niya. Kung nabubuhay pa si mommy, maiintindihan niya 'ko at ipaglalaban niya 'ko mula kay daddy. Siya na lang ang nag-iisa kong kakampi sa pamamahay na 'to pero nawala pa sa akin. "Bakit hindi mo gayahin ang kuya mo? Matataas ang marka simula no'ng first year college siya, at tingnan mo siya ngayon malayo na ang naabot. Hindi na umaasa sa akin pero ikaw—" "Palamunin pa rin ninyo? Tama ba, Dad?" Putol ko sa kaniya bago nag-angat ng tingin. I laughed bitterly and harshly wiped my cheek. Ito ang pinakaayaw ko na marinig mula sa kaniya. Ang ikumpara niya 'ko kay kuya na parang hindi ako nagsusumikap sa pag-aaral ko. Ginagawa ko naman lahat pero hindi naman agad-agad naiintindihan ko ang isang lesson once na i-discussed ng professor. Hindi ako kasing-talino ni kuya pero kahit papa'no may natutunan naman ako. "Nag-aaral naman po ako ng mabuti, dad. Pero huwag niyo naman po sana akong ikumpara kay kuya. Magkaiba kami ng learning capacity pero nag-aaral naman po ako ng mabuti para maging proud po kayo sa'kin," umiiyak na sambit ko na ikinatahimik ni dad. Bigla siyang nag-iwas ng tingin sa akin at napahilamos ng mukha. "May isang beses po ba na naging proud kayo sa'kin? Na hindi lang si kuya ang ipinagmamalaki ninyo? Anak niyo rin naman po ako, ah .. pero bakit—" Hindi ko na natuloy ang sasabihin ko kasi napahagulgol na 'ko. Ang sakit kasi at nakakasama ng loob na ang sarili kong tatay ay kailanman hindi ako nagawang ipagmalaki sa ibang tao pero pagdating kay kuya, kulang na lang ipa-billboard niya sa sobrang pagka-proud sa anak. Pero pagdating sa akin, kinakahiya ako at kulang na lang itakwil niya. "B-Bakit parang .. hindi anak ang turing niyo sa'kin? Ni isang beses hindi ko narinig mula sa inyo na proud kayo sa'kin. Lagi na lang si kuya .. si kuya na lang lagi ang paborito ninyo! Paano naman ako, Dad? Anak niyo rin ako pero bakit kailangan ko pang bilhin ang atensiyon at pagmamahal ninyo?!" Sinigaw ko na ang sakit na nararamdaman ko. Hindi ko na kayang itago ang sama ng loob ko. Gusto kong ilabas lahat para malaman niya ang matagal ko nang kinikimkim mula sa kaniya. Ayoko na ng ganito, na lagi na lang mali ko ang nakikita niya, na parang wala akong ginawang tama sa pamilyang 'to."Alam ko naman na galit kayo sa'kin dahil sa pagkamatay ni mommy. Pero huwag niyo naman sanang iparamdam sa'kin na hindi ako parte ng pamilyang 'to."
Ayoko nang tumira dito, hindi ko na kayang tiisin ang ugali ng tatay ko. "Huwag kang mag-alala, Dad, mawawala na sa pamamahay na 'to ang nag-iisang palamunin ninyo," matigas na sambit ko at agad na siyang tinalikuran. Nagtungo na 'ko agad sa kwarto ko para ayusin ang mga gamit ko at makaalis na sa pamamahay na 'to. *WAYNE LOUIE ANDERSON POV "Sir, there are reporters outside your office. Should I let them in?" My secretary asked, but I didn’t respond. I simply nodded, and she immediately understood what I meant. It's still early, yet there are already reporters here to ruin my day. Why do I have to deal with issues so early in the morning? The endless attempts of people to destroy me never seem to stop. I stood up and immediately loosened my necktie. I could feel anger and stress building up again in my body because of those worthless people. Why does society have such kinds of people? Great at accusing others, but when I fight back, they beg like a helpless puppy. "Okay, everyone, listen up. I don’t want to repeat this, so pay close attention," I said as the reporters and media personnel started filing into my office one by one. Another day to clear my name from the ignorance of these foolish people. "I didn't do what they are accusing me of. I have not assaulted, harmed, or beaten any woman. Whatever news has reached you is nothing but lies meant to ruin my reputation. I work diligently and serve society with integrity. There is no solid evidence to prove that I am guilty, and my lawyer will make that clear to you. I have not done anything wrong, and I have never harmed anyone, especially women. You know me—I’m a businessman, and the only thing that runs through my mind is how to grow my company and help my employees. I work every day, so I have no time to do what they’re accusing me of," I said seriously, looking into the camera and letting out a deep sigh. I noticed that some agreed with what I said, but most of them seemed doubtful and didn’t believe my words. I understand, though, because I know that many of them harbor resentment towards me for having dismissed them from their previous jobs due to their smear campaigns against me in the media. But I don’t care, they deserved it because they chose to go against someone like me—a powerful man, the one many envy. No one will ever be able to bring me down. "How is it going?" I asked immediately when Deo answered the call. He's my right hand, the one I rely on for everything. I wanted to know who was behind the attempt to ruin my reputation. "Nahanap ko na, boss. Anak siya no'ng lalaking sumaksak sa'yo noong nakaraang linggo. Mukhang balak ka niyang gantihan," he answered, and I couldn't help but smirk. Idiot! She's just doing something that will only make things worse for her. "Ano ang gagawin ko sa kaniya, boss?" "Make her suffer, but don't kill her. I want her to be destroyed through the lies and accusations of the people. After that, visit her father and let him know what his daughter has done to me." I slammed my phone onto the table after our conversation, but I couldn't help but smirk at the thoughts running through my mind. No one can bring Wayne Louie Anderson down. Whoever tries to do that, I’ll take the first move. I will make them suffer until they beg me for mercy. No one can stop me. No one.
Bab terkait
The Missing Billionaire (TAGLISH) Chapter 2: One Disaster After Another
*ERINA ISABEL TUAZON POV "Papasok pa lang ako, Faye. Na late kasi ako ng gising. Hindi nag-alarm ang phone ko kanina," sabi ko habang tinatanggal ang kadena na kinabit ko sa bisikleta. Nilalagyan ko ng ganito kasi wala akong tiwala sa mga tao rito sa barangay kung saan ako nakatira. Marami kasing snatcher dito lalong-lalo na mga magnanakaw. May gate naman ang apartment na tinutuluyan ko, pero kailangan ko pa ring mag-doble ingat. [Seryoso ka, Erina? Tanghali na ah, paniguradong bubungangaan ka na naman ng boss mo. Dalian mo na, alam mo namang maagang pumapasok 'yon hindi ka pa nagising ng maaga] Natawa na lang ako dahil sa mga sinabi ng kaibigan ko. Mukhang siya pa ‘yong mas stress kaysa sa akin. Hindi ko naman kasi kasalanan na ‘di tumunog ang alarm ng cellphone ko o sad’yang hindi ko lang talaga narinig dahil sa sobrang pagod? “Ito na nga nagmamadali na, pero hindi nakikisama ‘tong bisikleta na binigay mo sa’kin,” pabirong sabi ko at narinig ko siyang huminga ng malalim sa kabi
Terakhir Diperbarui : 2025-02-08The Missing Billionaire (TAGLISH) Chapter 3: Late Arrival, Lasting Impact
Halatang galit na ito sa akin. Sa titig pa lang niya alam ko nang ginagalit ko na siya. Ito pa lang naman ang unang beses na late akong pumasok. Pero talagang hindi ko na uulitin. "Ilang buwan ka na ngang nagtatrabaho rito?" Tanong nito na ipinagtaka ko. Bigla siyang tumayo at sumandal sa mesa sabay na napahalukipkip mula sa akin. "P-Pitong .. buwan .. po," kinakabahan na tugon ko ngunit bigla akong napaatras nang lumapit siya sa akin. Wala na 'kong makitang reaksyon sa mukha niya, pero sigurado akong galit ito. Pogi siya pero talagang strikto pagdating sa trabaho. "Pero bakit hindi mo ginagawa nang tama ang trabaho mo?! In-explain naman sa 'yo ang mga rules ko rito pero bakit kinakalimutan mo? Hindi porket na kaibigan ka nang pinsan ko ay hindi na kita p'wedeng pagalitan at p'wede mo nang gawin lahat ng gusto mo," galit na sambit nito na ikinagulat ko. Hindi ako nakasagot sa halip palihim na lang akong nanalangin mula sa itaas na sana huwag niya 'kong tanggalin sa trabaho. "H-H
Terakhir Diperbarui : 2025-02-08The Missing Billionaire (TAGLISH) Chapter 4: When Pain Finds Its Voice
Wala ni isa sa amin ang nagtangkang magsalita. Hindi ako nakatingin sa kaniya, pero sigurado akong nakatingin siya sa akin ngayon. Ayoko sana siyang kausapin kaso pinagpaalam niya 'ko kay boss Yuki kaya wala na rin akong nagawa kundi ang umalis sa counter at puntahan siya. Pero hanggang ngayon hindi pa rin kami nagpapansinan at hindi pa siya nagsisimula magsalita. Asa naman na kakausapin ko siya. Over my dead body! Pero napatingin ako sa kaniya nang may nilagay siya sa harapan ko. Isang sobre, at alam ko namang pera ang laman niyan. "Take it, it will help with your daily expenses." Aniya at bigla na lang sumama ang timpla ng mukha ko. Last week ito rin ang ginawa niya. Inabutan ako ng pera, pero hindi ko tinanggap. Walang kadala-dala itong si kuya. Alam niya naman na hindi ko tatanggapin at wala siyang mahihita sa akin, pero panay punta pa rito at bigay sa'kin ng pera. "Paulit-ulit na lang tayo, kuya. Hindi ka ba napapagod?" Naiinis na sambit ko, at napahalukipkip sa kaniya. "N
Terakhir Diperbarui : 2025-02-08The Missing Billionaire (TAGLISH) Chapter 5: A Moment That Changed Everything
"Ano ba 'yan?! Bakit ang malas-malas ko today?" Paiyak ko ng sabi nang makalabas ako mula sa restaurant. At biglang sinipa ang nakita kong basurahan sa sobrang inis ko. Nagulat ang mga taong nakakita sa ginawa ko pero wala na 'kong pakialam. Mabuti na nga lang na sa basurahan ko binuntong ang inis ko hindi sa kung sino. At kulang na nga lang maglupasay na naman ako rito sa daan katulad no'ng ginawa ko kanina. Kasi ba naman pinagalitan ako ng manager sa kadahilanang mali ang table na pinaghatiran ko ng pagkain. Inaway ako ng customer, at pinagalitan hanggang sa pinatawag nito ang manager ko. "Why is this the food you served us? We didn't order this, miss." Wika ng isang ginang ngunit pansin ko ang disappointment sa mga mata nito. Bigla akong kinabahan at agad napatingin sa listahan na hawak ko. At doon ko lang na realize na mali nga ang table na pinaghatiran ko ng pagkain. Table 8 'tong pinuntahan ko, at wala sa listahan nila ang mga pagkaing nasa lamesa. "I apologize, ma'am
Terakhir Diperbarui : 2025-02-08The Missing Billionaire (TAGLISH) Chapter 6: Two Strangers, One Roof
"Maupo ka muna .." sabi ko at dahan-dahan siyang pinaupo sa maliit na sofa. Agad akong napabuga ng hangin nang makaupo na siya, pero hindi ko iyon ipinahalata sa kaniya. Matangkad siya, malaking tao, at may kakisigan, malayong-malayo sa katawan ko. Kaya parang nagbuhat ako ng isang sako ng bigas dahil sa bigat niya. Hindi naman ako nagrereklamo sad'yang napagod lang ako sa pag-alalay sa kaniya papunta rito sa apartment ko. Yes, sa apartment ko, kasi ayaw niyang dalhin ko siya sa ospital. Nagpumilit ako lalo na may sugat ang noo niya, at kailangang magamot ng doktor. Kaso nagpumilit siya na huwag na, at dalhin ko na lang daw siya sa place ko kaya hindi na 'ko nakatanggi. Alangan naman pabayaan ko siya, edi ako 'yong masisisi kapag may nangyaring masama sa kaniya ro'n. "Kukunin ko lang ang first-aid kit ko," paalam ko sa kaniya at agad ng nagtungo sa kwarto ko. "Tss, bakit kasi dito mo pa siya dinala, Erina?" Naiinis na sabi ko sa sarili. Kinakausap ko na naman ang sarili ko dahi
Terakhir Diperbarui : 2025-02-20The Missing Billionaire (TAGLISH) Chapter 7: A Debt of Guilt
*ERINA ISABEL TUAZON POV Parang gusto kong umiyak o 'di kaya sumigaw sa sobrang inis na nararamdaman ko. Ewan ko ba kung bakit bigla akong pumayag sa pakiusap niya na manatili siya rito sa apartment ko. Nawalan ako bigla ng choice dahil sa awa na nararamdaman ko mula sa kaniya. Ayoko rin naman kasi siyang paalisin lalo na't wala siyang naaalala, at baka kung ano pa ang mangyari sa kaniya kapag pinaalis ko siya. Bukod doon ayaw niya ring dalhin ko siya sa ospital o 'di kaya sa presinto. Nabubuang na 'ko sa kakaisip kung ano ang gagawin para mapaalis siya rito. "Erina, kalma lang. Malalampasan mo rin 'to. Sabi nga niya 'di ba, once na bumalik na ang alaala niya aalis na siya rito," sabi ko sa sarili at napabuntong hininga ng malalim. Nandito ako ngayon sa kusina, nagluluto ng kakainin naming hapunan. Mabuti na lang may natira pang kalahating baboy sa ref kaya 'yon na lang ang niluto ko. Nakakahiya naman kasi na delata ang ipapakain ko sa kaniya at baka hindi siya kumakain niyon. Sa
Terakhir Diperbarui : 2025-02-20The Missing Billionaire (TAGLISH) Chapter 8: Setting the Trap
*ERINA ISABEL TUAZON POV "Seryoso ka? Pinatira mo sa apartment mo?" Gulat na tanong ni Faye nang ikuwento ko sa kaniya ang nangyari kahapon at tungkol sa pagpapatira ko kay Louie sa apartment ko. Dahan-dahan akong tumango bilang sagot at napanganga siya bigla dahil do'n. Hindi siya makapaniwala sa ginawa ko kasi alam niya na hindi ako agad-agad pumapayag kapag may taong nanghingi ng pakiusap sa'kin. "Isang buwan muna ang lumipas bago mo 'ko pinayagan na mag-stay d'yan sa apartment mo pansamantala. Pero pagdating sa lalaking 'yan, na hindi mo pa lubusang kilala ay pinayagan mo agad-agad. Nakakatampo ka, alam mo ba 'yon?" Naiinis na sambit niya, pero bigla niya 'kong inirapan at napahalukipkip sa akin. "Sorry na, magkaiba naman kasi kayo ng sitwasyon, eh," agap na sagot ko pero mas lalo lang siyang nainis dahil sa sinagot ko. "Aba, pinagtatanggol mo pa siya? Erina, ako 'yong kaibigan mo rito," aniya at biglang napainom ng kape. Palihim na lang akong natawa at napailing dahil s
Terakhir Diperbarui : 2025-02-20The Missing Billionaire (TAGLISH) Chapter 9: Sudden Recognition
Parang biglang sumakit ang sentido ko dahil sa kakatalak ng landlady sa akin nitong apartment. Hindi ko alam kung pa'no niya nalaman ang nangyaring insidente, pero sa talas ng pandinig niya malalaman niya kaagad anumang oras. Wala pang alas otso dumating na siya rito para pagalitan ako. Para na 'kong nabibingi sa malakas niyang boses, pero wala naman akong karapatan na magreklamo kasi siya ang may-ari nito at kahit hindi naman sinasad'ya ang nangyari, may karapatan pa rin siyang magalit. "Hay naku na lang talaga! Ang mahal nitong materyales pero hindi man lang iningatan ng mabuti. Ano ka ba naman, Erina? Ba't 'di ka nag-iingat? Ano na lang ang ipapalit mo rito? Late ka na nga nagbabayad ng renta, pero sinira mo pa 'tong apartment ko," rinig kong pagtatalak nito. Napabuga na lang ako ng hangin at sabay na napahawak sa ulo ko. Ang aga-aga pero naii-stress na 'ko dahil sa kaniya. "Tsk! Ang aga naman ng sermon, lord," inis na sambit ko at sabay na ginulo ang buhok ko. Nandito ak
Terakhir Diperbarui : 2025-02-24
Bab terbaru
The Missing Billionaire (TAGLISH) Chapter 17: Scars that Never Fade
Pabagsak akong umupo sa sofa nang makauwi ako sa apartment galing ng trabaho. Ramdam ko ang matinding pagod buhat ng mga mabibigat na gawain kanina. At parang hindi ko na rin maigalaw ang mga paa ko dahil sa mahabang paglalakad pauwi rito. Ginabi na 'ko ng uwi dahil wala ng masasakyan na tricycle o jeep no'ng nakalabas na 'ko ng restaurant kanina. Nag-antay ako ng ilang minuto hanggang sa nagdesisyon ako na maglakad na lang. Mga isang metro lang naman ang layo mula sa restaurant papuntang apartment kaso lakad-takbo ang ginawa ko kanina. Kaya heto ako ngayon—tagaktak ang pawis, at habol ang hininga na parang sumali sa isang 1-meter run. "Saan naman kaya nagpunta 'yon?" usal ko habang nakamasid sa paligid. Hinahanap ng mga mata ko si Louie. Hindi ko kasi siya naabutan no'ng dumating ako rito.Nagdesisyon akong tumayo para magtungo ng kusina, pero nang makarating ako wala naman siya rito. Hinanap ko siya sa buong apartment, pero ni anino niya hindi ko mahanap. Bigla akong nakaramdam ng
The Missing Billionaire (TAGLISH) Chapter 16: Hard Choices
"Grabe, kung hindi kita tinext na makikipagkita ako sa'yo 'di mo talaga ako pupuntahan 'no?" sabi ni Faye, pero tunog nagtatampo. Napabuga na lang ako ng hangin bago napahigop ng kape dahil sa sinabi niya. Hindi na 'ko sumagot, hahayaan ko na munang ilabas niya lahat ng tampo niya sa akin bago ako magsasalita. Kasi kapag sumagot ako, lalo niya lang akong babarahin.. lalo lang sasama ang loob niya sa akin. Actually immune na 'ko pagdating sa gan'yan, pero minsan talaga nakakarindi na sa tenga ang mga sinasabi niya. "Kaibigan pa ba ang turing mo sa'kin? May care ka pa ba sa'kin? Iniisip mo man lang ba 'ko?" nagdadrama na sambit niya. Napapikit na lang ako ng mga mata, at napabuntong hininga ng malalim bago siya sinagot. "Faye, kalma.. s'yempre magkaibigan pa rin tayo. Kadramahan mo talaga, eh. Na busy lang ako sa trabaho kaya hindi kita nagawang bisitahin sa inyo." Napahalukipkip siya sa akin sabay na inirapan ako. Palihim na lang akong napatawa dahil sa naging reaksyon niya.
The Missing Billionaire (TAGLISH) Chapter 15: Petals in the Wind
"I thought hindi na tayo matutuloy after what happened earlier, but we still made it. I hope gumaan ang pakiramdam mo na nandito tayo sa isang public park." Hindi ko nilingon si Louie, nanatili lang akong nakatingin sa mga batang naglalaro sa playground kasama ang mga parents nila. Hindi ko maiwasang huwag mainggit kasi no'ng kabataan ko, dalawang beses lang akong dinala ni Mommy sa park at after niyon hindi na naulit. Busy siya sa trabaho gano'n din si Dad, at si Kuya naman hindi trip ang mga gusto kong gawin. Kaya si Mommy lang talaga ang nakakasama ko sa mga gusto kong gawin o puntahan. This park witnessed how happy I was during the times I was still with Mommy. Before she died, nangako pa siya sa'kin na magpi-picnic kami rito for my upcoming 6th birthday. But promises are meant to be broken. Pero ako lang din naman pala ang magiging dahilan niyon. "Hindi ko alam kung gumaan ba, pero sa tingin ko mas lalo lang bumigat," bulong ko habang malungkot na nakatingin sa direksyon ng
The Missing Billionaire (TAGLISH) Chapter 14: Debt at the Doorstep
*ERINA ISABEL TUAZON POV Kanina pa ko tulala habang nakatingin sa kisame. Nakahiga pa rin ako sa kama, pero wala pa akong plano na bumangon para gumayak. Wala naman akong pasok ngayon, pero inaya kong lumabas si Louie kahapon. Mabigat ang pakiramdam ko pag-gising dahil na rin siguro sa kung anong meron sa araw na ito. Sa totoo lang hindi ako makatulog ng maayos kagabi dahil sa naging pag-uusap namin ni kuya kahapon. Kahit anong deny ko ay apektado pa rin ako dahil sa sinabi niya. Pero kailangan kong maging okay ngayong araw kasi ayokong bisitahin si Mommy na malungkot ako. “Erina, gising ka na ba?” Agad akong napabangon nang marinig ko ang boses ni Louie sa labas ng kwarto. Pero hindi ako bumaba sa kama—nakaupo pa rin ako at nakatingin sa pinto. Hindi ako sumagot kasi ayoko pa munang lumabas at harapin siya na ganito ang estado ko. “Nakahanda na sa mesa ang breakfast mo. I’ll just take a walk for a while. I’ll be home after 30 minutes, I promise,” aniya mula sa labas ng kwarto
The Missing Billionaire (TAGLISH) Chapter 13: The Silent Chase
*WAYNE LOUIE ANDERSON POV She was surprised when she saw me behind the door. I just looked at her seriously, but I couldn't help feeling sad because of what I heard outside. I didn't mean to eavesdrop on their conversation, but I saw her stunned earlier when she opened the door. And I know that something is off. She cried.. halata sa mga mata niya. Namumula ang mga ito at may bakas pa ng mga luha ang pisngi niya. I'm supposed to not care about it because I'm not the kind of person who suddenly gets affected when I see someone crying. Pero ngayon.. I felt a sudden pain in my chest. At hindi 'to maganda. I need to stop this, but now isn't the right time for that. "Are you okay?" I asked, but she only nodded in response, offering a small, quiet smile. "Um, kanina ka pa ba nand'yan?" she asked, then walked past me. But I didn't answer her, instead, I followed her to the kitchen. I didn't want to lie, but I had to, especially since what they were talking about was too personal. "
The Missing Billionaire (TAGLISH) Chapter 12: An Unwelcome Visit
Napatakbo agad ako ng kusina para uminom ng tubig. Ewan ko ba, bigla na lang akong nauhaw dahil sa nasaksihan ko roon sa banyo. Sa susunod talaga hindi ko na susundin kung anuman ang maririnig ko dahil baka sa susunod iba na ang makita ko at baka mas malala pa. "Jusko ka, Erina! Katawan lang 'yon pero ba't ka biglang nauhaw?" sabi ko sa sarili at biglang napabuga ng hangin. Ito lang talaga siguro ang epekto sa akin kapag nakakita ng katawan ng lalaki lalo na't harap-harapan. 'Tsaka 'yon pa lang ang unang beses na nasaksihan ko ang gano'ng bagay sa buong buhay ko. Mag-iingat na talaga ako lalo na't hindi na ako ang mag-isang nakatira dito. Jusko, my precious eyes! Nabahiran na ng kamanyakan. "Um, Louie.." Kasalukuyan kaming kumakain ng tanghalian, pero sobrang tahimik ng paligid at tanging tunog lang ng mga kubyertos ang gumagawa ng ingay. Sanay naman ako sa ganito, pero ewan ko ba bakit biglang nagbago ngayong may kasama na 'ko rito? "Hmm?" aniya bago nag-angat ng tingin s
The Missing Billionaire (TAGLISH) Chapter 11: Misjudged Moments
Nagbabalak na sana akong lumabas ng shop pero may bigla akong naisip na nagpahinto sa akin. Marahas akong napailing nang mapagtanto na imposible ang iniisip ko tungkol do'n sa sinabi ni Lean."Hindi siya 'yon.. malabong mangyari 'yon," sabi ko sa sarili bago lumingon sa direksyon ni Lean kung saan nagtataka na ito habang nakatingin sa akin."O, bakit ka bumalik? Akala ko ba uuwi ka?" nagtatakang tanong ni Lean nang makabalik ako sa counter.Pero hindi ko sinagot ang tanong niya, sa halip biglang nag-isip ng itatanong ko sa kaniya."Kailan nga ulit nawala 'yong lalaki?" tanong ko bago tumingin sa kaniya."Uh, noong nakaraang araw lang daw.. tapos diniklarang missing after 24 hours kahapon. Bakit mo natanong?" tugon niya at palihim naman akong napabuga ng hangin. Mabuti na lang na hindi ako tumuloy sa pag-alis kundi baka pagsisihan ko lang din.Pero nakahinga naman ako ng maluwag dahil doon kasi kung sakali na tama ang hula ko baka pagsisihan ko na talaga ang ginawa kong pagpapatira kay
The Missing Billionaire (TAGLISH) Chapter 10: When Truth Strikes
Nangyari do'n? Ba't biglang nataranta 'yon? Eh, hindi naman siya gano'n kanina bago dumating si Louie. 'Di kaya .. "Magkakilala ba kayo?" nagtatakang tanong ko bago siya binalingan ng tingin. Nagulat at nagtaka siya dahil sa sinabi ko. Pero hindi ko naman intensyon 'yon. It's just that nagulat ako sa naging reaksyon ni Madam Dolores no'ng nakita niya si Louie. "E-Erina .. I don't remember us meeting before. I don't remember her face," tugon ni Louie ngunit may bahid pa rin ng pagtataka ang mukha niya. Bakit ko pa kasi tinanong kung kilala niya si Madam Dolores? Eh, wala nga siyang maalala. Ang bobo ko talaga minsan at ang bilis ko naman makalimot. "Sorry, nagtaka lang kasi ako sa—Uh anyways, nevermind. Huwag mo na lang isipin baka makasama lang sa 'yo. Um, huwag mo sanang mamasamain ang sasabihin ko." Napahinto ako at hinihintay ang sagot niya. Pero tumango siya bilang sagot kaya okay lang naman 'ata kung sasabihin ko 'to since dito siya nakatira pansamantala sa apartment ko at
The Missing Billionaire (TAGLISH) Chapter 9: Sudden Recognition
Parang biglang sumakit ang sentido ko dahil sa kakatalak ng landlady sa akin nitong apartment. Hindi ko alam kung pa'no niya nalaman ang nangyaring insidente, pero sa talas ng pandinig niya malalaman niya kaagad anumang oras. Wala pang alas otso dumating na siya rito para pagalitan ako. Para na 'kong nabibingi sa malakas niyang boses, pero wala naman akong karapatan na magreklamo kasi siya ang may-ari nito at kahit hindi naman sinasad'ya ang nangyari, may karapatan pa rin siyang magalit. "Hay naku na lang talaga! Ang mahal nitong materyales pero hindi man lang iningatan ng mabuti. Ano ka ba naman, Erina? Ba't 'di ka nag-iingat? Ano na lang ang ipapalit mo rito? Late ka na nga nagbabayad ng renta, pero sinira mo pa 'tong apartment ko," rinig kong pagtatalak nito. Napabuga na lang ako ng hangin at sabay na napahawak sa ulo ko. Ang aga-aga pero naii-stress na 'ko dahil sa kaniya. "Tsk! Ang aga naman ng sermon, lord," inis na sambit ko at sabay na ginulo ang buhok ko. Nandito ak
