Napatingin kami lahat sa direksyon ng pinto at nakita namin si Dark na nakatayo roon, habang madilim ang kanyang anyo. Nagtatagis ang kanyang bagang at masamang nakatitig sa mga kaharap namin. Nanlaki ang mga mata ko. Nandito si Dark?"Tatay, you're here!" sabi ni Zephyr, na agad-agad nagsumbong. "Sila po, tatay. They called nanay a wh*re, and worse, sinabi pa nila na kaya daw nabuntis si nanay dahil kung sino-sinong lalaki ang pinap*tulan niya!""What?" dumagundong ang boses ni Dark sa buong silid. Malalaking hakbang ang ginawa niya papunta sa amin. Agad niyang hinalikan ang pisngi ko bago muling hinarap ang mga taong kaharap namin. Inakbayan niya ako at hinigpitan ang pagkakahawak sa akin, na para bang sinasabing, "Sa akin 'to."Gulat na gulat pa rin akong nakatitig kay Dark. Nanlaki ang mga mata ng mga magulang na kaharap namin at tila tulala habang nakatitig kay Dark. Parang hindi makapaniwala sa kanyang presensya. Napangiwi ako sa kanila. Nakakairita, ang tatanda na pero naglalaw
"Nanay, it's not bad. We're just protecting you from them. Grabe na kasi sila! Pasalamat nga sila, hindi ko dinala ang water g*n ko," nakasimangot na sabi ni Zuhair. Lumapit naman si Dark sa amin at ginulo ang mga buhok ng tatlo."I know, son. But go to your bed now. Matulog na kayo, your sister is already sleeping. Gabi na," sabi niya habang tinatapik ang mga bata. Agad namang tumayo ang tatlo at hinalikan ako sa pisngi. Nakipag-fist bump pa sila sa tatay nila bago pumasok sa kanilang kwarto.Tumayo ako at hinarap si Dark na ngayon ay malaki ang ngiti sa mukha. Napairap naman ako."So? Let's go to our bed, honey. Kanina pa ako may gustong-gustong gawin sa'yo eh," husky niyang sabi sabay pulupot ng kanyang mga braso sa bewang ko, hinila ako papunta sa kwarto."Keep still, honey. Try not to make any noise. They might hear you," isang husky at pigil na babala ang narinig ko mula sa kanya habang nagpatuloy siya sa kanyang ginagawa. Kinagat ko ang aking mga labi upang pigilan ang mga ungo
"Please, kumalma ka muna. And after what I'm going to say, okay?" pakiusap niya sakin. Huminga ako ng malalim at tumango, kahit sobra na akong kinakabahan. Alam kong may nangyaring masama. "We ended the war sa underground. The whole area was hit by a massive explosion. We also burned the other properties of our enemies. And... Dark jumped." Simula niya. Pinipilit kong manatiling kalmado, kahit ramdam ko na uminit na ang mga mata ko. Pero nung sinabi niya ang susunod niyang mga salita, hindi ko na napigilan ang pag-agos ng luha ko. Tumigil ang mundo at natulala ako. "Nasa hospital siya. Malaki ang impact ng pagbagsak niya. Gusto lang niyang makalabas ng building, but yun ang nangyari. He wanted to survive the explosion, pero hindi na niya kinaya. He's in a coma, Cassandra. We tried our best to save him before the explosion happened, but it was too late. Di na kami makapasok, kaya napilitan siyang tumalon. Akala niya hindi masyadong malaki ang magiging pinsala, but he was wrong." At
Ang boses ko ay sobrang hina at basag. I had lost all hope seeing him covered in bandages and surrounded by machinery. Halos hindi ko kayanin ang itsura niya—malayo sa dating malakas at matapang na lalaki na kilala ko. Napatakip ako ng mukha at doon humagulgol. Bakit ito nangyari? Why? Ang sakit lang. I know he is a devil, but hindi dapat ganito kalala. Pakiramdam ko tuloy kasalanan ko lahat kung bakit siya nandito. Did I do something wrong? Did Dark deserve all of this? Ang mga kamay ko'y nanginginig habang dahan-dahan kong hinawakan ang kamay niya. Malamig ito at hindi gumagalaw. A loud sob broke out in the tense silence, and all the emotions I'd been holding back came flooding out. Patay na nga lahat ng kalaban, pero ito naman ang naging kapalit. Ang lupit ng tadhana. Pinikit ko ang mga mata ko, umaasang magising siya. Why, Lord? Buo na kami, eh. Why, God? Please... Heal him. Please pagalingin mo siya. I know he's blinded by his dominant nature, his ruthlessness, and hunger for p
Nagising ako nang may tumapik ng mahina sa balikat ko. I rubbed my eyes harshly, making them sting slightly, before staring at the person who was looking at me.“Kumain ka muna,” he said softly. Umiling ako at tumingin kay Dark, who was still lying there, sleeping soundlessly.4 Months Later"Sir, Ma'am, I'm sorry, but he's not making any progress. I think we need to talk about other options—""If you're referring to switching off his machine, then don't bother. Hindi ako papayag. Gigising siya. Alam kong gigising siya. Nangako siya sa akin. May pangako siya sa akin, Grey." Naluluha akong tumingin kay Grey, na ngayon ay umiwas ng tingin, ganun din ang ibang tao sa loob ng room. Napahagulgol ako nang malakas. I was tempted to release my rage on someone.Naramdaman ko nalang na nasa malapad niyang dibdib ako, at hinagod ang likuran ko. "Oh God! Dark will kill me if he finds out I hugged you. But, Cassandra, it's been nearly 5 months and he's not made any progress. He's suffered signif
"I-I want a final moment with Dark alone, Grey." "O-Okay. Take your time. Nasa labas lang kami," he replied gently. I turned my attention to Dark on the bed, not realizing everyone had already quietly left the room, leaving me alone with him. "H-Hey, Dark. My Devil. My Demon. My Typhon. Hindi ko alam kung naririnig mo ako, but I don't care." I paused, my voice trembling. "Dark, bakit ang daya mo? Bakit mo ginawa 'yun? You're going to leave me again. You'll leave me again... pregnant. You j*rk! How can I live without you, Dark? But for our children, gagawin ko. Kakayanin ko, Dark. Pero ang sakit, Dark, alam mo ba 'yun?"My tears started falling as I choked on my words, staring at his peaceful face. "You are the love of my life, there's no denying that. Do you hear me? I love you. I love you so much. Mahal na mahal kita, Dark. Sobra. Mas mahal pa kita kaysa sa pagmamahal mo sa akin. Even if you're a dev*l, a d*mon, and people describe you as a S*tan, I still love you. I'm still in
My mind wasn’t functioning well. Para bang lumipad sa ibang planeta habang tuloy-tuloy ang pag-agos ng mga luha ko, nakatitig pa rin sa kanya. Nakakunot ang noo niya, at ang paraan ng pagtitig niya—nakakatakot at nakakamatay. Ang boses niya, malamig pa sa yelo at puno ng awtoridad. Tama ba ang narinig ko? Hindi ba ako nananaginip? Gising siya, pero hindi niya ako kilala. Kitang-kita ko rin ang doktor sa gilid, gulat na gulat katulad ko. Suminghot ako at pinahid ang mga luha ko, sabay senyas sa doktor na lumabas muna. Tumango siya at sumulyap kay Dark bago tahimik na lumabas ng kwarto. Ngayon, kami na lang dalawa ang natira. Nakatingin siya sa akin, blangko ang kanyang ekspresyon. Nakakunot ang noo niya, at wala kang mababakas na emosyon sa kanyang mga mata. Kitang-kita ko rin ang galit habang nakatingin siya sa paligid, tila di makapaniwala na nasa ospital siya at nakahiga sa kama. Bukas-sara ang bibig ko. Hindi ko alam kung ano ang dapat kong sabihin. Hindi ko alam kung paano m
Pumikit siya habang isang braso niya'y nasa noo. Nakatitig lang ako sa kanya habang nakatayo sa tabi niya.Kaya ko ba? Kaya ko bang ibalik ang mga alaala niya? Paano ko sisimulan? Saan ako magsisimula? Kaya ko bang tiisin ang mga araw na hindi niya ako maalala? Kaya ko bang tiisin ang pakikitungo niya, lalo pa't buntis ako? I want to avoid stress, pero mukhang hindi ko magawa dahil dito. Can I survive this situation? Our situation? Ano naman ang sasabihin ko sa mga anak namin? Their tatay has amnesia? How?"You don't know me?" mahina kong tanong sa kanya. Napadilat siya at tumitig sa akin, nakakunot ang noo."Did I ask if I know you? St*pid," sabi niya, sabay pumikit ulit.Huminga ako ng malalim at hinimas ang tiyan ko. Mukhang di mo na naman makakasama ang tatay mo, anak, kapag iluluwal kita. Katulad ng mga kuya at ate mo. Bakit ganun, anak? Palagi nalang."I-I'm Cassandra.""What's your role in my life?"Do I need to tell him? Paano kung hindi siya maniwala? Masasaktan lang ako. Di