Chapter 21

Ilang minuto rin kaming nasa ganoong posisyon. Gulat na gulat ako—hindi ko inasahan ang mga pangyayari. Natameme ako sa ginawa niya. Sino ba namang hindi? Ano bang nakain nitong si Dark para gawin ‘yon?

"I can't breathe," mahinang ungol ni Zebediah sa pagitan namin. Pero si Dark, hindi man lang gumalaw, nakasiksik pa rin sa leeg ko. Nararamdaman ko ang init ng hininga niya, at amoy na amoy ko ang kanyang pabango—sobra siyang malapit.

"I-I can't breathe, Tatay," ulit ni Zebediah, mas malakas na ngayon.

Bigla namang kumalas si Dark mula sa yakap, nanlaki ang mga mata habang nakatingin kay Zebediah na nakasiksik pa rin sa tiyan ko. Kitang-kita ko ang pagliwanag ng kanyang mga mata, ngunit agad din itong nawala. Lumingon siya sa akin, at napansin kong ang mga kamay niya ay nasa bewang ko pa rin. Parang wala pa siyang balak bumitaw.

He blinked twice, then thrice, bago siya nagsalita. "I-I need to go. Just stay here," ang sabi niya, boses niyang mababa pero seryoso.

Bago siya tuluyang tumay