Ilang minuto rin kaming nasa ganoong posisyon. Gulat na gulat ako—hindi ko inasahan ang mga pangyayari. Natameme ako sa ginawa niya. Sino ba namang hindi? Ano bang nakain nitong si Dark para gawin ‘yon?"I can't breathe," mahinang ungol ni Zebediah sa pagitan namin. Pero si Dark, hindi man lang gumalaw, nakasiksik pa rin sa leeg ko. Nararamdaman ko ang init ng hininga niya, at amoy na amoy ko ang kanyang pabango—sobra siyang malapit."I-I can't breathe, Tatay," ulit ni Zebediah, mas malakas na ngayon.Bigla namang kumalas si Dark mula sa yakap, nanlaki ang mga mata habang nakatingin kay Zebediah na nakasiksik pa rin sa tiyan ko. Kitang-kita ko ang pagliwanag ng kanyang mga mata, ngunit agad din itong nawala. Lumingon siya sa akin, at napansin kong ang mga kamay niya ay nasa bewang ko pa rin. Parang wala pa siyang balak bumitaw.He blinked twice, then thrice, bago siya nagsalita. "I-I need to go. Just stay here," ang sabi niya, boses niyang mababa pero seryoso.Bago siya tuluyang tumay
Napadilat ako nang may masuyong humaplos sa pisngi ko. Halos mamula ang pisngi ko nang makita kong si Dark ang nasa harap ko. Agad niyang inalis ang kamay niya sa pisngi ko nang makita niyang dumilat ako. His face was mere inches from mine, and I could feel his hot breath on my lips—he smelled of a manly scent mixed with fresh strawberries and mint. My black eyes locked into his beautiful blue ones, which were frowning as if he was mesmerized by every angle of my face. I blinked, feeling a bit uncomfortable with how intently he was looking at me. "H-Hey," mahina kong tawag sa kanya. Napakurap siya ng isang beses at tumingala sa kisame. Sinundan ng tingin ko ang paggalaw ng kanyang Adam's apple at ang kanyang panga na mariing nagkikiskisan. "This is sh*t," he mumbled, then looked back at me. Huminga siya ng malalim at dahan-dahang tumungo sa tabi ko, malapit sa bintana. I glanced at him, and I saw him closing his eyes, his face looking dead serious. Dumilat siya at umayos ng upo, the
"Tatay is so clingy. Eewww," sabi ni Zebediah habang umaarteng nandidiri."But he's good at avoiding the flying bu/*llets. Nice," dagdag niya, sabay halukipkip at tingin sakin. Umiwas nalang ako ng tingin at hinayaan ang isip kong maglayag muli. Paano na? Ano ba talagang nangyari? Bakit bigla-biglang may mga putok ng bar*l? May gustong pumatay sakin? Wala naman akong nakaaway dito, maliban sa mga mapanlait na tao sa lugar kung saan ako dati nakatira. Bigla-bigla nalang nagiging kakaiba si Dark. Para siyang tinubuan ng kabaliwan, at nahawaan ng sobrang pagka-clingy. Sumakit ang ulo ko dahil sa nangyayari. God! Si Zephyr. Sana ayos lang siya. Sana ayos lang silang dalawa ni Lory. Nasa labas pa naman siya. Bakit hindi pa siya tumatawag? May nangyari ba sa labas? Grabe na ba ang sitwasyon?"Nanay! What happened? Why did I hear g*nshots? And why did I see a red dot on the back of your head kanina?" inosenteng tanong ni Zebediah sakin. Nanlaki ang mga mata ko at napatingin agad sa kanya.
Umawang ang labi ko. Anong meron? Anong nangyari? Anong ginawa nila? May isang boses na biglang sumabat. Naiinis ito. Hindi ko alam kung matatawa ba ako sa kanila o hindi. Nagawa pa nilang magpatawa, magbiro, at magbangayan habang naka-on ang speaker. Sino sila? "Umalis ka nga dyan. Sinapian ka na naman ng kahambugan mo. T*ngina." "Alis. P*ta. Ako ang nauna dito. Wag kang ano." "Hindi yan ang i-aannounce mo, gago." Napangiwi ako nang marinig ulit ang matinis at nakakairita sa tenga na ingay mula sa microphone, parang pinag-aagawan ng dalawa. Narinig ko pang may kumalabog, kasabay nito ang isang malutong na pagmumura. "Ehem. Ehem. Mike test. 1-2-3-3-1-2. Ano ba yan, bakit may counting kapag nag-ma-mic test? Pwede namang kumanta agad, ah? Tsk. Ehem. Pasensya na po kanina. Taksil kasi yun, sorry po. Ehem. Wag po kayong mag-panic. Magiging okay rin po ang lahat. Pasensya na po sa nangyari. Ayos lang po ang lahat. Mga kasamahan po naming unggoy na ang bahala dun. Takpan niyo nalang a
"Ehem. Sorry for that. Ito na talaga ang totoo kung bakit naka-on ang speaker sa buong hospital. May hinahanap kasi kaming bata. Anak ni Boss, yung may lahing Dora? Ang negrang lakwatsera, este, ang little m*nster ni Bossing. Kung saan-saan kasi siya nakarating. Mukhang may balak atang libutin ang buong hospital. Hindi namin matukoy kung nasaan siya talaga. Ewan! Di naman kami lasing, pero naging dalawa talaga ang paningin namin habang nakatutok sa mga monitor. Nandoon siya, nandito rin siya. Nasa 5th floor siya, pero nasa 3rd floor din siya. He is everywhere, mga kababayan! Ewan. Naku, iba na 'to. Nalilito kami. May power ba ang anak ni Boss? Teleport nang teleport kung saan-saan eh. Nalilito na kami. Tulungan niyo po kami, mga kababayan. Ayaw pa naming mam*tay at masunog sa impy*rno. Alam ko pong may s*ngay at buntot kami, pero takot pa rin kami sa nag-aalab na apoy, 'no? Sayang ang lahi."Natawa ako nang bahagya, hindi ko alam kung seryoso ba sila o nagpapatawa lang. "Madaming iiya
"Cass? Casssssss?" Binalik ko ulit sa tenga ang phone at hindi ko na pinansin ang ingay mula sa background niya."Thank God, tumawag ka rin.""Lintek lang! Mission failed! Mission failed!" sagot ni Lory, puno ng kaba sa boses. "May clash of clans dito sa labas, Cass. Ang daming barbarian na sumugod, may dala-dalang mga hummer, este, mga nakakalokang armas!" "I can’t get out," sagot ko nang mabilis, ang takot bumabalot sa akin."Wag ka munang lumabas, nakakamatay dito. Madaming flying bull*ts na tinitira ng mga goblin, mga panget!" patuloy ni Lory, kahit sa harap ng panganib, may halong biro pa rin siya. "Buti nalang, madali ko lang makilala ang mga tauhan ni Mr. Smith dahil mga pogi sila. Naku, ay! Putakt*ng bala yun! Tago mga bebe ko, tago! Wag kayong lalabas sa lungga!" Natawa ako ng bahagya, pero agad din akong seryoso. Alam kong delikado ang sitwasyon. Bigla na lang napahinto ako sa paghinga nang marinig ko ang ibang boses sa background ni Lory. Hindi ako maaaring magkamali, ki
(Nasa CCTV room) Nagkakagulo ang lahat dahil paparating na ang tinatawag nilang "dem*nyo" sa kanilang lungga. Halos magkapalit-palit na sila ng pwesto habang nag-aagawan ng upuan, lahat sila'y nakatutok lamang sa mga monitor. Nanggigigil sa kaba, kagat-kagat ang mga kuko habang nakatitig sa isang screen, doon nila kitang-kita ang paglapit ng kanilang boss. Ang bigat ng bawat hakbang niya ay halos maramdaman nila mula sa kanilang kinauupuan. "Ayan na, ayan na, papalapit na siya..." mahinang bulong ng isa sa kanila, halos hindi na makahinga. "Tangina, nasa pinto na siya," dagdag pa ng isa, hindi mapigilang magmura sa sobrang nerbiyos. Bigla silang nagtakbuhan, tila mga aninong naglaho sa isang iglap nang makita ang kanilang boss sa monitor, hawak ang bar*l na mukhang handang gamitin anumang oras. Isang malakas na kalabog ang pumuno sa buong silid nang bumukas ang pinto, at doon ay tumambad sa kanila ang nakakatakot na presensya ng isang lalaki-ang kanilang boss, si Dark.
"Show me the CCTV footage at R143."Agad-agad nilang pinakita ang footage. Tahimik lang silang nanonood, walang imik habang tinutukan ang screen. Sa monitor, bumukas ang pinto nina Cassandra. Katabi niya si Zephyr, at nagpalitan ng ngiti ang dalawa bago ito naglakad palayo."Stop! List the time. Then show me the CCTV on the 6th floor where Zephyr went out."Sunod-sunod ang galaw ng mga tao sa silid, sinusunod ang utos ng kanilang boss. Lumabas sa screen ang isang ina at anak na pumasok sa isang CR. Pagkalipas ng ilang saglit, ang ina na lang ang lumabas, suot ang isang summer outfit na tila hindi tugma sa sitwasyon—may suot pang sunglasses at may sling bag. Pero hinayaan lang nila. Hindi naman ito ang mahalaga sa ngayon, ang atensyon nila ay nasa tinatawag nilang little m*nster."Tang*na, pre. Ang seryoso ng atmosphere," bulong ng isa, halos hindi mapigilan ang kaba."Tumahimik ka, g*go," sagot naman ng isa, hindi rin maitagong nag-aalala.Matapos ang ilang minuto ng paghihintay, bumu