Chapter 1

Agad akong tumakbo pauwi sa bahay nang makita ko si Aling Silvia. Paniguradong sa bahay ang punta niya para singilin ako.

Nang makarating ako sa bahay ay kaagad kong isinara ang pinto at nagtago.

"Kaleigh! Isara mo 'yong mga bintana!" sigaw ko sa nakababata kong kapatid.

Kumunot naman ang noo niya pero agad din naman siyang tumakbo para isara ang mga bintana.

Hindi nagtagal nakarinig ako ng mga mabibigat na yabag.

"Kateryna! Nasaan na 'yong ipinangako niyong hulog kahapon?! Nagtatago na naman ba kayong magkapatid?!" sigaw ni Aling Silvia mula sa labas.

Napahinga ako nang malalim bago tinignan ang kapatid ko na nakaupo sa sahig, at nagtatakip ng tenga.

Ito na ang naging buhay naming magkapatid matapos mamatay ng mga magulang namin. Kaming dalawa na ang nagbabayad ng mga utang na naiwan nila sa amin.

"Kateryna!" sigaw muli ni Aling Silvia mula sa labas habang kinakalabog ang pintuan. Ilang beses niya iyong ginawa bago muling sinigaw, at tinawag ang pangalan ko.

"Wala atang tao?" sabi ng isang lalaki sa kalagitnaan ng pagsigaw at pagkalabog ni Aling Silvia sa pintuan namin.

"Palagi na lang walang tao. Kapag nahuli ko ang magkapatid na 'yan, sisiguraduhin kong magbabayad sila ng buo sa akin! Palagi na lang nila akong pinaaasa. Kapag ako nainis, 'yang si Kaleigh ay kukunin ko para maging katulong, at magbayad sa mga utang ng pamilya nila!" narinig kong sigaw ni Aling Silvia mula sa labas.

Sumilip naman ako sa maliit na siwang sa pinto at nakita silang naglalakad na palayo sa bahay.

Napasandal na lamang ako sa pinto nang tuluyan na silang mawala sa paningin ko.

"Ate," narinig kong untag ni Kaleigh na hanggang ngayon ay nakaupo sa sahig at namumula ang mga mata.

Mabilis akong lumapit sa kan'ya at niyakap siya.

"Ayos lang 'yan. Makakaalis din tayo rito," sabi ko sa kapatid ko kahit na alam kong mahihirapan kaming gawin 'yon.

Maraming pinagkakautangan sina Mama at Papa. Hindi ko rin alam kung bakit gano'n karami ang utang nila, ang alam ko lang noon ay pareho silang walang trabaho at palipat-lipat kami ng tinitirahan.

Wala kaming pirmanenteng bahay, hindi ko rin alam kung bakit hindi nagtatrabaho ang mga magulang ko noon.

"Ate, hindi lang si Aling Silvia ang tinataguan natin, ang dami nila. Nakaraan nakasalubong ko si Kuya Reynold at sinisingil na niya tayo, anong gagawin natin?" sabi ni Kaleigh sa pagitan ng pag-iyak. Huminga naman ako ng malalim bago ko siya bahagyang tinulak palayo sa akin.

"Kaya nga ako aalis ngayon, 'di ba? Maghahanap ako ng trabaho," sabi ko.

Bago ko kasi makita si Aling Silvia kanina, paalis talaga ako para mag-apply ng trabaho.

"Aalis ka pa ba? Paano kung makita mo sila d'yan sa labas?" tanong ni Kaleigh habang nakatingin sa akin.

"Hindi nila ako makikita, mabilis kaya ako tumakbo," sabi ko habang pilit na tumatawa.

Ngumiti naman si Kaleigh sa akin. Ginagawa ko ang lahat hindi lang dahil para makabayad ng mga utang nila Mama, kung hindi para na rin mabigyan ng magandang kinabukasan si Kaleigh. Seventeen years old pa lamang siya, at twenty-two years old naman ako. Seven years na rin ang nakalipas nang mamatay ang mga magulang namin.

"Aalis na ako. Isara mo ang pinto, at 'wag kang magpapapasok ng kahit na sino," sabi ko kay Kaleigh bago ako tumayo mula sa pagkakaupo at kinuha ang mga gamit ko sa sahig.

"Mag-i-ingat ka, Ate," sabi naman ni Kaleigh habang pinupusan ang luha sa kan'yang mga mata.

Ngumiti muna ako sa kan'ya bago sumilip sa labas, at binuksan ang pinto. Nang masigurado kong wala na talaga sila Aling Silvia ay tuluyan na akong lumabas ng bahay at umalis.

Sa totoo lang, hindi ko alam kung saan ako pupunta. Kahapon natapos ang kontrata ko sa dati kong trabaho, hindi ako pwedeng magpahinga dahil magugutom kaming magkapatid.

Ngayon, plano kong sumubok mag-apply bilang janitor sa isang sikat at kilalang kompanya sa buong mundo, ang Gunner Corporation.

Wala akong natapos, pero sana palarin ako. Ayaw kong habang buhay nagtatago sa bahay na inuupahan naming magkapatid, at ayaw kong makitang palaging umiiyak sa takot si Kaleigh.

Nagpatuloy lang ako sa paglalakad. Malayo kasi talaga ang sakayan ng jeep sa lugar namin, pero wala akong pangbayad sa tricycle para agad akong makarating doon.

Napabuntong hininga naman ako bago kinuha ang wallet ko.

"Siguro naman ka---" hindi ko na natapos ang pagbibilang nang bigla na lamang akong nakarinig ng isang kakaibang tunog.

Kaagad nanlaki ang mga mata ko nang makita ko ang isang sasakyan na muntik ng makasagasa sa akin. Napaupo naman ako sa kalsada sa sobrang gulat at takot, pero bago pa man 'yon tumama sa akin ay agad 'yong lumihis papunta sa isang poste.

Ilang segundo muna ang lumipas bago nag-sink in sa akin ang nangyari. Nanginginig ang mga tuhod akong tumayo at naglakad papunta sa kotse. Kailangan kong makita kung ayos lang ba ang driver. Kung hindi niya nailihis ang sasakyan niya, baka nasagasaan na ako.

Hindi ko kasi namalayan na nasa kalsada na pala ako kanina sa sobrang dami kong iniisip. 

Napahinga ako ng malalim nang tuluyan na akong makalapit sa sasakyan. Hindi naman masyadong nakadikit ang sasakyan sa poste.

Akma ko na sanang kakatukin ang bintana ng sasakyan para malaman kung maayos lang ba ang driver nang bigla na lamang 'yong bumukas.

"A-Ayos ka lang ba?" tanong ko habang nakatingin sa lalaki na nakakunot ang noong nakatingin sa akin.

"What the f*ck are you doing, Miss? Do you want to f*cking die?" inis na tanong nito sa akin.

Napakurap ako ng mga mata ko bago ako napatingin sa sasakyan niya na muntikan ng sumalpok sa poste.

"S-Sorry. Hindi ko kasi namalayan na nasa kalsada na pala ako kanina," sabi ko.

Mukhang mayaman ang lalaking 'to. Baka ipakulong ako ng isang 'to kapag nagkamali ako ng sagot.

Hindi siya agad nagsalita pero nakatingin siya sa akin. Ilang segundo muna ang lumipas bago siya umiwas ng tingin.

"Tss. Hop in," biglang sabi nito.

Nakakaintindi naman ako ng english dahil mahilig naman akong magbasa, at mag-self study pero tama ba ang narinig ko?

"Can't you f*cking hear me? I said, hop in," nakakunot ang noong sabi niya kaya kaagad kong binuksan ang pinto ng sasakyan pero kaagad akong napatigil.

"B-Bakit p-pala ako sasakay?" tanong ko.

Nakita ko namang mas lalong nainis ang lalaki.

"I have to make sure that you are going to pay for the damages of my car," sagot nito bago tumingin sa harapan niya. Napalunok naman ako.

"T-Teka, hindi ka naman tumama sa poste," sabi ko pero hindi siya kumibo.

"At isa pa, w-wala akong per---" hindi ko na natapos pa ang sana ay sasabihin ko.

"Are you going to hop in, or we'll settle this with the authorities?" mahinahon ngunit bakas ang inis sa boses na sabi niya. Agad naman akong pumasok sa loob ng sasakyan at naupo.

"Pakiusap, wala akong pera pangbayad sa'yo. Paalis pa lang ako dahil maghahanap ako ng trabaho," sabi ko bago ko ipinakita ang folder na hawak ko.

Kumunot naman ang noo niya bago humawak sa manibela at nagsimulang mag-drive. Kinakabahan ako. Ipapakulong na ba ako ng lalaking 'to? Bakit ba kasi hindi ko namalayan na nasa kalsada na ako kanina?

"Where are you going?" tanong nito.

Bakit niya tinatanong? Ipapakulong niya ba talaga ako?

"Tss. I am asking so I know where to drop you off, and also to know where to find you for the payment," seryosong sabi nito.

Napahinga naman ako ng malalim. Dapat kumalma ako. Dahil baka hanggang mamaya madala ko ang kaba na 'to.

"S-Sa Gunner Corporation," sagot ko. Nakita ko namang napakunot ang noo niya.

"Mag-a-apply ako ng trabaho. W-Wala pa akong pera pero kapag nagkaroon ay babayaran kita," dugtong ko pa.

Nalaman ko kasi sa dati kong katrabaho na hiring ang Gunner Corporation.

"What make you suitable to work on that company?" biglang tanong nito.

Napaupo naman ako ng maayos bago tumingin sa labas ng sasakyan.

"Kasi kailangan ko ng maraming pera para makapagbayad sa mga utang na naiwan ng mga magulang ko. At kailangan ko rin ng pera para mabuhay kami ng kapatid ko," sagot ko.

"At ngayon, p-pati na rin para mabayaran ka," sabi ko pa bago tumingin sa gawi niya.

Wala namang naging reaksyon ang kan'yang mukha.

"What's your name? I need it for a police report," sabi niya. Kinabahan naman ako bago ako napahawak sa kamay niya.

"M-Magbabayad ako. H-Hindi mo na ako kailangang i-report sa pulis. Kapag nagkaroon ako ng record hindi na ako makakahanap ng trabaho," pakiusap ko.

Nakita ko namang napaiwas siya ng tingin sa akin bago tumingin sa harapan niya.

"Just tell me your name," seryosong sabi nito sa akin.

"Kateryna D-Davis," kinakabahang untag ko.

Hindi naman na kumibo ang lalaki at nagpatuloy na lang sa pagmamaneho hanggang sa makarating kami sa Gunner Corporation. Agad naman akong bumaba sa sasakyan at pumunta sa bintana ng driver seat. Bumaba naman ang bintana no'n, at sumalubong sa akin ang walang emosyong mukha ng lalaki.

"Kunin ko na lang ang number at pangalan mo para mabayaran kita," sabi ko. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko. Ang dami-dami ko ng dapat bayaran, tapos nadagdagan pa nito.

"Do what you f*cking want," sabi nito bago biglang umalis.

"A-Ano 'yon?" naguguluhang tanong ko.

Napalunok naman ako. Sana hindi talaga ako ipakulong o i-report sa pulis ng lalaking 'yon.

Napahinga ako ng malalim bago ako naglakad papunta sa entrance ng Gunner Corporation. Sinunod ko lahat ng pinagawa ng guard bago ako nakapasok sa loob ng kompanya.

Halos mapanganga naman ako sa ganda at laki ng loob nito.

Ayos lang sa akin kung magiging tagalinis ako ng lugar na ito, basta magkatrabaho ako.

Matapos kong mamangha sa laki at ganda ng loob ng Gunner Corporation ay kaagad akong naglakad papunta sa lugar na sinabi ng guard na a-apply-an ko.

Nang makarating ako sa isang hall ay may nakita akong mga nakahilera roong mga upuan. Akma na sana akong uupo nang bigla na lamang may isang lalaki ang lumapit sa akin.

"Ms. Kateryna Davis?" tanong nito sa akin habang nakangiti.

Napatingin naman ako sa kan'ya bago bahagyang tumango.

"Sumama ka sa 'kin," sabi nito. Kumunot naman ang noo ko na siyang ikinatawa niya.

"Don't worry hindi ako masamang tao. Wala akong gagawing masama," nakangiting sabi nito.

"Okay. To put you at ease, let me introduce myself. I am Drake Griffin, so shall we go?" sabi nito. Napalunok naman ako bago ako tumango at sumunod sa kan'ya sa paglalakad.

Ang daming nangyari ngayong araw. Hindi ko alam kung bakit kilala ako ng lalaking sinusundan ko ngayon. Kinakabahan ako pero may nagsasabi sa isip ko na sumunod na lamang ako sa kan'ya.

"Saan pala tayo pupunta?" tanong ko habang sinisipat ang hallway kung saan kami naglalakad. Narinig ko naman ang bahagyang pagtawa niya bago umiling.

"Sa totoong masamang tao," sagot nito. Napakunot naman ang noo ko at akma na sana akong magsasalita ngunit napatigil ako nang bumukas na ang elevator sa harap naming dalawa. Hindi ko man lang namalayan na nasa tapat na pala kami ng isang elevator. Sumakay na ang lalaki kaya naman sumunod na ako sa kan'ya.

Gusto ko sana magsalita pero hindi ko na itinuloy pa. Hindi pa rin kasi nag-pa-process sa isip ko kung ano ang nangyayari.

"Nandito na tayo," biglang sabi ng lalaki sa harapan ko.

Naglakad naman siya palabas ng elevator at pumunta sa nag-iisang malaking pinto sa harapan naming dalawa.

Ngumiti siya sa akin bago niya itinuro ang pinto.

"Pumasok ka lang d'yan, at masasagot ang mga tanong mo kung bakit ka nandito. Good luck!" sabi nito bago tumalikod at kaagad na umalis.

Akma ko sana siyang hahabulin ngunit mabilis siyang nakasakay ng elevator. Napahinga naman ako ng malalim bago tumingin sa pinto at nagkatok. Matapos no'n ay mabagal ko 'yong binuksan.

Tumambad naman sa mga mata ko ang isang malawak na opisina na may nag-iisang mesa sa pinakagilid nito.

Ngunit hindi pa man nag-po-proseso sa utak ko ang nasa paligid ko ay bigla na lamang may tumawag sa pangalan ko.

"Ms. Kateryna Davis?" sabi ng lalaking nakatalikod habang nakaupo sa isang upuan sa tapat ng mesa.

Bakit parang pamilyar ang boses ng lalaking 'to? Akma na sana akong magsasalita ngunit bigla itong humarap sa gawi ko.

Nanlaki ang mga mata ko nang makita ko ang lalaking nasa harapan ko. Ngumisi naman siya nang makita niya ang naging reaksyon ko.

"Kateryna, be my rented wife."