[Adem P.O.V.]
Life is full of surprises. I didn't expect that there's someone who came into my life and changes the way I thought in life, the way I felt in life. She was the most unexpected and precious gift that I received in my entire life and I didn't want to lose her.
She is worth keeping.
She is worth waiting.
She is worth fighting.
And she is worth to be loved.
[Bro, let's drink! Barkadas are on their way] Mark said on the phone.
He called me several times to invite me in their party but as he always expected I rejected his invitation.
"Bro, I'm sorry but I can't come. My girlfriend and I had something to do today."
[O, come on, Adem. Kami naman ang bigyan mo ng time,] he jealousy said.
"O, come on, Mark. I know you understand me." Then we both laughed in our own.
Binaba ko na ang linya ng telepono. I know Mark and my friends will understand my situation.
I immediately wore my suit for our date today and I can't wait to see her smile and her beautiful brown eyes looking at me. I want to hug her and kiss her.
While looking at the mirror, ilan beses ko tiningnan kung maayos ba ang itsura ko. If I am handsome and look comfortable to look at. When I finally convinced myself, I run fast outside my home and immediately rode in my car.
Habang masaya akong nagmamaneho, hindi ko maiwasang maramdaman na habang papalapit ako nang papalapit sa babaeng pinakamamahal ko, mas ramdam ko 'yong kaba sa dibdib ko. Nagwawala ang mga paru-paro sa tiyan ko. Kaya naman hindi ko na pinatagal at mas lalong binilisan ko na ang pagtakbo ng sasakyan.
When I finally reached our destine place, naglalakad ako nang mabagal at hindi ko na mapigilan ang kaba sa puso ko. Nanginginig ang mga kamay habang hawak-hawak ang isang palumpon ng mga Calla Lilies - her favorites kind of flowers.
But then, I realized I was in her grave, crying for sudden death of my heart.
Para akong binalik sa nakaraan at sinaksak nang paulit-ulit. Ang kaninang puso na sabik makita ang pinakamamahal kong babae ay pinalitan ng mga luhang may pagdadalamhati.
'Yong babaeng nag-iisang nakakaintindi sa akin, nagmamahal sa akin at nagbigay ng magandang kahulugan ng buhay, hindi ko na makakasama hanggang sa pagtanda ko.
Hindi ko na masisilayan kung anong itsura niya kapag naging kulobot na ang kaniyang balat at naging puti na ang kaniyang mga buhok. Hindi ko na matutuklasan kung paano siya maglalakad nang may ngiti sa kaniyang labi at may tungkod para lang salubungin ako ng yakap at ng matamis na halik.
Hindi ko na mararanasan kung paano magkaroon ng masayang pamilya dahil ang pinapangarap kong makasama habang buhay ay imposible ko nang makamit.
Talitha Garcia
March 1, 1998 - December 25, 2021
Family Remembrance
"How are you, Tali?" I asked even though I know she will not respond.
I sat down next to her grave and gently touched her tombstone on which her name was written and put my flowers on her. "Why don't you show up in my dreams? You don't miss me?"
I said with sadness on my face.I go back to our past where she teased me that once someone showed up in my dream that was already dead, it means he was asking me for a prayer for him to be able to enter the Kingdom of God or that someone is missing me.
I smiled on my own when I realized that because of Tali, I became a priest. She loves talking about God and I love listening to her sweet voice. She became an instrument for me to know more about God. Little by little I just realized that I want to become a priest. She was my angel way back then and will remain my angel forever.
"Are you already, there?"
I asked while looking up to the sky then I turned my focus back to her and I noticed how clean her grave was.I cannot imagine myself believing in someone's saying. I cannot believe that someone like Tali will inspire me to trust God with all of His plans wholeheartedly.
"I hope we can meet up there," I said while looking up again to the sky, referring to heaven. "Thank you for believing in me, thank you because God gave me you..." I touched my lip to my hand and gently laid it on her grave as if I had been able to kiss her.
"I really miss you, Tali. I really do. You know how much I tressured you, right?" Napangiti na lang ako nang wala sa sarili habang nararamdaman ang unting-uting pagtulo ng mga luha ko. Lahat ng mga memories na iniiingatan ko ay nag-flashback sa isipan ko and it's really hurt.
Sobrang sakit lang na minsan kong pinangarap na makasama siya sa buong buhay ko pero hanggang ala-ala na lang ako sa kaniya.
After an hour, I decided to walk away and just come back next time. I promise, Tali, I will take care of all our memories together, I will not let your efforts for me become useless.
Minsan, may ibibigay talaga sa atin ang Diyos ng isang taong magbibigay sa atin ng inspirasyon para magpatuloy sa buhay pero sa huli babawiin niya rin. Hindi para saktan tayo kundi para makita natin kung ano nga ba ang reyalidad ng buhay. Na kung saan hindi lahat ng taong mamahalin natin ay mananatili sa atin habang buhay. Ang importante roon, sa bawat taong pipiliin natin mahalin at pipiliin natin maging parte ng buhaynatin ay may bawat aral tayong natututunan na siyang nagbubukas ng panibagong opurtunidad.
This story is a work of fiction. Names, characters, places and events are fictitious unless otherwise is stated. Any resemblance to any real person, living or dead or actual events is purely coincidental.
All right Reserved. No part of this story may be reproduced, distributed or transmitted in any means without the prior permission of the author.
Plagiarism is a crime.
[Adem P.O.V] Today is the first day of class. I could not even lift myself out of bed because I'm so tired at the party last night with Mark and my friends. Birthday kasi ng mama ni Mark kahapon at hindi ako makatanggi dahil nangako ako kay Tita Melanie na pupunta ako sa birthday niya. "Adem!" A loud voice came into my room. "Adem!" She called my name for the second time but I just ignored her. "Isa pa'ng tawag sa pangalan mo, I'm gonna throw your expensive collection of Naruto out of here!" I opened my eyes and I looked at my mom with a not convincing look. "Mom. You're not going to do that, right?"
[Talitha P.O.V] "Ate, nagugutom na ako," sabi sa akin ng bunso kong kapatid. Hindi pa kasi kami nag-aalmusal at kaunti lang ang nakain namin kagabi dahil pinagkasya lang namin ang kapuranggot na kanin at ulam na binili ni tatay. Naaawa ako sa kapatid ko dahil wala akong maibigay na pagkain sa kaniya sa mga oras na 'to. Hanggang ngayon kasi ay wala pa rin si tatay galing trabaho. Mayroon lang kaming tutung na kanin na tira namin kagabi pa. "Samuel, hintayin lang natin si tatay, ha. Parating na rin siya." Binigyan ko na muna siya nang maligamgam na tubig. Napakabigat sa loob ko para makita ang bunso kong kapatid na ganitong paraan.Sa edad na walo nararanasan na niya ang ganitong hirap ng buhay. Wala man akong
[Adem P.O.V] After the day when I saw a girl wearing a long sleeve and simple skirt while praying at the Blessed Sacrament, I could not have a chance to see her again. Lumipas na ang ilang araw na pagdaan-daan ko sa church na 'yon pero hindi ko na siya nakita ulit. But I tried to didn't pay too much attention to her pero lagi akong umaasa na makita siya. Normal lang naman siguro itong nararamdaman ko, hindi ba? Once na ang isang lalaki nakakakita ng isang magandang babae? Will I be going to? No way! Hindi ako pwedeng maging katulad ni Mark. "Son? Are you okay?" My mom came into my room and placed the food on my table. "He looks frustra
[Talitha P.O.V] "Anak, sigurado ka ba'ng hindi na kita ihahatid sa school mo?" Bagamat nag-aalala sa akin si tatay ay hinid pa rin nawawala sa kaniyang mga mata ang saya. Hinawakan ko ang balikat ni tatay. "Opo tay. Okay na okay lang po sa akin. Huwag ka po masyadong mag-alala sa akin, tay." Pinatong ni tatay ang kaniyang kamay sa aking ulo at marahan niya itong hinaplos. "Nag-aalala lang ako sa'yo dahil baka awayin ka ng mga spoiled brat sa eskwelahan na 'yon. Alam ko ang galaw ng mga anak mayaman, anak." Hinalikan ko na agad sa pisngi si tatay. "Hindi ko po hahayaan na saktan nila ako, tay. Pangarap ko po na makapag-aral sa University na 'yon kaya hindi po nila ako mahahadlangan." Nakangiti kong s
[Adem P.O.V] I was so shocked when I saw her wet blouse stuck to her chest. I could not look directly at her that’s why I immediately took my handkerchief at my pocket and handed it to her. "Cover your chest,” I commanded her. Nagtataka naman niya akong tiningnan pero when she realized the reason why I commanded her to cover her chest, she was also shocked and grabbed it immediately and suddenly felt embarrassed. "Talitha!" Mark called her name when he finally reaches out in our place. “Are you okay?” Aerol asked with his worried eyes. “What happened?” Agustin asked. She stayed silent. Hindi niya nasagot ang mga sunod-sunod na tanong ng mga kaibigan ko. We are worried about her. Kita ko sa mga mata niya na gusto na niyang umalis sa kinatatayuan niya pero hindi niya alam kung paano. Unti-unti na rin niyang nakukuha ang atensyon ng iba pang mga studyante sa paligid. La
[Talitha P.O.V] “Here,” sabi sa akin ng may pangalang Adem. Nagtataka ko naman siyang tinitingnan habang papalit-palit ang tingin sa kaniya at sa paper bag na inaabot niya sa akin. Dito ko lang din napagmasdan na mayroon pala siyang napakagandang kulay abong mga mata. “Ano ‘yan?” Nagtakaka kong tanong. Kukunin ko na sana ang paper bag sa kaniya nang bigla niyang ipinatong ‘yon sa ibabaw ng waching machine. Natawa pa ako sa kilos niya dahil para syang natataranta at kinakabahan. “Kung hindi mo kasya, pwede mo siyang ipamigay,” sabi niya sa akin. Natawa naman ako ng mahina sa sinabi niya. Sinilip ko ang laman ng paper bag pero nananatili pa rin sa akin ang pagtataka. Narinig namin pareho na tumunog ang machine hudyat na tapos na itong malabhan. Mabilis naman kinuha ni Adem ang damit niya at naiwan ang akin atsaka lumabas ng laundry room.Teka? Gano’n lang ‘yon? Pagkatapos nito, okay na ‘yong damit? Wo
[Adem P.O.V] The class was ended and I can’t believe that Talitha will become my member. I am currently walking towards at the terminal, smiling under the sun. Paulit-ulit na nagrereply sa isip ko ang lahat ng mga nakita kong reaksyon sa kaniya. ‘Yong mga ngiti niya nang makita ko kung gaano siya kasaya na nakatanggap na regalo. ‘Yong pagtataka kung bakit kusa na lang ako napangiti kanina sa harapan niya, kahit ‘yong gulat niya nang bulungan ko siya. Ginawa ko ‘yon para madistract siya at para hindi niya magawang makapag-focus sa jack and poy. Mabuti na lang at pumabor ang tadhana sa akin. Bigla akong napalingon sa paligid ko at lahat ng mga kasama ko rito sa jeep, nagtataka sa akin. Napansin ko na lang bigla na nakangiti pala ako nang wala sa sarili kaya mabilis kong inayos ang sarili ko at pinigilan ko muna ang ngumiti pero at the end hanggang sa makababa ako ng jeep, nakangati pa rin ako. “Mom! Pa! I’m home!” I imm
[Talitha's P.O.V]Nagtataka kong pinagmamasdan ang cellphone na hawak ko ngayon. Bagamat hindi ko alam ang dahilan ni Adem bakit pinahiram niya sa akin ang sarili niyang phone ay hindi ko mapigilang mamangha sa ganda at laki nito.May tatlong camera sa likod. Kulay itim naman ang case nito. Mas malaki pa ang phone na 'to kaysa sa mga palad ko.Napalunok pa ako nang mapagtanto kung gaano ito kamahal. Kaya imbis na gamitin ito, maingat kong inilagay sa bag ang cellphone niya. Mahirap na baka magasgasan at mawala ko pa, wala akong ipambabayad.Inabala ko na lang ang sarili ko sa paglalakad. Nagbabakasali akong makahanap ng isang lugar dito sa university na walang gaanong mga tao. Lunch time kasi namin ngayon at nahihiya akong kumain sa cafeteria baka pagtawanan nila ako dahil isang piraso lang ng tinapay ang dala ko habang sila masasarap ang mga kinakain.Umupo ako agad sa isang malapad na upuan malapit dito sa field at pasik
[Talitha's P.O.V]"Talitha? Bakit ka nagmamadali?" bungad sa akin ni tatay nang makita akong natataranda sa pag-aayos ng gamit at ng sarili."Tay, ma-le-late na po ako sa klase," mangiyak-iyak na sagot ko kay tatay.Mangiyak-iyak ako dahil ang first subject namin ngayong umaga ay Conceptual Framework at at ang mas malala, terror pa naman ang prof namin dito. Sobrang ayaw na ayaw niya sa mga na-le-late na estudyante."Kumain ka na muna, anak."Mabilis kong sinuot ang I.D ko at ganoon din ang medyas. Natutumba-tumba akong lumabas ng bahay habang minamadaling isuot ang sapatos ko."Hindi na po tay."Dali-dali akong tumakbo papuntang terminal ng jeep nang makapkap ko ang bulsa ko, napansin ko na wala pala akong pamasahi ngayon!"Kainis," bulong ko sa sarili ko."Manong, anong oras na po?" Natataranta kong tanong sa lalaking matandang kasabay kong naghihintay din ng jeep."7:40," sagot naman ni manong pagkatapos tumingin ng oras sa relo niya.Agad naman akong napasapo ng noo. 20 minutes n
[Adem's P.O.V]"Adem!" I heard my mom shouting outside of my bedroom.Hindi ko 'yon pinansin. Masyado akong pagod sa buong linggo namin sa school. Kaya ang gusto ko lang ay matulog nang buong araw."Adem! Isa pang tawag sa'yo!""Mom! Why!" sigaw ko habang may inis.Narinig kong bumukas ang pinto at paglingon ko ay bumungad sa akin si mom na naka-dress."It's Sunday, anak. Come with me. Wala akong kasamang magsisimba. Wala ang daddy mo, may appointment daw," abalang sabi niya habang kinakabit ang kaniyang mga hikaw."Mom, I wanted to sleep all day," nakasimangot na pagmamaktol ko.Huminto si mom sa ginagawa niya at masama na ang tingin sa akin. Hindi na ako natangkang magsalita pa at tumayo na nang kusa para maligo."Dalisan mo, ha!" Atsaka na lumabas ng kwarto ko si mom.Honestly, hindi ako talaga mahilig magsimba. Monday to Saturday ang klase ko at linggo na lang ang pahinga ko. Sina mom and dad nam
[Talitha's P.O.V]Hindi ko alam kung anong gagawin ko. Hindi ako makatingin ng diretso sa mga kaklase kong masasama na ang tingin sa akin mula rito sa kinauupuan ko dahil hanggang ngayon ay nahihiya pa rin ako sa nangyari. Pagkatapos kasi akong yakapin ni Adem sa harap ng klase namin, sabay niya akong nginitian at kininditan na para bang sinadya niya ang mga nangyayari.“I didn’t expect to see those kinds of performance, class. Good job!” masayang puri sa amin ng aming prof. “I’ll announce now your grades. The group of Aerol got 97, while the group of Adem got 99.”Mabilis akong napatayo at napasigaw dahilan para lumingon sa akin ang mga kaklase ko. “Nanalo tayo…” mahinang bulong ko sa katabi kong si Adem. Nakita ko lang siyang napangiti at namula ang pisngi pero hindi ko na ‘yon pinansin. Mabilis kong binalingan ng tingin si Mark na masaya ring nakangiti sa akin.“Class dismisses.&r
[Talitha's P.O.V]Mabilis na dumating ang lunes. Wala kaming ibang ginawa ng mga ka-grupo ko kundi mag-usap-usap sa phone. Mabuti na lang talaga pinahiram sa akin ni Adem and kaniyang extra phone para sa group project na 'to. Naging mas madali para sa amin ang communication."Tay! Alis na po ako!" Atsaka mabilis na tumakbo palabas ng bahay. Ilan beses ko pa minememorize ang mga linya ko para sa reporting namin this day. Kailangan ma-perfect ko ang lahat para worth it lahat ng pinagpaguran namin ng kagrupo ko.Mabilis din akong nakarating sa terminal at nagabayad ng pamasahe. Kahit nasa-jeep ay wala pa rin akong tigil sa pagme-memorize kahit alam ko naman na memorize ko na. Habang papalapit nang papalapit ako sa school, pabilis naman nang pabilis ang tibok ng puso ko dahil sa kaba. 'Yong eksena pa lang namin ni Adem as a couple, kinakabahan na ako na baka imbis na magkaroon sila ng interest na makinig baka ituloy lang nila ang pambaba-bash sa akin.
[Talitha's P.O.V]"Kapag ako ang kausap mo, Tali. Do not be afraid to show who you really are."Paulit-ulit na nag-e-echo ang mga salitang 'yan na sinabi niya sa akin kanina. Hindi ko alam kung ano ang ibig niyang sabihin pero may part sa sistema ko ang naging masaya."Talitha!" bungad sa akin ni Mark nang tuluyan kaming makapasok ni Adem sa bahay nila.Halatang kumportable siya rito sa bahay nila Adem at kilalang-kilala na siyaHindi ako makapaniwala sa laki ng bahay nila. Ang daming babasagin, ni pati ang inaapakan ko ay gawa sa salamin. Ang taas ng bubong nila. Ang daming magandang mga paintings ang nakasabit sa dingding. Tapos ang ganda pa ng ilaw nila."Wow." Hindi ko na napigilan ang sarili ko na mamangha sa ganda ng bahay na 'to. Pakiramdam ko nasa palasyo ako na madalas kong nakikita sa T.V."Bahay niyo talaga 'to, Adem?" tanong ko sa kaniya habang abala ako sa pagmamasid sa paligid.
[Talitha's P.O.V]Nagtataka kong pinagmamasdan ang cellphone na hawak ko ngayon. Bagamat hindi ko alam ang dahilan ni Adem bakit pinahiram niya sa akin ang sarili niyang phone ay hindi ko mapigilang mamangha sa ganda at laki nito.May tatlong camera sa likod. Kulay itim naman ang case nito. Mas malaki pa ang phone na 'to kaysa sa mga palad ko.Napalunok pa ako nang mapagtanto kung gaano ito kamahal. Kaya imbis na gamitin ito, maingat kong inilagay sa bag ang cellphone niya. Mahirap na baka magasgasan at mawala ko pa, wala akong ipambabayad.Inabala ko na lang ang sarili ko sa paglalakad. Nagbabakasali akong makahanap ng isang lugar dito sa university na walang gaanong mga tao. Lunch time kasi namin ngayon at nahihiya akong kumain sa cafeteria baka pagtawanan nila ako dahil isang piraso lang ng tinapay ang dala ko habang sila masasarap ang mga kinakain.Umupo ako agad sa isang malapad na upuan malapit dito sa field at pasik
[Adem P.O.V] The class was ended and I can’t believe that Talitha will become my member. I am currently walking towards at the terminal, smiling under the sun. Paulit-ulit na nagrereply sa isip ko ang lahat ng mga nakita kong reaksyon sa kaniya. ‘Yong mga ngiti niya nang makita ko kung gaano siya kasaya na nakatanggap na regalo. ‘Yong pagtataka kung bakit kusa na lang ako napangiti kanina sa harapan niya, kahit ‘yong gulat niya nang bulungan ko siya. Ginawa ko ‘yon para madistract siya at para hindi niya magawang makapag-focus sa jack and poy. Mabuti na lang at pumabor ang tadhana sa akin. Bigla akong napalingon sa paligid ko at lahat ng mga kasama ko rito sa jeep, nagtataka sa akin. Napansin ko na lang bigla na nakangiti pala ako nang wala sa sarili kaya mabilis kong inayos ang sarili ko at pinigilan ko muna ang ngumiti pero at the end hanggang sa makababa ako ng jeep, nakangati pa rin ako. “Mom! Pa! I’m home!” I imm
[Talitha P.O.V] “Here,” sabi sa akin ng may pangalang Adem. Nagtataka ko naman siyang tinitingnan habang papalit-palit ang tingin sa kaniya at sa paper bag na inaabot niya sa akin. Dito ko lang din napagmasdan na mayroon pala siyang napakagandang kulay abong mga mata. “Ano ‘yan?” Nagtakaka kong tanong. Kukunin ko na sana ang paper bag sa kaniya nang bigla niyang ipinatong ‘yon sa ibabaw ng waching machine. Natawa pa ako sa kilos niya dahil para syang natataranta at kinakabahan. “Kung hindi mo kasya, pwede mo siyang ipamigay,” sabi niya sa akin. Natawa naman ako ng mahina sa sinabi niya. Sinilip ko ang laman ng paper bag pero nananatili pa rin sa akin ang pagtataka. Narinig namin pareho na tumunog ang machine hudyat na tapos na itong malabhan. Mabilis naman kinuha ni Adem ang damit niya at naiwan ang akin atsaka lumabas ng laundry room.Teka? Gano’n lang ‘yon? Pagkatapos nito, okay na ‘yong damit? Wo
[Adem P.O.V] I was so shocked when I saw her wet blouse stuck to her chest. I could not look directly at her that’s why I immediately took my handkerchief at my pocket and handed it to her. "Cover your chest,” I commanded her. Nagtataka naman niya akong tiningnan pero when she realized the reason why I commanded her to cover her chest, she was also shocked and grabbed it immediately and suddenly felt embarrassed. "Talitha!" Mark called her name when he finally reaches out in our place. “Are you okay?” Aerol asked with his worried eyes. “What happened?” Agustin asked. She stayed silent. Hindi niya nasagot ang mga sunod-sunod na tanong ng mga kaibigan ko. We are worried about her. Kita ko sa mga mata niya na gusto na niyang umalis sa kinatatayuan niya pero hindi niya alam kung paano. Unti-unti na rin niyang nakukuha ang atensyon ng iba pang mga studyante sa paligid. La