The Lost Angel

[Adem P.O.V.] Life is full of surprises. I didn't expect that there's someone who came into my life and changes the way I thought in life, the way I felt in life. She was the most unexpected and precious gift that I received in my entire life and I didn't want to lose her. She is worth keeping.  She is worth waiting. She is worth fighting. And she is worth to be loved. [Bro, let's drink! Barkadas are on their way] Mark said on the phone. He called me several times to invite me in their party but as he always expected I rejected his invitation. 

[Talitha P.O.V] "Ate, nagugutom na ako," sabi sa akin ng bunso kong kapatid. Hindi pa kasi kami nag-aalmusal at kaunti lang ang nakain namin kagabi dahil pinagkasya lang namin ang kapuranggot na kanin at ulam na binili ni tatay. Naaawa ako sa kapatid ko dahil wala akong maibigay na pagkain sa kaniya sa mga oras na 'to. Hanggang ngayon kasi ay wala pa rin si tatay galing trabaho. Mayroon lang kaming tutung na kanin na tira namin kagabi pa.  "Samuel, hintayin lang natin si tatay, ha. Parating na rin siya." Binigyan ko na muna siya nang maligamgam na tubig. Napakabigat sa loob ko para makita ang bunso kong kapatid na ganitong paraan.Sa edad na walo nararanasan na niya ang ganitong hirap ng buhay. Wala man akong

[Talitha P.O.V] "Anak, sigurado ka ba'ng hindi na kita ihahatid sa school mo?" Bagamat nag-aalala sa akin si tatay ay hinid pa rin nawawala sa kaniyang mga mata ang saya.  Hinawakan ko ang balikat ni tatay. "Opo tay. Okay na okay lang po sa akin. Huwag ka po masyadong mag-alala sa akin, tay." Pinatong ni tatay ang kaniyang kamay sa aking ulo at marahan niya itong hinaplos. "Nag-aalala lang ako sa'yo dahil baka awayin ka ng mga spoiled brat sa eskwelahan na 'yon. Alam ko ang galaw ng mga anak mayaman, anak." Hinalikan ko na agad sa pisngi si tatay. "Hindi ko po hahayaan na saktan nila ako, tay. Pangarap ko po na makapag-aral sa University na 'yon kaya hindi po nila ako mahahadlangan." Nakangiti kong s

[Talitha P.O.V] “Here,” sabi sa akin ng may pangalang Adem. Nagtataka ko naman siyang tinitingnan habang papalit-palit ang tingin sa kaniya at sa paper bag na inaabot niya sa akin. Dito ko lang din napagmasdan na mayroon pala siyang napakagandang kulay abong mga mata. “Ano ‘yan?” Nagtakaka kong tanong. Kukunin ko na sana ang paper bag sa kaniya nang bigla niyang ipinatong ‘yon sa ibabaw ng waching machine. Natawa pa ako sa kilos niya dahil para syang natataranta at kinakabahan. “Kung hindi mo kasya, pwede mo siyang ipamigay,” sabi niya sa akin. Natawa naman ako ng mahina sa sinabi niya. Sinilip ko ang laman ng paper bag pero nananatili pa rin sa akin ang pagtataka. Narinig namin pareho na tumunog ang machine hudyat na tapos na itong malabhan. Mabilis naman kinuha ni Adem ang damit niya at naiwan ang akin atsaka lumabas ng laundry room.Teka? Gano’n lang ‘yon? Pagkatapos nito, okay na ‘yong damit? Wo

[Talitha's P.O.V] Nagtataka kong pinagmamasdan ang cellphone na hawak ko ngayon. Bagamat hindi ko alam ang dahilan ni Adem bakit pinahiram niya sa akin ang sarili niyang phone ay hindi ko mapigilang mamangha sa ganda at laki nito. May tatlong camera sa likod. Kulay itim naman ang case nito. Mas malaki pa ang phone na 'to kaysa sa mga palad ko.Napalunok pa ako nang mapagtanto kung gaano ito kamahal. Kaya imbis na gamitin ito, maingat kong inilagay sa bag ang cellphone niya. Mahirap na baka magasgasan at mawala ko pa, wala akong ipambabayad. Inabala ko na lang ang sarili ko sa paglalakad. Nagbabakasali akong makahanap ng isang lugar dito sa university na walang gaanong mga tao. Lunch time kasi namin ngayon at nahihiya akong kumain sa cafeteria baka pagtawanan nila ako dahil isang piraso lang ng tinapay ang dala ko habang sila masasarap ang mga kinakain.Umupo ako agad sa isang malapad na upuan malapit dito sa field at pasik