HINDI makapaniwala si Milagros na maging si Ambrose ay idadamay ni Valentina sa masasama nitong balak lalo na’t alam niya na walang ginawang masama ang lalaki rito. Base sa pagkakarinig niya sa pakikipag-usap ni Valentina kay Ambrose sa cellphone ay papapuntahin ng una ang huli sa lugar na iyon. Kunwari ay ipagpapalit siya ni Valentina sa dalang pera ni Ambrose ngunit hindi iyon totoo sapagkat kapag nakuha na ni Valentina ang pera ay papatayin na nito si Ambrose.
Talagang ubod ito ng sama kaya kahit natatakot siya ng sandaling iyon ay hindi niya pa rin ito dapat hayaan na magtagumpay!
Sa oras na iyon ay mahimbing na ang tulog ni Valentina at ng babaeng kasama nito na narinig niya na ang pangalan ay Lukring.
Kaya naman pala hirap na hirap ang mga pulis na malaman kung nasaan si Valentina ay dahil sa gitna ng kasukalan ito nagtatago. Sino nga ba namang mag-aakala na ang sosyal at ubod ng yaman na si Valent
KINSE minutos pa lamang ang nakakalipas simula nang makausap ni Martin si Ambrose ngunit parang isang araw na siyang naghihintay sa may gilid ng kalsada papunta sa kasukalan na maaaring kinaroroonan ni Milagros.Hindi niya kayang pakalmahin ang sarili gayong alam niya na si Valentina ang may hawak sa asawa niya at alam na pala nito na hindi si Monica ito. Kaya alam niya kung gaano kagalit ngayon si Valentina at base sa mga patong-patong na kaso nito ngayon ay hindi maipagkakaila na kaya nitong patayin si Milagros.Kanina pa rin siya nagdadasal na sana ay maging ligtas si Milagros at buhay nila itong mabawi kay Valentina dahil hindi niya magagawang patawarin ang sarili sa sandaling may nangyaring hindi maganda sa kaniyang asawa at sa anak nila na nasa sinapupunan nito.Palakad-lakad siya at hindi mapirmi sa iisang pwesto. Nagtatalo ang utak niya kung dapat na ba siyang sumuong sa kasukalan o hintayin niya si Am
“ANG akala mo yata ay makakatakas ka sa akin? Hindi, Milagros! Sa dami ng naging atraso mo sa akin, hindi ako makakapayag na mabubuhay ka pa. Ako mismo ang dapat na pumatay sa iyo!” Nangingilid na ang luha ni Valentina sa sobrang galit na kaniyang nararamdaman ng sandaling iyon.Nakatutok sa mukha ng Milagros ang baril na kaniyang hawak.Mula sa umiiyak na mukha ni Milagros ay naging matigas iyon. “Wala akong atraso sa iyo, Valentina! Ikaw ang nagsabi sa akin na ako si Monica at totoong wala akong naaalala noon! Kung anuman ang nangyayari sa iyo ngayon, ikaw ang lahat ng may kagagawan. Ikaw ang may kasalanan ng lahat kung bakit ka bumagsak! Masyado kang nagpabulag sa pera kahit mayaman ka na at lahat na ay nasa iyo. Ang pagiging ganid at makasarili mo ang nagtulak sa iyo kung nasaan ka ngayon! Kaya huwag mo akong sisisihin!”Nanlisik ang mga mata niya. Tumagos sa puso niya ang mga sinab
BUGHAW ang kalangitan at payapa ang alon na humahalik sa dalampasigan ng umagang iyon. Bagaman at tirik ang sikat ng araw ay hindi nararamdaman ng magandang dalaga na si Milagros ang pagtama niyon sa kaniyang balat dahil sa may kalamigan ang hangin sa may tabing-dagat.Naglalakad-lakad siya sa dalampasigan habang namumulot ng mga kabibe at makukulay na bato na inilalagay niya sa bitbit na timbang maliit. Nakasuot siya ng lumang bestida na puti na may kupas na disenyong bulaklak ng rosas. Wala siyang sapin sa paa ngunit iyon ay kaniyang sinadya. Mas gusto niya na maglakad sa buhangin nang nakayapak dahil kakaiba ang kiliti sensasyon na dulot ng pinong buhangin at alon sa kaniyang talampakan. Para siyang minamasahe ng kalikasan.Ang makapal at kulot niyang buhok na umaabot sa itaas ng beywang niya ay hinahayaan niyang laruin ng hangin. Ang natural niyang morenang balat ay ti
MULAT sa kahirapan si Milagros at sanay siya sa ganoong buhay. Dati, masaya na siya na kumakain sila ng tatlong beses sa isang araw at nakakapagbayad sila sa kuryente. Luho na para sa kaniya ang makabili ng damit sa ukay-ukay at makakain ng fishball sa may bayan.Ngunit nang makita niya ang lungkot ng pamilya niya dahil maaaring mawala sa kanila ang bahay at lupa kung saan sila lumaki ay parang bigla siyang hinampas ng malakas sa ulo. Bigla siyang nagkaroon ng panibagong mithiin sa buhay.Nakakasawa rin pala ang maging mahirap. Madalas ay lilinlangin o paglalaruan ka ng mas nakakaangat. Kagaya na lang ng nangyari sa kanila. Inakala nila na sa kanila na ang lupang kinatitirikan ng kanilang bahay ngunit hindi pa pala. Kailangan pa nilang magbayad ng two hundred thousand pesos upang tuluyang mapunta iyon sa kanila.“Tita, tapos na lahat. Nalinisan ko na lahat ng
“MISS Monica, nandito na po tayo...”Marahan na bumukas ang mata ng natutulog na si Monica sa back seat ng Mercedes-Maybach Exelero car. Nakahinto na sila sa loob ng beach resort na pagmamay-ari niya. Iyon ang negosyong naisipan niyang itayo nang regaluhan siya ng kaniyang ina na si Valentina ng million pesos noong birthday niya na dalawang taon na ang nakakalipas.She’s twenty-seven years old at ayaw niyang umasa sa pera ng mommy niya. Gusto niyang kumita ng pera sa sarili niyang pawis at pagod. Hindi lamang siya ang nag-iisang owner ng Montealta Beach Resort and Hotel. Co-owner niya ang kaniyang fiancé na si Ambrose Walters na isang businessman. Nag-invest ito nang malaki sa business niya kahit walang kasiguruhan na magiging successful ang beach resort and hotel niya. Lahat naman kasi ng sabihin niya kay Ambrose ay sinusunod nito nang walang pagt
BAGO tuluyang umuwi sa bahay ay bumili si Milagros ng lutong ulam sa karinderya na nadaanan nila ni Martin para hindi na nila problemahin ang uulamin nila para sa gabing iyon. Sa sobrang bait ni Martin ay ito ang nagbayad ng mga binili niya.Sinamahan din siya ni Martin hanggang sa bahay nila. Pinapasok niya ito upang makabati sa pamilya niya pero napansin niya na tila hindi maganda ang timpla ng nanay niya. Nakairap ito nang magmano si Martin.“Pwede bang umalis ka na muna at may pag-uusapan kami ng anak ko?” Malamig na turan ng nanay ni Milagros sa nobyo niya.“Sige po, tita. Paalis na rin naman po ako. Inihatid ko lang po talaga si Milagros.” Magalang na nagpaalam si Martin sa mga magulang niya at sa huli ay sa kaniya.Hindi alam ni Milagros ngunit kinakabahan siya at parang may hindi magandang mangyayari.Nakaupo malapit sa
“MIRA por donde vas, tonta!” Malakas na sabi ng babae kay Milagros na kahit hindi niya iyon naintindihan ay nanginig ang buong katawan niya sa takot. Para itong primera kontrabida sa isang local soap opera. Iyong mayaman na matanda na nananampal at nandudura sa teleserye. Kung hindi siya hawak ni Apple ay baka kanina pa siya napaluhod dahil dama niya na nanghihina ang tuhod niya sa takot. Mula sa kung saan ay lumapit sa kanila si Monica at Ambrose. “Mama? Is there a problem?” tanong nito sa matangkad na babae na noon lang niya nalaman na nanay pala ng amo nila sa naturang resort. Mas lalo tuloy natakot si Milagros na baka matanggal agad siya sa trabaho nang dahil sa simple at hindi sinasadyang pagbangga niya sa nanay ni Monica. “May tatanga-tanga kang tauhan dito, Monica! Hindi marunong tumingin sa dinadaanan! At hindi marunong mag-sorr
NAPASUBSOB sa mabahong tambak ng basura ang labing isang taong gulang na si Valentina nang itulak siya ng mga kaklase niya. Mag-isa siyang naglalakad pauwi mula sa paaralan nang magulat siya nang bigla na lang na may tumulak sa kaniya.Naramdaman niya sa kamay ang malagkit at mabahong dumi na kaniyang nahawakan.Malakas na tawanan ang sumunod na narinig niya. Marahang umangat ang mukha ni Valentina upang salubungin ang tatlong kaklaseng babae na nasa kaniyang harapan.“Diyan ka nababagay, Valentina! `Di ba, basurera ang nanay mo? Kaya isa kang anak ng basura!” tudyo ng nasa gitna habang iinuturo siya.Tumiim ang bagang ni Valentina at matalim na tiningnan ang tatlo.Noon pa ay binu-bully na siya ng mga ito dahil sa siya ang pinaka matalino sa kanilang klase. Hindi siguro matanggap ng mga ito
“ANG akala mo yata ay makakatakas ka sa akin? Hindi, Milagros! Sa dami ng naging atraso mo sa akin, hindi ako makakapayag na mabubuhay ka pa. Ako mismo ang dapat na pumatay sa iyo!” Nangingilid na ang luha ni Valentina sa sobrang galit na kaniyang nararamdaman ng sandaling iyon.Nakatutok sa mukha ng Milagros ang baril na kaniyang hawak.Mula sa umiiyak na mukha ni Milagros ay naging matigas iyon. “Wala akong atraso sa iyo, Valentina! Ikaw ang nagsabi sa akin na ako si Monica at totoong wala akong naaalala noon! Kung anuman ang nangyayari sa iyo ngayon, ikaw ang lahat ng may kagagawan. Ikaw ang may kasalanan ng lahat kung bakit ka bumagsak! Masyado kang nagpabulag sa pera kahit mayaman ka na at lahat na ay nasa iyo. Ang pagiging ganid at makasarili mo ang nagtulak sa iyo kung nasaan ka ngayon! Kaya huwag mo akong sisisihin!”Nanlisik ang mga mata niya. Tumagos sa puso niya ang mga sinab
KINSE minutos pa lamang ang nakakalipas simula nang makausap ni Martin si Ambrose ngunit parang isang araw na siyang naghihintay sa may gilid ng kalsada papunta sa kasukalan na maaaring kinaroroonan ni Milagros.Hindi niya kayang pakalmahin ang sarili gayong alam niya na si Valentina ang may hawak sa asawa niya at alam na pala nito na hindi si Monica ito. Kaya alam niya kung gaano kagalit ngayon si Valentina at base sa mga patong-patong na kaso nito ngayon ay hindi maipagkakaila na kaya nitong patayin si Milagros.Kanina pa rin siya nagdadasal na sana ay maging ligtas si Milagros at buhay nila itong mabawi kay Valentina dahil hindi niya magagawang patawarin ang sarili sa sandaling may nangyaring hindi maganda sa kaniyang asawa at sa anak nila na nasa sinapupunan nito.Palakad-lakad siya at hindi mapirmi sa iisang pwesto. Nagtatalo ang utak niya kung dapat na ba siyang sumuong sa kasukalan o hintayin niya si Am
HINDI makapaniwala si Milagros na maging si Ambrose ay idadamay ni Valentina sa masasama nitong balak lalo na’t alam niya na walang ginawang masama ang lalaki rito. Base sa pagkakarinig niya sa pakikipag-usap ni Valentina kay Ambrose sa cellphone ay papapuntahin ng una ang huli sa lugar na iyon. Kunwari ay ipagpapalit siya ni Valentina sa dalang pera ni Ambrose ngunit hindi iyon totoo sapagkat kapag nakuha na ni Valentina ang pera ay papatayin na nito si Ambrose.Talagang ubod ito ng sama kaya kahit natatakot siya ng sandaling iyon ay hindi niya pa rin ito dapat hayaan na magtagumpay!Sa oras na iyon ay mahimbing na ang tulog ni Valentina at ng babaeng kasama nito na narinig niya na ang pangalan ay Lukring.Kaya naman pala hirap na hirap ang mga pulis na malaman kung nasaan si Valentina ay dahil sa gitna ng kasukalan ito nagtatago. Sino nga ba namang mag-aakala na ang sosyal at ubod ng yaman na si Valent
“SIGURADO ka ba na hindi na makakawala ang babaeng iyan?” Paninigurong tanong ni Valentina kay Lukring matapos nitong itali si Milagros sa isang haligi ng kubo nito.Nakaupo sa sahig sa Milagros habang nakatali ang mga kamay sa likod na nakatali rin sa haligi. Maging ang mga paa nito ay may tali rin upang makasiguro sila na hindi nito magagawang manipa. May busal din ito sa bibig. Kahit naman magsisigaw ito ay walang makakarinig dito ngunit mas mabuti na ang sigurado. Nang sandaling iyon ay wala pa rin itong malay.“Of course naman! Matibay na matibay iyan! Wala ka bang tiwala sa akin?” Turo pa ni Lukring sa sarili.“Talaga bang tinatanong mo ako niyan, Lukring? Of course din! Wala!”“Wala rin. Wala ka ring choice kundi magtiwala sa akin kasi ako lang ang kakampi mo ngayon!” At nakakalokong tumawa si Lukring na ikinairita niya. Akala mo kasi ay isa itong m
“MILAGROS, nandito na ako!” Masiglang turan ni Martin pagkapasok niya sa bahay.Napakunot-noo siya nang mapagtantong nakapatay lahat ng ilaw. Una siyang nagpunta sa kusina dahil ang inaasahan niya ay naroon ang kaniyang asawa dahil ang sabi nito ay magluluto ito pero hindi niya rin natagpuan roon si Milagros. Maging sa banyo, kwarto at likod-bahay ay wala rin ito. Nagbalik siya sa sala at umupo.Inilabas niya ang cellphone upang tawagan si Milagros. Ilang beses na niyang tinawagan ito pero hindi nito sinasagot ang mga tawag niya.Kahit hindi pa man niya alam kung nasaan ang kaniyang asawa ay hindi niya maiwasan ang kabahan. Kapag kasi ganoong hindi niya alam kung nasaan si Milagros ay talagang kung anu-ano na ang pumapasok sa kaniyang isip. Hindi na niya iyon maiwasan matapos ang mga nangyari. Ang hirap alisin na maging paranoid lalo na at alam niya na hanggang sa sandaling iyon ay hindi pa rin nah
“ANO bang ginagawa natin dito, Valentina? Hindi ba tayo papasok sa loob ng resort? Magbe-beach ba tayo para makapag-relax? Sayang, wala akong dalang bathing suit!” Pangungulit na tanong ni Lukring.Isang matalim na tingin ang ipinukol ni Valentina sa kasama. Kasalukuyan silang nasa labas ng resort ng hapon na iyon. May nakabalabal na scarf sa kaniya ulo upang walang makakilala sa kaniya. “Tumahimik ka nga! Hindi mo ba alam kung magkano ang entrance sa resort na iyan? Kung makapagsalita ka ay parang meron tayong pera! Basta, maghintay ka lang diyan at meron akong hinihintay na lumabas! Saka kilabutan ka nga sa sinasabi mong bathing suit! Hindi bagay sa iyo!” Inis niyang wika.Sumimangot si Lukring at mukhang disappointed. “Wow, ha! Body shamer yarn?!” Hindi na ulit ito nagsalita pa.Matiyaga silang naghintay sa labas ng resort. Medyo malayo sila sa mismong gate entra
“GOOD morning, S-sir Ambrose…” Ang nahihiyang pagbati ni Milagros nang pumasok sa opisina si Ambrose. Hindi siya makatingin dito nang diretso sapagkat kahit paano ay may nararamdaman pa rin siyang pagka-ilang rito nang dahil sa mga nangyari.“Good morning, Milagros!” ganting bati ng lalaki.Bahagya siyang nabigla nang mapansin niya ang sigla sa boses ni Ambrose. Maging ang dating nito sa umagang iyon ay tila masaya at maaliwalas ang mukha nito. Maganda yata ang gising ng kaniyang boss ng umaga na iyon.Ang akala niya ay didiretso ito sa table nito ngunit sa kaniya ito lumapit at umupo sa upuan sa kaniyang harapan. “Milagros, gusto kong malaman mo na hindi ako galit sa iyo. Naiintindihan ko ang mga ginawa mo at biktima ka rin ng mga naging kilos noon ni Valentina,” seryosong turan nito.Hindi niya alam kung paano nalaman ni Ambrose ang kaniyang nararamdaman ngun
“IF you don’t want to help me, sabihin mo. Hindi `yong may suggestion ka pa na sumuko ako sa mga pulis. Wala kang alam sa pinagdadaanan ko, Ambrose. Hindi mo alam kung bakit ayokong sumuko at mas pinipili kong magtago ngayon!” Malakas na itinulak ni Valentina si Ambrose.Labis ang disappointment na nararamdaman niya dahil umasa siya nang malaki na si Ambrose ang makakatulong sa kaniya at hindi siya nito bibiguin. Pero nagkamali siya ng akala dahil ang nais nito ay sumuko siya.Maya maya ay narinig niya ang pagbukas ng pinto. Agad na ibinalabal ni Valentina ang scarf sa kaniyang ulo.“Sir, ready na po—” Nagulat ang babaeng dumating na base sa suot ay alam niyang masahista. “Hoy! Sino ka? Anong ginagawa mo rito?!”“It’s okay. Nanlilimos lang siya at pumasok dito,” turan ni Ambrose.Tumalim ang mga mata ni Valentina habang nakatingin
SUMABOG na ang kalungkutan at paninisi sa sarili ni Milagros nang muli niyang binalikan ang mga nangyari kung bakit humantong sa aksidenteng bumago sa buhay niya ang lahat. Nasa puso niya pa rin ang pagsisisi kung bakit namatay si Monica. Alam niya na kung hindi lang sana siya sumunod sa lahat ng sinabi ni Monica at mas kinumbinse niya itong sumuko na lang ay baka buhay pa ang kaniyang kaibigan. Baka nagawa pa nitong sabihin ang katotohanan at paniwalaan ito ng lahat hanggang sa mapawalang-sala ito sa ibinato rito noon.Ngunit wala na. Huli na ang lahat. Kahit anong pagsisisi ang kaniyang gawin ay hindi na maibabalik ang buhay na nawala.Kahit masakit para sa kaniya na balikan ang pangyayaring iyon ay hindi niya naisipan na ipagdamot iyon kay Ambrose. Dapat nitong malaman na wala talagang kasalanan si Monica at hindi totoo ang mga sinasabi ng mga tao tungkol dito.Habang halos hindi na siya makahinga sa pag-iy