Traitor

HINDI mapilit ni Danica ang sarili na makatulog. Ang katabi niyang kaibigan ay tulog na samantalang siya ay binabagabag pa rin ng mga alalahanin. Marami na siyang naisakripisyo at hindi hahayaang mawala na lang lahat ng pinaghirapan. Muling umukil sa kaniyang isipan ang kasunduang namagitan sa kanilang dalawa ng estokadang abuela ni Steven.

"Isang taon ang ibibigay ko sa iyo upang maibigay ang gusto ko. Kailangan bago matapos ang palugit na iyan ay mabigyan mo ako ng apo mula kay Steven. Kapag nabuntis ka na ay madali na lang e arrange ang kasal ninyong dalawa." 

"Fuck that old woman!" she cursed in her mind. Hindi sapat ang pagiging malapit niya kay Rita para mangyari ang lahat ng gusto niya. Toso ang matanda at nagmana dito si Steven. 

"Ahhhhh!" impit na hiyaw ni Danica pero naipit iyon sa kaniyang lalamunan dahil ayaw niyang makalikha ng ingay at baka magising si Rita. Napasabunot ang dalawang kamay sa sariling buhok dahil sa inis na nadarama. 

One month ago lang niya nalamang may problema ang kaniyang ovary kaya hindi siya mabuntis-buntis. Bukod sa kailangan pa niyang lasingin si Steven bago siya magalaw nito ay 50/50 ang chance na mabuntis siya. Kung hindi lang sana siya pini-pressure ng matanda ay hindi niya maisip ang bagay na ito ngayon. Nungka niyang ipain si Nicole at ilapit ito sa pamilya ni Rita.

"This is all your fault kaya bagay lang sa iyo ang magdusa!" kausap niya sa kaniyang sarili at naging matalim ang tinging ipinukol sa kawalan. Tila ba naroon si Nicole at nangungutya ang tinging ipinupukol sa kaniya kaya lalong yumabong ang inis niyang nadarama.

Bata pa lang siya ay naiingit na siya kay Nicole kahit kaibigan ang turing dito. She look perfect kahit sa pamilya at siya ay nagmumukhang linta lang na dumidikit dito. Ayaw niyang habangbuhay na ganoon lang ang buhay niya. Naiinis siya sa mga magulang niya dahil walang pangarap sa buhay na yumaman. Mabuti na lang at paborito siya ng ina ni Nicole dahil likas siyang matalino kaysa kay Nicole. Iyon ang advantage niya sa kaibigan. Ginagawa niya ang lahat upang makuha ang atensyon ng taong gusto niya.

Napangisi si Danica habang sinasariwa ang nakaraan. Isa siyang mabait at huwaraang anak sa mata ng lahat ng nakakakilala sa kaniya. Pero hindi niya gusto ang kaawaan siya. She hated that feelings! Walang ginagawang masama sa kaniya si Nicole pero ayaw niya dito sa kaloob-looban niya dahil taglay nito ang mga bagay na wala siya. And now, she hate her more dahil kailangan na naman niyang gamitin ito upang maisakatuparan ang pinakamalaking minimithing mapasakanya.

Nagising si Nicole dahil sa sobrang sakit ng kaniyang ulo. Parang binibiyak iyon. Dumagdag pa ang sakit ng katawan nang gumalaw siya. "Arghhhh! What happened?" nalilito niyang tanong sa sarili habang nanatiling pikit ang mga mata.

Wala siyang matandaan kung bakit nakakaramdam siya ng sakit sa ulo at katawan ngayon. Unti-unti niyang iminulat ang mga mata upang tignan ang paligid. Nagsalubong ang mga kilay dahil hindi pamilyar sa kaniya ang silid. Dahan-dahan siyang bumangon ngunit agad ding napatda nang mapansin ang bulto ng tao sa kaniyang tabi.

Natutop ni Nicole ang sariling bibig gamit ang palad upang pigilan ang pag-alpas ng malakas na singhap nang makilala ang lalaking katabi. Pakiramdam niya ay lumaki ang ulo na kanina pa sumasakit nang pagtingin sa sarili ay walang saplot. Mabilis niyang hinagilap sa isipan kung ano ang nangyari kagabi at naroon siya ngayon sa kama kasama ang nobyo ng kaibigan.

"Oh my God! What have I done?" naibulong niya sa sarili habang nag-uunahan sa pagpatak ang luha sa kaniyang mga mata. Hindi pa man siya naka recover sa natuklasan ay biglang bumukas ang pintuan at iniluwa niyon si Danica.

"Ano ang ibig sabihin nito?!" Nanlalaki ang mga mata ni Danica at nang-uusig ang ang tinging ipinukol kay Nicole. 

Hindi alam ni Nicole kung ano ang isasagot sa kaibigan. Nanginig siya dahil sa takot at pagkahiyang nadarama. Maging siya ay nalilito at hindi pa rin makapaniwala kung bakit naroon siya sa silid ni Steven. Hindi niya magawang igalaw ang katawan. Humigpit ang kapit niya sa kumot na nakatabing sa dibdib dahil wala siyang suot na kahit ano sa katawan.

"Hayop ka! Traitor!" tangkang susugurin ni Danica si Nicole ngunit nagising si Steven.

"What's wrong with you?" galit na tanong ni Steven kay Danica dahil nagising siya sa ingay nito.

"Ako ang dapat magtanong niyan sa iyo!" Umiiyak na sumbat ni Danica sa binata.

Nalilitong pinagmamasdan ni Steven ang pag-iyak ng nobya. Nang marinig ang paghikbi ng isa pang babae ay doon lang siya natauhan. Marahas niyang nilingon ang katabi na mukhang pinagsakluban ng langit ang mukha at mukha itong miserable.

"Why you're still here?" malamig at walang emosyon sa tinig ng binata na dumagdag lamang sa bigat na nadarama ni Nicole. 

Kahit masakit ang katawan ay pinilit ni Nicole ang gumalaw at isinuot ang mga damit na nagkalat sa sahig. Pero bago pa niya maayos ang sarili ay sinugod na siya ni Danica. Sinampal siya nito sa magkabilang pisngi kasunod ng paghila sa kaniyang buhok. Halos mabingi siya sa lakas ng pagkasampal nito sa magkabila niyang pisngi. D*****g siya sa sakit pero hindi nanlaban dahil aminado siyang may kasalanan dito. Ramdam niya ang pagkamuhi nito sa kaniya at pinanuod lamang sila ng lalaki.

"What the hell is happening here?!" gulat na tanong ni Rita nang maabutan ang tagpo sa loob ng silid. Nagising siya na walan na sa tabi ang kaibigan kaya naisip niyang puntahan ang silid ng kapatid. 

Mabilis na nagbihis si Steven at inawat na si Danica at baka mapatay nito ang kaibigan nito. " Enough, Danica. Let's talk about it properly." Mahinahon niyang kausap dito.

Galit na tinabig ni Danica ang kamay ng nobyo at lalong lumakas ang hagulhol ng iyak.

"Hayop kang babae ka! Sinasabi ko na nga ba at may intensyon kang ahasin ang kapatid ko mula sa kaibigan ko!" Galit na sinugod ni Rita si Nicole nang makabawi sa pagkagulat sa nakita. 

Hindi alam ni Steven kung maawa ba kay Nicole nang makitang napagtulongan ito ng dalawa. Wala siyang nagawa kundi ang hilahin ang katawan nito at itago sa kaniyang likuran upang matigil ang pananakit dito ng kaniyang kapatid.

"Huwag mong sabihing kinakampihan mo ang gold digger na babaeng iyan?" Galit na dinuro ni Rita si Nicole na nanatiling nakayuko ang ulo at mukhang basang sisiw na nagtago sa likuran ng kapatid.

"Enough!" 

Natahimik si Rita nang tumaas ang boses ng kapatid. Nasa mukha rin nito ang galit at alam niyang nagpipigil pa ito ng bad temper nito.

"Maniwala kayo, hindi ko rin alam kung paano ako napunta dito. Ang natandaan ko lang ay hinatid mo ako dito, Danica." Nagpasaklolo siya sa kaibigan at nagmamakaawa ang tingin dito. Ngunit lalo lamang itong nagalit sa kaniya.

"Sinasabi mo bang ako ang nagdala sa iyo sa silid na ito? Tingin mo ba ay ganoon na ako katanga Nicole para dalhin sa silid ng boyfriend ko?" Nanlilisik ang mga mata ni Danica at tangkang aabutin muli ang buhok ni Nicole ngunit humarang si Steven.

"I said enough!" Bulyaw ni Steven bago binalingan ang babaeng nasa likuran. "And you!"

Napapiksi si Nicole at biglang lumayo sa lalaki nang humarap ito sa kaniya.

"Nagtagumpay ka sa plano mo ngayon. Pero ito ang tatandaan mo, may nangyari lamang sa atin dahil sa drogang pinainum niyo sa akin!"

Natutop ni Rita at Danica ang sariling mga bibig sa natuklasan. Galit ang pandidiri ang nadarama nila ngayon para kay Nicole.

"You're the worst woman that I've ever met at huwag kang mangarap na pananagutan ko ang nangyaring ito sa atin. Hindi ka karapat-dapat na maging ina ng mga anak ko kaya umalis ka na sa harapan ko bago pa kita makaladkad palabas!"

Parang kulog at kidlat ang bawat salitang binitawan ni Steven na tumama sa puso ni Nicole. Dahil sa kahihiyan at takot dito ay mabilis siyang tumalima. Pero bago siya makalampas kay Danica ay nakita niya ang paghulma ng kakaibang ngiti sa labi nito. Habang naglalakad palabas ng hotel ay magulo ang kaniyang isipan. Naipagpasalamat niya at nagawa pa rin niyang bitbitin ang maliit niyang bag. Nanatiling nakayuko ang ulo niya at hindi magawang salubongin ang mga nagtatanong na tingin ng mga taong nadaraanan sa hallway.

Bakit hindi siya pagtitinginan? Magulo ang buhok niya at alam niyang nagkalat din ang make up sa kaniyang mukha dahil galing siya sa pag-iyak. Ang suot niya ring dress ang hindi na maayos ang pagkakasuot sa kaniyang katawan.

Dumiritso muna si Nicole sa isang palikuran at inayos ang sarili. Ayaw niyang magmukhang kawawa at makita ng ina sa miserable niyang hitsura.

Nang wala na ang babae ay pabagsak na umupo sa kama si Steven. Hinilot ang noo dahil ngayon niya naramdaman ang epikto ng nangyari kagabi. Hinayaan niyang tahimik na umiiyak si Danica habang inaalo ito ni Rita. Wala siyang dapat ipaliwanag, siya si Steven Scout, hindi mahalaga sa kaniya ang damdamin ng ibang babae maliban sa kaniyang abuela at kapatid.

Naawa si Rita sa kaibigan, siya ang nasasaktan para dito sa inaasta ng kapatid. Sa ugali ng kapatid ay alam niyang wala itong balak na amuin ang kaniyang kaibigan o humingi ng patawad dahil sa nagawa nito. Isa pa ay mukhang biktima lang din ang kapatid ng babaeng iyon.

"Gusto ko munang mapag-isa." 

Banaag ang sakit na nadarama sa mga mata ni Danica nang magsalubong ang tingin nila ni Steven. Humihingi siya ng paliwanag dito ngunit nanatili lang ito sa pagpakita ng panlalamig.

"Ahm Danica, halika umuwi na muna tayo. Huwag kang mag-alala, maging maayos din ulit kayo ni Kuya." 

Nakakaunawang tumango si Danica sa kaibigan. Kilala ni Rita ang kapatid nito kaya alam niyang nakakabuti ngang huwag piliting magsalita ang binata. Baka pati siya ay ipagtulakan nito palayo sa buhay nito kapag ipilit niya ang kaniyang gusto ngayon.

"Rita, ikamamatay ko kung mawala sa buhay ko si Steven!" muling humagulhol ng iyak si Danica nang nasa sasakyan na sila ng kaibigan.

"Huwag mong isipin iyan dahil hindi ko hahayaang mangyari iyan! Ikaw lang ang gusto kong mapabilang sa pamilya ko at gagawin ko ang lahat upang hindi magtagumpay ang ambisyosang babaeng iyon!"

Iihim na nagbunyi ang kalooban ni Danica sa mga narinig. Nagpatuloy lang siya sa pag-iyak sa balikat nito hanggang makarating sa sarili niyang condo unit. 

"Gusto ko munang mapag-isa." Pinigilan niya si Rita nang tangkang sasamahan siya hanggang sa loob.

"Promise me na wala kang gagawin na hindi maganda sa sarili mo!" seryuso ang mukha ni Rita at nag-aalala pa rin siya sa kaibigan. Kung siya ang nasa kalagayan nito ay baka nakapatay na siya ng tao.

Ngumiti siya kay Rita upang mapanatag ito. "I love my self," biro niya dito pero mapait ang ngiting sumilay sa kaniyang mga labi. "At tsaka ayaw kong makita kang malungkot kapag nawala ako."

Naluluhang niyakap muli ni Rita ang kaibigan. Muling naalala ang nangyari noong maliliit pa sila at pareho silang na trap sa isang lugar na malayo sa kabahayan.

"Please take care of yourself. Kapag may kailangan ka ay tawagan mo lang ako." Bilin ni Rita sa kaibigan bago ito hinayaang makababa mag-isa sa sasakyan.

Malungkot na sinundan ni Rita ng tanaw ang kaibigan hanggang makapasok ito sa loob ng naturang gusali ng condominiums.