Chapter Six

Chapter Six

“Come in,” malamig na saad ni Sir Apollo na nagpabilis ng kabog ng dibdib ko.

Tila ang bigat ng mga paa ko na humahakbang palapit sa kanila. Nanghihina ang mga tuhod ko at parang naririnig ko rin ang malakas na tibok ng puso ko.

Napatingin ako kay Alas. Nginitian niya ako at bahagyang tumango na parang sinasabi niya na huwag akong kabahan. Medyo nabawasan ang nerbiyos ko pero hindi pa rin nawawala.

“Good morning, Sir Apollo,” kinakabahang bati ko. Halos nanginginig pa ang kamay ko na tinukod sa upuan para makaupo.

Kalma, Tamara.

Nang makaayos na ako ng pag-upo, napatikhim si Apollo at tumingin sa aming dalawa.

“Do you have any idea why I called you?” tanong niya.

Sinilip ko ng tingin si Alas. Tipid siyang umiling bilang sagot, ginaya ko naman siya.

“W-wala po,” medyo nautal na sagot ko.

“Really? I see,” aniya at bahagyang tumango kasabay ng paghimas ng baba niya.

Ang totoo, may ideya na talaga ako, lalo na’t bago pa lang siya ipinakilala ay nakita na niya kami ni Alas na magkasama.

“You seem to be aware of my rules. There is no exception when it comes to company policies. Kahit gaano pa katagal, kataas ng posisyon, o kahit malapit kong kakilala,” wika niya.

“Even my family,” dugtong niya at tinuon ang tingin kay Alas.

Lalong tumindi ang kaba ko. Sa sinasabi niya, mukhang may alam na siya tungkol sa amin.

“Excuse me, Sir Apollo. Para na rin hindi maubos ang oras ng bawat isa sa atin, pwedeng tapatin mo na kami kung bakit mo kami pinatawag?” kalmado pero bakas na sa mukha ang pagkairita ni Alas.

Tipid na tumango si Sir Apollo bilang pagsang-ayon. “Okay.”

“I don’t want to interfere in your personal lives, but rules are rules. Tell me, ano’ng meron sa inyong dalawa?” seryosong tanong niya.

Nalintikan na.

Parang sasabog ang dibdib ko sa kaba. Hindi ko alam ang dapat kong sabihin.

Sinilip ko ng tingin si Alas para makita ang kanyang reaksyon.

“Sa ’yo mismo nanggaling na hindi dapat pakialam ang personal na buhay ng isa’t isa, Sir Apollo,” walang emosyong tugon ni Alas. “Pero bakit interesado kang malaman ang tungkol sa amin? At parang binibigyan mo rin ng malisya. How ironic,” dugtong niya.

“Hmm? Why? Hindi ba dapat?” pagbabalik ng tanong ni Sir Apollo.

Napalunok ako habang pinapanood silang dalawa na mag-usap. Pakiramdam ko, nagkakainitan na sila.

Seryoso silang nagtitigan kasabay ng pag-iigting ng kanilang panga, habang ako ay kabado at nag-aalala sa maaaring mangyari.

“Is my question too difficult for you to answer?” sarkastikong tanong ni Sir Apollo.

Bwisit na CEO! Alam kong kakambal niya si Alas at halos wala silang pinagkaiba pagdating sa hitsura maliban sa buhok, pero habang tinitingnan ko siya, kumukulo na ang dugo ko.

Napatingin si Alas sa akin. Ang matalim niyang mga mata kanina ay biglang naging malungkot.

Huminga siya nang malalim at binalik ang atensyon kay Sir Apollo.

“Fine,” aniya.

Lalong bumilis ang kabog ng dibdib ko. Hindi maganda ang nararamdaman ko sa susunod niyang sasabihin.

Hindi kaya aamin na siya? Kung gagawin niya ’yon, pareho kaming malalagot.

Biglang sumagi sa isip ko ang sinabi niya kagabi. Gulat akong tumingin sa kanya nang mapagtanto ito.

Edi ibig sabihin nito, magre-resign na siya?

Hindi ko mapigilang makonsensya. Nang dahil sa akin, aalis siya ng kompanya.

“Tamara and I are…”

Halo-halong emosyon ang nararamdaman ko kasabay nang malakas na pagkabog ng aking dibdib habang pinakikinggan siya.

“Best friends.”

Nanlaki ang mga mata ko nang marinig ito.

Best friends?

Tama ba ang pagkakarinig ko?

“Isa siya sa pinakatapat kong kaibigan,” dugtong niya.

“K-kaibigan?” mahinang banggit ko.

Parang biglang gumuho ang mundo ko nang magpaulit-ulit sa isip ko ang mga salitang binitawan niya.

Kung friends, ano ang mga sinabi niya kagabi?

Gulat akong napatingin sa kanya. Naninikip ang dibdib ko pero pinilit kong maging mahinahon.

Itinuon sa akin ni Sir Apollo ang kanyang atensyon.

“Is it true, Miss Tamara?” tanong niya.

Hindi makapaniwala akong napalingon kay Alas. Nakatingin lang siya at bahagyan tumango bilang senyas na sumang-ayon ako.

Mariin akong napalunok. Tila nananakit ang lalamunan at nahihirapan akong huminga. Pakiramdam ko rin ay tutulo ang luha ko pero pilit ko itong pinigilan.

“O-opo. T-totoo po, Sir Apollo…” nahihirapang sagot ko.

Matapos ang pag-uusap naming tatlo, dumiretso agad ako sa scream room. Pumasok ako sa loob at nanghihinang sumandal. Gusto kong sumigaw pero parang wala na akong lakas na gawin ’to.

Hindi pa rin ako makapaniwala na tinanggi ako ni Alas.

Huminga ako nang malalim at malakas na ibinuga ang hangin. Nakaramdam ako ng inis nang pumasok sa isip ko ang CEO na si Apollo Imperial.

“D*mn it! Kasalanan lahat ’to ni Apollo! Kung hindi siya dumating, masaya sana kaming lahat. D*mn you, Apollo!” inis na sigaw ko.

Matapos ang ilang minutong pagsigaw ay gumaan na ang pakiramdam ko.

Napatingin ako sa loob ng scream room. Hindi ito pansinin dati, pero ngayon, mukhang mapapadalas na ang paggamit ng mga empleyado nito.

Huminga ulit ako nang malalim at inayos ko muna ang sarili bago lumabas. Nang matapos ay binuksan ko na ang pinto. Agad na bumungad ang mukha ni Chino sa harapan.

“Hey, Tamara,” nakangiting bati niya at bahagyang kumaway-kaway.

“Oy, nandito ka?” tanong ko.

Hindi niya na ako pinansin at dumiretso agad sa loob.

“F*ck you, Apollo!” malakas na sigaw niya.

“Uy! Isarado mo muna ’yan!” sita ko sa kanya. Ako na mismo ang humila ng pinto para isarado ito.

Nang maggabi, malalim akong napabuntong-hininga habang nakatingin sa screen. Pagod akong napasandal sa swivel chair at  tumingin sa direksyon ng office ni Alas. Binaba ko ang tingin sa phone ko at binuksan ito. Nagbabaka-sakali ako na tumawag siya o kaya i-message niya ako para magpaliwanag tungkol sa nangyari kanina na pagtanggi niya sa akin. Pakikinggan ko naman at iintindihin ang paliwanag niya.

Napalingon ako sa mga kasama ko. Nagliligpit na sila ng gamit.

“Ikaw, Tammy. Hindi ka pa uuwi?” tanong ni Chanti na nagme-make up sa tabi ko.

“Inom tayo, guys?” pag-aaya ko sa kanila.

Napahinto naman siya at bakas sa mukha ang gulat na napatingin sa akin.

“Wow, himala! Si Tamara ba ’yan?” gulat na tanong ni Ate Sam.

Tipid akong tumango “Ayaw n’yo ba?”

“No! Oh, Let’s go! First time ni Tammy mag-aya kaya dapat pumunta tayo,” sabi ni Chanti.

“May narinig akong inom.”

Napalingon kami sa direksyon ni Chino at Enzo na papunta rito.

Wow! Malayo ang pwesto nila pero narinig kami. Basta talaga pagdating sa inuman, malalakas ang pandinig nila.

“Tara!” masiglang pag-aaya nila.

Mukhang kailangan ’din ni Chino uminom dahil kanina ko pa siya nakikita na pabalik-balik sa scream room.

“What’s happening here?”

Naagaw ang atensyon namin at napalingon sa nagsalita. Puno ng kuryosidad na lumapit sa amin si Arya.

Nagtinginan kami kung sino ang sasagot sa amin.

Baka kasi sumama ang babae na ’to. Ayaw pa naman namin siyang kasama kasi medyo hindi namin gusto ang ugali niya.

“Nagpaplano kami na uminom,” sagot ni Chino.

“Inom? Sure. Sige, sama ako,” aniya.

Hays! Nalitikan na.

“Hindi ka naman namin inaaya,” ani Enzo.

Nagpigil naman ako ng tawa at tumingin sa ibang direksyon para hindi ipahalata.

“Ano’ng sabi mo?” kunot-noong tanong ni Arya.

“Oh, sige na. Magligpit na tayo, baka magbago pa isip ni Tamara at ’di tayo matuloy,” pag-aaya ni Ate Sam.

Ilang minuto ang lumipas. Nakarating kami sa isang Resto Bar. Pumasok na kami sa loob at humanap ng malawak na table para pumwesto. Umorder na rin sila ng beer at pulutan.

Habang naghihintay ay hindi ko na napigilan ikuwento sa kanila kung ano ang naganap, pati ang tungkol sa naging relasyon namin ni Alas.

“Ah, gano’n pala ang nangyari,” tumatangong sabi ni Ate Sam habang hinihimas ang baba niya.

“I don’t know if I should cry about my relationship with Alas that only lasted for two days,” inis na banggit ko.

“Hayaan na lang natin, gano’n talaga. Saka baka na-realize din ni Sir Alas na hindi kayo bagay,” komento ni Arya.

Kunot-noo ko siyang tiningnan. Napakibit-balikat naman siya at tumingin sa ibang direksyon sabay inom ng drinks.

“Arya, naman! Baka pinoprotektahan lang din ni Alas si Tammy,” buwelta naman ni Chanti.

“Huwag na natin ’yan pag-usapan. Inom na lang tayo,” pagsingit ko para matapos na.

“Grabe talaga si Sir Apollo, ’no? Bakit kasi ’yan nandito? Dapat nag-stay na lang siya sa Japan. May rule-rule pang nalalaman na No Romantic Relationship!” inis na sambit ni Chanti.

“Wait. Guys, I have an idea!” pag-agaw ng atensyon ni Ate Sam.

“What if, isa sa atin ang mang-akit sa kanya hanggang sa ma-in love siya. Baka sakaling ’pag nakahanap na si Sir Apollo ng love sa office, matanggal na ang Love Ban?”