Chapter One: Intertwined Fates
Charlie’s PoV
I’m one of those people who don’t get drunk so easily. I can hold my liquor well na madali kong natatalo ang kasama kong mga lasinggero sa bahay palagi kapag nag-iinuman kami. But this is one of those nights na I let myself really loose kasi sino naman hindi kapag nalaman mong nareject ka na naman ng lalakeng gusto mo?
Sinasabi sakin ni papa at nila kuya na mas lalake raw kasi ako sa kanila kaya nasasaktan ang ego nila at minsan hindi nakakatulong ‘yung mga ganun sa akin. Kasi ibig sabihin never akong magkakaboyfriend kung lahat ng gugustuhin ko na lang maiintimidate sa akin! Kahit simula pa lang nung bata ako kapag nagkakagusto ako sa lalake, kapag nilalapitan ko sila, nandidiri sila sakin kasi para raw akong lalakeng umasta kaya di nila ako magugustuhan. I would cry myself to sleep every night and my papa would always tell me na one day someone will accept me for who I am.
I am almost 30 years old, when will I meet that someone he always talks about? Nakailang ex na rin ako na hindi tumatagal kasi masyado raw akong– I don’t know, manly, to be taken seriously. I don’t exclude myself from the rest of the women because I, too, like guys, pero kapag lumaki na puro lalake ang kasama mo sa bahay, you’d surely adapt to whatever masculinity they show. Gusto mo rin na maangas ka just to fit in. Hindi ako umiiyak sa mga asar nila or whatever, pero kapag nareject ako ng crush ko, grabe ang hagulgol ko and they would always cheer me up in the best they could.
Gusto ko magka anak na hindi ganun kalaki ang agwat ng edad namin para mas mahabang panahon ko makakasama but you know what, I’m slowly giving up on my hopes and dreams of having a family of my own someday– that I could find someone who will love me unconditionally. Pwede ko naman magawa ‘yun ng walang lalake, di’ba? But I don’t want to grow old and die alone!
And now, I’m outside of a bar, drunk out of my arse. Kaya ko pa, my mind’s just a little hazy and my movements are all wobbly but I’m still conscious! They didn’t crown me beer king for nothing nung nag-party kami sa company at nagulat lahat ng kasamahan ko ‘run nung nakita nila kung nakailang shots ako and I’m still okay. Halos ako na nga nagmaneho sa mga katrabaho ko pauwi and that made me sober through enough na nakipag-inuman pa ako kayla papa nung makauwi na ako.
It’s my heart that can’t take it anymore. I’m so desperate to find someone na at kung may mag-propose man sakin within this week, I’ll even take it whoever they are! I have nothing against women, I have all the respect and love for them but I like men, too.
Siguro nga kasi mas pogi ako sa mga nagugustuhan ko kaya ganito sila sa akin. Natatapakan ko raw ego nila at ayaw nilang malalakas bunganga na babae. It’s not my fault I was raised like this! Sakin na rin, perhaps, na maling mga lalake nagugustuhan ko. Madali kasi ako ma-fall! Kaunting pakita lang ng interes sa akin ng lalake, I would have definitely fallen for that trap.
“Hey, going home?”
My inner monologue was interrupted by a few drunk men who were surrounding themselves around me. Paninigurado siguro nila na wala akong matatakasan. Amoy na amoy sa kanila yung baho ng alak.
I would have rejoiced about this kasi binibigyan ako ng ganitong ka attractive na mga lalake ng atensyon but not in this way. Alam ko yung tingin nila; alam ko yung binabalak nila. It’s not good and that’s what’s pissing me off right now. They don’t have clean intentions.
“Pre, sure kang babae ‘yan?” tanong pa ng isa na tinitingnan ako mula ulo hanggang paa. “Are we getting trapped here?”
Alam kong I don’t have the usual appearance of a woman– feminine, whatever you think to describe what a woman looks like. I’m taller than most women, bulkier, have a deeper voice and whatever. Pero tulad nga ng sinabi ko, I have adapted my family’s masculinity. Kung tutuusin nga talaga, mas gwapo pa ako sa kanila.
“Yes, I’m a woman.” sagot ko na rin na nagcross-arms pa bago sila panliitan ng mata.
“Biologically?” nagtawanan sila sa tanong pa ng isa na nakikitawa na rin ako kasi akala talaga nila nakakatawa. “Wala ka ring lumalawit? Or did you have it before? Surgically removed?”
Kadiri. Minsan talaga napapaisip ako kung ano ba gusto ko sa mga lalake. “Ha, that’s so funny. You think you’re so funny and witty.” tawa ako nang tawa nun na napatahimik na rin silang lahat kahit nakangiti pa rin ako sa kanila. “What, why did we stop laughing?”
They looked at me as if I was the one who was losing their shit.
“Oi! What are you trying to do to her!?”
Out of nowhere, there was someone else trying to interfere. Humarap ang mga lalake kung saan nanggaling ang boses, kaya napatingin na rin ako na nagtaka kung bakit may hawak-hawak pa ang iniinom na beer sa kamay na halatang hindi nga kaya dalhin ang sarili. She was hiccuping.
Nagkatinginan ang mga lalake and from there I knew what they were thinking. Kaya madali akong pumagitan sa kanila at pumwesto sa harap ng babae. Even though she was a lot taller than I was, I knew I was more capable of fighting seeing her situation.
“Sabi na nga lalake, pre. Buti na lang hindi pa natin pinapatulan.”
“What? Hindi ka pa ba nakakakita ng babae na pinoprotektahan kapwa babae niya?” tanong ko pa na mas naiinis na lang din na nakalimutan ko na nga na lasing pa ako in the first place.
“What are you doing harassing a woman, ha?” tanong pa ng babae sa likod na sinusubukan pang mas i-provoke yung mga lalake na mukhang balewala lang din sa kanila ang nangyayari. “Let me give them a piece of my mind! Let’s face this man-to-man!”
They’re douchebags.
Wait- what did she say? Man-to-man?
Hindi lang ‘yung mga lalake tumingin sa babae sa likod ko, pati ako na kasi I swear she’s a woman. She’s too pretty to be a man but if she is– then I must have drank a lot to come to this point.
“Man-to-man? Nakarami ka na ata ng nainom, sweetheart.” napangiti pa ang isang lalake sa kanya though in a mocking tone. “Lalake ka ba o nababaliw ka lang?”
“Are you underestimating me?” tanong pa ng babae na inalis na ako sa harap at pagaywang-gaywang na nilapitan ang mga kausap. “I may not look like a man but I can beat you up like one!”
I worry for her. It’s obvious she’s not in the current state of mind at kung pumatol nga ‘tong mga lalake sa kanya, her pretty face will get busted up and I can’t have that happening. Not when I’m around.
Hindi ko na napigilan si Miss Girl at nauna na siyang sumuntok sa lalakeng malapit sa kanya. Madali ko rin siyang nahawakan sa baywang para pigilan siya pero ako ‘yung nagulat nung may lakas siyang hindi ko inakala. She was right, I shouldn’t underestimate her but she wasn’t winning this fight at all. Nung nabitawan ko siya na hindi ko naman sinasadya, nauna ang mukha niya sa semento at sinubukan ko siyang patayuin kaagad but I was pushed aside and the impact left me on the pavement. It did strain my ankle for the time being.
My knight and shining armour was on the streetside, getting beaten up by a bunch of drunk men. Wala akong sinasabing mahina mga babae but at this rate, she’s going to die. Tumayo na rin ako nun na inayos pa ang sarili, shaking off the dust on my shoulder bago ko hilahin ang isa na sinuntok ko kaagad sa mukha nito with all the strength I had left.
“Mga gago ba kayo!?” tanong ko pa nung maihagis ko na ang isang lalake sa gilid. “Mananakit kayo ng babae? Lalake ba talaga kayo? May mga bayag ba kayo?”
“Masyado kasi pakialamera! Ikaw din gusto mong matulad dito?”
“Babae ‘yan, mga ‘tol. Mag-isip nga kayo. O yung utak niyo nandiyan sa mga libido niyo?” inis ko pang tanong as I glanced over to the guy I handled na patayo na ulit.
Tiningnan ko ang babae na umuungol na sa sakit na nararamdaman. I felt so bad for her but there was something on the ground, kaya dali ko rin itong kinuha na nakita na wallet pa. Baka wallet nung isa sa mga lalake pero nung binuka ko at kinuha ang ID, ni wala sa kanila yung lalakeng nasa picture. And that led me to believe that the woman… who was almost unconscious…
Is a guy.
Chapter Two: Unexpected Turn of Events“Let’s get this over with. Para madala ko na kayo sa presinto. This is just getting ridiculous, don’t you agree?” I cracked my knuckles and my neck before shaking my body to ready myself“You’re a big talker. Baka pagiging overconfident mo pa ‘yang rason na matutulad ka rito.” tukoy ng isang lalake sa babae– no I mean, the man on the ground.I still can’t believe it’s a man. I mean I exist, I’m a woman who physically looks like a man, dapat hindi na nakakagulat sa akin yung mga ganito since it’s a different time now. Men and women can dress whatever they want without people hunting them down. Siguro kasi bihira lang ako makakita ng lalake, well I’m assuming he’s s
Chapter Three: An Unforgettable Night“Sandali lang ako nawala, nakakuha ka na ng libro na babasahin ah? Hindi ba masakit ulo mo? Mukhang naparami ka rin ng inom eh.” bungad ko paglabas ng banyo habang nagtutuyo ng buhokI thought he’d feel more wary lalo na nasa apartment siya ng ibang tao– taong hindi naman niya kilala pa. Pero heto siya, feel at home kaagad but I don’t mind, really. Parang mas madali na siyang i-approach kaysa kanina na nahampas pa ako ng unan sa mukha dahil magkalapit lang kami. It wasn’t my fault that I was about to kiss him! It was my hormones acting up, seeing such an attractive human species.“It isn’t just my head.” sagot niya pa na binaba ang libro na kanyang binabasa. “It’s my whole body achi
Chapter Four: The DealC H A R L I EDespite being late, pumasok pa rin naman ako sa trabaho. Hindi ako pala make-up na tao dahil naniniwala ako na nasasayang lang ang oras ko tuwing umaga sa paglalagay ng kahit ano sa mukha ko para lang sa huli, magmukha akong clown? Pero sa kinailangan ngayon dahil sa mga binigay ni Zeno kagabi, I really had to. Concealer lang naman para matakpan ang ngayong kulay violet na mga marka. At dahil nakita ko rin ang mukha ko sa salamin pagkabalik ko sa sariling apartment, naglagay na rin ako sa mga pimples na hindi mawala-wala sa mukha ko.Nakakahiya nga kay Zeno dahil sigurado ako na kapag nagtitigan kaming dalawa nun, lugi ako dahil mabilis akong maconscious sa hitsura kapag may kaharap na gwapong lalake. I mean I was that kind of girl, wala naman pinagkaiba sa mg
Chapter Five: Charlie’s FamilyZ E N O“Ih, I’m not wearing that.”We were at the mall to shop for clothes. Sinama ko na si Charlie para malaman ko rin kung anong gusto niyang suotin if she approves or not yung mga pinipili ko sa kanya. So far 30 minutes na kami nag-iikot at kada kuha ko sa natitipuhan kong suotin niya, madali siyang sumasagot na ayaw niya. Which I get, honestly, nakasanayan niya na magsuot ng mga panlalake na damit per se. But my father wouldn’t believe I’m going to marry her if she’s going to dress the way she would and present herself. I actually like her this way but my father is rather… you know, iba ang mindset nila. Lalo na I carry the Madrigal name now. Malaki pressure sa akin at malaki rin ang pressure sa magiging asawa ko
Chapter Six: Past“I like it when your hair is up.” I complimented Charlie who looked really casual on a weekend.You would really think she was a guy when you don’t know any better. And akala niya hindi ko mapapansin but she was checking girls out– women that pass by her. Nagdududa na nga ako kung lalake talaga hanap niya because she’s just as flirty as she is sa mga babae. Should I be worried? Alam kong nagpapanggap lang na kami but I can’t help but feel worry.“Talaga? Nagsasawa na nga ata yung mga ka-officemate ko na nakataas lagi buhok ko. Parang mas tinatrato na nila akong tao kapag nakalugay.” nagkibit balikat pa siya. “Sabi nga pala nila papa, iniimb
Chapter Seven: Cheer-up DateNaalala ko si Ivy and when she was upset, I’d make a small cheer-up date for her and it works every time. The only problem and limitation I have was that hindi kami pwede lumabas na lantad kasi makikita ng mga magulang niya o mga magulang ko. Even my own mother doesn’t approve of our relationship so I really couldn’t go to her for advice about relationships. Natuto na lang din ako kasama si Ivy and we grew up and mature together. But now that she’s gone, it will be weird to ask her for advice, hindi pa rin ako okay sa naging break-up namin.But I know she’s still there. This time around though, ako na mag-isa nagplano kung paano ko ididistract sandali si Charlie. After confronting her ex again, she’s become quieter at hindi ko gusto. Hindi ko siya makausap nang maayos at kahit sa pag-t
Chapter Eight: The Sudden Decision“Ikaw, Zeno, hindi pa talaga kita natatanong why you’re upbringing is like this.”Charlie’s question made me pause for a moment before continuing to put on her make-up. Pumayag siyang ako ang magmake-up sa kanya the day we were going to see my father. Kaya lang daw niya ilagay ay lipstick at hindi pa pantay minsan ang pagkakalagay ng eyeshadow niya so she doesn’t really bother anymore. Medyo matagal ko ngang thinread yung kilay niya kasi sobrang kapal din at nilagyan ko lang talaga ng shape.“Siguro sama na rin ng loob ko kay papa nung lumalaki ako. As an act of rebelding, sadya kong ginusto mga ‘pambabae’ na gamit kuno.” sagot ko lang na tiningnan pa siya sa salamin. “Sa huli nagustuhan ko rin na
Chapter Nine: Meeting HimC H A R L I E“Hindi ka ba talaga pwede makasama, Zeno?” tanong ko lang sa lalakeng mapapangasawa ko na kanina pa busy sa pagtingin ng mga papeles.Nasa apartment niya kami. Nahahalata na raw niya na may sumusunod samin at in-a-assume niya na isa sa mga tauhan ng papa niya kaya as much as possible ‘rito na raw muna ako sa kanya bago pa ang kasal.Pero sa totoo lang kasi, kinakabahan ako. Akala ko matutuwa ako kasi nakajackpot nga naman ako kay Zeno pero kasi malaking responsibilidad ang makasal at hindi ko pa ganoon kakilala ang fiance ko kuno. Nag-aalangan na rin ako magpatuloy pa pero nung nakilala ko kasi papa ni Zeno, bigla na lang din akong nakaramdam ng parang spark sa loob-looban ko na ipagtanggol si