Chapter Six: Past
“I like it when your hair is up.” I complimented Charlie who looked really casual on a weekend.
You would really think she was a guy when you don’t know any better. And akala niya hindi ko mapapansin but she was checking girls out– women that pass by her. Nagdududa na nga ako kung lalake talaga hanap niya because she’s just as flirty as she is sa mga babae. Should I be worried? Alam kong nagpapanggap lang na kami but I can’t help but feel worry.
“Talaga? Nagsasawa na nga ata yung mga ka-officemate ko na nakataas lagi buhok ko. Parang mas tinatrato na nila akong tao kapag nakalugay.” nagkibit balikat pa siya. “Sabi nga pala nila papa, iniimb
Chapter Seven: Cheer-up DateNaalala ko si Ivy and when she was upset, I’d make a small cheer-up date for her and it works every time. The only problem and limitation I have was that hindi kami pwede lumabas na lantad kasi makikita ng mga magulang niya o mga magulang ko. Even my own mother doesn’t approve of our relationship so I really couldn’t go to her for advice about relationships. Natuto na lang din ako kasama si Ivy and we grew up and mature together. But now that she’s gone, it will be weird to ask her for advice, hindi pa rin ako okay sa naging break-up namin.But I know she’s still there. This time around though, ako na mag-isa nagplano kung paano ko ididistract sandali si Charlie. After confronting her ex again, she’s become quieter at hindi ko gusto. Hindi ko siya makausap nang maayos at kahit sa pag-t
Chapter Eight: The Sudden Decision“Ikaw, Zeno, hindi pa talaga kita natatanong why you’re upbringing is like this.”Charlie’s question made me pause for a moment before continuing to put on her make-up. Pumayag siyang ako ang magmake-up sa kanya the day we were going to see my father. Kaya lang daw niya ilagay ay lipstick at hindi pa pantay minsan ang pagkakalagay ng eyeshadow niya so she doesn’t really bother anymore. Medyo matagal ko ngang thinread yung kilay niya kasi sobrang kapal din at nilagyan ko lang talaga ng shape.“Siguro sama na rin ng loob ko kay papa nung lumalaki ako. As an act of rebelding, sadya kong ginusto mga ‘pambabae’ na gamit kuno.” sagot ko lang na tiningnan pa siya sa salamin. “Sa huli nagustuhan ko rin na
Chapter Nine: Meeting HimC H A R L I E“Hindi ka ba talaga pwede makasama, Zeno?” tanong ko lang sa lalakeng mapapangasawa ko na kanina pa busy sa pagtingin ng mga papeles.Nasa apartment niya kami. Nahahalata na raw niya na may sumusunod samin at in-a-assume niya na isa sa mga tauhan ng papa niya kaya as much as possible ‘rito na raw muna ako sa kanya bago pa ang kasal.Pero sa totoo lang kasi, kinakabahan ako. Akala ko matutuwa ako kasi nakajackpot nga naman ako kay Zeno pero kasi malaking responsibilidad ang makasal at hindi ko pa ganoon kakilala ang fiance ko kuno. Nag-aalangan na rin ako magpatuloy pa pero nung nakilala ko kasi papa ni Zeno, bigla na lang din akong nakaramdam ng parang spark sa loob-looban ko na ipagtanggol si
Chapter Ten: New Found Interest“Wala ka bang nagugustuhan?” tanong pa ni James nung naghahanap pa ako ng ibang wedding dress na pwede kong masuot.Tuwang-tuwa mga kapatid ko kapag lumalabas ako sa dressing room. Hindi ko alam kung tuwa nga o jinojoke time lang ako ng mga ‘to eh. Pero sabi ni James na sobrang lively raw ng place at mukhang hindi naman inis ang mga employees niya kahit na maingay sila kuya. Pinapatahimik na nga ni papa pero wa epek.“Parang di kasi ako kumportable pa sumuot ng mga ganito.” sabi ko na rin na napatingin pa kay papa nun na ayaw na ayaw silang madisappoint dahil hindi ko lang gustong magsuot ng dress.“Hm, I see.” tumango lang din siya bago mapaisip sandali. “Ho
Chapter Eleven: Is Sorry Enough?Z E N OKanina ko pa gustong i-text si Charlie kung nasaan na siya kasi inaasahan ko na mag-di-dinner kami by 7 or 8 but it’s closing to midnight already. Wala naman siyang pasintabi kung may iba siyang plano pero nagtatampo ako sa totoo lang. Kasi ako ‘yung tipo ng tao who put high regards on people who keeps their promise to me. But I guess it’s just wishful thinking at this point, baka may nangyari lang at napapalalim na naman ang pag-iisip ko. I tend to overthink sometimes, it’s one of my worst traits.But I wasn’t disappointed with what my assumptions were earlier, kasi may dumating na kotse sa courtyard and I can barely make out the face kung sino yung nasa driver’s seat. I could be wrong for all I know kasi medyo naglalab
Chapter Twelve: Preparation for the Wedding“Pwede ba kita masundo? Next week na kasi yung wedding and I’m still at a loss para sa reception. You did say you wanted to help out pagdating sa reception, right?”Tiningnan ko lang ang mga kabundok-bundok na papeles sa harapan ko bago bumuntong hininga nang kaunti. “Bakit wala ba akong secretary?” tanong ko pa sa sarili na nakaligtaan na kausap pa si Charlie sa telepono. “Maybe because I’m too prideful for one.”“Ha? Bakit wala kang secretary diyan? Ang hirap-hirap kaya mag-isa! Ako na walang secretary hirap na hirap ako sa buhay, ikaw na CEO pa, Zeno? Ayos ka lang?” sarkastikong tanong pa sakin ni Charlie sa huli. “Ako na lang pupunta diyan sa office mo, pakisabihan na lang na papasuki
Chapter Thirteen: The WeddingI could never understand the body fluids that went out of my body that just made everything happen. Charlie did manage to make it up to me by staying up with me sa company nung araw na ‘yun and we did things a lot quicker than expected. And then, parang pumikit nga lang ako, the wedding day has come.The truth is, I’m nervous as hell. Para kasing may kumakalabit sa likod ng isip ko na hindi magpapakita si Charlie. Pero ilang beses na rin niya akong sinigurado kaninang umaga na matutuloy at matutuloy ang ceremony. So I just decided to trust her. Besides, my kontrata kaming ginawa and if this doesn’t end up the way we planned from the beginning, I could sue her arse. I’m nice though, gusto ko lang ng formality para hindi mag-withdraw siya bigla if she changes her mind.
Chapter Fourteen: GiftI lost a bet. Pero hindi naman sa nagrereklamo ako kasi I’m fine with it, honestly. Alam din siguro ni Charlie na kailangan ko lang ng push para mas maging open pa ako sa mga tao lalo na sa papa ko– na dapat wala akong kinahihiya sa sarili. I loved her idea of the reception being like a costume party. Meron din kaming announcement na sinabi kung sino pinakamagandang costume ay mananalo ng prize. Hindi ko rin kasi gusto masyado na nasa amin ang atensyon kaya maganda na rin segway na sa mga pupunta ang spotlight.Imbes na lalake si Frankenstein, ginawang babae at ako ‘yun ngayon. Si Charlie raw ang scientist.Inaassume ko na rin na parang hindi gusto ni papa ‘yung ganitong setting kasi yung mga inimbita niya puro kasosyo niya sa trabaho kaya puro