Chapter Twelve: Preparation for the Wedding
“Pwede ba kita masundo? Next week na kasi yung wedding and I’m still at a loss para sa reception. You did say you wanted to help out pagdating sa reception, right?”
Tiningnan ko lang ang mga kabundok-bundok na papeles sa harapan ko bago bumuntong hininga nang kaunti. “Bakit wala ba akong secretary?” tanong ko pa sa sarili na nakaligtaan na kausap pa si Charlie sa telepono. “Maybe because I’m too prideful for one.”
“Ha? Bakit wala kang secretary diyan? Ang hirap-hirap kaya mag-isa! Ako na walang secretary hirap na hirap ako sa buhay, ikaw na CEO pa, Zeno? Ayos ka lang?” sarkastikong tanong pa sakin ni Charlie sa huli. “Ako na lang pupunta diyan sa office mo, pakisabihan na lang na papasuki
Chapter Thirteen: The WeddingI could never understand the body fluids that went out of my body that just made everything happen. Charlie did manage to make it up to me by staying up with me sa company nung araw na ‘yun and we did things a lot quicker than expected. And then, parang pumikit nga lang ako, the wedding day has come.The truth is, I’m nervous as hell. Para kasing may kumakalabit sa likod ng isip ko na hindi magpapakita si Charlie. Pero ilang beses na rin niya akong sinigurado kaninang umaga na matutuloy at matutuloy ang ceremony. So I just decided to trust her. Besides, my kontrata kaming ginawa and if this doesn’t end up the way we planned from the beginning, I could sue her arse. I’m nice though, gusto ko lang ng formality para hindi mag-withdraw siya bigla if she changes her mind.
Chapter Fourteen: GiftI lost a bet. Pero hindi naman sa nagrereklamo ako kasi I’m fine with it, honestly. Alam din siguro ni Charlie na kailangan ko lang ng push para mas maging open pa ako sa mga tao lalo na sa papa ko– na dapat wala akong kinahihiya sa sarili. I loved her idea of the reception being like a costume party. Meron din kaming announcement na sinabi kung sino pinakamagandang costume ay mananalo ng prize. Hindi ko rin kasi gusto masyado na nasa amin ang atensyon kaya maganda na rin segway na sa mga pupunta ang spotlight.Imbes na lalake si Frankenstein, ginawang babae at ako ‘yun ngayon. Si Charlie raw ang scientist.Inaassume ko na rin na parang hindi gusto ni papa ‘yung ganitong setting kasi yung mga inimbita niya puro kasosyo niya sa trabaho kaya puro
Chapter Fifteen: Honeymoon Alone Time“Ganto pala buhay talaga ng mayaman noh? Namimigay lang ng plane tickets.”“It’s not like it wouldn’t benefit them.” sabi ko pa habang nag-aayos na rin ng gamit na tinutupi nang maayos para magkasya sa maleta. “They sent me there para bigyan ng feedback since kakabukas pa lang. It’s not completely a gift kung may kapalit, diba?”Tumango pa si Charlie na tiningnan ako nun habang naglalagay din ng mga damit sa bag niya na hindi man lang inaayos kaya medyo natitrigger ako. “But it’s nice of them. 2 weeks din tayo ‘run. Buti pumayag boss ko sa 2 weeks leave.”“Hindi pwedeng hindi pumayag. Sinabihan ko na.” sagot ko
Chapter Sixteen: The End of a Sweet DreamC H A R L I EParang ang bilis matapos ng 2 weeks. Akala ko tatagal pa kasi medyo mabagal talaga sakin ang oras pero totoo siguro sinasabi ng iba na kapag sobra kang nag-eenjoy kasama ang mga malapit sa’yong mga tao. In this case, si Zeno. Mahigpit si Zeno kasi may mga iba rin kaming kasama sa resort pero kapag nagpacute ka lang sa kanya sandali, papayag na kaagad. Naiintinidhan ko rin naman kung saan nanggagaling ang pagiging istrikto ni Zeno, dahil sa kinalakihan niya, kaya hinding-hindi ako magagalit na pinagbabawalan niya ako sa ibang bagay. Matigas lang talaga kasi ulo ko minsan na siya napapahamak.Sesermunan nga niya ako pero madali naman nagpapatawad. Isip ko nga na masungit lang ‘to sa panlabas pero ang laki ng soft spots.Kailangan na
Chapter Seventeen: Secrets“Parang ang dami namang pasabog ng papa mo, Zeno.”I still kind of feel his dad cares for him more than Zeno expects him to. But is the dad proud of the wrong thing in this matter? Proud kasi nagka-asawa si Zeno ng babae? Inexpect ba ng papa niya na lalake mapapangasawa ng anak niya dahil all Zeno’s life, he didn’t really talk with Zeno about his preferences. Choice ni Zeno kung paano niya ipapakita ang sarili niya sa ibang tao.and as a father, he should be supportive of that. Iba talaga kapag galing sa conservative family but I can’t blame them, really? Paano kung ganun din papa ni Zeno sa mga magulang nito dati at pinapasa lang nito ‘yung outlook and mindset na ‘yun sa anak nito ngayon?I don’t have to judge so easily.
Chapter Eighteen: Buying A HouseZ E N O“Pa, you know you don’t have to go with me. Kaya na namin ni Charlie.” sabi ko na rin kay papa nun habang inaalalayan siya sa pagtayo bago na rin siya paupuin sa wheelchair. “Gusto nga raw niya sana sumama kaso importante yung gagawin nila sa trabaho.”Tumango si papa nun na napatingin pa sakin. “How is your married life going?”Di pa naman talaga ganun katagal. It has only been what? Almost a year since Charlie and I met and kailan lang kami kinasal. Truthfully, sa part ko siguro, hindi ako okay. With everything going on with James and her, knowing they’re doing something behind my back, never lets me have a wink of sleep since we’ve gotten ba
Chapter Nineteen: Shopping for FurnitureC H A R L I E“Ganyan kadami bibilhin natin?” kinuha ko pa kay Zeno ang listahan bago mapangiwi nung humaba ito sa baba bago lang tingnan ang mga nakasulat. “Papaano magkakasya ‘tong furniture sa kotse mo? Eh Ferrari kotse mo tapos ang liit-liit lang ng space sa trunk.”“Charlie,” he looked at me like I was stupid. “We can have them delivered to the house.”“Okay din pala yung bahay na nabili mo, noh? Ano ba yung kama sa kwarto ko? Water bed?” tanong ko pa na napangiti nung maalala. “Mas nakakatulog ako. Para kang dinuduyan, yung kama mo nasa gitna ng ocean tapos dinuduyan ka ng alon. Why haven’t I known about that for t
Chapter Twenty: Your Eyes Tell Z E N O “Daming gamit,” natawa lang si Charlie nung umikot pa siya sa pwesto para tingnan ang paligid namin. “Marami pa akong aayusin dito.” “Ayos lang ba? Okay lang din naman na ako mag set-up ng mga cabinet.” sabi ko na lang din na tinataas na ang buhok ko bago isuot ang gloves para hindi madumihan ang mga kamay. Dinala ko na lang din ang toolbox sa harapan namin para masimulan na ang pag-aayos ng ibang furniture. Yung iba kasi kailangan pang i-assemble manually. Dinala kasi rito ng boxes upon boxes but I enjoy things like these. It’s quite therapeutic if you think about it actually. Gusto ko kasi nagfofollow ng instructions tas natutuwa ako kapag nagagawa ko nang maayos without needing help from