Chapter Five: Charlie’s Family
Z E N O
“Ih, I’m not wearing that.”
We were at the mall to shop for clothes. Sinama ko na si Charlie para malaman ko rin kung anong gusto niyang suotin if she approves or not yung mga pinipili ko sa kanya. So far 30 minutes na kami nag-iikot at kada kuha ko sa natitipuhan kong suotin niya, madali siyang sumasagot na ayaw niya. Which I get, honestly, nakasanayan niya na magsuot ng mga panlalake na damit per se. But my father wouldn’t believe I’m going to marry her if she’s going to dress the way she would and present herself. I actually like her this way but my father is rather… you know, iba ang mindset nila. Lalo na I carry the Madrigal name now. Malaki pressure sa akin at malaki rin ang pressure sa magiging asawa ko.
I didn’t actually expect Charlie to agree though. I thought she’d be firmer about it. Growing up, I have a hard time expressing myself to other people maliban na lang kayla mama, tita ko at sa lola ko. They were my main influences that made me who I am today. But somehow with her, I just feel okay being vulnerable. Didn’t even think twice about shedding a tear.
I’ve had my moments with Ivy, of course, we were together for a really long time but that night… it was special to me too. It was the night that I met someone like me.
“Hindi ba pwede iba na lang, Zeno? Di naman siguro kasi papansinin ng papa mo.” tanong niya pa na nakasimangot habang tumitingin ng mga black shoes… na panlalake. “I can’t wear dresses.”
“Well, just this time. I promise I’ll make it up to you after. Sandali lang naman tayo since he’s currently in the hospital.” I looked at her intently before noticing something. “Ginagamit mo ‘yung binigay ko sa’yo?”
“Ang alin?” she looked at me.
“Yung pangmukha. Ginagamit mo, noh?” I smiled at her before gingerly cupping both her cheeks. “It’s better.”
When I thought she’d be glad to hear that, she slapped my hands away. “Anong better? Edi ibig sabihin talaga hindi ako maganda?”
“I didn’t even say that. All I’m saying is that you’re glowing. It’s better compared to how your skin looked a few days ago.” I shrugged my shoulders before taking her arm and pulling her away from the black shoes.
“Eh, diba papakasalan mo ko kasi gusto mo kung ano ako? Why do I have to change that too?” angal pa rin niya na parang bata na nagtatrantum. “Ako gusto kita nang ganyan ka lang.”
That made me look at her because besides the people I really hold close to me, I’ve never had anyone else say that to me and in front of my face too. “Are you just saying that para s******p sakin?”
“Hindi ah. Unique mo nga eh.” tinapik-tapik niya pa ang likod ko and I wined. Ang bigat pala ng kamay niya and she doesn’t even seem to notice. “I like you the way you are. Ayokong magpanggap ka pa ng iba para lang magpa-impress sa ibang tao. Alam mo sabi sakin ng papa at mga kapatid ko? Mas magiging masaya ka sa buhay mo kapag tanggap mo sarili mo and you only keep people around that accepts the real you. And I’m here, I don’t give a shit about what people say to me pero… yeah, alam ko rin yung feeling na mainsecure. Wala nga akong pake but I find it hard to forget the hurtful words they say. Sige na nga! Hanapan mo na ako, basta wag lang dress. Okay na ako diyan sa jumpsuit!”
For someone seemingly confident about what and who she is as a person, kahit na malakas pa personality niya, she’s really good at hiding the pain. I know these type of people na mas magaling talaga sila magtago ng nararamdaman nila. Sometimes they’re vocal about other things but when it comes to their own personal issues, it’s different. I feel like for her it’s better to just hide it. Nabanggit niya nga na wala siyang ni sinong babae sa buhay niya and they’re just a bunch of guys. We’re really not that different in terms of what environment we grew up in at alam ko lang naman sa mga pag-iisip ng mga lalake, mas okay talaga na itago na lang nila kaysa sabihan pa sila ng mahina.
Nodding my head, tumingin na lamang ako sa section kung nasaan ang mga bodysuit bago kumuha ng isa na pinakita pa sa kanya. “Is this okay, then?”
“Kailangan ko pa ba i-try? ‘Wag na. Medium size ko, okay na yan.” she shakes the issue off before going to the trousers as I put my hand over my forehead.
“Just try it on para hindi na tayo bumalik?” pilit ko pa na lumapit sa kanya bago kunin ang kamay niya. “Please?”
“If you weren’t looking at me so cutely… fine.” she took the jumpsuit from me and I smiled victoriously.
It makes me glad na madali ko pa siyang napapayag kahit nakatingin lang naman ako sa kanya at walang ginagawa na iba. Who would have known despite her tough exterior, madali siyang naaawa?
Whilst she was in the fitting room, I walked around if there were other clothes she’d like. The least I could do was to spoil her. For her, marrying is a big deal, sa akin din naman, and I’m taking that privilege away from her. And I’m really thankful. Nakagawa na kaming kontrata at hindi mo makikita sa kanya na nag-alangan siyang pumirma. She really seemed willing to help out.
I’m really happy. Saka hindi naman malabo na magkabutihan din kami in the future, right? Parang hindi rin siya mahirap gustuhin and I can’t help but to think why guys would reject someone like her. We were nearing 30’s, we’re adults, I can’t comprehend why we still need to look at appearances. Mature na tayo mag-isip na kapag may ka-relasyon hindi dapat lagi sa hitsura bumabase and the world doesn’t need to revolve around that type of shit. I mean, we’re alike, we don’t go by the gender norms of what women and men in society should be. Siguro naiintimidate mga tao sa ganun and I guess I’ll try to understand that.
Charlie is more than enough for me if it ever comes to that point.
Just as Charlie got out of the fitting room, a bunch of guys walked by and gawked at her. Dahil dito, I felt being overprotective of Charlie at pasimple lang ang punta ko sa kanya, a smile on my face but she was already looking over my shoulder.
“Oi, ‘tol!”
“Tol!”
I was left dumbfounded from where I was standing. Isa na ‘yung hindi ka pansinin, but bumping into my shoulder and just walking past me is another thing. Not even going to lie, that made me kind of disappointed.
“Ano ‘yang suot mo, ‘tol? Ang ganda mo naman!”
“Ah, binilhan kasi ako ni Zeno. Maganda na ba talaga ako?”
She sounded so… happy trying to confirm that. I find it accomplishing kapag napapangiti ko si Charlie. Iba kasi yung napaparating ng mood niya. It’s infectious!
“Zeno?”
“A-ah, oo nga pala. Kasi naman, bakit kayo nandito eh!?” rinig ko pang reklamo ni Charlie at nanlaki ang mga mata ko nung hinila pa niya ako sa baywang.
And I faced the guys. There were at least seven guys and one older man. Who were they?
“S-si Zeno, papa… mga utol… fiance ko.”
“Ah, fiance naman– FIANCE!?”
Napangiwi ako nang sabay-sabay pa silang lumakas ang boses and people were already staring. Surprisingly though, I don’t mind it. I liked the attention. Umakbay pa si Charlie sa akin at nilapit sa kanya despite our heights being at least a head away. “Ganda ng fiance ko noh!?”
“Tol! Di mo naman agad sinasabi samin eh!” the bulkiest out of all of them approached me with his hand out. “Nice to meet you, Zeno! Lance, ako yung panganay. Saan ka naman nakilala nitong kapatid namin?”
I could really see Charlie adapting her family’s mannerisms. They were all males. Pati yung pinakabata na mukhang papasok pa lang sa high school, is a boy. Even her dad looked really pumped. I felt guilty but at the same time, I’m overwhelmed in a good way. Iba rin pala yung feeling na napakilala ka ng girlfriend mo sa pamilya niya. We didn’t have time to get ready and this was really unexpected but it’s really not bad. Parang mukhang maganda impression nila sa akin kahit hindi pa talaga ako makapagsalita.
“A-Ah, um, sa trabaho kami nagkakilala ni Charlie. She stood out one meeting and I… asked her out. Right… honey?”
“Honey? Ang pangit naman ng tawagan–”
Siniko ko kaagad si Charlie nung magreklamo pa siya nang malakas.
“Ahahaha, honey. Di kaya. Ako nagandahan sa’yo nun tas ako nagtanong.” pinisil pa niya ang pisngi ko and she was really doing it hard.
“Wag mong sabihin na si Charlie pa nagpoprose ah?” biro pa ng isang kapatid niya na natatawa lang.
“Ako nga, tagal kasi mag propose.” sumakay pa si Charlie sa biro nila na nakipag-apir sa mga kapatid niya.
“Halika na, anak. Kakain pa naman kami ngayon. Sabay ka na, pwede ba?” her dad finally asked, turning to me. “Pasensya na sa mga ito, maingay talaga sila kahit saan pa magpunta.”
“Ayos lang ho, tito.” ngumiti ako nang malaki. “It’s my treat this time to make it up na hindi pa namin nasasabi sainyo.”
“Ayun!” lumapit sa akin ang iba niyang mga kapatid at halos napunta na sa gilid si Charlie. “Gustong-gusto ko na ‘tong fiance mo, Charlie eh!”
When they were walking, bumalik lang si Charlie sa tabi ko nung medyo nahuhuli ako sa kanila kahit lingon nang lingon palikod ang mga kapatid niya para tingnan kami.
“Uy, sensya na sa kanila ah? Hindi ko naman alam na pupunta sila ng mall ngayon eh.” mahinang sabi pa sakin ni Charlie na humawak pa sa likod ko.
She does have the mannerisms of a guy. And there was me who was a bit more timid. Hawak-hawak ko lang ang bag ko sa braso. Parang hindi niya nga ginagawang issue kung gaano ako katangkad sa kanya. She will still make a way to touch me.
Hindi ko naman sinasabi na hindi ko gusto. Kasi gusto ko.
“I don’t mind, Charlie. They look like they’re fun to be around with.” ngumiti ako sa kanya. “Pero sa susunod, I need to get ready first to meet up with them again.”
“Sus, ayos lang yun.” tinapik-tapik niya pa ang likod ko. “Sa susunod kaya punta tayo sa bahay? ‘Wag kang mag-alala ha! Pinagawa ko na bahay namin, malaki na ‘yun. Kasyang-kasya na kami.”
“I don’t mind that though,” nagtaka lang ako nang kaunti na baka nakuha niya ‘yun because we have different backgrounds and status. “Sila na ba lahat ng kapatid mo?”
“Hindi eh, yung iba nagtatrabaho, sa gabi na nakakauwi. Yung iba nakabukod na. So… 15 kami lahat.” tumango-tango pa siya. “At lahat kami lalake– este, ako lang babae.”
Huh.. 13. And I thought 7 siblings were already too much. I pondered for a minute na nag-iisip na ng lulutuin para sa pamilya niya. Pero dumaan din sa isip ko na ang sipag naman ng mga magulang ni Charlie.
“Hindi ka nagtataka na ganun kami kadami?” tanong pa ni Charlie sa tabi ko.
Tiningnan ko rin siya. “Because your parents want to have a lot of children?”
“Hindi! Mali!” tinapik niya nang malakas ang likod ng ulo ko. “Single si papa, siya lang nagtataguyod samin mag-isa. Lahat kami adopted. Nagtatrabaho kasi si papa sa orphanage noon at naaawa siya sa mga bata na hindi naaampon kaya he took the responsibility of providing a home for them. Isa na ako ‘run, noh! Alam mo, puro lalake kasi hindi naaampon sa bahay-ampunan? Tapos ako iniwan lang kasi ng magulang ko sa mismong bahay na ni papa.”
Napatingin pa ako sa direksyon kung nasaan ang papa niya. He was talking to his children, the crinkles by his eyes indicate how content he looked. Biruin mo, hindi naman niya blood and flesh ang mga anak niya ngayon pero totong anak ang tinuring niya and I can’t help but compare him to my father.
I was my father’s flesh and blood but he didn’t want anything to do with me.
“I can tell you’re really thankful for him.” sabi ko pa kay Charlie nun. “Appreciate your dad more, okay?”
Tumango siya sakin. “Ngayon eh tatay mo na rin si papa! Okay lang ako na maki-share!”
Chapter Six: Past“I like it when your hair is up.” I complimented Charlie who looked really casual on a weekend.You would really think she was a guy when you don’t know any better. And akala niya hindi ko mapapansin but she was checking girls out– women that pass by her. Nagdududa na nga ako kung lalake talaga hanap niya because she’s just as flirty as she is sa mga babae. Should I be worried? Alam kong nagpapanggap lang na kami but I can’t help but feel worry.“Talaga? Nagsasawa na nga ata yung mga ka-officemate ko na nakataas lagi buhok ko. Parang mas tinatrato na nila akong tao kapag nakalugay.” nagkibit balikat pa siya. “Sabi nga pala nila papa, iniimb
Chapter Seven: Cheer-up DateNaalala ko si Ivy and when she was upset, I’d make a small cheer-up date for her and it works every time. The only problem and limitation I have was that hindi kami pwede lumabas na lantad kasi makikita ng mga magulang niya o mga magulang ko. Even my own mother doesn’t approve of our relationship so I really couldn’t go to her for advice about relationships. Natuto na lang din ako kasama si Ivy and we grew up and mature together. But now that she’s gone, it will be weird to ask her for advice, hindi pa rin ako okay sa naging break-up namin.But I know she’s still there. This time around though, ako na mag-isa nagplano kung paano ko ididistract sandali si Charlie. After confronting her ex again, she’s become quieter at hindi ko gusto. Hindi ko siya makausap nang maayos at kahit sa pag-t
Chapter Eight: The Sudden Decision“Ikaw, Zeno, hindi pa talaga kita natatanong why you’re upbringing is like this.”Charlie’s question made me pause for a moment before continuing to put on her make-up. Pumayag siyang ako ang magmake-up sa kanya the day we were going to see my father. Kaya lang daw niya ilagay ay lipstick at hindi pa pantay minsan ang pagkakalagay ng eyeshadow niya so she doesn’t really bother anymore. Medyo matagal ko ngang thinread yung kilay niya kasi sobrang kapal din at nilagyan ko lang talaga ng shape.“Siguro sama na rin ng loob ko kay papa nung lumalaki ako. As an act of rebelding, sadya kong ginusto mga ‘pambabae’ na gamit kuno.” sagot ko lang na tiningnan pa siya sa salamin. “Sa huli nagustuhan ko rin na
Chapter Nine: Meeting HimC H A R L I E“Hindi ka ba talaga pwede makasama, Zeno?” tanong ko lang sa lalakeng mapapangasawa ko na kanina pa busy sa pagtingin ng mga papeles.Nasa apartment niya kami. Nahahalata na raw niya na may sumusunod samin at in-a-assume niya na isa sa mga tauhan ng papa niya kaya as much as possible ‘rito na raw muna ako sa kanya bago pa ang kasal.Pero sa totoo lang kasi, kinakabahan ako. Akala ko matutuwa ako kasi nakajackpot nga naman ako kay Zeno pero kasi malaking responsibilidad ang makasal at hindi ko pa ganoon kakilala ang fiance ko kuno. Nag-aalangan na rin ako magpatuloy pa pero nung nakilala ko kasi papa ni Zeno, bigla na lang din akong nakaramdam ng parang spark sa loob-looban ko na ipagtanggol si
Chapter Ten: New Found Interest“Wala ka bang nagugustuhan?” tanong pa ni James nung naghahanap pa ako ng ibang wedding dress na pwede kong masuot.Tuwang-tuwa mga kapatid ko kapag lumalabas ako sa dressing room. Hindi ko alam kung tuwa nga o jinojoke time lang ako ng mga ‘to eh. Pero sabi ni James na sobrang lively raw ng place at mukhang hindi naman inis ang mga employees niya kahit na maingay sila kuya. Pinapatahimik na nga ni papa pero wa epek.“Parang di kasi ako kumportable pa sumuot ng mga ganito.” sabi ko na rin na napatingin pa kay papa nun na ayaw na ayaw silang madisappoint dahil hindi ko lang gustong magsuot ng dress.“Hm, I see.” tumango lang din siya bago mapaisip sandali. “Ho
Chapter Eleven: Is Sorry Enough?Z E N OKanina ko pa gustong i-text si Charlie kung nasaan na siya kasi inaasahan ko na mag-di-dinner kami by 7 or 8 but it’s closing to midnight already. Wala naman siyang pasintabi kung may iba siyang plano pero nagtatampo ako sa totoo lang. Kasi ako ‘yung tipo ng tao who put high regards on people who keeps their promise to me. But I guess it’s just wishful thinking at this point, baka may nangyari lang at napapalalim na naman ang pag-iisip ko. I tend to overthink sometimes, it’s one of my worst traits.But I wasn’t disappointed with what my assumptions were earlier, kasi may dumating na kotse sa courtyard and I can barely make out the face kung sino yung nasa driver’s seat. I could be wrong for all I know kasi medyo naglalab
Chapter Twelve: Preparation for the Wedding“Pwede ba kita masundo? Next week na kasi yung wedding and I’m still at a loss para sa reception. You did say you wanted to help out pagdating sa reception, right?”Tiningnan ko lang ang mga kabundok-bundok na papeles sa harapan ko bago bumuntong hininga nang kaunti. “Bakit wala ba akong secretary?” tanong ko pa sa sarili na nakaligtaan na kausap pa si Charlie sa telepono. “Maybe because I’m too prideful for one.”“Ha? Bakit wala kang secretary diyan? Ang hirap-hirap kaya mag-isa! Ako na walang secretary hirap na hirap ako sa buhay, ikaw na CEO pa, Zeno? Ayos ka lang?” sarkastikong tanong pa sakin ni Charlie sa huli. “Ako na lang pupunta diyan sa office mo, pakisabihan na lang na papasuki
Chapter Thirteen: The WeddingI could never understand the body fluids that went out of my body that just made everything happen. Charlie did manage to make it up to me by staying up with me sa company nung araw na ‘yun and we did things a lot quicker than expected. And then, parang pumikit nga lang ako, the wedding day has come.The truth is, I’m nervous as hell. Para kasing may kumakalabit sa likod ng isip ko na hindi magpapakita si Charlie. Pero ilang beses na rin niya akong sinigurado kaninang umaga na matutuloy at matutuloy ang ceremony. So I just decided to trust her. Besides, my kontrata kaming ginawa and if this doesn’t end up the way we planned from the beginning, I could sue her arse. I’m nice though, gusto ko lang ng formality para hindi mag-withdraw siya bigla if she changes her mind.
Chapter Forty-eight: The Fight“I thought you were coming home that night?”Ayan ang tanong na bungad sakin ni Zeno pagkauwi ko pa lang sa bahay namin. Ilang araw kasi ako nagpalipas ng araw kayla papa at nagsabi rin naman ako sa kanya. Hindi ko lang alam kung bakit siya galit ngayon. Dahil ba paulit-ulit ko siyang sinusuway kapag may gusto siyang pagawa sakin? Kasi hindi na naman ako tumupad sa usapan namin na uuwi ako ng mismong gabi na ‘yun?“I’m sorry. Umuwi kasi ako kayla papa. Namiss ko lang din sila.” sabi ko pa na tinitingnan na lang kung anong magiging reaksyon ni Zeno.Lately, mas masungit na ata siya. Hindi na yung nakakatuwang sungit kasi minsan hindi talaga ako matitiis niyan. Yung sungit niya ngayon, alam mong sobrang disappointed niya sa’yo. Inis na nagagalit na talaga kahit wala kang ginagawa. Sobrang init ng ulo niya sakin kaya baka kailangan din muna namin na magpahiwalay para lang kumalma siya.“Nagpaalam naman ako sa’yo… na papahinga muna ako sa kanila ng ilang ara
Chapter Forty-seven: A Talk with the Family“Mukhang uulan pa..” mahinang sabi ko pa sa sarili nung maramdaman na may tumulong ambon sa braso ko nung pabalik na rin ako sa kotse habang karga-karga ang mga gamit na dapat gagamitin namin ni Zeno.He did show up pero parang wala na rin kami pareho sa mood kaya hindi ko na tinuloy kaysa maging awkward na kami. Pero nung makita ko siya na nakatayo lang sa ilalim ng puno, napahinto na rin ako. Ayoko na sana siyang muna makita ngayon kasi hindi pa ako tapos sa depressive state ko. Saka mapapaisip na naman ako kung bakit siya nandito.Naghintay ba siya? Naawa sakin kasi naghintay ako ng ilang oras? Sus! Yun lang. Tapang-tapang ko pagkadating sa mga ganitong scenarios. Hindi nito mapapahina loob ko. Marami pa kasing pagkakataon na pwede bumukas para sakin sa susunod kaya dapat hindi mo hahayaan na kainin ka nang buo kapag hindi sumang-ayon ang mundo sa mga plano mo. Ayun lang naman ang sinabi sakin ng aking pinakamamahal na tatay.Miss ko na t
Chapter Forty-six: WaitingWill he even come? Kahit ayaw naman sakin ni Zeno, I’m pretty sure he will come. Kahit na may plano siya na kasama si Maan, I know he will come. Hindi niya ako papabayaan. He’s not that kind of guy or person to begin with. Pero kung hindi rin naman, it will be fine. Sa ganun din naman makakaganti na rin siya sakin after ko siyang paasahin din dati kapag may gusto siyang gawin na kasama ako. Lagi kong nasisintabi sa gilid kasi inuuna ko si James. I won’t be mad at him if he does that. In fact, I’ll be grateful. Kasi mapupunta ako sa kinatayuan niya and I’ll regret my past decisions more.Naghanda ako ng isang picnic. I know this isn’t grand pero last minute lang din akong nakapagprepara kasi marami akong naiisip na plano sana but there was little to no time left. Iniisip kong sunduin na nga lang si Zeno pero sabi niya na baka ma late siya ng uwi kasi marami siyang inaasikaso sa kompanya niya. I have too many reasons, kung kaya ko naman gawing engrandihin kasi
Chapter Forty-Five: The Talk“Bakit naman ganyan reaksyon mo sakin, Charlie? Hindi ko na aagawin si Zeno sa’yo.”Nakita ata ni Ivy yung alangan ko na kasama siya ngayon. She was laughing warmly kaya ramdam ko na rin na parang genuine nga siyang nagtataka kung bakit hindi ako makasalita. Normally, nilalandi ko na rin sila kasi ganito pa naman kagandang babae pero hindi ako makalapti at makapagsalita at hindi ko maintindihan na ang sarili ko. All my thoughts are jumbled up right now and I can’t seem to focus kasi tama siya. Naiinsecure ako sa sarili ko ngayon at natatakot akong agawin si Zeno sakin even though alam ko ng it’s too late na.There were just these other women who were more deserving of him and I wasted that chance of being with Zeno. Kaya iniisip ko rin na pagsasabihan ako nito. I have a feeling na malakas instinct niya na may mali saming dalawa. And she’s going to call me out for it. I really hate confrontations.“Di mo pa rin ba ako kikibuin?” napangiti lang siya bago pa
Chapter Forty-four: The Ex-LoverWe were invited to Ivy’s wedding and I really don’t know how to feel about it. Makikita ko at makikilala ko na yung naging girlfriend ni Zeno for a long time. Baka nga i-judge ako nun kasi nasaktan ko yung lalaking pinakamamahal niya. Nagkahiwalay lang naman sila dahil kailangan magpakasal ni Ivy sa ibang lalake dulot ng pagiging tagapagmana nila sa mga kompanya ng kanilang mga magulang. Pero sabi naman ni Zeno hindi na niya binabalikan yung mga may nakaraan na siya so I really shouldn’t worried.Worried lang ako sa sasabihin nga lang ni Ivy sakin. Tapos kasama pa panigurado si Maan. Hindi lang din ako sigurado kung ako dapat humarap ngayon. Parang hindi ko na nga gustong sumama kasi nahihiya lang ako pero kailangan ko na kapalan mukha ko kung gusto ko uli na mahulog loob ni Zeno sakin. Kahit sinabi na rin niyang imposible na, kailangan ko na dapat hindi mawalan ng pag-asa.“Okay na ba ‘to?” tanong ko na lang kay Zeno pagka
Chapter Forty-three: A Little PushBuong araw akong naka locked-up sa kwarto ko kasi hindi ko gustong makita ayung Maan na ‘yun. Pero gusto ko rin naman malaman kung ayos na ang pakiramdam ni Zeno. I want to eat my pride this time around, again, pero siguro hindi na pride ‘tong sagabal sa paglapit ko sa kanya. It was just my heart being torn into pieces, knowing Zeno’s lover was in the same house, same room as he was. At naiinis ako kasi ang ganda-ganda ni Maan tas sasayangin lang niya kasi yung attitude niya ibang-iba. I could understand Zeno liking her looks pero hindi ko inasahan na mabubulag siya dahil dun.Am I being petty? Siguro nga pride ko lang ‘to. Kaya lang naman nagsusungit si Maan sakin kasi napabayaan ko si Zeno at naiintidihan ko kung saan siya nanggagaling.
Chapter Forty-two: Love RivalHinawi-hawi ko pa ang buhok ni Zeno para hindi siya masyadong pawisan habang nanonood lang kami ng movie. Parang umaayos na rin naman ang pakiramdam niya pero kasi clingy pa siya kaya iniisip ko, malakas pa tama ng sakit sa kanya o di kaya yung gamot na mismo. Para siyang leech na hindi mo maalis-alis kaya yung pantog ko na yung nag-adjust para sa kanya. Gusto ko rin naman din siyang kayakap nang ganito kaya sino pa ba ako para magreklamo?It’s cute too kasi ako mismo yung nakayakap sa baywang niya imbes na siya na madalas nakaunan pa sa dibdib ko. Sinilip ko pa siya na napangiti sa sarili na kinikilig na ganun kalapit kay Zeno. Mas bumilis ang tibog ng puso ko nung tumingin pa siya sakin kaya umayos pa ako para lumebel na sa kanya.“How do you feel right
Chapter Forty-one: LovesickI don’t think I can get up today. Parang bumagsak katawan ko kahapon and I just refuse to get up and work. Well, I can call in sick at work today ulit. Wala kasi ako sa mood at walang gana na magtrabaho ngayon, gusto ko lamang eh lagi kumain ng ice cream at manood ng mga chick-flick na movies. Ang cliche man pakinggan pero ganun talaga ang ginagawa kapag heartbroken. Gusto mo lang manood ng mga light movies para macheer-up ka. Kapag nababusted kasi ako ng mga nagugustuhan ko na lalake, madali ko nakakalimot dahil sa mga kapatid ko na gagawin talaga ang lahat para hindi nila ako makitang umiiyak.So I never did, ngayon lang. Ngayon lang talaga namaga nang sobra ang mga mata ko na hindi ko kayang ibuka sila kasi feeling ko nabblock ng muta. Maiinlove na nga lang ako, sobrang huli na. Yung tipong nainlove na siya sa ib
Chapter Forty: HeartbreakSabi ko naman na babawi na ako, sobrang disappointed na nga ni Zeno sakin, bibiguin ko na naman siya? Ngayon na lang siguro hanggang kaya ko pa yung sakit sa puso ko. Hanggang hindi pa naaasikaso yung annulment papers at hindi pa ako nakakapirma, ayos lang na sumama pa rin muna sa kanya, hindi ba? O nagkakamali na naman ako?No matter, kahit hindi maaga yung gising ko, sinadya ko talaga para hindi mapaalam kay Zeno na pupuntahan ko siya mamaya sa kompanya niya para dalhan siya ng lunch. Iniisip ko nga baka mag lunch-date pa sila nun ni Maan. Siguro rin, noh? Paano kung hindi ko na siya naabutan?Edi maghihintay ako. Madali ka naman panghinaan ng loob, Charlie, eh. Hindi ka naman ganito sa dati mong mga nagugustuhan. Bakit naiiba si Zeno? Dahil ba too late mong narealise