“Ano…” Kumunot ang noo ni Frank. “Mahalaga ang pagsusuri sa Draconian traditional medicine, at hindi parte rito ang gloves. Kailangan ko ng direktang paghawak para masuri ang temperatura, balat, at iba pang detalye ng pasyente para matignan siya—”“Manahimik ka!” Halatang hindi matiis ni Kendra ang mahabang paliwanag niya at muntik pa niyang mailuwa ang pustiso niya. “Suotin mo yang gloves, o lumayas ka rito! Hindi ka namin pinapunta rito! Hindi pwedeng hawakan ng isang probinsyanong kagaya mo ang asawa ko—may pakialam ako sa kalinisan kahit na wala kang pakialam!”Muntik nang sumabog si Frank sa sigaw ni Kendra. May intensyon siyang tulungan si George, pero paulit-ulit siyang pinahirapan ng pamilya niya, malinaw na wala silang intensyon na hayaan siyang mabuhay!"Hmph."Suminghal siya, pero nagpasya siyang tiisin ito at isuot ang gloves para makita si Vicky. “Wag kang ganyan, Mr. Lawrence.” Tumawa si Titus habang sinuot niya ang gloves. “Wag mong sisihin ang gloves na yan kung
“Wag kayong magmadali.” Hinimas ni Frank ang baba niya habang nagpatuloy siya, “Kung deer musk ito, nakahalo ito sa tubig, tama ba?”“Walang sa sinabi mo ang tama!” Naubos na ang pasensya ni Kendra at lumapit siya kay Frank. Tinuro niya siya habang sumigaw, “Lumayas ka rito at wag mo nang sayangin ang oras namin!”“Bakit di ka na lang sumuko?” Masayang dagdag ni Titus Lionheart. “Tama—dapat umalis ka na,” sumang-ayon si Glen na tumindig bilang head ng mga Turnbull. “Hindi ka naming pipigilan, pero wag mo nang babanggitin pa si Vicky at wag ka na ring aapak pa sa bahay na'to, narinig mo?”Naningkit ang mga mata ni Frank, ngunit sa huli ay tumango siya. “Hindi ko alam kung anong nagdala ng sakit kay Mr. Turnbull. Nagsimula ang sintomas isang linggo ang nakaraan, pinabilis ito ng deer musk na madalas niyang iniinom, at hindi sa solidong anyo…”Nang binunot niya ang mga karayom na madalas niyang dala, tumingin siya sa kanilang lahat at nagsabing, “Magsasagawa na ako ng acupuncture. K
Pagkatapos ay lumapit si Glen sa tainga ng nanay niya para bumulong, “Ito na ang pagkakataon natin—pwede nating sisihin si Frank para kaarawan siya ni Vicky, at mas magkakaroon tayo ng laban sa kanya.”Nawala ang kunot ng noo ni Kendra sa sandaling iyon, pagkatapos ay tumango siya. “Magaling. Gagawin natin yan!”Narinig sila ni Frank na nagbubulungan at alam niya kaagad kung anong binabalak nila. Kahit na wala siyang pakialam, nainis pa rin siya. Kung hinayaan siya ni Kendra na hawakan ang asawa niya sa umpisa pa lang, hindi niya kakailanganing gumamit ng mga taktika para makakuha ng detalye mula sa kanila, at masusuri niya nang mas maayos si George. Kahit na ganun, hula niya ay nagkasakit si George dahil sa isang earwig mula sa South Sea. Hindi ito isang malalim na technique, pero kapag nakain ang mga itlog ng earwig, mapipisa ang mga itlog gamit ng gamit o martial technique. Mula roon, dadami ang uod sa loob ng biktima, gagawa ng bahay, at sa huli ay kakainin ang laman-lo
Inasahan ni Frank na magigising si George sa ilalim ng limang minuto gamit ng panggagamot niya ngayong namatay na ang mga itlog sa laman-loob niya. Sinabi niya lang na sampung minuto para may oras pa siya—magkakaiba ang pangangatawan ng lahat, at estilo niyang maging konserbatibo. Gayunpaman, lumipas ang sampung minuto, ngunit hindi nagpakita ng senyales ng paggaling si George at madilim pa rin ang pisngi niya. Tinignan ni Frank ang pill na ginawa niya at sa huli ay may naisip na nakakainis na kongklusyon. “Sandali… Hindi kaya nagsisinungaling sila sa'kin?”Kung nagsinungaling sila, hindi magiging eksakto ang pagsusuri niya at magiging mali ang solusyon niya. Kung talagang ganun, walang halaga ang ginawa niya sa maliit na kaso, pero pwedeng mamatay si George kung seryoso ito. Pero bago nakapagtanong si Frank, tinaas ni Glen ang braso niya para tignan ang Patek Philippe niya at umiling. “Labindalawang minuto na ang lumipas, Dr. Lawrence,” sabi niya habang dinidiin ang salit
Kahit na ganun, nagpasya si Frank na magtiyaga sa huling beses at tahimik na nagsabing, “Isa akong manggagamot, hindi ako diyos. Hindi ko kayang suriin ang pasyente nang hindi siya hinahawakan, o kapag nagsisinungaling kayo sa'kin tungkol sa sintomas niya! Minalas si Mr. Turnbull na magkaroon ng asawang kagaya mo!”Talagang malaking pasabog ang huling pangungusap niya. Kaagad na tumayo si Kendra at sumugod diretso kay Frank. Handa siyang kalmutin ang mukha at mga mata niya. “Hayop ka! Ayusin mo ang pananalita mo!” sigaw niya nang wala sa katwiran. “P-Papatayin kita! Glen, tawagin mo ang bawat isang taong mayroon ka—hihilingin niyang sana namatay na lang siya!”Hindi siya pinigilan ni Glen at tumitig pa nga nang masama kay Frank. “Narinig mo ba ang sinabi mo?! Ulitin mo yun, hinahamon kita!”Sinalubong ni Frank ang galit na titig niya, huminga nang malalim, at tumawa nang malamig. “Gusto mong marinig ulit? Sige—uulitin ko to hanggang sa gusto niyo! Mamamatay si George Turnbull dahi
Habang tinaas ni Glen ang baba niya kay Frank, lumapit si Titus. “Sandali, Mr. Turnbull.” Malamig siyang tumawa. “Makakapaghintay si Frank Lawrence. Ngayong nakita na ni Professor Roberts kung gaano kawalang kwenta ang Draconia traditional medicine, oras na para ipakita kay Mr. Lawrence kung paano magtrabaho ang mga tunay na eksperto—hindi tayo mawawalan ng oras na patayin siya mamaya.”Iyon mismo ang gusto niya—ang bugbugin si Frank sa pisikal at sikolohikal na paraan, para lang tanggalin ang ngisi sa mukha niya at paluhurin siya sa harapan niya. “Tapos na ba kayong magsalita?” Tanong ni Professor Roberts nang naiinip na. “Oo.” Tumango si Glen. “Pakitulungan ang tatay ko.”Malamig na suminghal si Kendra. “Kita mo? Hindi ginagawa ng palusot ang professor para sa kabiguan niya, hindi kagaya ng walanghiyang yun.”Kasabay nito, pinalibutan ng mga retainer ng Turnbull at Lionheart si Frank at walang ibang ginawa dahil hindi susuway si Glen kay Titus ngayong gusto niya ang tulong n
“Ano?! Imposible… Imposible to…”Nakanganga si Professor Roberts, umiiling-iling at halatang hindi inasahang mangyayari iyon kay George. Kahit habang mabilis niyang hinalughog ang briefcase niya, nagmamadaling nagtanong si Glen sa kanya, “Professor Roberts? Anong nangyayari sa tatay ko?”“Hindi ko alam… Ito ang pinakabagong serum na ginawa ng team namin, at papatay dapat ito ng mga parasitiko, hindi ganito…”Natatarantang nagsaksak si Professor Roberts ng dilaw na tube sa siringgilya at sumigaw, “Lumapit kayo rito! Hawakan niyo siya!”Sa pagtawag ni Professor Roberts, mabilis na pinalapit ni Glen ang mga retainer na nakapalibot kay Frank para pigilan si George habang nagkombulsyon siya. “Hawakan niyo siyang maigi!” Sumigaw si Professor Roberts habang pinunasan niya ang pawis mula sa kilay niya at tinurok ang dilaw na serum kay George. “Urgh…” Sa wakas ay kumalma si George at tumigil sa pagkombulsyon at pagbula ng itim na dugo mula sa bibig niya. "Phew…" Bumuntong-hininga
“Hup!” Sumigaw si Frank habang hinampas niya ng palad ang dibdib ni George at sumirit ang kulay madilim na berdeng dugo nang parang isang geyser. "Argh!!!" Sumigaw si George pero hindi nagtagal ay kumalma siya habang mas maraming dugo ang lumabas. Pagkatapos ay tumingin si Frank nang walang emosyon kay Professor Roberts. “Isang antibiotic ang serum mo. Napisa nito ang mga itlog ng earwig at ngayon ay nilulusob ng mga uod ang laman-loob ni Mr. Turnbull.”Natauhan si Professor Roberts sa prangkang mga salita niya at lumingon siya kay Frank nang hindi makapaniwala. “Paano mo—”“Inaalam ko rin ang tungkol sa dayuhang medisina,” mahinang sagot ni Frank. “Hindi ko lang ito ginagamit dahil hindi ito masyadong mabisa.”Sa huli, naging pula ang dugong sumisirit mula sa dibdib ni George, pagkatapos ay tinapik ni Frank ang katawan niya nang dalawang beses para isara ang dumudugong ugat. “Hup!” sigaw niya at ibinagsak ang palad niya sa dibdib ng matandang lalaki. “Bleurgh!” Sumuka si
Nahuli ni Helen si Frank at nagseselos na nagtanong, “Anong sinasabi mo sa babaeng yun?”“Ano?” Nabigla si Frank—ganito ba talaga siya kaselosa noon?Kahit na ganun, tumawa siya pagkatapos mag-isip. “Inimbitahan niya ako sa isang masquerade ball.”“Isang masquerade ball?!” Sumama ang mukha ni Helen, halatang alam na alam niya ang ibig sabihin nito. “Ano? Pumayag ka ba?”“Bakit di ka manghula?” Tumawa si Frank at mabilis na tumakbo papasok ng manor. “Hoy!” Sigaw ni Helen sa inis. Kahit na ganun, kumalma siya kaagad—kilala niya si Frank, at hindi siya mangangahas na pumunta sa ganung klaseng lugar. Lalo na't hindi niya siya pinagsamantalahan kahit noong…Namula si Helen at uminit ang pisngi niya nang naalala niya ang gabing iyon. “Hmph!” Suminghal siya bago nagmadali ring pumasok sa manor. Puno ng tao ang manor, at lahat ng tao roon ay nakatitig nang maigisa iisang tao.Natural na ito ay wala nang iba kundi si Will Zeller.Nakatayo siya sa hagdan suot ng itim na suit niy
Si Frank ang nagmamaneho, at nang dumating sila ni Helen, nakita nilang isa pala itong pribadong hardin. Pinalamutian ang lugar na para bang para ito sa isang social ball, kasama ang buffet, wine, at classical music. Naglabas-masok ang mga waiter sa gitna ng mga tao at nagsilbi para sa mga bisita. Natural na ang lahat ng naroon ay mga representante ng malalaking negosyo sa Zamri—kahit na hindi mahina ang Lanecorp kumpara sa kanila, wala rin silang maipagmamayabang. Ang bawat isang bisita ay may tag na nagpapakita ng grupong kinakatawan nila, at napansin pa nga ni Frank si Victor Sorano mula sa malayo. “Hmm…? Hindi na si Kallum ang kumakatawan sa Lanecorp ngayon?” tanong ng isang matandang lalaking may hawak na red wine habang nilapitan niya si Helen kasama ng isang babaeng nasa dalawampung taong gulang na nakakapit sa braso niya. Isa itong malinaw na kaso ng pagiging sugar daddy—nasa animnapung taong gulang na ang lalaki. Magalang naman siyang binati ni Helen. “Ikaw si Mr.
Kapag naulit ito, baka talagang hindi makapagpigil si Frank—matinding hamon ito para sa kanya!Nagising din nang maaga si Helen at naglakad papunta sa bintana. Iniunat niya ang buhok niya habang pinanood niyang tumakbo si Frank sa baba. Kaagad na naging malambing, natatawa, at dismayado ang titig niya. -Sa sumunod na linggo, nanatili si Frank sa tabi ni Helen sa lahat ng oras, handa siyang harapin ang kahit na anong posibleng pag-atake sa kanya. Kahit na ganun, mas madaling hawakan ang Lanecorp kumpara sa inaasahan niya—para bang nalinis ang kurapsyong nagkalat sa kumpanya sa loob ng isang linggo, at sari-saring operasyon ang nagaganap at tumatakbo. Bilang pinuno, natural na nakakuha si Helen ng paghanga mula sa lahat ng board members at shareholders. Natural na pasalamat din ito sa makapangyarihang sumusuporta sa kanya—paano pa nila siya malalabanan ngayong kaya niyang maningil ng utang mula sa Victorget?Samantala, nakakulong pa rin si Kallum sa sarili niyang opisina n
Malokong ngumiti si Frank. “Magsimula tayo sa ‘Oh, darling, takot ako sa dilim… pwedeng wag kang umalis?’” Bumuka ang labinni Helen at sinubukang ipaliwanag ang sarili niya sa pagkataranta. “Hindi, naisip ko lang na di tayo dapat mag-book ng magkahiwalay na kwarto. Mahal ito at maraming posibleng mangyari…”“Hahaha…” Tumawa nang malakas si Frank nang makita ang nahihiya at mala-dalagang reaksyon niya. At nang makitang tinatawanan niya siya, ayaw nang ipaliwanag ni Helen ang sarili niya at sumimangot habang tumalikod siya.”“Sige, hindi na kita aasarin.” Umupo si Frank sa tabi niya at hinila siya sa mga bisig niya nang nakangiti. “Pwede tayong matulog sa isang kwarto, pero isa akong lalaking may integridad—papakasalan kita nang maayos kapag talagang maayos na ako. Hindi natin kailangang magmadali, di ba?”Naantig ang damdamin ni Helen sa katapatan sa mga mata niya habang nakasimangot siya nang parang isang inosenteng dalaga. “At kailan naman yun?”“Kailan nga ba…”Habang yakap
Pagkatapos pinadaan ni Frank ang room card at binuksan ang pinto, natulala siya nang makitang isa itong kwartong may deluxe bed. Naiilang siyang lumingon kay Helen, na umiling habang pumasok siya. “May nag-book ng presidential suite, kaya kailangan kong magtiyaga sa deluxe twin. Wag kang mag-alala, ang kondisyon ng hotel ay…”Natulala rin siya nang nakita niyang isang kama lang ang nasa loob ng malaking kwarto. “Heh. Kung ganun…” Kinamot ni Frank ang ulo niya at naiilang na tumawa. May nakita si Helen sa ngiti niya na nagpamula sa kanya at nagreklamo siya. “Hindi maaari to… Naalala kong sinabi ko kay Cindy na kukuha ng twin bed room…”Lumabas siya at nagtanong sa isa sa mga attendant sa labas, na humingi naman ng tawad. “Pasensya na, Ms. Lane, pero wala kaming oras para ipaalam ito sa'yo kanina. Dati kang nilagay sa Room 506, isang deluxe twin room. Gayunpaman, biglang nagkaroon ng biglaan government inspection, at kinailangan ka naming ilipat. Pumayag dito ang sekretarya mo ka
Nang bumalik sila sa mga mesa nila, gumawa ng palusot si Will na natumba siya at tumaga ang kamay niya sa tinidor na nasa lapag, na nagsanhi ng kahulugan kanina. Hindi nakayanan ni Cindy na manood na lang at maupo, at sinimulan niya siyang hilahin. “Halika na. Dadalhin kita sa doktor para linisin yan.”“Ayos lang,” naiilang na sabi ni Will habang sumilip kay Frank at umubo. “Tinulungan na ako ni Mr. Lawrence at hindi na'to masakit kaya…”Natural na hindi nagtiwala sa kanya si Cindy at suminghal sa ideyang kayang tumulong ni Frank. “Imposible! Sanggano lang siya—sinong mas papaniwalaan mo, siya o ang doktor?! Tara na, kundi baka maimpeksyon ka dahil sa kanya. Masama ito kapag nag-iwan yan ng peklat.”Sa huli, walang nagawa si Will kundi umalis dahil hinila siya ni Cindy paalis. Nang naiinis, tumango siya kay Frank bago umalis, ngunit umiinom si Frank ng kape at parang hindi siya sumagot. Nanood si Helen habang umalis sina Will at Cindy, pagkatapos ay kinakabahan siyang lumingon
“Ano?!” Nabigla si Frank. Nagpasya ang mga Lionheart na makipaggiyera laban sa mga Turnbull?!Pero sabi ni Glen Turnbull, ang plano laban sa mga Turnbull ay plinano at sinagawa ni Titus Lionheart nang mag-isa. Kung nasa paligid ang head ng mga Lionheart, hindi sila susugal nang ganito ka-delikado. Ngunit sa kung anong dahilan, nagbago ang isip ng mga Lionheart pagkatapos ng isang buwan at handa na silang umatake?!Metikuloso pa nga sila at binalak nilang sirain ang Lane family… Mukhang habol din siya ng mga Lionheart!“Ganun pala… Iyon pala ang nangyayari…” Tumawa nang malamig si Frank pagkatapos isipin ang mga pagpipilian niya at kumuha ng isang mabahong itim na pill at sinaksak ito sa bibig ni Will. “Dahil kilala ako ako, alam mo dapat kung gaano ako kagaling sa medisina. Ang pill na pinainom ko sa'yo ngayon ay tinatawag na Veinbreaker, at kailangan mo ng antidote bawat linggo, kundi ay mamamatay ka nang nagdurusa habang pumuputok ang bawat isang ugat na mayroon ka.”Habang
“Sir, anong—”“Tabi.” Tinulak ni Frank ang mga attendant na nakaharang sa daan niya at naglakad papunta kay Will. Hinablot niya ang lalaki sa kwelyo, pagkatapos ay tinulak ito sa men's room at sinara nang malakas ang pinto para i-lock ito. “Ano bang gusto mo?!” Sumigaw si Will habang nagngitngit ang ngipin. Nagsimulang mag-apoy ang mga mata niya sa galit kay Frank habang pinanood niyang dumugo nang matindi ang palad niya. “Anong gusto ko? Ikaw ang dapat kong tanungin niyan.”Tinulak ni Frank si Will sa lapag nang nakangisi habang inapakan niya ang butas na kamay ni Will. Napasigaw siya ulit. Habang malamig na naningkit ang mga mata, sumigaw si Frank, “Unang-una, magsimula tayo sa kung sino ka ba talaga… Lumapit ka sa Lanecorp mula kay Cindy, para saan? Para may manatiling aligaga?! Sino yun?! Magsalita ka!”“A-Anong sinasabi mo?! Wala akong alam!”Nataranta si Will sa mga tanong ni Frank. Hindi niya alam kung paano ito nalaman ni Frank. “Hindi ka magsasalita, ha? Kung gan
Mapagbantang sumagot si Helen, “Wag mo kong hawakan, Mr. Zeller, kundi ay baka hindi mo malaman ang mangyayari sa'yo.”“Talaga? Kilala mo ba kung sino ang mga kaibigan ko? Hehe… Aatakihin ka sa puso kapag sinabi ko sa'yo, pero iibahin ko ang usapan.”Madilim na ngumiti si Will, dinilaan niya ang mga labi niya habang hinarangan niya si Helen. “Samahan mo ko ngayong gabi, Ms. Lane, at nangangako ako sa karangalan ko na makukuha mo ang larawan at lahat ng files na kinopya ko… Kundi baka bukas, lumitaw sa mesa ng CEO ng karibal mong kumpanya ang lahat ng nasa larawan. Kaya ano ang pipiliin mo?”Pumikit si Helen sa kabila ng banta niya, at nanahimik sandali bago nagsabing, “Kung ganun, pwede ko bang isiping pinagbabantaan mo ko?”“Tama.” Nanatiling nakangiti si Will, na tuwang-tuwa dahil kumbinsido siyang sa kanya na si Helen. Nagsimula pa nga siyang magpantasya kung anong kayamanan ang nasa ilalim ng suit niya at tumindi ang init sa pagitan ng binti niya. Walang makakapigil dito, a