“Wag kayong magmadali.” Hinimas ni Frank ang baba niya habang nagpatuloy siya, “Kung deer musk ito, nakahalo ito sa tubig, tama ba?”“Walang sa sinabi mo ang tama!” Naubos na ang pasensya ni Kendra at lumapit siya kay Frank. Tinuro niya siya habang sumigaw, “Lumayas ka rito at wag mo nang sayangin ang oras namin!”“Bakit di ka na lang sumuko?” Masayang dagdag ni Titus Lionheart. “Tama—dapat umalis ka na,” sumang-ayon si Glen na tumindig bilang head ng mga Turnbull. “Hindi ka naming pipigilan, pero wag mo nang babanggitin pa si Vicky at wag ka na ring aapak pa sa bahay na'to, narinig mo?”Naningkit ang mga mata ni Frank, ngunit sa huli ay tumango siya. “Hindi ko alam kung anong nagdala ng sakit kay Mr. Turnbull. Nagsimula ang sintomas isang linggo ang nakaraan, pinabilis ito ng deer musk na madalas niyang iniinom, at hindi sa solidong anyo…”Nang binunot niya ang mga karayom na madalas niyang dala, tumingin siya sa kanilang lahat at nagsabing, “Magsasagawa na ako ng acupuncture. K
Pagkatapos ay lumapit si Glen sa tainga ng nanay niya para bumulong, “Ito na ang pagkakataon natin—pwede nating sisihin si Frank para kaarawan siya ni Vicky, at mas magkakaroon tayo ng laban sa kanya.”Nawala ang kunot ng noo ni Kendra sa sandaling iyon, pagkatapos ay tumango siya. “Magaling. Gagawin natin yan!”Narinig sila ni Frank na nagbubulungan at alam niya kaagad kung anong binabalak nila. Kahit na wala siyang pakialam, nainis pa rin siya. Kung hinayaan siya ni Kendra na hawakan ang asawa niya sa umpisa pa lang, hindi niya kakailanganing gumamit ng mga taktika para makakuha ng detalye mula sa kanila, at masusuri niya nang mas maayos si George. Kahit na ganun, hula niya ay nagkasakit si George dahil sa isang earwig mula sa South Sea. Hindi ito isang malalim na technique, pero kapag nakain ang mga itlog ng earwig, mapipisa ang mga itlog gamit ng gamit o martial technique. Mula roon, dadami ang uod sa loob ng biktima, gagawa ng bahay, at sa huli ay kakainin ang laman-lo
Inasahan ni Frank na magigising si George sa ilalim ng limang minuto gamit ng panggagamot niya ngayong namatay na ang mga itlog sa laman-loob niya. Sinabi niya lang na sampung minuto para may oras pa siya—magkakaiba ang pangangatawan ng lahat, at estilo niyang maging konserbatibo. Gayunpaman, lumipas ang sampung minuto, ngunit hindi nagpakita ng senyales ng paggaling si George at madilim pa rin ang pisngi niya. Tinignan ni Frank ang pill na ginawa niya at sa huli ay may naisip na nakakainis na kongklusyon. “Sandali… Hindi kaya nagsisinungaling sila sa'kin?”Kung nagsinungaling sila, hindi magiging eksakto ang pagsusuri niya at magiging mali ang solusyon niya. Kung talagang ganun, walang halaga ang ginawa niya sa maliit na kaso, pero pwedeng mamatay si George kung seryoso ito. Pero bago nakapagtanong si Frank, tinaas ni Glen ang braso niya para tignan ang Patek Philippe niya at umiling. “Labindalawang minuto na ang lumipas, Dr. Lawrence,” sabi niya habang dinidiin ang salit
Kahit na ganun, nagpasya si Frank na magtiyaga sa huling beses at tahimik na nagsabing, “Isa akong manggagamot, hindi ako diyos. Hindi ko kayang suriin ang pasyente nang hindi siya hinahawakan, o kapag nagsisinungaling kayo sa'kin tungkol sa sintomas niya! Minalas si Mr. Turnbull na magkaroon ng asawang kagaya mo!”Talagang malaking pasabog ang huling pangungusap niya. Kaagad na tumayo si Kendra at sumugod diretso kay Frank. Handa siyang kalmutin ang mukha at mga mata niya. “Hayop ka! Ayusin mo ang pananalita mo!” sigaw niya nang wala sa katwiran. “P-Papatayin kita! Glen, tawagin mo ang bawat isang taong mayroon ka—hihilingin niyang sana namatay na lang siya!”Hindi siya pinigilan ni Glen at tumitig pa nga nang masama kay Frank. “Narinig mo ba ang sinabi mo?! Ulitin mo yun, hinahamon kita!”Sinalubong ni Frank ang galit na titig niya, huminga nang malalim, at tumawa nang malamig. “Gusto mong marinig ulit? Sige—uulitin ko to hanggang sa gusto niyo! Mamamatay si George Turnbull dahi
Habang tinaas ni Glen ang baba niya kay Frank, lumapit si Titus. “Sandali, Mr. Turnbull.” Malamig siyang tumawa. “Makakapaghintay si Frank Lawrence. Ngayong nakita na ni Professor Roberts kung gaano kawalang kwenta ang Draconia traditional medicine, oras na para ipakita kay Mr. Lawrence kung paano magtrabaho ang mga tunay na eksperto—hindi tayo mawawalan ng oras na patayin siya mamaya.”Iyon mismo ang gusto niya—ang bugbugin si Frank sa pisikal at sikolohikal na paraan, para lang tanggalin ang ngisi sa mukha niya at paluhurin siya sa harapan niya. “Tapos na ba kayong magsalita?” Tanong ni Professor Roberts nang naiinip na. “Oo.” Tumango si Glen. “Pakitulungan ang tatay ko.”Malamig na suminghal si Kendra. “Kita mo? Hindi ginagawa ng palusot ang professor para sa kabiguan niya, hindi kagaya ng walanghiyang yun.”Kasabay nito, pinalibutan ng mga retainer ng Turnbull at Lionheart si Frank at walang ibang ginawa dahil hindi susuway si Glen kay Titus ngayong gusto niya ang tulong n
“Ano?! Imposible… Imposible to…”Nakanganga si Professor Roberts, umiiling-iling at halatang hindi inasahang mangyayari iyon kay George. Kahit habang mabilis niyang hinalughog ang briefcase niya, nagmamadaling nagtanong si Glen sa kanya, “Professor Roberts? Anong nangyayari sa tatay ko?”“Hindi ko alam… Ito ang pinakabagong serum na ginawa ng team namin, at papatay dapat ito ng mga parasitiko, hindi ganito…”Natatarantang nagsaksak si Professor Roberts ng dilaw na tube sa siringgilya at sumigaw, “Lumapit kayo rito! Hawakan niyo siya!”Sa pagtawag ni Professor Roberts, mabilis na pinalapit ni Glen ang mga retainer na nakapalibot kay Frank para pigilan si George habang nagkombulsyon siya. “Hawakan niyo siyang maigi!” Sumigaw si Professor Roberts habang pinunasan niya ang pawis mula sa kilay niya at tinurok ang dilaw na serum kay George. “Urgh…” Sa wakas ay kumalma si George at tumigil sa pagkombulsyon at pagbula ng itim na dugo mula sa bibig niya. "Phew…" Bumuntong-hininga
“Hup!” Sumigaw si Frank habang hinampas niya ng palad ang dibdib ni George at sumirit ang kulay madilim na berdeng dugo nang parang isang geyser. "Argh!!!" Sumigaw si George pero hindi nagtagal ay kumalma siya habang mas maraming dugo ang lumabas. Pagkatapos ay tumingin si Frank nang walang emosyon kay Professor Roberts. “Isang antibiotic ang serum mo. Napisa nito ang mga itlog ng earwig at ngayon ay nilulusob ng mga uod ang laman-loob ni Mr. Turnbull.”Natauhan si Professor Roberts sa prangkang mga salita niya at lumingon siya kay Frank nang hindi makapaniwala. “Paano mo—”“Inaalam ko rin ang tungkol sa dayuhang medisina,” mahinang sagot ni Frank. “Hindi ko lang ito ginagamit dahil hindi ito masyadong mabisa.”Sa huli, naging pula ang dugong sumisirit mula sa dibdib ni George, pagkatapos ay tinapik ni Frank ang katawan niya nang dalawang beses para isara ang dumudugong ugat. “Hup!” sigaw niya at ibinagsak ang palad niya sa dibdib ng matandang lalaki. “Bleurgh!” Sumuka si
Hindi nagtagal pagkatapos magsalita ni Frank, nagising si George. Umubo siya nang malakas habang nakatulalang tumingin sa paligid niya. “Papa!”"George!"Parehong natuwa sina Glen Turnbull at Kendra na makita siyang magising. Sa kabilang banda, sumimangot si Titus habang sumama ang ekspresyon niya. "Hmph."Suminghal siya at wala nang sinabi habang lumabas sila ng mga tao niya mula sa kwarto. “Titus, sandali…”Kakapasok lang ni Zac Turnbull at pinanood niyang umalis si Titus, habang kaagad naman siyang sinigawan ni Glen, “Dali, Zac! Pigilan mo si Titus—pasalamat sa kanya sa pagdala niya kay Professor Roberts dito, kundi ay makakaranas nang matinding paghihirap ang tatay natin!”Nang walang sabi-sabi, nilampasan ni Zac si Frank para habulin si Titus. Pinakiusapan niya siyang manatili roon nang may naiilang na ngiti. Sa kabilang banda, hindi umalis si Professor Roberts kasama ni Titus. Ang totoo, tumingin siya nang may pagtataka kay Glen at nagsabing, “Anong sinasabi mo,
Pagkatapos mag-isip sandali, sabi n Frank, “Kung ganun, may iaalok ako kung gusto niyo kong pakinggan.”“May iaalok ka?” Nabigla si Ted, ngunit lumitaw ang pag-asa sa mga mata niya habang tumingin siya kay Frank. Hindi talaga sila aalis ng Zamri kung hindi kailangan!Tumango si Frank. “Tutulungan kitang pabagsakin ang dalawa pang gang para makabalik ka sa Zamri. Ang kondisyon naman para roon ay pagsisilbihan niyo ang Lanecorp. Sa ibang salita…”Pagkatapos, nakangiti niyang tinuro si Helen at tinapos ang pangungusap niya, “Susundin niyo siya, ang board chairwoman ng Lanecorp.”“Ano?!” Napanganga si Helen. Sa kabilang banda, sinadya rin ni Frank na sumimangot nang nakita niyang nakanganga rin sina Ted at ang mga tauhan niya. “Ano, umaayaw ba kayo?”“Syempre hindi!” Sagot ni Ted. “Hindi kami aalis ng Zamri maliban na lang kung kailangan dahil nandito ang mga kaibigan at pamilya namin. Pero…”Habang naiilang na huminto si Ted, nagpatuloy si Frank, “Pero ano?”“Pero…”Napatitig
Nang makitang handa nang tumakbo ang Blood Wolves, pinigilan ni Frank ang lider nilang si Terry ‘Ted’ Cotton na sumunod sa kanila. Aaminin niyang napabilib siya sa lalaking ito, lalo na't napakadramatiko niya sa suntok niya kanina. Kahit na ganun, napansin ni Ted mula sa isang suntok na iyon na hindi nila kayang manalo laban kay Frank, at sumuko siya. Dito pa lang ay isa na siyang desididong tao. “Sinusubukan niyo bang tumakas? Pwes, huli na ang lahat.” Ibinalik ni Frank ang banta ni Terry, pero di nagtagal ay ngumiti. “Siya nga pala, hindi ito ang buong gang mo, hindi ba?”“Ano…?” Nagbutil-butil ang pawis ni Terry sa tanong ni Frank—atatakihin niya ba ngayon ang Blood Wolves?!Kahit na ganun, lumunok siya at hinanda ang sarili para sumagot. “Tama ka, sir. Maliit na grupo lang kami ng Blood Wolves… merong hindi pagkakasundo sa loob ng gang, at wala akong nagawa kundi lumipat dito kasama ng mga bata ko…”“Hindi pagkakasundo? Talaga?” Lumapit si Frank habang hinihimas ang baba
Sa mga utos ni Terry ‘Ted’ Cotton, susugod ang mga siga kay Frank at pagpipira-pirasuhin siya!Kahit na ganun, naningkit ang mata ni Ted sa napakaaroganteng lalaki at nakaramdam ng kaunting pag-iingat. Hindi kaya isa siyang miyembro ng mahalagang pamilya o apprentice ng isa sa South Sea Sects?“Matapang ka, bata,” sabi niya. “Saan ka nagmula?”“Wala. Ako lang si Frank Lawrence, ang head ng health and security department ng Lanecorp,” kampanteng sagot ni Frank. Nasamid si Ted. Lanecorp? Yung kumpanya?At ang head ng health and security department ng Lanecorp… Natagalan si Ted bago ito mapagtanto, ngunit napahiya siya nang naintindihan niya kung anong sinasabi ni Frank. Head ng health and security department ng Lanecorp?! Ibig sabihin lang nito ay isa siyang pinagandang security guard! At may lakas ng loob ang isang security guard na pagbantaan siya?!Sa galit, sumigaw si Ted habang tinuro niya si Frank sa sandaling iyon, “Sugod! Baliin niyo ang bawat isang buto sa kataw
Malinaw na armado ang lahat ng mga siga dala ang mga baseball bat at machete nila at hinarangan ang daan paalis ni Helen. Sa isang iglap, biglang sumigla ang tahimik na sira-sirang gusali. Vroom!Umingay ang mga makina ng motor at sumunod ang mga sipol habang humarurot ang isang dosenang mga sangganong nakamotor. Kumaskas ang mga huling nila habang huminto sila sa tabi nina Frank at Helen. Ngayon, talagang napalibutan na sila. “Huli na para umalis pa kayo!” Pagmamayabang ni Terry at tumawa nang malakas. Nagsimula ring tumawa ang iba pang mga siga—dahil sabay-sabay na tumawa ang higit isang daan sa kanila, halos maramdamang yumanig ang gusali. “Ano bang gusto niyo?!” Sigaw ni Helen, habang dismayado niyang napagtantong nakapasok sila sa literal na lungga ng mga lobo. Kahit na kampante siya sa kakayahan ni Frank, nag-aalala pa rin siya dahil napakarami nila sa Blood Wolves. “Ano bang gusto ko?!”Biglang dumura si Ted sa lapag at tinitigan nang mapangbanta si Frank haban
"Hahaha…"Biglang tumawa nang malakas si Frank pagkatapos tumingin sa paligid, na nagpatulala sa mga papalapit na mga siga. “Anong problema?” Nag-aalalang lumingon si Helen kay Frank—nabaliw ba siya dahil gumastos siya ng limandaang milyon sa isang walang kwentang lote ng lupa?Habang lumitaw ang iba't-ibang posibilidad sa isipan niya, nakatitig na lang si Helen kay Frank habang ngumiti siya sa kanya at kindat. “Kung tama ang kutob ko, mukhang sinayang to ng nanay mo.”“Ano?”Nanlaki ang mga mata ni Helen sa pagtataka, at lalo siyang nag-alala na baka talagang nabaliw na si Frank. Gayunpaman, tumingin si Frank sa paligid niya sa loob ng lote. “Gigibain ang lahat ng nakatayo sa lupa na'to sa susunod na dalawang linggo. Handa ang Zamri City Hall na magtayo ng highway sa lupang to.”“Alam mo ba kung anong ibig sabihin nun?” Ngumisi siya kay Helen, at tinapos ang sasabihin niya bago siya nakasagot. “Tataas ng sampung beses ang halaga ng loteng to! Hahaha… Talagang swinerte tayo, H
Napuno ng malamig na dismaya ang puso ni Helen nang tumayo siya sa dulo ng lote at inobserbahan ito. Hindi lang mga opisina—maging mga pabrika ay hindi praktikal na itayo rito sa layo ng lote mula sa main road!Kahit na may mga proyekto sa loob ng lugar, nagsimula nang tumabingi ang bawat isang block nito. May mga kamay din sa pader—malinaw na senyales ito ng pagguho “Frank… Limandaang milyon… Para sa lupang to! Talagang nalugi tayo rito.” Malungkot na bumuntong-hininga si Helen—sa pananaw niya, walang kwenta ang lupang ito!Wala ring laman ang mga proyekto, at karamihan ng mga unit ay bakante. “Pero malay mo lang.” Ngumiti si Frank at nagpunta sa mga proyekto bago nakakilos si Helen. Hindi sila masyadong nakalayo nang nakita nila ang isang grupo ng mga sigang nagtitipon nang sama-sama habang naglalaro ng poker sa sira-sirang lobby. Mukhang mga bata pa sila ngunit kakaiba ang pananamit nila. Ang isa sa kanila, na nakaharap sa pintuan, ay nakita sina Helen at Frank na puma
Nag-aalala talaga si Gina na baka magbago ang isip ni Frank at mauwi sa wala ang pambobola niya sa nagdaang kalahating oras. Gayunpaman, halatang wala siyang dapat ipag-alala dahil wala talagang anjalam si Frank sa limandaang milyon. Ang totoo, tinawagan niya kaagad si Trevor Zurich para sabihan siyang ipadala ang pera sa account ni Gina at pirmahan ang pangalan niya sa kasunduan. Nakasimangot si Helen nang natapos siya habang nakangiti naman si Gina. “Oh, Frank,” sabi niya. “Bakit di ka manatili rito ngayong gabi? Ililibre ko kayo ni Helen ng hapunan.”“Di na kailangan,” mahinang sagot ni Frank habang umiiling. “Bibisitahin ko ang lupa at titignan ko kung meron akong mapaggagamitan rito, para hindi ako mawalan masyado ng pera.”Sinsero ang sagot ni Frank, kasabay ng pagdating ng notification kay Gina mula sa bangko. Nakahinga nang maluwag si Gina nang makita iyon at kaagad na nabawasan ang sigla niya. As ng totoo, nakahiga na siya sa kama at pumikit. “Sige, hindi na kita
“Hindi interesado si Frank.”Tumayo kaagad si Helen sa pagitan nila Gina at Frank habang nakatitig nang maigi sa nanay niya nang sumigaw siya, “Alam ko kung anong binabalak mo g gawin, pero ikaw ang nagdala sa sarili mo sa sitwasyong ito, kaya akuin mo yan. Wag mong isiping idamay si Frank sa problema mo!”“Bakit ba palagi kang kumakampi sa iba?!” Sigaw ni Gina sa kanya sa inis. “Mamamatay ako kung hindi ko maibebenta ang lupang iyon! Hindi ba dapat may gagawin si Frank kung gusto niyang pakasalan ang anak ko?!”“Binigyan ka ni Frank ng ruby, pero nawala mo yun!” Sagot ni Helen na nagbanggit ng dating hinanakit dahil ayaw niyang guluhin ng pamilya niya si Frank. “Yun… Iba yun!” Sagot ni Gina, na halatang walang kumpyansa, ngumiti di nagtagal ay nagmatigas at sumigaw, “Nawala namin ang ruby, pero nakaraan na yun! Anak kita, at iba na ang posisyon mo ngayong kontrolado mo na ang Lane Holdings at ang Lanecorp. Hindi lang yun, meron ka lang magarang farm resort na kumikita ng milyones
“Tama!”Hinampas ni Gina ang noo niya pagkatapos marinig ang suhestyon ni Cindy at napasigaw sa realisasyon, “Bakit di ko naisip yan? Ang talino mo talaga, Cindy!”“Sigurado yan, pero…”Suminghal si Candy, sabay sandaling lumingon kay Helen habang nakasimangot. “May hindi nakakakita roon.”Alam ni Helen na siya ang ibig sabihin ni Cindy pero hindi siya bumaba sa lebel nila, at seryosong nagsabi, “Hindi gagana yan. Magiging matalino ang kahit na sinong may ganito kalaking halaga ng pera—hindi magiging kaakit-akit ang lupang iyon kahit bilang pain.”Malamig na tumawa si Cindy, hindi siya nabahala na gumagawa siya ng gulo. “Oh, sinasabi mo bang hindi matalino si Tita Gina? Palihim ang pang-iinsulto mo!”Sumama ang mukha ni Gina—kahit na nagkamali siyang paniwalaan si Peter, nainis pa rin siya na iinsultuhin siya ng anak niya nang ganito. “Hindi iyon ng ibig kong sabihin, Ma…”Bumuntong-hininga si Helen at umiling dahil wala na siyang lakas para ipaliwanag pa ang sarili niya. “Bah