Inasahan ni Frank na magigising si George sa ilalim ng limang minuto gamit ng panggagamot niya ngayong namatay na ang mga itlog sa laman-loob niya. Sinabi niya lang na sampung minuto para may oras pa siya—magkakaiba ang pangangatawan ng lahat, at estilo niyang maging konserbatibo. Gayunpaman, lumipas ang sampung minuto, ngunit hindi nagpakita ng senyales ng paggaling si George at madilim pa rin ang pisngi niya. Tinignan ni Frank ang pill na ginawa niya at sa huli ay may naisip na nakakainis na kongklusyon. “Sandali… Hindi kaya nagsisinungaling sila sa'kin?”Kung nagsinungaling sila, hindi magiging eksakto ang pagsusuri niya at magiging mali ang solusyon niya. Kung talagang ganun, walang halaga ang ginawa niya sa maliit na kaso, pero pwedeng mamatay si George kung seryoso ito. Pero bago nakapagtanong si Frank, tinaas ni Glen ang braso niya para tignan ang Patek Philippe niya at umiling. “Labindalawang minuto na ang lumipas, Dr. Lawrence,” sabi niya habang dinidiin ang salit
Kahit na ganun, nagpasya si Frank na magtiyaga sa huling beses at tahimik na nagsabing, “Isa akong manggagamot, hindi ako diyos. Hindi ko kayang suriin ang pasyente nang hindi siya hinahawakan, o kapag nagsisinungaling kayo sa'kin tungkol sa sintomas niya! Minalas si Mr. Turnbull na magkaroon ng asawang kagaya mo!”Talagang malaking pasabog ang huling pangungusap niya. Kaagad na tumayo si Kendra at sumugod diretso kay Frank. Handa siyang kalmutin ang mukha at mga mata niya. “Hayop ka! Ayusin mo ang pananalita mo!” sigaw niya nang wala sa katwiran. “P-Papatayin kita! Glen, tawagin mo ang bawat isang taong mayroon ka—hihilingin niyang sana namatay na lang siya!”Hindi siya pinigilan ni Glen at tumitig pa nga nang masama kay Frank. “Narinig mo ba ang sinabi mo?! Ulitin mo yun, hinahamon kita!”Sinalubong ni Frank ang galit na titig niya, huminga nang malalim, at tumawa nang malamig. “Gusto mong marinig ulit? Sige—uulitin ko to hanggang sa gusto niyo! Mamamatay si George Turnbull dahi
Habang tinaas ni Glen ang baba niya kay Frank, lumapit si Titus. “Sandali, Mr. Turnbull.” Malamig siyang tumawa. “Makakapaghintay si Frank Lawrence. Ngayong nakita na ni Professor Roberts kung gaano kawalang kwenta ang Draconia traditional medicine, oras na para ipakita kay Mr. Lawrence kung paano magtrabaho ang mga tunay na eksperto—hindi tayo mawawalan ng oras na patayin siya mamaya.”Iyon mismo ang gusto niya—ang bugbugin si Frank sa pisikal at sikolohikal na paraan, para lang tanggalin ang ngisi sa mukha niya at paluhurin siya sa harapan niya. “Tapos na ba kayong magsalita?” Tanong ni Professor Roberts nang naiinip na. “Oo.” Tumango si Glen. “Pakitulungan ang tatay ko.”Malamig na suminghal si Kendra. “Kita mo? Hindi ginagawa ng palusot ang professor para sa kabiguan niya, hindi kagaya ng walanghiyang yun.”Kasabay nito, pinalibutan ng mga retainer ng Turnbull at Lionheart si Frank at walang ibang ginawa dahil hindi susuway si Glen kay Titus ngayong gusto niya ang tulong n
“Ano?! Imposible… Imposible to…”Nakanganga si Professor Roberts, umiiling-iling at halatang hindi inasahang mangyayari iyon kay George. Kahit habang mabilis niyang hinalughog ang briefcase niya, nagmamadaling nagtanong si Glen sa kanya, “Professor Roberts? Anong nangyayari sa tatay ko?”“Hindi ko alam… Ito ang pinakabagong serum na ginawa ng team namin, at papatay dapat ito ng mga parasitiko, hindi ganito…”Natatarantang nagsaksak si Professor Roberts ng dilaw na tube sa siringgilya at sumigaw, “Lumapit kayo rito! Hawakan niyo siya!”Sa pagtawag ni Professor Roberts, mabilis na pinalapit ni Glen ang mga retainer na nakapalibot kay Frank para pigilan si George habang nagkombulsyon siya. “Hawakan niyo siyang maigi!” Sumigaw si Professor Roberts habang pinunasan niya ang pawis mula sa kilay niya at tinurok ang dilaw na serum kay George. “Urgh…” Sa wakas ay kumalma si George at tumigil sa pagkombulsyon at pagbula ng itim na dugo mula sa bibig niya. "Phew…" Bumuntong-hininga
“Hup!” Sumigaw si Frank habang hinampas niya ng palad ang dibdib ni George at sumirit ang kulay madilim na berdeng dugo nang parang isang geyser. "Argh!!!" Sumigaw si George pero hindi nagtagal ay kumalma siya habang mas maraming dugo ang lumabas. Pagkatapos ay tumingin si Frank nang walang emosyon kay Professor Roberts. “Isang antibiotic ang serum mo. Napisa nito ang mga itlog ng earwig at ngayon ay nilulusob ng mga uod ang laman-loob ni Mr. Turnbull.”Natauhan si Professor Roberts sa prangkang mga salita niya at lumingon siya kay Frank nang hindi makapaniwala. “Paano mo—”“Inaalam ko rin ang tungkol sa dayuhang medisina,” mahinang sagot ni Frank. “Hindi ko lang ito ginagamit dahil hindi ito masyadong mabisa.”Sa huli, naging pula ang dugong sumisirit mula sa dibdib ni George, pagkatapos ay tinapik ni Frank ang katawan niya nang dalawang beses para isara ang dumudugong ugat. “Hup!” sigaw niya at ibinagsak ang palad niya sa dibdib ng matandang lalaki. “Bleurgh!” Sumuka si
Hindi nagtagal pagkatapos magsalita ni Frank, nagising si George. Umubo siya nang malakas habang nakatulalang tumingin sa paligid niya. “Papa!”"George!"Parehong natuwa sina Glen Turnbull at Kendra na makita siyang magising. Sa kabilang banda, sumimangot si Titus habang sumama ang ekspresyon niya. "Hmph."Suminghal siya at wala nang sinabi habang lumabas sila ng mga tao niya mula sa kwarto. “Titus, sandali…”Kakapasok lang ni Zac Turnbull at pinanood niyang umalis si Titus, habang kaagad naman siyang sinigawan ni Glen, “Dali, Zac! Pigilan mo si Titus—pasalamat sa kanya sa pagdala niya kay Professor Roberts dito, kundi ay makakaranas nang matinding paghihirap ang tatay natin!”Nang walang sabi-sabi, nilampasan ni Zac si Frank para habulin si Titus. Pinakiusapan niya siyang manatili roon nang may naiilang na ngiti. Sa kabilang banda, hindi umalis si Professor Roberts kasama ni Titus. Ang totoo, tumingin siya nang may pagtataka kay Glen at nagsabing, “Anong sinasabi mo,
Huminto si Frank sandali at tinapos ang pahayag niya, “Ang gusto ko lang ay ang tuparin mo ang usapan natin at hayaan mo kong makita si Vicky.”“Hindi!” Sabay na sumigaw sina Glen at Kendra. Si George, na nasa kama pa rin, ay walang kaalam-alam sa nangyayari. “Sino to…?” tanong niya, sabay nanghihinang lumingon kay Frank habang tinulungan siyang umupo ng isang katulong. “Siya ang lalaking nagligtas sa buhay mo.”Ang nakakagulat doon, si Professor Roberts ang kumampi kay Frank. Tinitigan niya pa siya nang may respeto at magalang na tumango habang nagsalita siya nang hindi matatas ngunit malakas. “Hindi ko alam kung anong problema nito at pinapahirapan niyo masyado si Mr. Lawrence ngayong iniligtas niya ang pasyente nang hindi nagtatanim ng galit. Magaling siya at misteryoso, pinakita niya ang katapatan at pagiging maaasahan niya. Talagang binago mo ang opinyon ko sa Draconian traditional medicine—napakamahiwaga ng ginawa mo. Maaari mo ba akong turuan?”Gumanda ang impresyon n
“Tama na!” Sigaw ni Glen na napuno na. Talagang napuno na siya sa nagmamatigas na dayuhang propesor na dumadaldal nang walang katapusan at hindi marunong makiramdam ng sitwasyon. “Mr. Hampton, palabasin mo si Professor Roberts. Bayaran niyo siya ayon sa kasunduan at ipadala niyo siya sa malayo!”“Opo, Mr. Turnbull.” Lumapit ang isang matandang Turnbull family retainer at tinitigan nang malamig si Professor Roberts. “Sumama ka sa'kin, professor.”“M-Mali ito!” Nagpatuloy na sumigaw si Roberts. “Hindi niyo pwedeng gawin to, hindi sa manggagamot na pinatunayan lang ang kabutihan at katapatan niya! Kakasuhan ko kayo!”“Sige lang.” Nanatiling walang pakialam si Glen, malamig ang tono niya at medyo namumuhi pa nga. Talagang wala siyang pakialam sa banta ni Professor Roberts. May katwiran rin ito, dahil isa ang mga Turnbull sa Four Families ng Morhen at naghari nang matagal sa ekonomiya ng Draconia. Tiyak na may mga alas sila at hindi mananalo sa kaso ang isang dayuhang prospero kahit
Ang mga babae ay nakaramdam ng paghamak kay Winter habang hindi nila alam kung saan sila dapat mag-intern.Nang marinig ni Frank ang kanilang pag-uusap, nakita siya ni Jessica at nag-double take. "Hey, hindi ba't kapatid ni Winter 'yan?"Gayunpaman, hindi nagtagal ay siya'y nagbiro. "Talagang ginawa mo ang lahat para lang makakuha ng trabaho ang kapatid mo!""Oo nga, ipinadala mo siya na parang regalo sa kama ng isang matandang lalaki… Wala nang hihigit pa sa iyong tiyaga."Ang pang-aasar ay nag-iwan kay Frank na nalilito, bagaman agad niyang napagtanto na nagkamali sila ng pagkakaintindi habang patuloy silang nagkukwentuhan.Si Winter ay talagang may kakayahang maging pinuno ng Zamri Hospital—sa katunayan, sapat na sapat ang kanyang kasanayan sa medisina, at hindi niya kailangang gumamit ng anumang hindi kanais-nais na paraan.Habang nanatiling nagdududa ang mga babae sa kabila ng mga sinabi ni Frank, hinila lang sila ni Frank para makita si Winter upang siya na mismo ang magsab
May isa lamang porsyentong tsansa si Gus na mabuhay, pero may isang bagong graduate na inakalang kasintahan ni Gene na nagtagumpay sa tsansang iyon?!Grabe, kaya na ngang makipag-usap ng lalaki ngayon!Pakiramdam ni Paco na parang gumuho ang kanyang mundo, na parang ang mga dekadang kaalaman niya sa medisina ay walang halaga sa ilang mga bata.Sa paligid niya, ang kanyang mga katulong ay nakatitig sa gulat.Hindi nagawa ni Paco! Ano ang nagbigay sa kanilang dalawa ng karapatan na magtagumpay?Posible bang mas magaling pa ang kanilang mga kasanayan sa medisina kaysa kay Paco kahit na mas kulang sila sa karanasan?"Alam mo ba ang pangalan na Frank Lawrence?"Si Gus ay sumagot kay Winter at Jean Zims, kahit na nakapikit pa rin ang kanyang mga mata."Frank Lawrence?"Nagpalitan ng tingin sina Winter at Jean."Siya ang kapatid ko," sagot ni Winter."Siya ang aking mentor," sabay na sinabi ni Jean.Tumango si Gus at huminga ng malalim. "Kung ganun siya nga talaga ‘yun… Muli niya
"Oh! Dumating sila para kay Winter." Ngumiti ang katulong."Siguro balak nilang hingin sa kanya ang internship, dahil bagong talagang siyang pinuno ng ospital natin at lahat."Pumihit si Paco kay Winter noon din, ang kanyang titig malamig habang malamig na sumagot, "Ano bang akala mo sa ospital namin?! Hindi ito lugar para sa mga batang nagmamadaling umakyat sa ranggo. Lumayas ka dito!""Ano? Humihingi ba kami ng pahintulot na manatili?" Tina ay nagmaktol sa paghamak at lumingon muli upang umalis matapos magbigay ng malamig na titig kay Winter."Sandali…"Sinubukan ni Winter na magsalita, pero sobrang pagod niya mula sa operasyon na halos hindi siya makapagbigkas ng isang pantig.Patuloy na nagalit si Paco sa kanya noon, "Sabi ko, chief, sapat na ang binigay mong gulo sa akin para sa isang araw, kaya ipaalam mo sa utak mo—ospital ito, hindi lugar para kay Gene Pearce na magtago ng mga kalaguyo!"Pagkatapos, itinuturo si Gus Zeller sa trolley bed, sumigaw si Paco, "Tingnan mo ang
"Phew…"Matapos ang mahigit apat na oras na operasyon, bumagsak si Winter sa isang upuan, ang kanyang mga kamay ay puno ng dugo."Okay ka lang ba, Winter?" tanong ni Jean habang pinupunasan ang pawis sa noo ni Winter.Umiling si Winter. "Ang laki ng pagkadismaya ko…""Oo nga…" buntong-hininga ni Jean, nilingon ang lalaki sa surgical table na kakatatapos lang operahan, habang nilingon siya at si Winter. "Okay lang—ginawa mo ang lahat ng makakaya mo.""Alam ko." Nagsalita si Winter nang may lungkot.Di nagtagal, si Gus Zeller ay inilipat sa isang wheel bed at itinulak palabas ng silid ng operasyon."Hahaha! Ang sakit na nito… Tingnan mo lang ang mukha niya, parang nabigo siya.""Hehe. Mga batang mayabang, sabi ko sa'yo. Ayos lang, isang tagapaglingkod ng Soranos ang namatay sa kanilang surgical table… talagang magagalit ang mga Sorano.""Eh, hindi naman kasalanan natin 'yan. Abangan na lang natin kung paano ito magiging."Nagkunot-noo si Winter nang marinig niya ang mga tao, pe
At kapag nalaman ng mga Sorano na babae ni Gene Pearce ang nag-opera sa kanilang retainer, mas mabilis na babagsak si Winter.Ito ang patibong na inihanda ni Paco para kay Winter—katapusan na niya, gawin man niya ito o hindi.Ngumisi siya, dahil naniniwala siya na imposible para kay Winter na mailigtas ang buhay ni Gus Zeller.Bago dumating si Winter, sinuri na niya si Gus—bali-bali ang mga buto sa buong katawan niya at naputol ang isang braso niya, habang dumudugo naman ang mga organs niya.Maging ang pagtibok ng puso niya ay lubhang napakahina.Para kay Paco, kahit na marami na siyang karanasan, dinaig pa ni Gus yung nasagasaan ng tren.Isa siyang patay na naglalakad, at hindi magiging maganda ang mga bagay para sa sinumang tatanggap sa kaso niya.At nagkataon namang magagamit ito ni Paco laban sa bago niyang chief, na kasisimula pa lang ng kanyang unang araw sa trabaho.“Gaano man kakakaiba ang sitwasyon, ang pagliligtas sa buhay ng pasyente ang prayoridad natin,” sabi ni Wi
Bagaman nangangahulugan iyon na hindi kayang hawakan ni Winter ang mga komplikadong kaso at hindi niya kayang linangin ang mga pill, ang kanyang kaalaman sa mga acupoint, masahe, at kasanayan sa acupuncture ay kayang hawakan ang karamihan sa lahat, kahit na hindi ito kasing epektibo ng kay Frank.Pagkatapos ng lahat, ang mga tao tulad ni Frank na nagmaster sa parehong martial arts at medisina ay isang pambihira.Sa kabilang banda, nagulat si Paco na kinuha ni Winter ang scalpel nang walang kaalam-alam, ngunit hindi nagtagal ay tumatawa na siya kasama ang kanyang mga katulong.Ang surgical wing ay isang lugar ng kaseryosohan, at sinisira nila ito."Sandali, chief." Ngumisi si Paco habang lumalapit kay Winter."Hindi ko naman sinasadyang maliitin ka, pero kakagraduate mo lang sa unibersidad at hindi ka pa nakapag-internship. Ito ang unang beses mong humawak ng scalpel, tama ba?"Tumango si Winter nang mahinahon at hindi nagalit."Pfft…"Pinigilan ni Paco ang pagtawa, habang ang kany
Pareho nang higit-kumulang na napagtanto nina Vicky at Helen na ang pagpapanatili ng spiritron vein ay hindi naman talaga mabuti para sa kanila, lalo na't nagdudulot ito ng walang katapusang mga problema.Ang pagkaligaw sa oras ay, mula sa isang pananaw, ang matalinong hakbang.Naiintindihan ni Frank kung ano ang iniisip ni Silverbell.Tanging isang malaking organisasyon tulad ng Martial Alliance at ang kanilang mga tagasuporta ang may lakas na mapanatili ito—ang pagbibigay kay Frank sa kanyang kasalukuyang estado ay makakasama sa kanya sa halip."Ano ang gagawin natin ngayon, Frank?" tanong ni Vicky nang may pag-aalala."Umupo at huwag gumawa ng kahit ano," sabi ni Frank matapos mag-isip ng matagal tungkol dito, lumingon sa pagitan nina Vicky at Helen."Kung may makakahanap ng eksaktong lokasyon ng spiritron vein, problema na nila iyon at hindi natin. Ang lungsod ng Zamri ay gulo na dahil sa spiritron vein, kaya hindi pa panahon para tayo ang magpakita. Sa puntong ito, ang pinakama
Samantala, sa isang conference room sa tuktok ng Lanecorp Tower, nakasimangot sina Vicky at Helen.Pagkatapos ng lahat, pareho silang may mga espada na nakatutok sa kanilang mga makikinis na leeg."Ano'ng ginagawa mo, Silverbell?!" sigaw ni Helen."Heh. Nagulat ako... may isang malapit na tao na nakapagpalusot sa akin." Tumatawa si Vicky, pero ang kanyang mga mata ay kumikislap ng malamig."Pasensya na, ladies," si Silverbell ay nakadamit ng puti tulad ng dati, hawak ang kanyang espada sa isang kamay at isang nagniningning na alahas na kahawig ng isang anting-anting sa kanyang kabila.Iyon ang spiritron vein na binanggit ni Helen sa phone.Nang bumalik sila, Vicky, at Silverbell sa Lanecorp Tower, isang grupo ng mga lalaking nakasuot ng itim na nag-aabang ang sumugod sa kanila.At nang kinuha ng mga lalaking nakasuot ng itim ang spiritron vein at ibinigay ito kay Silverbell, napagtanto nina Vicky at Helen na sila ay niloko.Kahit na siya ang kaibigan ni Frank mula pagkabata at l
Sa isip na iyon, tumingin si Frank pataas at sumigaw, "Sir, wala sa akin ang spiritron vein, pero alam ko kung nasaan ito. Hinihiling ko ang iyong pag-unawa bilang aking senior na bigyan ako ng pabor na palayain ang aking pamilya, at dadalhin kita kung nasaan ito!"Tumahimik ang paligid ng sirang templo sa mga salita ni Frank, habang nag-iisip ang taong nagkukubli sa mga anino.Di nagtagal, muling nagsalita ang kanyang matandang boses."Sige. Dahil isa kang tao ng mga prinsipyo, may tiwala ako sa iyo."Lumabas siya mula sa mga anino, isang matandang lalaki na may kulay-abong buhok at may bakal na maskara na tumatakip sa kalahati ng kanyang mukha ang naglakad palabas.Ang kanyang ekspresyon ay malamig, at may dala siyang kwintas ng mga butil ng dasal sa isang kamay.Tumigil ang tibok ng puso ni Frank nang makita niya siya—ang nakakatakot na presyon na ipinapakita ng lalaking iyon ay malinaw na nagpapakita na siya ay Transcendentrank!Hindi niya maiwasang maalala ang sinabi sa kanya ni