Pagkatapos ay sinabi ni Gina kay Helen, "Mukhang may pakmialam pa rin sa’tin si Mr. Zurich."Tumango rin si Peter. "Oo. Pati yung mga Turnbull dumating—si Mr. Zurich siguro ang nagpadala sa kanila."Maya-maya lang, dumating si Sean at sinabing, "Ayos na ang lahat ngayon, Helen. Tapos na ang lahat.""Labas!" Ang sabi ni Helen habang tinitigan siya ng masama. "Ayaw kitang makita!"Naiinis siya nang husto sa kanya matapos malaman na sinungaling lang siya.Ang lahat ng kanyang tagumpay ay dahil kay Trevor, hindi kay Sean! Kahit saglit na tumigil si Trevor sa pakikipagtalik sa kanya, sino pa kaya ang taong binanggit ni Vicky?Dapat ay kinausap ni Trevor si George Turnbull at pinayagan siyang manalo sa imbitasyon sa Tender.Dapat ay alam niya—si Sean ay walang lugar para maimpluwensyahan ang mga Turnbulls!“Oh, calm down, Helen,” katwiran ni Gina. "Walang gaanong naitulong si Mr. Wesley, pero nasa tamang lugar ang puso niya."Nagalit man si Gina sa ginawa ni Sean, mayaman ang kanyan
Sinubukan ni Frank na aliwin si Helen, para lang itulak siya ni Helen palayo."Anong ginagawa mo dito, lowlife?!" Agad naman siyang binatukan ni Gina. "Ayaw kang makita ng anak ko! Umalis ka dito!"Hindi siya pinansin ni Frank at seryosong tumingin kay Helen. "Huwag kang mag-alala, Helen. It's no big deal—I have something that would remove even the scar."Si Helen, gayunpaman, ay tinakpan ang kanyang mga tainga at paulit-ulit na umiiling, tumatangging makinig o makita ang sinuman, pabayaan si Frank.Kasabay nito, patuloy na binatukan ni Gina si Frank, "Get out! My daughter doesn't need your help!"Agad namang sumama si Peter. "Hindi mo ba naiintindihan ang sinasabi ng iba?!"Kahit na ang doktor ay nangangatuwiran, "Sir, ang pasyente ay nabalisa. Dapat kang pumunta."Sa pagkakataong ito, walang sinabi si Frank dahil alam niyang tatanggihan si Helen na makinig.Tahimik siyang umalis, habang pinagmamasdan ang pag-alis ng ambulansya, nakakuyom ang kanyang mga kamao habang inilalaha
Ungol ni Finn, "Papatayin ko si Frank Lawrence, anuman ang mangyari!"Gayunpaman, nang huminahon siya, bigla siyang nagtanong, "Hindi ko akalain na magdadala siya ng ganoon karaming martial elites. Alam mo ba kung sino ang tumulong sa kanya?""Hindi po, sir..." sagot ng kanyang alipores."So parang may backing siya." Ngumuso si Finn sa paninisi sa sarili. "Mukhang minaliit ko siya."Pagkatapos ay sinabi ng alipores, "Sa totoo lang, ginoo, sa palagay ko ang priyoridad ay ang makaalis sa Riverton. Siguradong hinahanap tayo ng mga tao ni Frank Lawrence, at tila ayaw nilang umalis tayo. Dapat tayong bumalik sa Middleton sa ngayon. . Hindi pa huli ang lahat para planuhin ang pagkamatay ng lalaking iyon pagkatapos.""Oo." Tumango si Finn bilang pagsang-ayon at napabuntong-hininga. "Na-contact ko na si Uncle Jermain—may naghihintay siyang bangka sa atin."Nakahinga ng maluwag ang dalawang natitirang alipores niya dahil doon.Malinaw na hindi sila tugma para kay Frank dahil sa kanilang
Sinamaan ng tingin ni Frank si Finn ng masama at umungol, "Bumalik ka ngayon, at bibilisan ko ang pagpatay sa’yo."Sumimangot si Jermain at malamig na umungol, "Hindi mahalaga kung gaano ka kaimportante sa Riverton, brat! Lampas sa ilog na ito, nasa Middleton na tayo. Hindi ka na mag-strut!"Paano nagawa ng lalaking ‘yun na pagbantaan ang buhay ng pamangkin niya sa harap niya? Talagang minamaliit niya ang pamilya ng mga Chandler!Si Finn naman ay tumawa ng malakas. "Haha! Bakit hindi ka sumama kung may pares ka, Frank? Naghihintay ako dito! Matuto kang panindigan ang mga sinasabi mo bago mo pagbantaan ang buhay ng ibang tao!"Gayunpaman, nanatiling kalmado si Frank sa kabila ng kanyang panunuya.Dahil doon ay nadismaya si Finn dahil gusto niyang mag-init si Frank, kahit na may naalala siyang iba at natuwa siya, "Mas mabuting panoorin mo ang iyong babae—swerte siya sa pagkakataong ito, ngunit sisiguraduhin kong siya mismo ang magpapainit sa aking higaan kapag bumalik ako!""Yung a
Saglit na natigilan si Jermain, ngunit mabilis niyang sinabi, "Mr. Lawrence, walang away sa iyo ang pamilya namin. Hindi na kailangang humugot ng dugo para sa mababang buhay tulad ni Leo Grayson—""Leo Grayson? Talaga?" Galit na umungol si Frank. "Sinutol ng pamangkin mo ang mukha ni Helen! Babayaran niya ito ng buhay niya!""O-Dahil sa isang babae?" Naiwan namang naguguluhan si Jermain. "She's alive, isn't she? And you're demanding blood over something so frivolous?!""You should be rejoicing she's alive," ungol ni Frank. "Kung siya ay pinatay, ang bawat Chandler ay mamamatay kasama niya.""Ano..." Muling natigilan si Jermain at kinailangan niyang pakalmahin ang sarili sandali. "Tingnan mo, anak—ibibigay namin sa iyo ang anumang gusto mo bilang kabayaran. Ngunit hindi mo maaaring patayin si Finn, o pupunta kami para sa iyong ulo kahit na ito ang huling bagay na gagawin namin!"Kahit na si Finn ay isang bastard na walang katayuan o impluwensya, siya ay isang Chandler, at napakaram
Pinanood ni Trevor ang pag-alis ni Jermain, at nagtanong siya, “Mr. Lawrence, maimpluwensya ang mga Chandler sa Middleton. Dapat ba natin silang paghandaan?”Umiling si Frank. “Hindi na kailangan. Ano bang kaya nilang gawin? Hindi natin sila kalaban—bantayan niyo na lang ang mga kilos nila.”Tumango si Trevor—higit na mas nakakataas si Frank kaysa sa mga Chandler, at hindi niya sila kailangang alalahanin. “Kailangan mo ba ng masasakyan pabalik sa hotel, Mr. Lawrence?” Tanong ni Trevor. “Hindi, pupunta ako sa Flora Hall.”“Sa Flora Hall? Bakit?” Ang tanong Trevor. “Kailangan kong gumawa ng bago para gamutin ang mukha ni Helen.”“Kaya pala.” Tumango si Trevor at hinatid niya si Frank sa Flora Hall bago siya umalis. Bumungad ang matapang na amoy ng mga halamang gamot pagpasok ni Frank, at maraming mga customer ang nandoon upang bumili o kumonsulta sa mga manggagamot. Inilabas ni Frank ang kanyang phone upang tawagan si Dan Zimmer. Gayunpaman, hindi sumagot si Dan, kaya wal
Ni hindi man lang lumingon si Frank sa security guard nang ibinuka niya ang kanyang palad, at sinampal niya ang mukha ng security guard!Pakiramdam ng lalaki ay parang nabangga ng isang truck ang kanyang mukha, at bumagsak ang kanyang buong katawan sa sahig ng may malakas na kalabog!“Oof…” Nabigla ang lahat—ang lakas ng binatang ito!“P*ta…” Natulala ang maskuladong security guard ngunit hindi nagtagal ay nakatayo siya at tumingin ng masama kay Frank. “Sugurin siya!”Nagsimulang sumugod kay Frank ang iba pang mga security guard, noong biglang may isang taong sumigaw mula sa likod nila, “Anong nangyayari dito?”Lumingon si Frank at nakita niya ang isang babae na nasa limang talampakan ang taas, nakasuot ng puting coat at salamin na may gintong rim ang naglalakad papunta sa kanila. Maganda ang kutis ng kanyang balat, at ganun din ang hubog ng kanyang katawan—hindi pang world-class ang kanyang kagandahan, ngunit bihira ang isang gaya niya. Ito ay walang iba kundi si Janet Zimmer
Nakaupo si Frank sa loob ng tearoom, umiinom siya ng tsaa at iniisip kung kailan babalik si Dan. Di kalaunan, lumabas siya at nakita niya na abala ang lahat ng mga nurse sa iba't ibang mga silid. Noong sandaling iyon, umalingawngaw ang mga sigaw sa may pasilyo. Pinuntahan ito ni Frank at nakita niya na dinuduro ng isang malaking lalaki si Janet habang nagsasalita siya, “Alam mo ba kung anong ginagawa mo?! Kapag may nangyari sa boss ko, susunugin ko ang lugar na ‘to!” Pinupunasan ni Janet ang pawis sa kanyang mga kilay habang nagsasalita siya, “Huminahon ka. Sinusubukan ko siyang tulungan.”Tumingin si Frank sa pasyente sa may kama, na nangingitim na ang mukha at malinaw na nasa bingit ng kamatayan. Sa sandaling iyon, sinabi ni Janet sa nurse sa tabi niya na, “Lindsay, kumuha ka ng isang vigor pill mula sa pharmacy.”Tumango ng paulit-ulit ang nurse sa mga sinabi ni Janet, ngunit sumimangot si Frank at ginulo niya sila. “Hindi ‘yun gagana. Hindi ang kalusugan ng pasyente ang
Tumalon si Peter palabas ng kotse sa sandaling iyon nang sumisigaw habang tumakbo siya papunta sa isang abandonadong pabrika. “Mr. Jameson! Mr. Jameson! Nadala ko na si Frank Lawrence—sabihan mo ang mga tao mong patayin siya!”"Hehe…"Isang lalaking nasa animnapung taong gulang ang lumabas mula sa pabrika kagat ang isang tabako sa bibig niya at nakasuot ng isang pinstripe suit. Kaagad siyang nakilala ni Frank—si Larry Jameson ito. Kausap niya si Helen noon sa Zamri lease bid, at kasama niya si Juno noon. Naalala rin ni Frank na sinabi ni Helen na isa siya sa Three Bears ng Zamri. At ngayon, bumuga ng usok si Larry habang pinanood niyang bumaba si Frank, nang tumatawa. “Ikaw alam si Frank Lawrence, ang asawa ni Helen Lane?”“Tama ka.” Naglakad si Frank at tumayo sa harap ni Larry habang umiiling kay Peter na mabilis na nagtago sa likod ni Larry. “Akala ko inayos mo na ang sarili mo pagkatapos mong umalis sa Riverton, pero lumalabas na nakakadiri ka pa rin pala.”“Nakakadiri? D
Sumigaw si Frank, “Nasaan ang kapatid mo, Peter Lane?!”Nang napatalon at muntik mabitawan ang phone niya, sumama ang ekspresyon ni Peter nang nakita niyang si Frank iyon. “Malay ko! Wag mo kong tanungin!” Naiinis na sigaw ni Peter at bumalik siya sa laro niya. Nainis si Frank habang nanood siya, lalo na't dahil nakapatong ang paa niya sa mesa ni Helen. Nag-iwan ng marka ang mga sapatos niya sa dokumento sa ibaba nito. "Mr. Lawrence?" Pumasok si Lily sa sandaling iyon at napansin niya si Frank. Siya ang sekretarya ni Helen na lumipat mula sa Lane Holdings ng Riverton, at hinila niya si Frank sa tabi habang bumulong siya, “Nawala ang phone ni Ms. Lane kagabi, at hindi namin ito mahanap magdamag. Kakaalis niya lang papunta sa ospital para bisitahin ang nanay niya, at sinabihan niya akong ipaalam ito sa'yo pag bumalik ka nang wala siya.”Nakinig si Frank, ngunit napansin niyang nakasilip si Peter sa kanya. Nang lumingon siya kay Peter, bumalik si Peter sa phone niya at dumal
Pagod si Frank nang umalis siya sa cafe at nagpasyang tatanggihan na niya si Helen kapag may iba pa siyang ganitong pakiusap sa hinaharap. Kahit na ganun, tinitigan niya ang itim na Maserati convertible na nakaparada sa labas habang umalingawngaw ang mga salita ni Juno sa isipan niya: “Walang maitutulong sa'yo kung magiging kalaban mo ako. Tanggapin mo ko nang parang isang mabuting bata, at ibibigay ko sa'yo ang impormasyon sa Draconia na gusto mo. Tanggapin mo ang impormasyong ito bilang pagpapakita ng sinseridad ko—mayroong hindi tapos na construction project na nasa labasan ng Zamri. Gayunpaman, pwede mong sabihin si Ms. Lane na kunin ito, dahil babawiin ito ng gobyerno para gibain sa susunod na ilang araw. Sa mga panahong iyon, lalaki nang sampung beses ang halaga nito!”Saan mo nakuha ang impormasyong iyan?” Tanong ni Frank. Misteryosong ngumiti si Juno sa kanya. “Sikreto yan, maliban na lang kung umoo ka…”Dahil dito, pagkaalis niya sa cafe kinuha ni Frank ang phone niya
Sinara niya ang laptop at tinitigan nang masama ni Frank si Clarity. “Ano ba talagang gusto mo?!”“Wala. Gusto kita, yun lang!” Ngumiti si Clarity at mas lalong nainis si Frank. "Hmph." Hindi siya pinansin ni Frank at tumalikod para umalis. “Hoy, teka!”Hinablot ni Clarity ang braso niya at mapagpaumanhing ngumiti. “Kalma ka lang. Hindi mo ba gustong malaman kung sino ako, Donn Lawrence?”“Ano?!” Lumingon si Frank. “Alam mo ang pangalan ko?! Magsalita ka! Sino ka?!”“Ano…”Misteryosong umiling si Clarity. “Isa akong palaboy kagaya mo.”Pinagana ni Frank ang Five-Peat Archaeus niya sa sandaling iyon at handang umatake—dahil tumanggi siyang magtino nang nagpakabait siya, kailangan niya lang magpakatatag!Pero kahit na umatras si Clarity, makarisma siyang nakangiti. “Oh, kalma ka lang! Gaano ba kaiksi ang pasensya mo? Pwes, dahil gusto mo talagang malaman, siguro pwede kong sabihin sa'yo… Marami akong pangalan, kaya alin ang dapat kong sabihin sa'yo? Oh, tama.”Bigla na lang
Gayunpaman, narinig ni Helen ang malanding boses ni Clarity sa kabilang linya at sumigaw siya, “Ano?! Anong ginagawa mo diyan, Frank?”“Sandali, ikaw yun?!”Napangiwi si Frank nang naalala niya—kaya pala pamilyar si Clarity sa kanya. Siya ang kasama ng isa sa mga importanteng taong dumalo sa bid event sa Zamri!Inimbitahan niya siya sa masquerade ball, pero hindi niya ito inisip dahil hindi siya interesado. At ngayon, nagpakita talaga siya rito sa Morhen…“Ano bang gusto mo?” sigaw niya nang nakatitig nang masama kay Clarity habang nasalo niya ang paa niya. Napabulalas si Clarity. “Oh, nasasaktan ako… Hindi naman sa ayaw ko, pero talaga bang gagawin natin to sa harapan ng napakaraming tao?”Habang tumuro siya, lumingon si Frank para makita ang ibang panauhing dumating sa cafe at nakatitig sa kanila. Mukha talagang naglalandian sila habang hawak ni Frank ang binti niya. “Tsk, tsk… Mga baboy talaga ang mga lalaki ngayon…”“Hala, sa pampublikong lugar pa talaga? Napakabastos
Nakadagdag lang sa karisma ni Clarity ang nunal sa ilalim ng mata niya. Ang totoo, maraming lalaki ang hindi makakatiis sa kanya. “Anong problema, Frank?” Para bang naramdaman ni Helen na may mali sa screen at bahagyang kumunot ang noo niya. “Wala lang.” Umiling si Frank nang nag-aalangang bumitaw kundi ay tiyak na magseselos at magkakamali ng akala si Helen. Ngunit sa kanila ng kaba niya, hindi siya sasayaw sa tono ni Clarity. Naintindihan niyang habang mas maganda ang babae, mas lalo silang mapanganib. Kagaya nito, tiyak na may binabalak siya kapag mukha siyang intresado sa isang tao. At nilinaw ng pagpunta sa kanya ni Clarity nang dalawang beses na hindi ito nagkataon lang, at may binabalak siya. Samantala, binuksan ni Helen ang presentation file sa kabilang linya at pinakilala ang proyekto nang may propesyonal na script. “Ms. Clarity, gumuhit kami ng mga plano at blueprint para sa resort na hinihiling mo. Tignan niyo…”Inabot nang mas mababa sa sampung minuto ang u
Umubo si Helen at nagsabing, “Ipapadala ko sa'yo ang address. Pwede ka nang pumunta roon. Tandaan mo, pipirma ka ng kontrata, pero pagkatapos lang ng video conference. Naiintindihan mo?”“Oo,” tango ni Frank, pagkatapos ay lumingon sa mapayapang mansyon at bumuntong-hininga. Lumabas na bumiyahe siya nang ganito kalayo para ang sa tsaa…Kahit na ganun, hindi siya nagpaligoy-ligoy at nagmaneho papunta sa address na binigay sa kanya ni Helen sakay ng Maybach niya. Nang pumasok siya sa itinakdang café kalahating oras ang nakalipas, nakita niya ang isang pamilya na mukha roon at nagulat siya. “Ikaw yung nasa Waver Street…”Si Clarity nga iyon. Nakasuot siya ng hapit na itim na palda at blouse na may mababang kwelyo at eleganteng umiinom ng kape niya. Ngumiti ang mga pulang labi niya nang nakita niya si Frank, tapos dinilaan niya ang mga daliri niya habang makarisma siyang nagsabi, “Nagulat akong ang aga nating nagkita, pogi.”Hindi napaatras si Frank, kundi nagulat lang siya. Tu
Sumuko na sa wakas si Frank sa pagtataka niya at kumunot ang noo niya. “Tinawag mo ko rito para lang uminom ng tsaa?!”Inisip niyang maigi ang tatay niya sa biyahe papunta rito, ang nagsusumamong mga mata niya at ang pagsasabi niyang nabibilang na ang mga araw niya…“Ano, may problema ba?”Ngumiti si Godwin pagkatapos uminom ng tsaa niya. “Magaling magtimpla ng tsaa si Silverbell. Pwede mo siyang utusang magtimpla nito para sa'yo mula ngayon.”“Bahala ka sa buhay mo!” Suminghal si Frank at tumalikod para umalis. Inisip niyang kahit papaano ay ipapaliwanag ng tatay niya ang sarili niya, ngunit trinato na naman siya nitong parang bata kagaya ng kadalasan niyang ginagawa, at walang sinabi. Nanood si Silverbell habang umalis siya at nag-aalalang tumingin kay Godwin, “Ayos lang ba talaga to?”“Ano namang hindi ayos dito?”Ngumiti si Godwin at uminom ulit ng tsaa. “Wag kang mag-alala—iniwan ko na ang lahat ng dapat kong iwan sa kanya, at kagaya ng sabi nila, masaya ang walang nalal
Mag-isang umalis si Frank sa Turnbull Estate sa sumunod na araw. Wala siyang sinabihan kung saan siya pupunta habang mag-isa siyang nagmaneho sa labasan ng Morhen. Maliit lang ang mansyon pero nakatayo ito sa gitna ng maliit na gubat—isang tahimik at malinis na lugar malayo sa maingay na siyudad. Kumalma ang puso ni Frank makita niya lang ito, at umapak siya siya sa front door. Naamoy niya ang bango ng tsaang nagmumula sa drawing room. Isang sinauna at pamilyar na boses ang nagmula sa pinto niya. “Ah, nandito ka.”“Oo,” sagot ni Frank habang pumasok siya para makita ang ama niya, ang Lord of Southern Woods, na nakaupo nang maayos. Mayroon siyang antigong tasa sa tabi ng mga daliri niya at naamoy ni Frank ang bango nito kanina. “Maupo ka.” Isang magandang anino ang lumitaw mula sa kung saan dala ang isa pang tasa ng tsaa at magalang itong nilapag sa kabilang dulo kung saan nakaupo si Godwin Lawrence. Lumingon si Frank para makitang siya ay walang iba kundi si Silverbell,