Ngumunguya ng chewing gum ang babae, pinaparating ng puting buhok niya na isa siyang delingkwente. “Hoy, kausap kita,” sabi niya kay Frank. “Pipi ka ba?”“Umayos ka, Kat!” Lumabas ng kusina si Nash sa sandaling iyon at tinitigan siya nang masama. “Ayos lang—natural lang na magtatanong siya dahil may biglang lumitaw na estranghero sa bahay niya.” Bahagyang ngumiti si Frank. “Hello. Ako si Frank Lawrence.”“Sige…” Humikab si Kat Yego, tinignan si Nash nang walang pakialam at malamig na nagsabi, “Sa totoo lang, wala akong pake kung saan mo man nahahanap ang lahat ng tangang to…”“Ayusin mo ang pananalita mo, bata!” Sigaw ni Nash habang nakatitig nang masama sa kanya. “Siya si Me. Lawrence. Isa siyang mahalagang panauhin ng mga Turnbull!”“Kung ganun, anong ginagawa niya rito sa halip na manatili siya sa mga Turnbull?” Suminghal si Kat sa pagkamuhi. “Sige, wag mo lang akong idamay sa kalokohan mo. Kailangan ko ng pera ngayon—lalabas ako kasama ng mga kaibigan ko mamaya.”“Ngayon
Sabi ng kapitbahay, “Nagtatrabaho ang anak ko sa karaoke bar, alam mo ba yun? Tumawag siya, sabi niya may nakaaway si Kat doon! Magmadali ka na!”Nangiwi si Nash—wala talagang kapayapaan sa anak niyang ito. Nang nagsimula siyang tumakbo palabas, lumingon siya pabalik at humingi ng tawad kay Frank. “Pasensya na, Mr. Lawrence! Iwan muna kita rito—kailangan kong tignan ang anak ko agad-agad.”Gayunpaman, nilapag ni Frank ang tinidor at kutsilyo niya at pinunasan niya ang bibig niya. “Sasama ako sa'yo.”Hindi niya gustong wala siyang gagawin lalo na't tumutuloy siya sa bahay ni Nash at tiyak na tutulong siya sa anomang paraang kaya niya. “Pero…” Mukhang nahiya si Nash dahil hindi makatwirang tutulungan siya ng panauhin ng mga Turnbull. “Wag kang mag-alala—hindi ako gagawa ng mas malaking gulo.” Tumawa si Frank nang makita ang pagdadalawang-isip niya. “Mas magandang may kasama ka.”“Wag ka nang magpaligoy-ligoy pa, Nash! Dalian mo!” pilit ng kapitbahay sa sandaling iyon. “Sige.”
“N-Nagsisinungaling ka!” Nagtapang na magsalita ang isang babaeng may maikling buhok na nagngangalang Mandy. “Hinipuan mo si Kat! Kaya ka niya sinampal!”Tinitigan nang masama ni Cid ang babae at sobra itong natakot na magsalita muli. “Hinawakan ko lang ang mukha niya. Kasalanan ko bang tumanggi siyang respetuhin ako?!”Pinilit ni Nash na ngumiti nang sinabi niyang, “Isa lang itong hindi pagkakaunawaan, at hindi natin kailangang palalain ang sitwasyon. Bakit di tayo umatras?”“Umatras?” Tumawa si Cid sa matinding pagkamuhi at tumalon para sampalin si Nash sa mukha. “Sino ka ba sa tingin mo?! Sinong nagbigay sa'yo ng karapatang sabihan ako kung anong gagawin ko?!”Napaatras si Nash at muntik nang tumumba sa sampal. “Ang kapal ng mukha mo!” Nagwala si Kat, dumampot ng isang bote ng beer at handang atakihin si Cid. Ngunit pinigilan siya ni Nash. “Babae ka, Kat! Wag mong gawin yan!”“Ano, gusto mo ng away?! Sige, hampasin mo ko!” Ngumisi si Cid. “Wala sa inyo ang makakaalis sa lu
Nang natauhan siya, nanlaki ang mga mata ni Cid at sumigaw siya, “Papatayin kita!”“Tigil!”Bago magwala si Cid sa galit, isang grupo ng mga lalaking estudyante ang may dala ng mga bakal na baseball bat. Nasa anim na talampakan ang taas ng lider at mayroon siyang maskuladong katawan. Nang may isang dosena sa mga kaibigan niyang pumasok sa kwarto, talagang nakakatakot siya. “Oh, ligtas na tayo! Nandito na si Soren!”Mukhang natuwa ang mga babae kabilang na si Kat na makita ang lider, puno ng papuri ang mga mata nila nang parang nakatingin sila sa kanilang tagapagligtas. Lalo na't kilala si Soren sa school. Mayaman ang pamilya niya at siya ang gwapong baseball team captain ng school. Nakatingin ang mga mata niya kay Kat sa sandaling dumating siya at mukhang nag-alala siya para sa kanya. “Ayos ka lang ba?”“Ayos lang ako.” Tumango si Kat. Kumislap ang mga mata niya sa tuwa nang lumitaw talaga siya. Sa tabi niya, para bang maiiyak na si Mandy. “Salamat at umabot kayo, Soren
Sa kabila ng pagkamuhi niya kay Nash, kahit papaano ay nagpakita si Soren ng respeto para sa tatay ni Kat.“Salamat.” Nakahinga nang maluwag si Nash at yumuko kay Soren.Pagkatapos ay lumingon si Soren kay Cid at sumigaw, “Ano pang tinatayo-tayo mo diyan? Layas! Wag ka nang magpapakita sa'kin, naiintindihan mo?!”Nagngitngit ang ngipin ni Cid at suminghal. “Sige, maghintay ka lang! Wag kang tatakbo ngayon!”Nang nagpaika-ika siya paalis kasama ng mga lasing na kaibigan niya, nagmadali si Mandy sa tabi ni Soren. “Talaga bang patatakasin mo sila nang basta-basta? Paano kung magtawag sila ng mas maraming tao?”“Wag kang mag-alala—hindi na sila babalik.” Ngumisi si Soren. “Hindi niyo siguro alam, pero kay Mr. Darman ang lugar na'to. Kapag bumalik ang mga hayop na yun at gumawa ng gulo, malalagot lang sila.”“Mr. Darman? Ang lider ng Sunblazers?”Nanlumo ang mukha ng lahat sa piraso ng impormasyong iyon—maliban kay Frank. Ang Sunblazers ay isang grupo na namuno sa South Morhen, at
Anong punto ng kagwapuhan sa harap ng panganib? May magpapalampas ba sa buhay ng isang tao dahil lang gwapo siya? Baka nga sila pa ang maunang tumakbo pag nagkaroon ng problema. Hindi maaasahan ang mga ganung lalaki. Mapangutyang tinapik ni Soren si Frank sa balikat. “Pare, magpakalalaki ka at aminin mong wala kang tapang para pigilan ang away, o masasaktan ka. At tumatawa ka kanina, di ba? Hindi ba dapat nagpapasalamat ka at magsasalita ka pagkatapos kitang iligtas?”Ngumiti lang si Frank at umiling—mas mababa sa kanya ang mga batang ito at mapapahiya lang siya kung papatulan niya si Soren. Mabilis na namagitan si Nash. “Ayos lang yun! Nakalimutan na namin ang buong bagay na'to. Umalis na tayo.”Pagkatapos, lumingon siya kay Kat at nagdagdag, “Sinabi ko sa'yong wag lang lalabas nang ganitong oras. Napakadelikado ng mga ganitong lugar. Halika na, aalis na tayo.”Nang inabot niya ang kamay niya, pinalo ni Kat ang kamay niya at galit na sumigaw, “Wag mo kong hawakan! Umalis ka k
Talagang nakakatuwa si Nash, hindi siya nanlaban pagkatapos siyang pagalitan ng sarili niyang anak.Kahit na nakangiti si Soren, nagwala ang inis niya para kay Kat. “Sige. Umaasa ako sa'yo.” Pinilit ni Nash na ngumiti at tumango kay Frank. “Sila yun! Palibutan niyo ang mga batang yun ngayon din!” May biglang sumigaw mula sa hallway nang paalis na sila. Nagbalik si Cid nang may higit sa tatlompung lalaking nakasunod sa kanila sa loob. Talagang nakakatakot silang tignan habang sumugod sila hawak ang mga machete nila. Bumagsak ang ekspresyon ng mga estudyante at nilamon sila ng pagkataranta—hindi sila mananalo sa mga kampong ito!“Sandali!” Kahit na ganun, lumapit pa rin si Soren. “Binabalaan kita—lungga ito ni Mr. Darman, at kaibigan siya ng tatay ko. Saktan mo kami, at mamamatay ka!”“Puta, pinagbabantaan mo ba ako?” Sinampal ni Cid si Soren sa mukha. “Ano naman ngayon?! Kapatid niya ko, alam mo ba yun?!”Nanahimik ang kwarto sa sandaling iyon, lahat sila maliban kay Frank a
“Oh, nagkakamali ka.” Umiling si Frank at ngumiti. “Nandito lang ako para manood. Hindi ko nga kilala ang mga batang to.”Namuhi ang mga estudyante sa komento niya—isa talagang duwag si Frank kagaya ng inisip nila. Lumingon rin si Cid kay Frank ngunit di niya siya pinansin dahil hindi niya siya hinamon. Wala siyang oras na iligpit ang isang usyusero lang—umaasa pa nga siyang may magkakalat ng balita tungkol sa nakakatakot na gawain niya. Lumingon si Cid pabalik kay Soren, hinablot siya sa buhok, at binuhat siya nang nakangiti. “Pinagbabantaan mo kong babaliin mo raw ang binti ko kanina, tama? Dali, hahayaan kitang gawin yun.”Nag-itsa ang isa sa mga tao ni Cid ng bakal na pamalo sa tabi ni Soren sa sandaling iyon. “Oh, nagkamali lang ako…” Mapagpaumanhing ngumiti si Soren, na hindi nagtangkang magsalita tungkol sa sama ng loob niya. “Masyado lang akong ignorante para makilala ka… Bakit di mo ko hayaang magsagawa ng handaan para sa'yo bilang paghingi ng tawad?”“Tigilan mo ko