Natural na hindi mahalaga kung gaano kahigpit ang pagkakatali ng Lane family bodyguards kay Frank—nasa kanya kung gusto niyang pakawalan ang sarili niya, at nakisakay siya para iligtas si Roth sa galit ni Gus. “Hahaha!!!” Mas lalong nabawasan ang pag-iingat ni Willy ngayong nakatali si Frank, bumaba siya ng basahan at mayabang na tinuro si Frank. “Kumusta, gago ka?! Hindi ka na gaanong mayabang ngayon, ano?! Sige, magbibilang ako ng lima… Haha…”Ginaya niya si Frank, at nagtaas pa ng limang mga daliri para asarin siya. Gayunpaman, nanatiling hindi naapektuhan si Frank. “Gusto mong malaman kung paano namatay si Hubert Sorano? Sasabihin ko sa'yo ngayon din,” tahimik niyang sabi, sabay humakbang papunta kay Willy at tinitigan siya sa mata habang suminghal siya, “Pinatay ko siya. Mashado siyang mayabang… kagaya ng inaasta mo ngayon mismo.”Hindi natinag ang mga Sorano sa banga niya, pero hindi ganun ang masasabi kay Fleur. “Walanghiya ka!” tili niya, handa niyang pagalitan si Fra
Gayunpaman, nanatiling walang pakialam si Fleur kahit na nagmakaawa si Gina. Hindi siya nagpakita ng intensyong magkompromiso. Maging si Helen ay natakot. “Frank, mayroon bang hindi pagkakaunawaan rito…?”Naniniwala siyang hindi kayang lumaban ni Frank sa maraming martial elites nang sabay-sabay. Totoo iyon lalo na kay Gus, ang lalaking nakatayo sa taas nila na halata sa itsura niyang hindi siya isang talunan. Ito na ba talaga ang katapusan nila? Hindi napigilan ni Helen na pagsisihan ang mga ginawa niya sa sandaling iyon—kung alam niya lang sana ang lugar niya at tinanggihan niya ang nominasyon ni Gavin sa kanya bilang susunod na head ng Lane family.Malinaw na hindi ito gustong makitang mangyari ni Fleur at nagpunta siya rito para patayin siya. Gayunpaman, habang naligaw ang isipan niya ay bumulong si Frank sa tabi ng tainga niya. “Wag kang mag-alala. Walang mananakit sa'yo bastat nasa paligid ako.”“Oo,” sumagot si Helen na dahan-dahang kumalma nang napuno siya ng hin
"Mark?"“Lolo?”Nabigla ang Southstream Lanes sa malakas na sigaw na nagmula sa taas. Natulala si Fleur kagaya ng iba, pagkatapos ay sumigaw, “Manahimik ka, gurang! Ginagawa ko to para iligtas ang buhay mo!”“Hindi niyo ko mapapatahimik!” Patuloy na sigaw ni Mark mula sa taas. “Mas gugustuhin ko pang mamatay ngayon kaysa mabuhay sa kalungkutan! Hinihintay ko kung may kahit sino sa inyong maglalakas ng loob laban sa mga sigang to… pero tumakas sina Clark at Gable sa sandaling narinig nilang nandito ang mga Sorano! Tanging sina Gavin at Helen ang lumaban sa kanila! Kaya iaanunsyo ko to ngayon din: sina Gavin at Helen na lang ang magiging kandidato para sa susunod na head ng Lane family—Oof!”Biglang umangil si Mark nang matatapos na siya nang para bang sinaktan siya. “Sir!” Gulat na sigaw ni Helen. Humakbang paharap si Frank at tinignan nang malamig si Willy sa sandaling iyon. “Ako ang sugurin mo kung may problema ka. Mas maraming nasasabi tungkol sa'yo ang pang-aapi sa isang m
“Gayunpaman, pinatay mo si Zam Sorano, ang head steward ng Sorano family, at punong-puno sila ng galit sa'yo. Kung kaya't nakapako na ang tadhana mo.”Huminto si Frank sa mga salita ni Gus. “Zam Sorano? Yung matandang pumasok sa bahay ni Noel York sa gabing iyon kasama ni Willy?”Tumayo si Gus nang magkasalikop ang mga kamay sa likuran niya nang tumango siya. “Tama ka.”“Hindi, nagkakamali kayo.” Umiling si Frank. “Aaminin kong pinatay ko si Hubert Sorano dahil hindi siya nakinig sa mga banta ko at ininsulto ako. Pero di ko pinatay si Zam Sorano.”"Hmm…?"Mukhang nagdalawang-isip si Gus at tumaas ang isang kilay niya. “Anak lang naman sa labas si Hubert. Kung siya lang ang pinatay mo, wala akong dahilan para mangialam…”Nakikita niyang mataas ang ranggo ni Frank at wala siyang dahilan para magsinungaling sa ilalim ng sitwasyong ito. “Manahimik ka, Frank Lawrence!” Kaagad na sigaw ni Willy sa takot na baka lumabas ang katotohanan. “Gaano ka ba kababaw para isiping maloloko mo si
Binuhos ni Gus ang lahat mula sa pinakaunang atake niya, at sinalo ni Frank ang mga suntok niya nang hindi natitinag. Ang laban nila ay lampas sa nauunawaan ng pangkaraniwang tao—ang bawat isang atake nila ay kasing bilis ng anino at kasing lakas ng pangil ng isang viper… At nagpalitan sila ng tatlompung atake sa loob ng ilang sandali lang!“Ano?!” Sa kabilang banda, naiwang nakatulala si Willy sa gulat nang napatunayang magkapantay sina Frank at Gus, nakaramdam pa nga siya ng masamang kutob. Pagkatapos ng limampung atake, tumalon si Gus palayo mula kay Frank, pinakalma sandali ang paghinga niya, at tinitigan nang maigi ang lalaki. “Nagulat ako…” Tumango siya. “Hindi ka Ascendant rank, pero napakalakas mo na. Nakikita ko nang kung gusto mong patayin ang mentor ko, hindi ka gagamit ng pailalim na paraan kagaya ng pagsaksak sa leeg niya gamit ng patalim.”Huminto si Gus, pagkatapos ay lumingon kay Willy at malamig na nagsabing, “May kailangan kang ipaliwanag, Willy Sorano.”“A
Tumango si Frank habang lumingon si Gus sa kanya nang may matalim na titig. “Syempre—tiyak na tatanggapin ko ang alok mo.”Pagkatapos, lumingon siya kay Willy at nagsabing, “Pasensya na sa nangyari noon, Mr. Sorano.”Gayunpaman, walang bakas ng sinseridad sa paghingi ng tawad ni Frank. Ang totoo, para itong isang insulto. Dumilim ang mukha ni Willy, pero natakot siyang magwala. Sa halip, nagbanggit na lang siya ng pangalan. “Makakarating to sa tatay ko, Gus Zeller!” “Sige.” Tumango lang si Gus. “Pero makakapaghintay yan pagkatapos mabunyag ang pumatay sa mentor ko.”Nanigas si Willy sa mga salita ni Gus, pero suminghal siya nang tumalikod siya at naglakad papalayo. “Mr. Lawrence.” Sumaludo si Gus kay Frank, na malaki ang pagkakaiba sa naiinis na reaksyon ni Willy. Habang sinabihan ni Gus ang mga tao ng Sorano na umalis kasama niya, nabigla pa rin si Helen sa mabilis na pagbabago ng ugali ni Gus at ng mga Sorano.“Anong nangyayari, Frank?” tanong niya—talaga bang umatras s
Nagpatuloy si Mark, “Si Helen man ang nagdala nito sa’tin, siya lang ang hindi natakot sa mga Sorano at nanlaban. Siya ang testamento ng dignidad ng pamilya natin, at kailangan natin ng leader na kagaya niya.”Kaagad na nataranta si Fleur sa mga salita ni Mark—mawawalan siya ng lugar kung talagang pinili si Helen na maging susunod na head ng Lane family!“Tumatanda ka na, tanda!” putol niya sa sandaling iyon. “Kung alam mong siya ang nagsanhi nito, dapat maiintindihan mo na hindi sana kayo nabugbog ni Luna. Kasalanan niya tong lahat!”“Tama siya!” nataranta rin si Luna. “Kailangan mong pag-isipan ito nang maigi, Lolo!”“Manahimik ka!” Sumigaw si Mark at naghintay hanggang sa manahimik ang lahat. “Naiintindihan kong hindi kayo natutuwa, at wala akong intensyong sirain ang dating patakaran,” sabi niya, sabay tumingin sa kanilang lahat habang nagpasya siyang magkompromiso. “Pero mas gusto ko pa rin ang ugali ni Helen, kaya paano kung ganito? Tuloy pa rin ang kondisyon kay Helen noon
Pagkatapos marinig ang tungkol sa incubation technique ng Hundred Bane Sect, nagkaroon ng matapang na ideya si Frank na bisitahin ang sect. Gamit ng technique na ito, hindi na niya kailangang gumastos ng napakaraming pera at iba pang kagamitan sa paghahanap ng iba pang natural wonders. Gayunpaman, may iba rin siyang inaalala, lalo na si Vicky. Nang lumipas ang isang linggo at inihahanda na ang farm resort para magbukas, nakaramdam si Frank ng masamang kutob. Simula noon ay hindi nakausap si Vicky, hindi niya pinapansin ang lahat ng tawag at mensahe niya. Habang nag-iisip siya kung dapat ba siyang bumiyahe papuntang Morhen, isang itim na sedan ang huminto sa labas ng mansyon. Bumaba mula rito si Frida Blue, na medyo matagal na niyang hindi nakikita. Siya na ngayon ang personal na bodyguard ni Vicky pagkatapos siyang iligtas ni Vicky noon, habang nanatili si Yara Quill sa Riverton dahil hindi siya pwedeng pumunta sa Morhen kasama ni Vicky. Natural na medyo dismayado si Fr
Hindi alam ni Zorn kung paanong nagawa ni Frank na iwasan ang obserbasyon niya kanina, ngayon kit nakahinga pa rin siya nang maluwag pagkatapos maramdaman ang tunay na hangganan ng lakas ni Frank. Kahit na malakas ang isang tunay na Birthright rank, wala pa ring laban si Frank sa kanya!“Mamatay ka na!!!” Sigaw ni Zorn habang binuhos niya ang lahat ng lakas niya sa pinakamalakas na atake niya at ayaw niya ng karagdagang problema. Nakasalalay dito kung mapapatay niya si Frank. Natural na ginagawa niya lang ito dahil nakita niyang mamamatay talaga si Frank para ipagtanggol si Gene. Kapag nagpasya si Frank na umiwas, tatama naman kay Gene ang atake ni Zorn at tiyak na mamamatay siya. Dahil dito, kung gustong mabuhay ni Frank si Gene, kailangan niyang saluhin ang atake niya!Lumabas ang itim at puting pure vigor mula sa palad ni Zorn, naghalo sa isang kulay abo na gumawa ng bagyo. Yumanig ang buong building—ganito ang pinakamalakas na atake ng isang Ascendant rank. "Hmph…"
Kalmadong binasa ni Gene ang sitwasyon. Dahil bata pa si Frank at magaling sa panggagamot, tiyak na wala siyang oras para magsanay ng martial arts nang maigi. Baka nga ang pagsalag niya sa atake ni Zorn kanina ay umubos sa lakas niya—kapag nagtagal siya rito, magiging masaklap ang kamatayan niya kagaya ng nangyari sa mga martial artist na dinala ni Gene. At dahil iniligtas na ni Frank ang buhay niya, ayaw makita ni Gene na ibuwis ni Frank ang buhay niya nang ganito. Dahil dito, sabi niya, “Mr. Lawrence, sa pagitan naming dalawa ito ni Mr. Lawrence. Wag kang mangialam—umalis ka na habang pwede pa.”“Hehe…” Tumawa si Frank sa halip na umalis, na lumingon pa nga kay Gene para magtanong, “Sigurado ka bang di ako mananalo, Mr. Pearce?”“Oh…” Napatunganga si Gene sa tanong niya. Hindi niya masasabing naniniwala siya kay Frank dahil ayaw niyang ibuwis ni Frank ang buhay niya. At pagkatapos mag-isip nang matagal, umiling si Gene sa pagsuko. “Mr. Lawrence, magkaibigan kami ni Zorn
Sumama ang ekspresyon ni Zorn nang nakita niyang kayang harapin ni Gene ang kamatayan nang ganito kakalmado, trinato niya pa si Zorn na parang susunod siya sa lahat ng sinasabi niya. Pakiramdam niya ay parang siya ang natalo kasi pinatay niya si Gene nang ganyan!At nang nakita ang kaseryosohan sa mga mata ni Gene, nagdalawang-isip siya. “Ah, naaalala ko kung paano ka nangakong susundan mo ko habangbuhay isang dekada ang nakaraan…” Biglang bumuntong-hininga si Gene nang inalala niya ito, nakangiti pa siya na parang binisita niya ang alaala ng sandaling iyon. “Matalik tayong magkaibigan simula noong mga bata pa tayo, at kahit na naghiwalay tayo sandali, lumapit ka sa'kin sa depression… may humahabol sa'yo. Kahit na ganun, pinagkatiwalaan kita nang walang kapalit. “Sa sobrang tapat ng mga salitang sinabi mo noon ay nakatatak ito sa alaala ko… Naaalala ko pa ito hanggang ngayon. Ikaw ang nag-iisang kaibigang pinagkatiwalaan ko sa buhay ko, tapos—”Habang mapait na tumatawa, pagt
“Ano?!”Hindi nakakibo kaagad ang martial artist na pinakamalapit kay Zorn at tumama ang kamao ni Zorn sa kanya. Sumabog ang ulo niya nang parang pakwan sa sandaling iyon, at nag-iwan ng kadiring pulang eksena. “Ano?! Ascendant rank siya?!”Kaagad na naramdaman ng ibang martial artist sa paligid ni Zorn na may mali. Lalo na't ang mga Ascendant rank ay mas malakas kaysa sa Birthright rank, kasama ng napakakapal na pure vigor nila na malaya nilang ginagamit. Natural na mayroong mga halimaw na kagaya ni Frank na hindi saklaw ng patakarang ito—nasa Birthright rank lang siya, pero karamihan ng mga nasa Ascendant rank ay mahihirapan sa kanya. Tanging mga nasa peak Ascendant rank ang kayang pumilit kay Frank na gamitin ang mga alas niya, at dahil iyon sa paghina niya tatlong taon ang nakaraan. Salamat sa pagdating niya sa Birthright rank nang dalawang beses, mas dumami at mas makapal ang pure vigor ni Frank, na walang binatbat sa mga nasa Ascendant rank. At ngayon, nakatago mism
Nang hindi nakakagulat, umiling si Gene sa pagkamuhi. “Oo,” kalmado niyang sabi. “Nobya ko siya, pero mabangis din siya… Nilason niya ako at nanood habang unti-unti akong nanghina hanggang sa araw na butasin ng mga insekto ang tiyan ko? Napakasama niya!”“Ako…”Sinubukang makipagtalo ni Zorn, ngunit wala siyang nasabi. Tahimik siyang yumuko, ngunit hindi nagtagal ay tumingala ulit siya nang determinado. “Ako ang nagplano ng lahat ng ito. Ako ang may kasalanan—ngayon, pakawalan mo si Rory. Pwede mong gawin ang kahit na ano sa'kin basta't pakawalan mo siya.”“Huli na ang lahat,” mahinang sabi ni Gene. “Kagaya ng sabi ko, tapos ko na siyang iligpit.”“Ano… Seryoso ka?!” Napanganga si Zorn at naglaho ang pag-asa sa mga mata niya. Pagkatapos, nagsimula siyang tumawa nang nahihibang at palakas ito nang palakas hanggang sa nakakabingi na ito. “Napakalamig mo talaga, Gene!” sigaw niya. “Hindi ako ang malamig dito. Kayo yun no Rory yun.” Nanatiling walang pakialam si Gene nang sum
Kahit na nagdala si Gene ng maraming martial artists, hindi sila magiging sapat kapag naipit si Zorn—baka baliktarin niya ang sitwasyon at ubusin sila. Kung kaya't nagpasya si Frank na magpaiwan nang mag-isa. Hindi niya hahayaang mapatay si Gene, kundi magiging imposible nang makuha ang mga loteng iyon. Nang isinantabi niya ang document folder niya, tahimik siyang pumuslit sa hallway. Ang hindi nakakagulat, nakita niya sina Zorn at Gene na nakatayo sa labas ng opisina. Malinaw na naramdaman ni Zorn ang poot laban sa kanya, ngunit nagtanong siya, “Mr. Pearce, sinabihan mo kong tignan ang mga numero ng Drenam Limited, di ba? Bakit ka nagpunta rito mismo at nagdala ng napakaraming tao?”Sa kabilang banda, maayos na sinanay ang mga tao ni Gene. Bago pa napansin ni Zorn, nakakilos na silang lahat para harangan ang lahat ng daan palabas. “Heh… Ngayong umabot na sa ganito ang lahat, magiging tapat na lang ako sa'yo, Zorn.”Nakangiti si Gene habang tinulungan siyang maglakad n
Dahil nasa Birthright rank si Zorn, natural na kailangang mag-ingat ni Gene at magtipon ng sapat na tao para tapusin siya. Sa maikling salita, bumangga si Frank sa isang pader. Masyadong maaga siyang dumating sa Drenam Limited bago pa natapos ni Gene si Zorn, kung kaya't nagkamali ng pagkakaintindi si Zorn at naisip niyang pumunta si Frank para manloko. “Siya si Gene Pearce,” sabi niya habang nakaturo sa sakiting lalaking kailangan ng tulong para makalakad.”“Siya yun? Mukha siyang… sakitin,” bulong ni Helen, kahit na nakikita ng kahit na sino na hindi malusog si Gene. “Oo. May ilang malapit na tao sa kanyang nanglason sa kanya gamit ng isang insekto. Ginamot ko siya kahapon, kaya pumayag siyang ipasa ang land deeds na yun sa'kin.”Nabigla si Helen. “Sinasabi mo bang hindi tumupad si Gene sa pangako niya?”“Hindi sa ganun—masyadong maaga ang dating natin, bago pa niya naayos ang personal na problema niya,” sagot ni Frank habang pinanood ang higit isang dosenang lalaking puma
“Maging pabigat sa inyo nang tatlong taon?”Natawa si Frank sa ideyang iyon, ngunit hindi siya nagsayang ng oras para makipagtalo kay Cindy. Sa halip, lumingon siya kay Helen nang may seryosong ekspresyon. Gusto niyang alamin ang opinyon niya. Tahimik sandali si Helen, ngunit hindi nagtagal ay mahina siyang nagsabi, “Hindi ko alam kung anong nangyari sa'yo at inisip mo yan, Frank… Pero sasabihin ko sa'yo nang walang pagdududa na huwag ka nang mag-iisip nang ganyan kahit kailan! Hindi kita iiwan, at walang makakapigil sa'kin!”Pagkatapos, inalis niya ang kamay ni Cindy at malamig na sumigaw, “Inuutusan kita, Cindy. Bumalik ka sa Riverton at sabihin mo kay mama na wag siyang mag-alala sa'kin. At ikaw naman, alam kong galit kang hiniwalayan ka ng nobyo mo, pero wala sa'min ni Frank ang pwede kong pagbuntunan ng galit mo, at hindi kailangan ng Lanecorp ng basurang kagaya mo na walang alam kundi magmayabang na akala mo kung sinong magaling.”“Ano?!” Napaatras si Cindy sa gulat. “Anon
“M-Maghintay ka lang!” Sigaw nina Bob at Rob, ngunit mabilis silang tumayo para tumakas sa opisina. Sa kabilang banda, kinilabutan si Zorn nang sinalag ni Frank ang atake niya. “Martial artist din siya?” bulong niya sa sarili niya. “Bakit di ko naramdaman ang vigor niya?”Higit pa roon, nakikita niyang sanay si Frank sa pakikipaglaban nang pinatumba niya sina Rob at Bob nang napakabilis. Kumbinsido siya kaninang simpleng tao lang si Frank, ngunit naramdaman na niya ngayon ang walang hugis na bigat na nakabalot kay Frank. Nag-ingat si Zorn sa bigat na ito at bigla siyang hindi nakasiguro kung kaya niyang talunin si Frank. Sa lakas niya sa kabila ng kabataan niya, talagang napaisip si Zorn kung saan siya nanggaling. Habang naningkit ang mga mata, umatras si Zorn at nagtanong, “Pwede ko bang matanong kung saang clan o sect ka nanggaling?”Gayunpaman, umiling si Frank at mahinang nagsabi, “Pangkaraniwang tao lang ako. Ano? Magpapatuloy ba tayo? Hindi ako magpipigil kung oo, at