Pow!"Argh!"Sumigaw si Deedum habang nabasag ang mga buto niya at lumaylay ang mga braso niya sa gilid niya. “Ngayon, umalis na kayo!” sigaw ni Mona. Nang umatras siya nang ilang hakbang habang gulat na nakatingin ang ibang babae, tumalon siya paharap, sinipa ang baba ni Deedum, at pinalipad din siya palayo. Humiyaw sa sakit si Deedum habang sumama siya kay Deedle at bumagsak nang malakas sa lapag sa labas. Hindi alam ang kinahantungan niya. "Huh…" Hindi kagaya ni Winter na nakita nang lumaban si Mona noon, parehong natulala sina Noel at Carol, at biglang nag-iba ang tingin nila kay Mona. -Nagmaneho sina Frank at ang iba pa nang higit isang oras para sa wakas ay makarating sa Laneville sa Southstream. Bago pa siya nakapasok, nakita niya ang mga pamilyar na lalaking nakaputi—ang bodyguard ng mga Sorano. At sa hindi ikinagulat ng lahat, mayabang na nakaupo si Willy Sorano, na tumakas mula sa mansyon ni Noel kagabi, sa drawing room ng Laneville. Wala roon si Gavin L
Natural na hindi mahalaga kung gaano kahigpit ang pagkakatali ng Lane family bodyguards kay Frank—nasa kanya kung gusto niyang pakawalan ang sarili niya, at nakisakay siya para iligtas si Roth sa galit ni Gus. “Hahaha!!!” Mas lalong nabawasan ang pag-iingat ni Willy ngayong nakatali si Frank, bumaba siya ng basahan at mayabang na tinuro si Frank. “Kumusta, gago ka?! Hindi ka na gaanong mayabang ngayon, ano?! Sige, magbibilang ako ng lima… Haha…”Ginaya niya si Frank, at nagtaas pa ng limang mga daliri para asarin siya. Gayunpaman, nanatiling hindi naapektuhan si Frank. “Gusto mong malaman kung paano namatay si Hubert Sorano? Sasabihin ko sa'yo ngayon din,” tahimik niyang sabi, sabay humakbang papunta kay Willy at tinitigan siya sa mata habang suminghal siya, “Pinatay ko siya. Mashado siyang mayabang… kagaya ng inaasta mo ngayon mismo.”Hindi natinag ang mga Sorano sa banga niya, pero hindi ganun ang masasabi kay Fleur. “Walanghiya ka!” tili niya, handa niyang pagalitan si Fra
Gayunpaman, nanatiling walang pakialam si Fleur kahit na nagmakaawa si Gina. Hindi siya nagpakita ng intensyong magkompromiso. Maging si Helen ay natakot. “Frank, mayroon bang hindi pagkakaunawaan rito…?”Naniniwala siyang hindi kayang lumaban ni Frank sa maraming martial elites nang sabay-sabay. Totoo iyon lalo na kay Gus, ang lalaking nakatayo sa taas nila na halata sa itsura niyang hindi siya isang talunan. Ito na ba talaga ang katapusan nila? Hindi napigilan ni Helen na pagsisihan ang mga ginawa niya sa sandaling iyon—kung alam niya lang sana ang lugar niya at tinanggihan niya ang nominasyon ni Gavin sa kanya bilang susunod na head ng Lane family.Malinaw na hindi ito gustong makitang mangyari ni Fleur at nagpunta siya rito para patayin siya. Gayunpaman, habang naligaw ang isipan niya ay bumulong si Frank sa tabi ng tainga niya. “Wag kang mag-alala. Walang mananakit sa'yo bastat nasa paligid ako.”“Oo,” sumagot si Helen na dahan-dahang kumalma nang napuno siya ng hin
"Mark?"“Lolo?”Nabigla ang Southstream Lanes sa malakas na sigaw na nagmula sa taas. Natulala si Fleur kagaya ng iba, pagkatapos ay sumigaw, “Manahimik ka, gurang! Ginagawa ko to para iligtas ang buhay mo!”“Hindi niyo ko mapapatahimik!” Patuloy na sigaw ni Mark mula sa taas. “Mas gugustuhin ko pang mamatay ngayon kaysa mabuhay sa kalungkutan! Hinihintay ko kung may kahit sino sa inyong maglalakas ng loob laban sa mga sigang to… pero tumakas sina Clark at Gable sa sandaling narinig nilang nandito ang mga Sorano! Tanging sina Gavin at Helen ang lumaban sa kanila! Kaya iaanunsyo ko to ngayon din: sina Gavin at Helen na lang ang magiging kandidato para sa susunod na head ng Lane family—Oof!”Biglang umangil si Mark nang matatapos na siya nang para bang sinaktan siya. “Sir!” Gulat na sigaw ni Helen. Humakbang paharap si Frank at tinignan nang malamig si Willy sa sandaling iyon. “Ako ang sugurin mo kung may problema ka. Mas maraming nasasabi tungkol sa'yo ang pang-aapi sa isang m
“Gayunpaman, pinatay mo si Zam Sorano, ang head steward ng Sorano family, at punong-puno sila ng galit sa'yo. Kung kaya't nakapako na ang tadhana mo.”Huminto si Frank sa mga salita ni Gus. “Zam Sorano? Yung matandang pumasok sa bahay ni Noel York sa gabing iyon kasama ni Willy?”Tumayo si Gus nang magkasalikop ang mga kamay sa likuran niya nang tumango siya. “Tama ka.”“Hindi, nagkakamali kayo.” Umiling si Frank. “Aaminin kong pinatay ko si Hubert Sorano dahil hindi siya nakinig sa mga banta ko at ininsulto ako. Pero di ko pinatay si Zam Sorano.”"Hmm…?"Mukhang nagdalawang-isip si Gus at tumaas ang isang kilay niya. “Anak lang naman sa labas si Hubert. Kung siya lang ang pinatay mo, wala akong dahilan para mangialam…”Nakikita niyang mataas ang ranggo ni Frank at wala siyang dahilan para magsinungaling sa ilalim ng sitwasyong ito. “Manahimik ka, Frank Lawrence!” Kaagad na sigaw ni Willy sa takot na baka lumabas ang katotohanan. “Gaano ka ba kababaw para isiping maloloko mo si
Binuhos ni Gus ang lahat mula sa pinakaunang atake niya, at sinalo ni Frank ang mga suntok niya nang hindi natitinag. Ang laban nila ay lampas sa nauunawaan ng pangkaraniwang tao—ang bawat isang atake nila ay kasing bilis ng anino at kasing lakas ng pangil ng isang viper… At nagpalitan sila ng tatlompung atake sa loob ng ilang sandali lang!“Ano?!” Sa kabilang banda, naiwang nakatulala si Willy sa gulat nang napatunayang magkapantay sina Frank at Gus, nakaramdam pa nga siya ng masamang kutob. Pagkatapos ng limampung atake, tumalon si Gus palayo mula kay Frank, pinakalma sandali ang paghinga niya, at tinitigan nang maigi ang lalaki. “Nagulat ako…” Tumango siya. “Hindi ka Ascendant rank, pero napakalakas mo na. Nakikita ko nang kung gusto mong patayin ang mentor ko, hindi ka gagamit ng pailalim na paraan kagaya ng pagsaksak sa leeg niya gamit ng patalim.”Huminto si Gus, pagkatapos ay lumingon kay Willy at malamig na nagsabing, “May kailangan kang ipaliwanag, Willy Sorano.”“A
Tumango si Frank habang lumingon si Gus sa kanya nang may matalim na titig. “Syempre—tiyak na tatanggapin ko ang alok mo.”Pagkatapos, lumingon siya kay Willy at nagsabing, “Pasensya na sa nangyari noon, Mr. Sorano.”Gayunpaman, walang bakas ng sinseridad sa paghingi ng tawad ni Frank. Ang totoo, para itong isang insulto. Dumilim ang mukha ni Willy, pero natakot siyang magwala. Sa halip, nagbanggit na lang siya ng pangalan. “Makakarating to sa tatay ko, Gus Zeller!” “Sige.” Tumango lang si Gus. “Pero makakapaghintay yan pagkatapos mabunyag ang pumatay sa mentor ko.”Nanigas si Willy sa mga salita ni Gus, pero suminghal siya nang tumalikod siya at naglakad papalayo. “Mr. Lawrence.” Sumaludo si Gus kay Frank, na malaki ang pagkakaiba sa naiinis na reaksyon ni Willy. Habang sinabihan ni Gus ang mga tao ng Sorano na umalis kasama niya, nabigla pa rin si Helen sa mabilis na pagbabago ng ugali ni Gus at ng mga Sorano.“Anong nangyayari, Frank?” tanong niya—talaga bang umatras s
Nagpatuloy si Mark, “Si Helen man ang nagdala nito sa’tin, siya lang ang hindi natakot sa mga Sorano at nanlaban. Siya ang testamento ng dignidad ng pamilya natin, at kailangan natin ng leader na kagaya niya.”Kaagad na nataranta si Fleur sa mga salita ni Mark—mawawalan siya ng lugar kung talagang pinili si Helen na maging susunod na head ng Lane family!“Tumatanda ka na, tanda!” putol niya sa sandaling iyon. “Kung alam mong siya ang nagsanhi nito, dapat maiintindihan mo na hindi sana kayo nabugbog ni Luna. Kasalanan niya tong lahat!”“Tama siya!” nataranta rin si Luna. “Kailangan mong pag-isipan ito nang maigi, Lolo!”“Manahimik ka!” Sumigaw si Mark at naghintay hanggang sa manahimik ang lahat. “Naiintindihan kong hindi kayo natutuwa, at wala akong intensyong sirain ang dating patakaran,” sabi niya, sabay tumingin sa kanilang lahat habang nagpasya siyang magkompromiso. “Pero mas gusto ko pa rin ang ugali ni Helen, kaya paano kung ganito? Tuloy pa rin ang kondisyon kay Helen noon