Sumimangot si Helen. “Pasensya na. Hindi ako sanay na may kahati ako sa kama.”“Tut, tut… Napakainosente mo naman.” Ipinitik ni Vicky ang kanyang dila, ngunit di nagtagal ay mayroon siyang napagtanto. “Kung ganun, hindi mo nakasama si Frank sa kama habang kasal ka sa kanya? Ibig sabihin ba nun virgin pa siya? Well, kawalan mo ‘yun.”Agad na sumama ang loob ni Helen at nagsalita siya habang nagngingitngit ang kanyang mga ngipin, “Nagkakamali ka—may nangyari na sa’min.”Pagkatapos, kinuskos niya ang kanyang baba na para bang inaalala niya ang nangyari, at dinagdag pa niya na, “Magaling siya. Pwede mo siyang subukan kapag may oras ka.”Tinikom ni Vicky ang kanyang mga labi, lumamig sandali ang ekspresyon ng kanyang mukha bago siya tumawa. “Ayos lang ‘yun—walang problema sa pagkakaroon ng karanasan. Mas gusto ko yung mga hindi na virgin.”Gayunpaman, napansin ni Helen ang malamig na ekspresyon sa mukha ni Vicky at masaya siya na nalamangan niya siya. “Talaga? Kung ganun, sa’yo na siya
Muli siyang inirapan ni Frank. “Wala akong ginawa kay Helen.”Gayunpaman, dinuro siya ni Gina at sinigawan, “Binabalaan kita. Kakasuhan kita kapag may nangyaring masama sa kanya!”Nainis si Helen. “Tama na ‘yan, Mom. Hindi kami magkasama ni Frank sa iisang kwarto.”Marami sana siyang katanungan para kay Frank, ngunit mukhang kailangan na niyang umalis ngayong nandito na ang kanyang ina.“Nawalan ka ng malay sa kalasingan!” Walang tigil sa pagsigaw si Gina at hinila niya palayo si Helen. “Tara na. Pupunta tayo sa ospital—hindi natin alam kung anong ginawa niya sa’yo.”Hindi makapagsalita si Helen—hindi ba niya malalaman kung may ginawa sa kanya si Frank?Gayunpaman, noong lumabas sila sa hotel, sinabi ni Gina na, “Dapat tumigil ka na sa pakikipagkita kay Frank—hindi maganda kapag nakita ito ni Mr. Wesley.”“Ano ngayon kung makita niya kami ni Frank? Magkaibigan lang kami,” ang sagot ni Helen.Naniniwala siya na mapagkakatiwalaan niya si Frank. At kung totoo ang hinala ni Frank,
Nag-aalala si Susan na may nangyayari sa pagitan nila Frank at Vicky!Bilang direktang subordinate niya, sinabi na ni Cliff kay Susan ang lahat ng mga kakayahan ni Frank at talagang nagulat siya na may ganoong talent ang mukhang normal na bata."Kung ganoon, ano ang iyong inaalala?" Itinagilid ni Vicky ang kanyang ulo."Mukhang hindi ka nakikinig sa mga sinabi ko sayo." Napabuntong-hininga si Susan sa pagkabigo."Matanda na ako, Nay," dahan-dahang naging matalim ang tono ni Vicky noon. "Alam ko ang aking ginagawa."Tiyak na napansin ni Frank ang awkward vibes sa silid at maingat na sinabi, "Pupunta ako kung wala nang iba pa...""Hold it," malamig na sambit ni Susan."Yes, ma'am?" Tanong ni Frank, dahan-dahang lumingon sa kanya."Kailangan nating mag-usap," sabi ni Susan, ibinaba ang kanyang tasa ng kape.Siya ay gumagawa ng isang masusing pagsisiyasat kay Frank sa nakalipas na ilang araw pagkatapos ng lahat. Matapos mapagtanto na hindi siya ang mababang buhay na pinaniniwalaan
"Dapat akong humingi ng tawad sa’yo," mataimtim na sinabi ni Vicky kay Frank. "Sana hindi mo ito masamain. At anuman ang mangyari sa loob ng isang taon, ibibigay ko sa’yo ang lahat ng shares ko sa Riverton Pharma."Nataranta si Frank, bagaman napansin niya ang pagkalito at kawalan ng kakayahan sa mga mata ni Vicky."Mukhang hindi ka kumbinsido na malalampasan ko ang mga Lionheart," sabi niya.Napabuntong-hininga si Vicky, bakas sa kanyang mga tingin ang pag-aalala. "Hindi ka magtatagumpay kahit sa loob ng isang dekada, lalo pa sa isang taon. Mas nakakatakot sila kaysa sa inaakala mo."Ngumiti naman si Frank bilang katahimikan.Kung tutuusin, mas nakakatakot din siya kaysa sa inaakala niya.Bumangon siya, nagpaalam sa kanya at nagsimulang bumalik sa hotel, kahit na marahas siyang bumahing dalawang beses nang makalabas siya ng pintuan."Sino ba ang nanliligaw sa akin?" ungol niya.-Samantala, si Sean ay tahimik na nakahiga sa isang silid sa loob ng Riverton Hospital, ang kanyan
Nagulat si Sean.Napalunok siya, at agad niyang binati si Finn, "Mr. Chandler. Patawarin mo ako sa kawalan ko ng modo.""Pinadala kita dito dahil may mga simpleng tanong ako," sabi ni Finn, habang kinakalikot ang butterfly knife na hawak niya."Magtanong ka lang," agad na sagot ni Sean. "Ibibigay ko sayo lahat ng nalalaman ko.""Pinatay ni Frank Lawrence ang anak kong si Leo, kaya nandito ako para maghiganti," pantay na sabi ni Finn. "Sabihin mo sa akin ang lahat ng alam mo tungkol sa kanya—kung sino siya, kung saan siya tumutuloy. Lahat. Pero kapag nalaman kong nagsinungaling ka..."Biglang hinampas ni Finn ang palad niya sa mesa, nahati ito sa kalahati ng malakas na putok!Natigilan si Sean sa pagkabigla, ngunit nagdiriwang na siya sa loob dahil nagugulo siya kung paano niya papatayin si Frank.Tunay, palaging mayroong isang tao sa labas na may parehong plano sa isip!"Huwag kang mag-alala, Mr. Chandler—siguradong sasabihin ko sa iyo ang lahat ng nalalaman mo. Si Frank Lawren
Agad na nakiusap si Gina kay Sean, "Pakiusap, Mr. Wesley! Sabihin mo kay Mr. Chandler na wala kaming kinalaman sa pagkamatay ni Leo!""Oo! Hindi ba ikaw ang nagpapatay sa kanya?" Sumabat din si Peter. "At kilala mo ang mga tao mula sa opisina ng gobernador, hindi ba? Ano ang dapat ikatakot tungkol sa kanila?""Haha!" Tumawa ng malakas si Sean, hindi nag-abala na makipagsabayan sa mga pagpapakita noon. "Gaano ba kayo katanga?! Mga bobo! Kung may kapit lang ako sa opisina ng gobernador, pagmamay-ari ko na sana ang Riverton!"Natulala si Gina—lagi niyang iniisip na sapat ang impluwensya ni Sean para ma-neutralize si Leo. "Ano? Hindi ka tumawag sa opisina ng gobernador? Kung ganun, sino?""Anong malay ko?" Ngumuso si Sean.Nakakunot ang noo ni Helen. "Totoo ba ang Ichor Pills na binigay mo sa lolo ko?""Naku, vitamin pills lang 'yan," pang-iinis ni Sean. "Twenty bucks lang ang halaga nito, kaya nakakatuwa kung paano ito tinatrato ng iyong buong pamilya na parang kayamanan.""Pakiusa
Umalingawngaw sa opisina ang isang nakakapangilabot na sigaw.Pati si Gina ay napalingon, at hindi makatingin.Si Helen mismo ay umiiyak at humihingal, ang kanyang paningin ay puno ng mga luha habang ang kanyang ipinagmamalaking kagandahan ay wala na ngayon!"So? magsasalita ka ba?" Tanong ni Finn na halatang walang balak tumigil habang inilalagay ang butterfly knife sa kabilang pisngi ni Helen.Gayunpaman, napakunot ang noo niya nang mapagtantong tahimik lang si Helen at blangko ang tingin nito. Alam niya noon na sira na ang babae—wala siyang mapapala sa kanya ngayon.Sa halip, lumingon siya sa duwag na si Gina, at agad itong nagmakaawa, "P-Please, Mr. Chandler... let us go—""I won't ask the same question twice," pasimpleng ungol ni Finn, dahan-dahang idiniin ang butterfly knife sa pisngi niya!Marahas na kinilig si Gina at talagang binasa ang sarili. Gayunpaman, bago i-slice ni Finn ang kanyang screen, sumigaw siya nang buong puso, "Nag-stay siya sa penthouse suite ng Verdant
Tahimik na bumukas ang pinto nang tahimik na pumasok ang dalawang lalaking nakaitim na nakasuot, naningkit ang kanilang mga mata sa gitna ng madilim na kapaligiran.Pow!Nagkaroon ng malakas na kalabog nang biglang sumulpot si Frank at sinipa ang isa sa mga lalaking naka-itim na nakasuot!Pakiramdam ng lalaki ay para siyang nabangga ng isang trak at agad na naramdaman ang kanyang gulugod habang siya ay nahimatay!"Fuck!" ang isa pang lalaking nakasuot ng itim na lalaki ay nagmura at inilabas ang kanyang bakal na kutsilyo, itinapat ito sa pinanggalingan ng tunog.Mabilis siyang kumilos at nag-iwan siya ng bugso ng hangin habang siya ay gumagalaw, ngunit maaaring husgahan ni Frank mula sa paggalaw ng hangin upang matukoy kung saan siya nanggaling.Humakbang siya sa gilid, pinayagan ang matalas na gilid ng talim na lampasan ang kanyang buhok.Pagkatapos, kinuyom niya ang kanyang buko at sinuntok sa lakas ng missile.Pow!Ang pangalawang lalaking nakasuot ng itim ay pinalipad at m
Tumalon si Peter palabas ng kotse sa sandaling iyon nang sumisigaw habang tumakbo siya papunta sa isang abandonadong pabrika. “Mr. Jameson! Mr. Jameson! Nadala ko na si Frank Lawrence—sabihan mo ang mga tao mong patayin siya!”"Hehe…"Isang lalaking nasa animnapung taong gulang ang lumabas mula sa pabrika kagat ang isang tabako sa bibig niya at nakasuot ng isang pinstripe suit. Kaagad siyang nakilala ni Frank—si Larry Jameson ito. Kausap niya si Helen noon sa Zamri lease bid, at kasama niya si Juno noon. Naalala rin ni Frank na sinabi ni Helen na isa siya sa Three Bears ng Zamri. At ngayon, bumuga ng usok si Larry habang pinanood niyang bumaba si Frank, nang tumatawa. “Ikaw alam si Frank Lawrence, ang asawa ni Helen Lane?”“Tama ka.” Naglakad si Frank at tumayo sa harap ni Larry habang umiiling kay Peter na mabilis na nagtago sa likod ni Larry. “Akala ko inayos mo na ang sarili mo pagkatapos mong umalis sa Riverton, pero lumalabas na nakakadiri ka pa rin pala.”“Nakakadiri? D
Sumigaw si Frank, “Nasaan ang kapatid mo, Peter Lane?!”Nang napatalon at muntik mabitawan ang phone niya, sumama ang ekspresyon ni Peter nang nakita niyang si Frank iyon. “Malay ko! Wag mo kong tanungin!” Naiinis na sigaw ni Peter at bumalik siya sa laro niya. Nainis si Frank habang nanood siya, lalo na't dahil nakapatong ang paa niya sa mesa ni Helen. Nag-iwan ng marka ang mga sapatos niya sa dokumento sa ibaba nito. "Mr. Lawrence?" Pumasok si Lily sa sandaling iyon at napansin niya si Frank. Siya ang sekretarya ni Helen na lumipat mula sa Lane Holdings ng Riverton, at hinila niya si Frank sa tabi habang bumulong siya, “Nawala ang phone ni Ms. Lane kagabi, at hindi namin ito mahanap magdamag. Kakaalis niya lang papunta sa ospital para bisitahin ang nanay niya, at sinabihan niya akong ipaalam ito sa'yo pag bumalik ka nang wala siya.”Nakinig si Frank, ngunit napansin niyang nakasilip si Peter sa kanya. Nang lumingon siya kay Peter, bumalik si Peter sa phone niya at dumal
Pagod si Frank nang umalis siya sa cafe at nagpasyang tatanggihan na niya si Helen kapag may iba pa siyang ganitong pakiusap sa hinaharap. Kahit na ganun, tinitigan niya ang itim na Maserati convertible na nakaparada sa labas habang umalingawngaw ang mga salita ni Juno sa isipan niya: “Walang maitutulong sa'yo kung magiging kalaban mo ako. Tanggapin mo ko nang parang isang mabuting bata, at ibibigay ko sa'yo ang impormasyon sa Draconia na gusto mo. Tanggapin mo ang impormasyong ito bilang pagpapakita ng sinseridad ko—mayroong hindi tapos na construction project na nasa labasan ng Zamri. Gayunpaman, pwede mong sabihin si Ms. Lane na kunin ito, dahil babawiin ito ng gobyerno para gibain sa susunod na ilang araw. Sa mga panahong iyon, lalaki nang sampung beses ang halaga nito!”Saan mo nakuha ang impormasyong iyan?” Tanong ni Frank. Misteryosong ngumiti si Juno sa kanya. “Sikreto yan, maliban na lang kung umoo ka…”Dahil dito, pagkaalis niya sa cafe kinuha ni Frank ang phone niya
Sinara niya ang laptop at tinitigan nang masama ni Frank si Clarity. “Ano ba talagang gusto mo?!”“Wala. Gusto kita, yun lang!” Ngumiti si Clarity at mas lalong nainis si Frank. "Hmph." Hindi siya pinansin ni Frank at tumalikod para umalis. “Hoy, teka!”Hinablot ni Clarity ang braso niya at mapagpaumanhing ngumiti. “Kalma ka lang. Hindi mo ba gustong malaman kung sino ako, Donn Lawrence?”“Ano?!” Lumingon si Frank. “Alam mo ang pangalan ko?! Magsalita ka! Sino ka?!”“Ano…”Misteryosong umiling si Clarity. “Isa akong palaboy kagaya mo.”Pinagana ni Frank ang Five-Peat Archaeus niya sa sandaling iyon at handang umatake—dahil tumanggi siyang magtino nang nagpakabait siya, kailangan niya lang magpakatatag!Pero kahit na umatras si Clarity, makarisma siyang nakangiti. “Oh, kalma ka lang! Gaano ba kaiksi ang pasensya mo? Pwes, dahil gusto mo talagang malaman, siguro pwede kong sabihin sa'yo… Marami akong pangalan, kaya alin ang dapat kong sabihin sa'yo? Oh, tama.”Bigla na lang
Gayunpaman, narinig ni Helen ang malanding boses ni Clarity sa kabilang linya at sumigaw siya, “Ano?! Anong ginagawa mo diyan, Frank?”“Sandali, ikaw yun?!”Napangiwi si Frank nang naalala niya—kaya pala pamilyar si Clarity sa kanya. Siya ang kasama ng isa sa mga importanteng taong dumalo sa bid event sa Zamri!Inimbitahan niya siya sa masquerade ball, pero hindi niya ito inisip dahil hindi siya interesado. At ngayon, nagpakita talaga siya rito sa Morhen…“Ano bang gusto mo?” sigaw niya nang nakatitig nang masama kay Clarity habang nasalo niya ang paa niya. Napabulalas si Clarity. “Oh, nasasaktan ako… Hindi naman sa ayaw ko, pero talaga bang gagawin natin to sa harapan ng napakaraming tao?”Habang tumuro siya, lumingon si Frank para makita ang ibang panauhing dumating sa cafe at nakatitig sa kanila. Mukha talagang naglalandian sila habang hawak ni Frank ang binti niya. “Tsk, tsk… Mga baboy talaga ang mga lalaki ngayon…”“Hala, sa pampublikong lugar pa talaga? Napakabastos
Nakadagdag lang sa karisma ni Clarity ang nunal sa ilalim ng mata niya. Ang totoo, maraming lalaki ang hindi makakatiis sa kanya. “Anong problema, Frank?” Para bang naramdaman ni Helen na may mali sa screen at bahagyang kumunot ang noo niya. “Wala lang.” Umiling si Frank nang nag-aalangang bumitaw kundi ay tiyak na magseselos at magkakamali ng akala si Helen. Ngunit sa kanila ng kaba niya, hindi siya sasayaw sa tono ni Clarity. Naintindihan niyang habang mas maganda ang babae, mas lalo silang mapanganib. Kagaya nito, tiyak na may binabalak siya kapag mukha siyang intresado sa isang tao. At nilinaw ng pagpunta sa kanya ni Clarity nang dalawang beses na hindi ito nagkataon lang, at may binabalak siya. Samantala, binuksan ni Helen ang presentation file sa kabilang linya at pinakilala ang proyekto nang may propesyonal na script. “Ms. Clarity, gumuhit kami ng mga plano at blueprint para sa resort na hinihiling mo. Tignan niyo…”Inabot nang mas mababa sa sampung minuto ang u
Umubo si Helen at nagsabing, “Ipapadala ko sa'yo ang address. Pwede ka nang pumunta roon. Tandaan mo, pipirma ka ng kontrata, pero pagkatapos lang ng video conference. Naiintindihan mo?”“Oo,” tango ni Frank, pagkatapos ay lumingon sa mapayapang mansyon at bumuntong-hininga. Lumabas na bumiyahe siya nang ganito kalayo para ang sa tsaa…Kahit na ganun, hindi siya nagpaligoy-ligoy at nagmaneho papunta sa address na binigay sa kanya ni Helen sakay ng Maybach niya. Nang pumasok siya sa itinakdang café kalahating oras ang nakalipas, nakita niya ang isang pamilya na mukha roon at nagulat siya. “Ikaw yung nasa Waver Street…”Si Clarity nga iyon. Nakasuot siya ng hapit na itim na palda at blouse na may mababang kwelyo at eleganteng umiinom ng kape niya. Ngumiti ang mga pulang labi niya nang nakita niya si Frank, tapos dinilaan niya ang mga daliri niya habang makarisma siyang nagsabi, “Nagulat akong ang aga nating nagkita, pogi.”Hindi napaatras si Frank, kundi nagulat lang siya. Tu
Sumuko na sa wakas si Frank sa pagtataka niya at kumunot ang noo niya. “Tinawag mo ko rito para lang uminom ng tsaa?!”Inisip niyang maigi ang tatay niya sa biyahe papunta rito, ang nagsusumamong mga mata niya at ang pagsasabi niyang nabibilang na ang mga araw niya…“Ano, may problema ba?”Ngumiti si Godwin pagkatapos uminom ng tsaa niya. “Magaling magtimpla ng tsaa si Silverbell. Pwede mo siyang utusang magtimpla nito para sa'yo mula ngayon.”“Bahala ka sa buhay mo!” Suminghal si Frank at tumalikod para umalis. Inisip niyang kahit papaano ay ipapaliwanag ng tatay niya ang sarili niya, ngunit trinato na naman siya nitong parang bata kagaya ng kadalasan niyang ginagawa, at walang sinabi. Nanood si Silverbell habang umalis siya at nag-aalalang tumingin kay Godwin, “Ayos lang ba talaga to?”“Ano namang hindi ayos dito?”Ngumiti si Godwin at uminom ulit ng tsaa. “Wag kang mag-alala—iniwan ko na ang lahat ng dapat kong iwan sa kanya, at kagaya ng sabi nila, masaya ang walang nalal
Mag-isang umalis si Frank sa Turnbull Estate sa sumunod na araw. Wala siyang sinabihan kung saan siya pupunta habang mag-isa siyang nagmaneho sa labasan ng Morhen. Maliit lang ang mansyon pero nakatayo ito sa gitna ng maliit na gubat—isang tahimik at malinis na lugar malayo sa maingay na siyudad. Kumalma ang puso ni Frank makita niya lang ito, at umapak siya siya sa front door. Naamoy niya ang bango ng tsaang nagmumula sa drawing room. Isang sinauna at pamilyar na boses ang nagmula sa pinto niya. “Ah, nandito ka.”“Oo,” sagot ni Frank habang pumasok siya para makita ang ama niya, ang Lord of Southern Woods, na nakaupo nang maayos. Mayroon siyang antigong tasa sa tabi ng mga daliri niya at naamoy ni Frank ang bango nito kanina. “Maupo ka.” Isang magandang anino ang lumitaw mula sa kung saan dala ang isa pang tasa ng tsaa at magalang itong nilapag sa kabilang dulo kung saan nakaupo si Godwin Lawrence. Lumingon si Frank para makitang siya ay walang iba kundi si Silverbell,