Ano pa bang punto ng auction ng Leaf family? Bakit di na lang nila ipamigay ang bawat isang gamit sa mga Lionheart?!“Hmph. Kung ganun, mauuna na ako.”“Oo nga, masyado namang malaki ang mga Lionheart para kalabanin natin.”Sa huli, tumayo ang isa sa mga bidder at umalis… at hindi nagtagal, grupo-grupo silang umalis. “Huh… Teka, sandali, sandali, wag kayong umalis!” Tinawag sila ni Jenny mula sa stage, ngunit karamihan ng bidders at nag-impake na para umalis. Lalo na't malinaw na ngayong wala silang dahilan para dumalo sa auction na ito. “Ano…” Natulala si Sif habang pinanood niya ang lahat na umalis ng auction hall. Hindi niya inasahang aalis na lang nang ganun-ganun ang lahat. Pero simple lang ang dahilan nila, at si Frank ang nagsimula nito—kung may kahit na sino sa kanilang makakuha ng kayamanan ngayon, makakaalis lang sila sa permiso ni Sif.Kapag sinabi niya, oras na para ibigay ito—o mahaharap sila sa bangis ng mga Lionheart. At dahil wala sa kanila ang kayang tang
“Sana'y maunawaan mo kami.”At nang may magalang na tango, umalis si Jenny nang hindi lumilingon pabalik. Naiwang nakatayo roon si Sif na nanginginig sa galit. Ito ang pinakamasaklap na araw para sa kanya!Nagbayad siya ng tumataginting na 5.5 billion dollars para sa dalawang piraso ng basura. At ang masaklap pa roon, nakita ng bawat isang malaking taong dumalo sa auction ang mapagbantang parte ng mga Lionheart, at sa sandaling kumalat ang balita tungkol dito, ito na ang magiging image ng lahat sa kanila. Hindi lang sa Norsedam—kahit ang main branch ng similya sa Morhen ay maaapektuhan!“Hayop…”Dahil alam niyang nagkamali siya nang malaki, hinigpitan ni Sif ang kamao niya habang muntik siyang lamunin ng galit niya. Ngunit si nagtagal ay ngumiti siya nang mabangis—dahil nagkamali na rin naman siya, kailangan niya na lang ipagpatuloy ang lahat hanggang sa dulo!Pagbabayarin niya si Frank kahit na magsalita ang buong Norsedam—at ang pinakamahalaga roon, ang nakuha ang kayam
Bumuntong-hininga si Frank. “Nakakamuhi si Sif Lionheart kagaya ng pagiging… malupit niya.”Halatang huminto ang Birthright rank goon leader nang nabanggit si Sif at sumigaw sa inis, “Wala kaming koneksyon kay Mr. Lionheart. Ibigay mo ang Hale Marrow o mamamatay ka!”“Ano, sinasabi mo bang mabubuhay ako kapag binigay ko too? At saka ‘Ms. Lionheart’?” Suminghal si Frank sa pagkamuhi, nadulas ka roon, pare.”Nang mapansing naloko siya, sinukuan na ng Birthright rank goon leader ang lahat ng pagpapanggap niya. “Sugod!” sigaw niya, sabay sinenyasan ang mga tao niyang atakihin si Frank. “Teka, ito ang gusto mo, tama?” Simpleng nilabas ni Frank ang Hale Marrow. “Tigil! Wag mong sirain ang Hale Marrow!”Umatras ang ilan sa mga goon nang nakita nila ito sa takot na baka masira nila ito. Kaagad na lumapit ang Birthright rank good leader kay Frank at inutusan siyang, “Tama na yan! Ibigay mo sa'kin yan!”“Sige, kunin mo,” sigaw ni Frank at ibinato ang Hale Marrow sa ere. Sa isang k
Habang naglabas si Frank ng mga hibla ng purong vigor, mabilis niya itong nilagay sa harapan niya. Hindi ito makikita ng pangkaraniwang tao, pero nararamdaman ng mga goon na bumagal ang kilos nila kahit na sumugod sila papasok. Hindi dapat mabuhay ang mas mahihina!Sa kabilang banda, kumilos nang mas mabilis si Frank habang nasa gitna siya ng miasma. Pow!Mabilis na lumapag ang mga kamao niya at naiwang sumuka ng dugo ang limang doon, sabay tumigas ang mga katawan nila. “Ano?! H-Hindi kaya nakumpleto na niya ang Birthright rank?!”Mabilis na iniatras ng goon ang binti niya nang nakita niya kung anong nangyayari. Nabigla ang mukha niya sa gulat nang para bang nakakita siya ng multo. Masyadong swabe at banayad ang kilos ni Frank nang parang isang dumadaloy na ilog na elegante ring tignan. Habang sumugod siya sa gilid ng nakabilog na goons, umatake siya gamit ng palad, kamao, o daliri niya habang nakataas pa rin ang mga sandata nila, kung kaya't naiwan silang nanigas sa kina
Hindi man lang nagtangka ang maswerteng tauhan na tumingin sa plaka ng kotse ni Frank habang umalis sila. Higit pa roon, hindi nagsinungaling si Frank—ang iba pang nakamaskarang tauhan ay nagsabing pagkalipas ng tatlompung minuto, ang bawat isa sa kanila ay nagkatinginan na para bang hindi nila maalala kung anong nangyari. Nang natauhan sila, natakot silang lahat nang napagtanto nilang may nakabangga si Sif na hindi niya dapat banggain. Kahit na ganun, dumating si Sif mismo at nakakunot ang noo niya sa kaguluhan sa paligid pati na rin sa tatlong pugot na katawan. “Anong nangyayari rito? Nasaan ang Hale Marrow ko?!” tanong niya. “Ms. Lionheart, masyadong malakas ang lalaking yun para sa'min,” lumapit ang maswerteng tauhan at hinanda ang sarili niya habang pinahayag niya ang mensahe ni Frank. “Pinatumba niya kaming lahat nang hindi man lang pinagpapawisan—talagang nalamangan niya kami.”“Wala kayong kwenta!”Nanggalaiti si Sif sa nanlulumong itsura nila at sumigaw, “Isa lang
Isang engrandeng prusisyon ng mga luxury cars ang nakitang umandar mula Riverton Avenue diretso sa Turnbull Villa na pinangunahan ng mga kotse ng pulis. Ang bawat isang kalsada sa daan ay sinara nang maaga para lang tanggapin ang prusisyon. Huminto ang lahat ng interesadong mga tao sa paligid at nagtaka kung aling malalaking tao ang gagawa ng ganitong magarbong pagdating. Engrandeng nakabihis sina Walter Turnbull at Susan Redford habang nakatayo sila sa harapan ng mga tauhan nila at naghintay na salubungin ang prusisyon. Nang huminto ang lahat ng kotse sa loob, dahan-dahang bumaba si Sif nang binuksan ng driver niya ang pinto para sa kanya. Nakasuot siya ng luxury brands mula ulo hanggang paa.“Maligayang pagdating, Ms. Lionheart. Pumasok kayo!” Halatang binobola ni Susan si Sif dahil siya ang kapatid ni Titus at ang nakatatandang kapatid ng young naster ng Volsung Sect. Dahil dito, tiyak na may timbang ang posisyon niya kahit sa mga Lionheart. “Ang tagal nating di nagkita, Mr
Maraming beses tinanong ni Walter si Vicky mula noon, ngunit hindi malinaw ang mga sagot ni Vicky—ang tanging sinasabi niya ay hindi na kailangang alalahanin ni Walter ang tungkol sa engagement niya kay Titus.Sa madaling salita, nagdesisyon sila Titus at Vicky na i-annul ang kanilang engagement ng palihim.At dahil dito, inasahan na ni Walter na hindi magtatagal ay magpapadala ng tao ang mga Lionheart upang bisitahin sila.Kahit na wala siyang ideya kung bakit pumayag si Titus na i-annul ang engagement, ang katotohanan na sinabi iyon ni Vicky ay nangangahulugan na pumayag si Titus dito.Habang lumilipad ang isip ni Walter, uminom ng tsaa si Sif at mabagal na nagsalita, “May isang buwan pa bago ang napagkasunduang araw ng engagement, pero sinabi sa’min ni Titus na annulled na daw ang engagement nang walang sinasabing dahilan.”Tumingin si Sif kay Walter at nagtanong, “Iniisip ko lang kung alam mo ba ang tungkol dito, Mr. Turnbull?”“Ano?” Nagulat si Walter, inisip niya ang tungko
Nang maging tensyonado ang paligid dahil sa mga sinabi ni Sif, si Vicky—na kakabangon lang sa kama at naglinis—ay naglakad pababa sa paikot na hagdan.Agad na iniba ni Susan ang usapan. "Oh, Vicky. Halika, umupo ka—pinag-uusapan namin ang engagement mo kay Titus." Subalit, nakasimangot si Vicky at itinaas ang kanyang kamay upang patigilin siya."Narinig ko ang sinabi niyo,” sabi ni Vicky, sumimangot siya nang lumingon siya kay Sif. “Pasensya na sa sasabihin ko, pero hindi na matutuloy ang engagement ko kay Titus at wala nang makakapagpabago pa ng desisyon ko." Nanigas ang lahat sa mga sinabi niya, walang sinuman sa kanila ang nag-akala na sasabihin iyon iyon ni Vicky.Mayroon nga kayang isang bagay na hindi nila alam?Sumimangot si Susan habang nagtatanong siya, “Anong sinasabi mo, Vicky? Gising ka na ba talaga? Bakit hindi matutuloy ang isang maayos na engagement, at paano ka nagdesisyon ng mag-isa?!”"Alam ko kung ano ang sinasabi ko, Mom,” kalmadong sinabi ni Vicky. "Sayang,